עוד ינובון בשיבה

[אנטוישטער יונגערמאן]

אלס קינד האב איך געציטערט פון שטארבן יונג. אזוי ווייט איז דער פחד געווארן איינגעבאקן, אז אפילו אלס פערציג יעריגער ווען איך האב באזוכט אמאל א מושב זקנים און געזעהן א הונדערט און דריי יעריגע זקנה איז מיר געקומען טרערן פון די אויגן ווייל די קליין קינד וואס לעבט אין מיין הארץ האט געזעהן בחוש אז ס׳איז מעגליך צו האבן אריכות ימים

(ווער רעדט נאך די האפענונג אלס קינד ווען כ׳האב געהערט אז די שכר פון כבד את אביך ואת אמך איז למען יאריכון ימיך! איך האב זיך אזוי געפלאגט צו זיין גוט און קיינמאל נישט ״מצער זיין״ מיינע עלטערן. אבער ס׳געווען אוממעגליך זיי אלעמאל צו מאכן פרייליך ווען די טרדות פון א שטוב מיט קינדער האט דא און דארט זיי געמאכט פארלירן דאס געדולד מיט מיר. איך האב עס נעבעך אויסגעטייטשט אז כ׳האב נישט גענוג גוט פרובירט און כאילו ס׳מיין שולד… און איך האב אנגעהויבן חלומ׳ען פון טרעפן א וועג צו מאכן שליח הקן)

דאס אלעס קומט מיר אויף אין זכרון ווען איך הער די כמעט 104 יעריגע פרוי דערציילט די life lessons וואס זי האט געלערנט אין די נסיונות פון איר לעבן.

View: https://youtu.be/6JlYg0F_d7s?si=PlfRMBq_Q6Tu7nR3

 

[שעפטאל]

יעצט גענעדיגט וואטשן! יוש איז זי זיס!
ליבשאפט, זיכן פאר די לעכטיגקייט, זיין צופרידן אז מ'האט עסן. שווערע צייטן קומען אבער גייען!

 

[אנטוישטער יונגערמאן]

יעצט גענעדיגט וואטשן! יוש איז זי זיס!
ליבשאפט, זיכן פאר די לעכטיגקייט, זיין צופרידן אז מ'האט עסן. שווערע צייטן קומען אבער גייען!

Click to shrink...

דעיס איז נאך אסך זיסער
זי זאגט זי איז 96 און האט איר צווייטע קינדהייט.
זי האט געהאט פיינפולע קינדער יארן און יעצט ענדליך האט זי געפינט זי א געלעגנהייט צו פילן די הנאה פון זיין א קינד

View: https://youtu.be/r-rHc8tm5_c?si=OQwSXznc_36ZrWsM

 

[שמעקעדיג]

א לייק פאר דעם קעפל, א שיינע מליצה!

אלס קינד האב איך געציטערט פון שטארבן יונג

Click to shrink...

נאר פון שטארבן יונג האסטו מורא געהאט?
פון שטארבן אלט נישט?

 

[אנטוישטער יונגערמאן]

א לייק פאר דעם קעפל, א שיינע מליצה!

נאר פון שטארבן יונג האסטו מורא געהאט?
פון שטארבן אלט נישט?

Click to shrink...

I like your question
ווייל ס׳דערמאנט מיר די ערשטע מאל ווען כ׳האב געהאט א פאניק אטאקע: איינער פון אונזער קהילה איז פלוצלונג אוועק פון א הארץ אטאק אינמיטן בית מדרש, קענסט דיך אוודאי פארשטעלן ווי אויפגעשאקלט יעדער איז געווען (ער איז נישט געווען אלט,) אבער אפילו ווען יא, צו וואטשן איינעם׳ס נשמה אויסגיין, און פלוצלונג פון איין רגע צום צווייטן
It does a number on you

הקיצור יענע נאכט האט מיר אנגעכאפט אזא מין פחד (אין אלגעמיין איז דער כח הדמיון שטערקער ביינאכט) און כ׳האב זיך פארגעשטעלט אז איך וועל אפשר פלוצלונג חלילה שטארבן. מיט טרערן האב איך אנגעקלינגען א גוטע פריינט וואס כ׳האב געטרויט און זיך געבעטן ברחמים ער זאל מיר ביטע נישט פרובירן צו בארוהיגן אז איך גיי נישט שטארבן ווייל ער קען נישט וויסן דעם אמת; ענדערש זאל ער מיר זאגן וואס איך האב דא צו טון; איך ווייס נישט וואו אנצוהויבן, כ׳האב אזויפיל אין לעבן אויף וואס איך האב חרטה און וואס כ׳האב נאך געוואלט פארבעסערן. זאגט מיר מיין פריינט: וואס איז די וויכטיגסטע זאך ביי דיר? וועלכע זאך האסטו די מערסטע חרטה? אז דו האסט נישט פארברענגט גענוג צייט מיט דיינע קינדער? נישט געווען א גוטע פארטנער לויט ווי דו האסט געשטרעבט? נו, קענסטו יעצט אין דיין פארבליבענע צייט זיך אפגעבן מיט דעם, לייגן דיין גאנצע פאקוס אויף וואס איז באמת ביי דיר טייער און וויכטיג.

דאס האט מיר טאקע בארוהיגט. at least האב איך געקענט טון עפעס למעשה אנשטאט סתם זינקען אין פארלוירנקייט.

פארוואס דערצייל איך עס דא? ווייל נאר יארן שפעטער האב איך זיך געכאפט פארוואס מיין פחד איז געווען אזוי ריזיג גרויס (יעדע מענטש האט נאטירליך מורא פון טויט, אבער מ׳כאפט נישט סתם א פאניק אטאק…)

אבער ביי מיר איז דעמאלס געווען א בחינה פון נישט קענען דערהייבן אזא געדאנק אז מיין לעבן האט זיך נאך אפילו נישט אנגעהויבן און דא האב איך געפילט די threat אז ס׳ווערט אפשר אוועקגענומען.

נאך יענע געשיכטע האב איך זיך צוביסלעך מער אריינגעלייגט צו לעבן פאר זיך צו געפעלן און נישט פאר יענעם (ס׳זאגט זיך גרינגער ווי ס׳טוט זיך) און אמת׳דיג לעבן אין אן אופן וואס מאכט מיר proud פון וויאזוי איך פול אן מיינע טעג, ממילא היינט ווען דו פרעגסט מיר אויב איך האב מורא פאר׳ן טויט? יא, ווי יעדע נארמאלע מענטש. אבער נישט דעי פחד פחדים אז כ׳נאך ניטאמאל טועם געווען עכט פונ׳ם לעבן און ממילא איז אסך שרעקעדיגער צו שטארבן.

היינט פיל איך רוהיג, אז איך האב אויפגעטון וואס איז מיר גאר וויכטיג אין לעבן (כ׳האב נאך אסך מער וואס איך וויל אריינכאפן) נאר יעצט איז שוין יעדע טאג א bonus

פארשטייצעך איך וויל האבן אריכות ימים, אבער
It’s not the years in your life that matters most, but rather the life in your years
און דאס איז מיין ציל. צו לעבן לויט מיינע values.

 

[טרעפיק]

זייער אינטערסאנט וואס דו שרייבסט. איך האב נאכנישט געוואטשט די ווידיאוס אבער איך קוק ארויס עס צו זעהן פריער ווי שפעטער.
איך אבער האב קיינמאל נישט מורא געהאט פונעם טויט. איך האב מער מורא פאר אויב סדא משפחה אדער חברים ארום וואס קענען ווערן אפעקטירט.

אגב, איז אריכת ימים א מעלה? אויבן אויף יא, ווייל ווי דו זאגסט איז עס א שכר פאר געוויסע מצות.
אבער איין מינוט, פארוואס איז עס א מעלה? איז נישט בעסער צו זיין אין גן עדן? איז נישט די פוינט פון טון מצות כדי מען זאל דארט אנקומען? נא פארוואס נישט אנקומען דארט פריער.. אויב לעבט מען לאנג איז דא צייט פאר מער מצות וואס דאס מאכט איז משיח זאל קומען, בלייבט איבער ווייניגער צייט צו זיין אין גן עדן.
אבער העי, ווער זאגט אז זיין אין גן עדן איז גוט.. סזעיט אויס אז תחית המתים איז מער א זכיה און מער עקסקלוסיוו. סאו זיין אויף די וועלט איז אפשר יא בעסער..
כווייס נישט.. כבין שוין צומישט..

 

[אנטוישטער יונגערמאן]

זייער אינטערסאנט וואס די שרייבסט. איך האב נאכנישט געוואטשט די ווידיאוס אבער איך קוק ארויס עס צו זעהן פריער ווי שפעטער.
איך אבער האב קיינמאל נישט מורא געהאט פונעם טויט. איך האב מער מורא פאר אויב סדא משפחה אדער חברים ארום וואס קענען ווערן אפעקטירט.

אגב, איז ארוכות ימים א מעלה? אויבן אויף יא, ווייל ווי די זאגטס איז עס א שכר פאר געוויסע מצות.
אבער איין מינוט, פארוואס איז עס א מעלה? איז נישט בעסער צו זיין אין גן עדן? איז נישט די פוינט פון טון מצות כדי מען זאל דארט אנקומען? נא פארוואס נישט אנקומען דארט פריער.. אויב לעבט מען לאנג איז דא צייט פאר מער מצות וואס דאס מאכט איז משיח זאל קומען, בלייבט איבער ווייניגער צייט צו זיין אין גן עדן.
אבער העי, ווער זאגט אז זיין אין גן עדן איז גוט.. סזעיט אויס אז תחית המתים איז מער א זכיה און מער עקסקלוסיוו. סאו זיין אויף די וועלט איז אפשר יא בעסער..
כווייס נישט.. כבין שוין צומישט..

Click to shrink...

זעמער דאך געקומען פון גן עדן, און פארוואס האט די נשמה מסכים געווען דורכצוגיין די שוועריקייטן פון דעי וועלט, צוליב די תענוג וואס זי קען נהנה זיין ווען זי זעהט די אומגלויבליכע זאכן וואס זי האט געקענט דערגרייכן אין אזא שפל׳דיגע וועלט despite די challenges

ווען משיח קומט איז לכאורה א יום שכולו שבת און ס׳קוקט אויס ווי א גן עדן אויף דעי וועלט לויט ווי מ׳האט עס אונז אראפגעלייגט

איך זעה נישט די ״גליק״ פון לעבן אויב מ׳האט נישט הנאה פון וואס מ׳טוט אויף (ס׳מאכט נישט קיין סענס לפענ״ד - צו ווארטן אנצוהויבן הנאה האבן נאכ׳ן שטארבן)

די הערליכע וועלט איז באשאפן געווארן בלויז פאר גויים הנאה צו האבן? אזוי פלעג איך אמאל גלייבן, ווייל מ׳האט מיר איינגעבאקן אז דעי וועלט געהער צו בני עשו און יענע וועלט איז פאר די בני יעקב…

ביז כ׳זיך אנגעשטויסן אין רש״ר הירש וואס זאגט ״מיר וועלן דארפן אפגעבן דין וחשבון אויב מ׳האט געהאט א מעגליכקייט צו גיין זעהן די הערליכע שווייצע בערג, אדער אנדערע וואונדערליכע נאטור אין די וועלט, און מ׳האט זיך אפגעהאלטן. הלמאי דער באשעפער האט אונז געגעבן אזויפיל וועגן הנאה צו האבן און מ׳ווארפט עס אים צוריק אין פנים?״ (די גמרא דערמאנט אויך וועגן דעם אין עטליכע ערטער)

דעמאלס האב איך מיך געכאפט אז די אסקעטישע מהלך איז נישט די ״עבודת השם״ וואס מ׳האט מיר אויסגעלערנט און דעי וועלט איז אויך געמאכט הנאה צו האבן ווי מער מ׳קען (פארשטייט זיך הולטיי טאג און נאכט איז נישט אמת׳דיג געשמאק, די גליק אין לעבן איז ווען מ׳מאכט א באלאנס צווישן ארבעטן, רוען, און ארומשפילן און הנאה האבן)