גמרא, ווער ביסטו.

2 נקודות

1. איינער האט אמאל דורכגעטון דוד ווייס הלבני'ס מהלך? כ'בין נייגעריג וואס זיינע מסקנות זענען, ער איז אפיציעל יא געווען א שטיקל תלמיד חכם און יודע ספר.
איך האב דורכגעלערנט זיין עיקר שיטה. ווי ווייט איך פארשטיי איז זיין הויפט טענה - אז דאס רוב פון דער גמרא, און בעיקר די אראמישע חלקים, קומען נישט פון די אמוראים נאר פון שפעטערדיגע (וואס ער רופט אן 'סתמאים') - אנגענומען ביי חוקרים, נאר וואס דען עס איז דא א חילוקי־דעות בנוגע די דאטומען. בעת ער זאגט אז די סתמאים זענען געווען גאנץ שפעט (אפשר אפילו אין ניינטן יארהונדערט), נעמען אבאך אן אז זיי זענען געווען היפש פריער. עס זענען פאראן נאך ניואנסן אין דער שיטה וואס היינטיגע חוקרים פארבעסערן, אבער די עיקר שיטה, דאכט זיך מיר, איז שטארק אנגענומען.
 
מוסיף צו זיין אויף וואס אנדערע האבן שוין אנגעמערקט - מיין פארשטאנד נאכן דורכלערנען עטליכע אקאדעמישע ווערק אויפן השתלשלות התלמוד, איז בערך אזוי: די גמרא איז צוזאמגעשטעלט געווארן אין מערערע שיכטן איבער הונדערטער יאר (גאר בערכ'דיג צווישן 4טן און 9טן יארהונדערט). די עלטערע שיכטן אנטהאלטן נאך מאמרים פון די תנאים, דאן איז דא מאטעריאל פון די אמוראים, און די עיקר סטרוקטור וואס בינדט אלעס צוזאמען און שטעלט צו דעם שקלא־וטריא, דאס קומט פון די אנאנימע סבוראים (אדער סתמאים). מען קען מבחין זיין צווישן די שיכטן אזוי:
1. די תנאים ווערן ציטירט מיט א תנן אדער תנא
2. די אמוראים ווערן צוטירט מיט נעמען, קורצע מימרות, און געווענליך אין העברעאיש
3. די סבוראים זענען אנאנים, זענען עוסק אין שקלא־וטריא, פרובירן צו שלייפן, דעשיפרירן און אויסטייטשן די פריערדיגע, און זיי רעדן דורכאויס אין אראמיש.

אין אנדערע ווערטער קען מען זאגן אזוי: די תנאים און אמוראים כמעט וואס זיי טענה'ן זיך נישט מיט שקלא־וטריא. מען ברענגט אראפ מימרות פון זיי און דאס איז דאס. משא"כ, דער עיקר שקלא־וטריא און טענה'ריי דאס איז פון די סבוראים\סתמאים וואס בעצם שאפן זיי די גמרא אלס דעם ווערק וואס אונז קענען.
 
איך וואלט אנגעמערקט פארקערט;
די בקורת התלמוד וואס ווערט דא אויסגעשמועסט איז א 'לימוד זכות' אויף דאס וואס די חסידים לדורותיהם/בעלי מנהגים/מקובלים האבן נאכגעלאזט פון תלמוד, איינער מער איינער ווייניגער, און בלויז דער גר"א ותלמידיו האבן זיך פאר'עקשנ'ט דערויף.
כ'האב נישט געשריבן די היינטיגע אידישע "קולטור", נאר ענדערש "אמונה".

אן א שיעור פון היינטיגע גלויבונגען נעמט זיך פון די גמרא (א חלק שוין משניות).

קולטרווייז האבן מיר זיך היפש אוועקגעריקט.
 
די גמרא איז לכאורה די ספר וואס האט די שטערקסטע השפעה אויף די היינטיגע חרדישער אמונה און רעליגיע סיסטעם.

אין אונזער קולטור האבן מיר אויפגעבויעט א גאנצער ריזיגער בנין איבער וואס די גמרא איז, און איבער די מענטשן וועם זי רעדט פון.
ס'איז אבער אינטערסאנט אנצומערקן אז פון א קריטיקל קוק ווינקל זענען זאכן ווייט פון קלאר, און מערערע טעאריעס און ספיקות זענען במשך הזמן געבוירן געווארן אין די נושא.

אז מען קוקט אריין אביסל זעהן מיר אז מיר האבן נישט באמת צופיל גאר קראנטע אינפארמאציע.

מיר האבן טאקע:
א ריזיגע סעט פון ספרים אנגעפילט מיט טויזנטער אותיות.
די ספרים אנטהאלטן נעמען פון מענטשן, און שטעט, און טויזנטער מעשיות, הלכות און טעאריעס.

מיר האבן אבער נישט:

-די גענויע יאר ווען די סעט איז צוזאמען געשטעלט געווארן.
-א פוקנטליכע אדרעס וואו דאס האט פאסירט.
-א פריע מאנוסקריפט דערפון (די עלסטער מאנוסקריפט וואס מיר האבן היינט פון א גאנצע מסכתא (מסכת ברכות) איז ערשט פון איבער 600 יאר נאך די אפעציעלער חתימת התלמוד).

און בכלל האבן מיר גאר גאר ווייניג אינפארמאציע איבער די מענטשן וואס זאלן דאס האבן צוזאמען געשטעלט. מיר האבן גארנישט פון זייערע אימידיעט תלמידים (תלמידים וואס האבן זיי געקענט בחייהם), מיר ווייסן נישט גענוי וואו זיי האבן געוואוינט, מיר האבן נישט דערווייל קיין פיזישע איבערבלייבענישן פון די בתי מדרשים וואו זיי האבן זיך געדרייט, און מיר האבן נישט קיין שום דרויסענדיגע פרוף (מקורות פון יענער צייט אינדרויסן פון אונזער מסורה) אז זיי האבן בכלל עקזיסטירט.

צו מיינט דאס דעריבער אז די אידישע טראדיציאנאלער מסורה כלפיהם איז פאלש? זיכער נישט! לא ראינו איז דאך אינו ראיה, און בכלל האבן מיר דאך גאר ווייניג אינפארמאציע און איבערבלייבענישן פון יענע תקופה.

אזויפיל יא, ס'געט די מעגליכקייט פאר גאר אינטערסאנטע טעאריעס און קאנספיראציעס.

איך עפן דא שנירל איבער דעם ענין, און ס'וועט מיר זיין אינטערסאנט צו הערן וואס דער עולם האט צוזאגן אין דעם ענין.

ס’נישא פון די תנאים קיין קברים?

אפשר מרים אנזאווין דארף צו וויסן
Login • Instagram
 
מוסיף צו זיין אויף וואס אנדערע האבן שוין אנגעמערקט - מיין פארשטאנד נאכן דורכלערנען עטליכע אקאדעמישע ווערק אויפן השתלשלות התלמוד, איז בערך אזוי: די גמרא איז צוזאמגעשטעלט געווארן אין מערערע שיכטן איבער הונדערטער יאר (גאר בערכ'דיג צווישן 4טן און 9טן יארהונדערט). די עלטערע שיכטן אנטהאלטן נאך מאמרים פון די תנאים, דאן איז דא מאטעריאל פון די אמוראים, און די עיקר סטרוקטור וואס בינדט אלעס צוזאמען און שטעלט צו דעם שקלא־וטריא, דאס קומט פון די אנאנימע סבוראים (אדער סתמאים). מען קען מבחין זיין צווישן די שיכטן אזוי:
1. די תנאים ווערן ציטירט מיט א תנן אדער תנא
2. די אמוראים ווערן צוטירט מיט נעמען, קורצע מימרות, און געווענליך אין העברעאיש
3. די סבוראים זענען אנאנים, זענען עוסק אין שקלא־וטריא, פרובירן צו שלייפן, דעשיפרירן און אויסטייטשן די פריערדיגע, און זיי רעדן דורכאויס אין אראמיש.

אין אנדערע ווערטער קען מען זאגן אזוי: די תנאים און אמוראים כמעט וואס זיי טענה'ן זיך נישט מיט שקלא־וטריא. מען ברענגט אראפ מימרות פון זיי און דאס איז דאס. משא"כ, דער עיקר שקלא־וטריא און טענה'ריי דאס איז פון די סבוראים\סתמאים וואס בעצם שאפן זיי די גמרא אלס דעם ווערק וואס אונז קענען.
למעשה אין אונזער געזעלשאפט, אפי' מ'נעמט אהן אז רב אשי האט מסדר געווען די בבלי, האט מען אונז אויס געלערנט אז ער האט מסדר געווען די בעסיקס אבער געענדיקט האט מען עס שפעטער, די רבנן סבוראי וואס זענען געווען צווישן די אמוראים און די גאונים האבן אפציעל געהאט א יד אין ענדיגן די בבלי, אזוי האט מען מיך אויסגעלערנט.

לפי זה, קען טאקע זיין אז ס'האט זיך אינגאנצן געענדערט ממש פאר די תקופות הגאונים,
 
מוסיף צו זיין אויף וואס אנדערע האבן שוין אנגעמערקט - מיין פארשטאנד נאכן דורכלערנען עטליכע אקאדעמישע ווערק אויפן השתלשלות התלמוד, איז בערך אזוי: די גמרא איז צוזאמגעשטעלט געווארן אין מערערע שיכטן איבער הונדערטער יאר (גאר בערכ'דיג צווישן 4טן און 9טן יארהונדערט). די עלטערע שיכטן אנטהאלטן נאך מאמרים פון די תנאים, דאן איז דא מאטעריאל פון די אמוראים, און די עיקר סטרוקטור וואס בינדט אלעס צוזאמען און שטעלט צו דעם שקלא־וטריא, דאס קומט פון די אנאנימע סבוראים (אדער סתמאים). מען קען מבחין זיין צווישן די שיכטן אזוי:
1. די תנאים ווערן ציטירט מיט א תנן אדער תנא
2. די אמוראים ווערן צוטירט מיט נעמען, קורצע מימרות, און געווענליך אין העברעאיש
3. די סבוראים זענען אנאנים, זענען עוסק אין שקלא־וטריא, פרובירן צו שלייפן, דעשיפרירן און אויסטייטשן די פריערדיגע, און זיי רעדן דורכאויס אין אראמיש.

אין אנדערע ווערטער קען מען זאגן אזוי: די תנאים און אמוראים כמעט וואס זיי טענה'ן זיך נישט מיט שקלא־וטריא. מען ברענגט אראפ מימרות פון זיי און דאס איז דאס. משא"כ, דער עיקר שקלא־וטריא און טענה'ריי דאס איז פון די סבוראים\סתמאים וואס בעצם שאפן זיי די גמרא אלס דעם ווערק וואס אונז קענען.
איז דא וואס זענען מפקפק (זאכליך) אז משניות קומט (ביסודו) פון תקופת התנאים?
 
בעצם איז די גאנצע גמרא געווארן אויסגעטראכט מיט ארום 150 יאר צוריק דורך א גרופע מענטשן וואס זענען אויסגעגאנגען פון ליידיגקייט און געזוכט מיט וואס צו סקעמען די אידן.

זיי האבן אפי' פאברעצירט א געשיכטע מיט גאונים און ראשונים, אחרונים, און שו"ת ספרים, אלעס כדי מען זאל גלייבן דעם געבעקס.

קומט יעצט א יונגע דור און קויפט נעבעך אפ דעי לאקשן....
 
צו פארשטיין וואס גמרא איז יא און וואס עס איז נישט, דארף מען עס לערנען...
צו נאכברענגען אקאדעמיקער וואס האבן דאס קיינמאל נישט גרינטליך געלערנט, איז אבסורד.
און אקעדעמיקער וואס האבן יא געלערנט? ס'איז דא אויך אזעלכע.
 
איז דא וואס זענען מפקפק (זאכליך) אז משניות קומט (ביסודו) פון תקופת התנאים?
איז פארוואס זעט מען גארנישט קיין מדובר קיין ערגעץ חוץ אין בבל (אפשר אין א"י) אדער נאכן הפצת התלמוד??
אזא זאך זאל נישט לאזן קיין שום רושם??
 
איז פארוואס זעט מען גארנישט קיין מדובר קיין ערגעץ חוץ אין בבל (אפשר אין א"י) אדער נאכן הפצת התלמוד??
אזא זאך זאל נישט לאזן קיין שום רושם??
איך האב דיר שוין געפרעגט, וואו האסטו ערווארטעט א מדובר און דו טרעפסט נישט? וואס האסטו בכלל פון די תקופה אז דו קענסט זאגן אז זיי האבן נישט געוואוסט פון משניות צו זאגן?
 
איידער מען פרעגט די פראגע, גמרא ווער ביסטו, מוז מען זיך שטעלן פרעגן: גמרא, וואס ביסטו?

אלזא וואס איז דאס די גמרא?

די גמרא איז צוזאמגעשטעלט בעיקר פון פונף שיכטן:

1. די לשון הקודש׳דיגע שיכט. דאס נעמט אריין אלע ברייתות און מימרות וועלכע ווערן געשריבן אין לשון הקודש. זיי באציען זיך בעיקר צו די תנאים און ארץ ישראל.

2. דער אמורא׳ישער שיכט. דער שיכט נוצט אן עלטערע אראמיש, מיט באגרעניצטע ווערטער פון פערסיש לאטיניש און גריכיש. אין דעם שיכט ווירקן בעיקר די זעקס - זיבן דורות פון אמוראים און זיי ברענגען אראפ זייערער מימרות און מעשיות.

3. די סבוראים. די וועלכע לאזן זיך הערן אן קיין נאמען. זיי פילעווען און די גמרא און פראבירן ארויסצונעמען הלכות אויף למעשה. דער שיכט איז דער הויפט רעדער אין דער גמרא און ווארשיינליך אויך דער שפעטסטער.

4. די ענדגילטיגע רעדאקטארן. א דינע שיכט אבער גאר איין איינפלוסרייכע. זיי האבן בעצם מסדר געווען די סוגיות לויט א געוויסע סדר און גאנג. זיי האבן צום ביישפיל צוגענדיגט יעדער מסכתא מיט דברי חיזוק אדער נחמה.

5. אגדתא און סיפורי חז״ל מיט וועלכע די גמרא איז פול.

דער דריטער און הויפט שיכט אין די גמרא, איז ווידער איינגעטיילט אין עטליכע טיילן. דאס הייסט אז די גמרא קען צענעמען א סוגיא בעיקר דורך די פיר פאלגענדע וועגן:

1) לימודים און דרשות. דאס איז ווען די גמרא פרעגט אויף אן הלכה וועלכע איז נארוואס געברענגט געווארן, מנא הני מילי און די גמרא טוהט אדורך פסוקים מיט חסרים ויתרים.

2) טערמינאלאגיע. דאס איז ווען די גמרא טוהט אדורך דער באדייט פון עפעס וועלכע איז געלערנט געווארן. די גמרא פרובירט דאס צוזאמצושטעלן מיט עפעס אנדערש. אזוי אויך ווען די גמרא פרובירט צו פארשטיין אויף וועלכע פאל די הלכה באציט זיך.

3) סתירות אין אומאיינגעהאלטנקייטן. די גמרא ברענגט אפיר פון אנדערע פלעצער הלכות אדער מימרות און פרובירט זיי צו צוזאמשטעלן און לייגן איינער קעגן דעם אנדערן.

4) איבעיות. דאס איז א גרויסער באדייטענדע טייל פון ש״ס, פילייכט א שפעטערער, ווי די גמרא פרעגט איבעיות און פרובירט צו אויסארבעטן הלכות אויף אינטערעסאנטע היכי תמצא׳ס דורכן זיי צוגלייכן צו אנדערע פעלער.

עס זענען פארהאן מסכתות אין ש״ס וועלכע פארמאגן א גרעסערע אנוועזענהייט פון איין טייל איבער אנדערע און יעדער מסכתא פאר זיך, קען גרינטליך ווערן אנאליזירט, ווער זענען די נעמען וועלכע ערשיינען דארטן און וויאזוי די סוגיות זענען געבויט.
 
די בעסטע משל וואס איך האב געהערט לגבי תנ"ך און כל שכן לגבי חז"ל איז אז ס'איז ווי איינער גייט פרעגן אין 1000 יאר ארום ווער ס'האט געשריבן וויקיפעדיע.
 
איז דא וואס זענען מפקפק (זאכליך) אז משניות קומט (ביסודו) פון תקופת התנאים?
ניין. פארקערט, דאס אז רבי האט מסדר געווען די משנה איז גאר שטארק אנגענומען אן קיין מפקפקים. די שפראך און תוכן פון דער משנה ווייזט קלאר אז דאס איז פון תקופות התנאים.
 
לעצט רעדאגירט:
צו פארשטיין וואס גמרא איז יא און וואס עס איז נישט, דארף מען עס לערנען...
צו נאכברענגען אקאדעמיקער וואס האבן דאס קיינמאל נישט גרינטליך געלערנט, איז אבסורד.
די גרויסע נעמען אין ביקורת התלמוד זענען געווען ריזן תלמודי חכמים. צב"ש מ'זאגט אויף דוד ווייס-הליבני (א תלמיד פון סאטמער רבין, אגב) אז ער האט געקענט דעם נאדל פארהער (מ'שטעקט אריין א נאדל און מ'רופט אן א בלאט און ער זאגט דיר וועלכעס ווארט עס גייט דורך). שאול ליבערמאן איז געווען א גרויסער גאון, ווי אויך אנדערע, ווי משפחת ספראי וכדו'. מ'רעדט נישט פון קיין קטלי קניא.
 
Back
Top