עגאאיזם אדער חסד?

[אנטוישטער יונגערמאן]

האלט זיך קליין! אזויווי די בארג סיני… אזוי האבן די מחנכים אונז געלערנט.

אין די זעלבע צייט האבן זיי איינגעבאקן אן ענטייטלמענט אז בשבילי נברא העולם, די גאנצע וועלט דרייט זיך ארום אונז, מיר זענען די אויבערשטע פון שטייסל, אלע גויים זענען נאר באשאפן אונז צו העלפן דינען גאט, און ווען משיח קומט וועלן זיי זיך פרייען צו זיין אונזערע קנעכט…

ווער רעדט נאך פון אלע אנדערע פעקשנס פון אידן: איינער וואס גייט נישט א קאפל איז בלי ספק א גוי, א ליובאוויטשער האב איך געהערט איז א האלבע גוי (אפשר ווייל זיי האבן אריינגענומען אלע סארט, און אויף היימאן׳ס באס האט מען געקענט זעהן א בתולה זיך ארומנעמען מיט איר בוי-פרענד און נישט אזוי היימיש אנגעטון אויך נישט- האט מען געטראפן עפעס א וועג דאס מסביר צו זיין פאר די קינדער)

מיט מיינע קינדער פלעג איך שטארק האפן זיי וועלן וואקסן איידל און באשיידן און ווען זיי האבן זיך אמאל אויפגעטון מיט א גוטע זאך וואס זיי האבן דערגרייכט, האב איך שווער געארבעט זיי צו לערנען to tone it down און חלילה נישט פארגעסן אז אלעס איז פון באשעפער (ווייל מיר איז געווען איינגעקריצט אז נאר פאר דיינע דורכפאלן מעגסטו נעמען קרעדיט אבער דיינע דערגרייכונגען?! חס ושלום!!)

ביז איך האב זיך אנגעשטויסן אין א ביכל
Brag Out Loud
וואס ברענגט ארויס די מעלה פון לעבן אין גרויסן און נישט באהאלטן די גוטע געשעהענישן.

וואס האלסטו? איז עס א שלעכטע זאך מיטצוטיילן דיין שמחה?
אז דיין שווערע ארבעט האט זיך אויסגעצאלט?
און דו האסט עפעס קונה געווען פון אלע דיין מיה?

פארשונג זאגט אז ווען מיר דערציילן וועגן אונזער דערגרייכונג געבט עס א boost פון חיות (dopamine) פונקט אזויווי פון ס*קס אדער פון עסן א געשמאקע הייסע טעלער טשולנט (אדער סיי וועלכע מטעמים/דעליקאטעסן)

ס׳נעמט נישט מער ווי א מינוט און קען טוישן דיין טאג.

יעדער פון אונז דארף חיזוק ווען מ׳גייט אדורך שוועריגקייטן.
ווען דו געוואוינסט צו דיין מח זיך צו געבן קרעדיט (נישט נאר כסדר הערן דעם אינערליכן קריטיקער) דעמאלס מאכט עס א געוואלדיגע חילוק אין וויפיל מוט דו האסט אנצוגיין ווען דו שטויסט זיך אן אין א שטרויכלונג.

קענסטו זיך ערלויבן נהנה זיין פון די effort און מכיר זיין אלעס וואס דו ביזט אדורך ביז דו האסט ענדליך דערגרייכט א גרויסע ציל? ווען האסט אריינגעלייגט כוחות פארגין זיך די קרעדיט! ס'וועט דיר געבן קראפט אנצוגיין ווייטער פון איין שטאפל צום צווייטן און שטייגן אין הצלחה מיט די זאכן that really matter to you!

פרעג איך ענק טייערע חברים דא,
:How about
מיר וועלן ניצן דעם הערליכן קרעמל און מקדיש זיין דעם קליינעם ווינקל דא , מיטצוטיילן קליינע און גרויסע דערגרייכונגען,

צו פארגינען זיך און אנדערע צו פייערן און לאזן די גוטע געפיל wash over you אז דו האסט מיטגעטיילט אביסל גוטס, און אנדערע האבן זיך מיטגעפרייט.

געדענק אז ווען דו דערציילסט וועגן דיינע שוועריגקייטן וואס דו ביזט דורכגעגאנגען אנצוקומען וואו דו האסט געהאפט, געבט עס אויך אסך חיזוק פאר אנדערע!
סיי אז זיי זענען נישט אליין (nothing more enjoyable than reading someone’s personal challenges and how they dealt with it

אפילו אויב דיין journey איז נאך אינמיטן און דו האסט נאכנישט געהאט די הצלחה ביים סוף וואס דו האפסט,
אויב האסטו געטראפן א וועג דערווייל זיך אן עצה צו געבן און גרינגער מאכן דיין רייזע, טייל עס מיט, און ס'וועט מחי' זיין און געבן האפענונג אויך פאר אנדערע.

לאמיר פייערן אונזערע דערגרייכונגען
און העלפן זיך מוטיגן איינער דעם צווייטן

אויב ביזטו מסכים, ביטע לאז וויסן לייק און אויב האסטו עפעס צוצוגעבן וואלט איך מכיר טובה געווען צו הערן.

 

[בְּתוֹךְ עַמִּי]

איך מיין אז די ערשטע צוויי וואוט אפשענס איז נישט קיין סתירה. דערגרייכונגען און אפילו דאס רעדן דערפון דארף נישט זיין ׳גאווה׳ אויב מ׳טוט עס פאר א ריכטיגן תכלית.

 

[תרמב]

קודם קענסטו זיך אויפטון אז דו האסט געשריבן א גוטן ארטיקל אויף קרעמל היינט...

 

[כספי]

ייש"כ @אנטוישטער יונגערמאן פאר דעם שיינעם ארטיקל. אבער דאס אמת איז, אז דער עיקר נקודה דארף זיין זיך אליינס צו מחזק זיין, ווען איינער איז זיך זעלבסט מחזק מיט א עקאמפלישמענט, מיט א געלונגענעם שטיקל וכדו', דאס איז די עיקר מהלך וואס איז נישט קיין גאוה.
אבער שרייבן דא אין קרעמל א געוויסע ערגרייכונג אדער גוטע זאך וואס מ'האט געטון, קען זיין א געוויסע מהלך, וויבאלד דא קען מען דאך קיינעם עכט נישט, איז נישט שייך אזוי ווייט קיין גאוה און זעלבסט בארימונג.

 

[בדברו]

ליקוטי מוהר״ן תניינא רפ״ב

וכן צריך האדם למצא גם בעצמו, כי זה ידוע שצריך האדם לזהר מאד להיות בשמחה תמיד, ולהרחיק העצבות מאד מאד (כמבאר אצלנו כמה פעמים). ואפילו כשמתחיל להסתכל בעצמו ורואה שאין בו שום טוב, והוא מלא חטאים, ורוצה הבעל דבר להפילו על ידי זה בעצבות ומרה שחורה, חס ושלום, אף-על-פי-כן אסור לו לפול מזה, רק צריך לחפש ולמצא בעצמו איזה מעט טוב, כי איך אפשר שלא עשה מימיו איזה מצוה או דבר טוב, ואף שכשמתחיל להסתכל באותו הדבר הטוב, הוא רואה שהוא גם כן מלא פצעים ואין בו מתם, הינו שרואה שגם המצוה והדבר שבקדושה שזכה לעשות, הוא גם כן מלא פניות ומחשבות זרות ופגמים הרבה, עם כל זה איך אפשר שלא יהיה באותה המצוה והדבר שבקדושה איזה מעט טוב, כי על כל פנים איך שהוא, על-כל-פנים היה איזה נקודה טובה בהמצוה והדבר טוב שעשה, כי צריך האדם לחפש ולבקש למצא בעצמו איזה מעט טוב, כדי להחיות את עצמו, ולבוא לידי שמחה כנ"ל, ועל ידי זה שמחפש ומוצא בעצמו עדין מעט טוב. על-ידי-זה הוא יוצא באמת מכף חובה לכף זכות ויוכל לשוב בתשובה, בבחינות "ועוד מעט ואין רשע והתבוננת על מקומו ואיננו" כנ"ל, הינו כמו שצריכין לדון אחרים לכף זכות אפלו את הרשעים ולמצא בהם איזה נקודות טובות. ועל-ידי-זה מוציאין אותם באמת מכף חובה לכף זכות, בבחינת ועוד מעט וכו' והתבוננת וכו' כנ"ל, כמו כן הוא אצל האדם בעצמו, שצריך לדון את עצמו לכף זכות, ולמצא בעצמו איזה נקדה טובה עדין, כדי לחזק את עצמו שלא יפול לגמרי, חס ושלום, רק אדרבא יחיה את עצמו, וישמח את נפשו במעט הטוב שמוצא בעצמו, דהינו מה שזכה לעשות מימיו איזה מצוה או איזה דבר טוב, וכמו כן צריך לחפש עוד, למצא בעצמו עוד איזה דבר טוב, ואף שגם אותו הדבר הטוב הוא גם-כן מעורב בפסולת הרבה, עם כל זה יוציא משם גם-כן איזה נקודה טובה.