הנה נא ידעתי כי אשה יפת מראה את

Reb Yid

אלטגעזעסענער קרעמלער
וועטעראן
זיך איינגעשריבן
סעפ. 8, 2024
מעסעדזשעס
96
רעאקציע ראטע
353
לך-לך (יב, יא): ויהי כאשר הקריב לבוא מצרימה ויאמר אל שרי אשתו הנה נא ידעתי כי אשה יפת מראה את

רש״י אויף דעם פסוק: הנה נא ידעתי – מדרש-אגדה עד עכשיו לא הכיר בה מתוך צניעות שבשניהם, ועכשיו הכיר בה ע״י מעשה.

צו זאגן אז אברהם האט נישט געוואוסט ווי שׂרה זעט אויס די גאנצע צייט ווען ער איז געווען חתונה געהאט מיט איר, איז שווער צו פארשטיין. די גמרא זאגט אז א מענטש זאל נישט חתונה האבן ביז ער זעט זיין כלה, און די אבות האבן געהיטן די גאנצע תורה. בכלל ס'איז שווער צו פארשטיין אז אברהם האט נישט געקוקט אויף שׂרה. צוליב וואס? צניעות, וואס האט דאס צו טון מיט צניעות? צניעות איז נאר פאר אנדערע, אבער אין א אייגענע מערידזש איז אדרבה דער מאן זאל דוקא יא זען אין הנאה האבן פון די שיינקייט פון זיין ווייב. און אויב איז טאקע ריכטיג נישט צו קוקען אויף א ווייב פארוואס האט אברהם יא געקוקט אויף שרה יעצט. צו מסביר דעם ענין, דארף מען פארשטיין אז אברהם האט זיכער געקוקט אויף שרה און געוואוסט ווי שיין שׂרה איז, און ס'איז נישט געווען קיין חידוש פאר אים. נאר פשט. ווען ווערט א מענטש געדרוקט צו טראכטן זעהן און אנערקענען די שיינקייט פון זיין ווייב? דאס פאסירט דווקא ווען זי גייט ארויס אין די גאס, דאן הייבט די מאן אן צו טראכטן אין זעהן און אנערקענען אין זיין פרוי׳ס שיינקייט, ווייל ער הייבט אן מורא צו האבן אז אנדערע וועלן איר זען און גלוסטען צו איר. און נאר אין אזא פאל הייבט ער אן צו פארשטיין און דערקענען איר שיינקייט. און פיליזופישע טערמינען איז שיינקייט רעלאטיוו, און עס ווערט נאר געשאצט לויט אנדערע, וויבאלד שיינקייט זעלבסט איז נישט אייגענארטיג, און ווען אנדערע עקזיסטירן נישט איז שיינקייט אויך נישט פארהאן אדער נישט רעלעוואנט. דעריבער, ווען שׂרה איז ארויס געגאנגען, וואס איז געווען קעגן איר מנהג פון צניעות פון ארויסגיין, האט אברהם גלייך געמאכט א חשבון און באקומען די ידיעה פון שׂרה'ס שיינקייט קעגן אנדערע לויט דעם וואס ער איז געטשאלענדזש געווארן איר צו מעסטן אקעגן אנדערע
און דאס קען מיינען די פסוק הנה נא ידעתי לויט די מדרש אגדה וואס רש״י ציטירט

נאך א זאך: זינט אברהם האט מורא געהאט וועגן איר שיינקייט, האט דאס געהאלפן צו אז זי זאל אריינפאלן אין די הענט פון אבימלך. ווייל די פחד פון א מענטש שטופט צו אט די מציאות פונעם פחד זעלבסט.
 
לעצט רעדאגירט:
זייער גוטע פשט!
לך-לך (יב, יא): ויהי כאשר הקריב לבוא מצרימה ויאמר אל שרי אשתו הנה נא ידעתי כי אשה יפת מראה את

רש״י אויף דעם פסוק: עתה ידעתי – עד עכשיו לא הכיר בה מתוך צניעות שבשניהם, ועכשיו על ידי מה שהגיעו למצרים הכיר בה.

צו זאגן אז אברהם האט נישט געוואוסט ווי שׂרה זעט אויס די גאנצע צייט ווען ער איז געווען חתונה געהאט מיט איר, איז שווער צו פארשטיין. די גמרא זאגט אז א מענטש זאל נישט חתונה האבן ביז ער זעט זיין כלה, און די אבות האבן געהיטן די גאנצע תורה. בכלל ס'איז שווער צו פארשטיין אז אברהם האט נישט געקוקט אויף שׂרה. צוליב וואס? צניעות, וואס האט דאס צו טון מיט צניעות? צניעות איז נאר פאר אנדערע, אבער אין א געזונטע באציאונג איז אדרבה דער מאן זאל דוקא יא זען אין הנאה האבן פון די שיינקייט פון זיין ווייב. און אויב איז טאקע ריכטיג נישט צו קוקען אויף א ווייב פארוואס האט אברהם יא געקוקט אויף שרה יעצט. צו מסביר דעם ענין, דארף מען פארשטיין אז אברהם האט זיכער געקוקט אויף שרה און געוואוסט ווי שיין שׂרה איז, און ס'איז נישט געווען קיין חידוש פאר אים. נאר ווען ווערט א מענטש געדרוקט צו טראכטן. זעהן און אנערקענען די שיינקייט פון זיין ווייב? דאס פאסירט דווקא ווען זי גייט ארויס אין די גאס, דאן הייבט די מאן אן צו טראכטן אין זעהן און אנערקענען אין זיין פרוי׳ס שיינקייט, ווייל ער הייבט אן מורא צו האבן אז אנדערע וועלן איר זען און גלוסטען צו איר. און נאר אין אזא פאל הייבט ער אן צו פארשטיין און דערקענען איר שיינקייט. און פיליזופישע טערמינען איז שיינקייט רעלאטיוו, און עס ווערט נאר געשאצט לויט אנדערע, וויבאלד שיינקייט זעלבסט איז נישט אייגענארטיג .און ווען אנדערע עקזיסטירן נישט איז שיינקייט אויך נישט פארהאן אדער נישט רעלעוואנט. דעריבער, ווען שׂרה איז ארויס געגאנגען, וואס איז געווען קעגן איר מנהג פון צניעות פון ארויסגיין, האט אברהם גלייך געמאכט א חשבון און באקומען די ידיעה פון שׂרה'ס שיינקייט קעגן אנדערע לויט דעם וואס ער איז געטשאלענדזש געווארן צו מעסטן איר אקעגן אנדערע
און דאס מיינט די פסוק הנה נא ידעתי

נאך א זאך: זינט אברהם האט מורא געהאט וועגן איר שיינקייט, האט דאס געהאלפן צו אז זי זאל אריינפאלן אין די הענט פון אבימלך. ווייל די פחד פון א מענטש שטופט צו אט די מציאות פונעם פחד זעלבסט.
זייער גוטע פשט!
אסאך מאל טראכט מען נישט אריין צו טיף צו פארשטיין דו מעשיות, ווייל אונז זעמיר סטאק אין דעם קליינקעפיגע טייטש וויאזוי מען האט געלענט אין חדר.
 
געהערט אמאל א ווערטל וועגן דעם , ער האט דאך געדארפט דא טון א שווערע זאך שרה אריינצולייגן אין א קאסטן אן א קאמפלימענט גייט עס נישט... האט ער איר קודם געזאגט שרה דו ביסט זייער שיין
 
דער אבן עזרא זאגט אן ענדלעך פשט: "וטעם הנה נא ידעתי שהיה כיופי שרה בארצה רק במצרים וארץ הנגב לא היה כמוה כי הצורות משתנות בעבור האויר".
 
דער אבן עזרא זאגט אן ענדלעך פשט: "וטעם הנה נא ידעתי שהיה כיופי שרה בארצה רק במצרים וארץ הנגב לא היה כמוה כי הצורות משתנות בעבור האויר".
איך טייטש מיין פשט נאר לויט די פירוש פון רש״י
 
לך-לך (יב, יא): ויהי כאשר הקריב לבוא מצרימה ויאמר אל שרי אשתו הנה נא ידעתי כי אשה יפת מראה את

רש״י אויף דעם פסוק: עתה ידעתי – עד עכשיו לא הכיר בה מתוך צניעות שבשניהם, ועכשיו על ידי מה שהגיעו למצרים הכיר בה.

צו זאגן אז אברהם האט נישט געוואוסט ווי שׂרה זעט אויס די גאנצע צייט ווען ער איז געווען חתונה געהאט מיט איר, איז שווער צו פארשטיין. די גמרא זאגט אז א מענטש זאל נישט חתונה האבן ביז ער זעט זיין כלה, און די אבות האבן געהיטן די גאנצע תורה. בכלל ס'איז שווער צו פארשטיין אז אברהם האט נישט געקוקט אויף שׂרה. צוליב וואס? צניעות, וואס האט דאס צו טון מיט צניעות? צניעות איז נאר פאר אנדערע, אבער אין א אייגענע מערידזש איז אדרבה דער מאן זאל דוקא יא זען אין הנאה האבן פון די שיינקייט פון זיין ווייב. און אויב איז טאקע ריכטיג נישט צו קוקען אויף א ווייב פארוואס האט אברהם יא געקוקט אויף שרה יעצט. צו מסביר דעם ענין, דארף מען פארשטיין אז אברהם האט זיכער געקוקט אויף שרה און געוואוסט ווי שיין שׂרה איז, און ס'איז נישט געווען קיין חידוש פאר אים. נאר פשט. ווען ווערט א מענטש געדרוקט צו טראכטן זעהן און אנערקענען די שיינקייט פון זיין ווייב? דאס פאסירט דווקא ווען זי גייט ארויס אין די גאס, דאן הייבט די מאן אן צו טראכטן אין זעהן און אנערקענען אין זיין פרוי׳ס שיינקייט, ווייל ער הייבט אן מורא צו האבן אז אנדערע וועלן איר זען און גלוסטען צו איר. און נאר אין אזא פאל הייבט ער אן צו פארשטיין און דערקענען איר שיינקייט. און פיליזופישע טערמינען איז שיינקייט רעלאטיוו, און עס ווערט נאר געשאצט לויט אנדערע, וויבאלד שיינקייט זעלבסט איז נישט אייגענארטיג, און ווען אנדערע עקזיסטירן נישט איז שיינקייט אויך נישט פארהאן אדער נישט רעלעוואנט. דעריבער, ווען שׂרה איז ארויס געגאנגען, וואס איז געווען קעגן איר מנהג פון צניעות פון ארויסגיין, האט אברהם גלייך געמאכט א חשבון און באקומען די ידיעה פון שׂרה'ס שיינקייט קעגן אנדערע לויט דעם וואס ער איז געטשאלענדזש געווארן איר צו מעסטן אקעגן אנדערע
און דאס מיינט די פסוק הנה נא ידעתי

נאך א זאך: זינט אברהם האט מורא געהאט וועגן איר שיינקייט, האט דאס געהאלפן צו אז זי זאל אריינפאלן אין די הענט פון אבימלך. ווייל די פחד פון א מענטש שטופט צו אט די מציאות פונעם פחד זעלבסט.
דאסַ איז דאך אקוראט רש"י'ס צווייטע פשט.
אז יעצט איז עס געווארן א פראבלעם רעלעטיוו.

"הנה נא ידעתי. מִדְרַש אַגָּדָה עַד עַכְשָׁו לֹא הִכִּיר בָּהּ מִתּוֹךְ צְנִיעוּת שֶׁבִּשְׁנֵיהֶם, וְעַכְשָׁו הִכִּיר בָּה עַל יְדֵי מַעֲשֶׂה. דָּבָר אַחֵר, מִנְהַג הָעוֹלָם שֶׁעַל יְדֵי טֹרַח הַדֶּרֶךְ אָדָם מִתְבַּזֶּה, וְזֹאת עָמְדָה בְּיָפְיָהּ. וּפְשׁוּטוֹ שֶׁל מִקְרָא הִנֵּה נָא הִגִּיעַ הַשָּׁעָה שֶׁיֵּשׁ לִדְאֹג עַל יָפְיֵךְ, יָדַעְתִּי זֶה יָמִים רַבִּים כִּי יְפַת מַרְאֶה אַתְּ, וְעַכְשָׁו אָנוּ בָאִים בֵּין אֲנָשִׁים שְׁחֹרִים וּמְכֹעָרִים, אֲחֵיהֶם שֶׁל כּוּשִׁים, וְלֹא הֻרְגְּלוּ בְאִשָּׁה יָפָה; וְדוֹמֶה לוֹ הִנֶּה נָּא אֲדֹנַי סוּרוּ נָא."

@שיינע איד
רש"י'ס צווייטע פשט וואלט היינט געווארן געקענסעלט פון רעכטע און לינקע ביינאזאם.

1. פשוטו של מקרא איז קעגן די מסורה.
2. ריין ראסיסטישע ווערטער.
 
לעצט רעדאגירט:
דאסַ איז דאך אקוראט רש"י'ס צווייטע פשט.
אז יעצט איז עס געווארן א פראבלעם רעלעטיוו.

"הנה נא ידעתי. מִדְרַש אַגָּדָה עַד עַכְשָׁו לֹא הִכִּיר בָּהּ מִתּוֹךְ צְנִיעוּת שֶׁבִּשְׁנֵיהֶם, וְעַכְשָׁו הִכִּיר בָּה עַל יְדֵי מַעֲשֶׂה. דָּבָר אַחֵר, מִנְהַג הָעוֹלָם שֶׁעַל יְדֵי טֹרַח הַדֶּרֶךְ אָדָם מִתְבַּזֶּה, וְזֹאת עָמְדָה בְּיָפְיָהּ. וּפְשׁוּטוֹ שֶׁל מִקְרָא הִנֵּה נָא הִגִּיעַ הַשָּׁעָה שֶׁיֵּשׁ לִדְאֹג עַל יָפְיֵךְ, יָדַעְתִּי זֶה יָמִים רַבִּים כִּי יְפַת מַרְאֶה אַתְּ, וְעַכְשָׁו אָנוּ בָאִים בֵּין אֲנָשִׁים שְׁחֹרִים וּמְכֹעָרִים, אֲחֵיהֶם שֶׁל כּוּשִׁים, וְלֹא הֻרְגְּלוּ בְאִשָּׁה יָפָה; וְדוֹמֶה לוֹ הִנֶּה נָּא אֲדֹנַי סוּרוּ נָא."

@שיינע איד
רש"י'ס צווייטע פשט וואלט היינט געווארן געקענסעלט פון רעכטע און לינקע ביינאזאם.

1. פשוטו של מקרא איז קעגן די מסורה.
2. ריין ראסיסטישע ווערטער.
איך טייטש עס לויט רש״יס ערשטע פשט וואס ער ברענגט אראפ פון די מדרש אגדה די דריטע פשט די פשוטו של מקרא איז דאס וואס די אבן עזרא זאגט וואס @כרם זית האט פריער אראפגעברענגט מיין ציל דא איז צו מיישב זיין דוקא רש״י׳ס ערשטע פשט פון מדרש אגדה וואס דארף מאכן סענס
 
לך-לך (יב, יא): ויהי כאשר הקריב לבוא מצרימה ויאמר אל שרי אשתו הנה נא ידעתי כי אשה יפת מראה את

רש״י אויף דעם פסוק: הנה נא ידעתי – מדרש-אגדה עד עכשיו לא הכיר בה מתוך צניעות שבשניהם, ועכשיו הכיר בה ע״י מעשה.

צו זאגן אז אברהם האט נישט געוואוסט ווי שׂרה זעט אויס די גאנצע צייט ווען ער איז געווען חתונה געהאט מיט איר, איז שווער צו פארשטיין. די גמרא זאגט אז א מענטש זאל נישט חתונה האבן ביז ער זעט זיין כלה, און די אבות האבן געהיטן די גאנצע תורה. בכלל ס'איז שווער צו פארשטיין אז אברהם האט נישט געקוקט אויף שׂרה. צוליב וואס? צניעות, וואס האט דאס צו טון מיט צניעות? צניעות איז נאר פאר אנדערע, אבער אין א אייגענע מערידזש איז אדרבה דער מאן זאל דוקא יא זען אין הנאה האבן פון די שיינקייט פון זיין ווייב. און אויב איז טאקע ריכטיג נישט צו קוקען אויף א ווייב פארוואס האט אברהם יא געקוקט אויף שרה יעצט. צו מסביר דעם ענין, דארף מען פארשטיין אז אברהם האט זיכער געקוקט אויף שרה און געוואוסט ווי שיין שׂרה איז, און ס'איז נישט געווען קיין חידוש פאר אים. נאר פשט. ווען ווערט א מענטש געדרוקט צו טראכטן זעהן און אנערקענען די שיינקייט פון זיין ווייב? דאס פאסירט דווקא ווען זי גייט ארויס אין די גאס, דאן הייבט די מאן אן צו טראכטן אין זעהן און אנערקענען אין זיין פרוי׳ס שיינקייט, ווייל ער הייבט אן מורא צו האבן אז אנדערע וועלן איר זען און גלוסטען צו איר. און נאר אין אזא פאל הייבט ער אן צו פארשטיין און דערקענען איר שיינקייט. און פיליזופישע טערמינען איז שיינקייט רעלאטיוו, און עס ווערט נאר געשאצט לויט אנדערע, וויבאלד שיינקייט זעלבסט איז נישט אייגענארטיג, און ווען אנדערע עקזיסטירן נישט איז שיינקייט אויך נישט פארהאן אדער נישט רעלעוואנט. דעריבער, ווען שׂרה איז ארויס געגאנגען, וואס איז געווען קעגן איר מנהג פון צניעות פון ארויסגיין, האט אברהם גלייך געמאכט א חשבון און באקומען די ידיעה פון שׂרה'ס שיינקייט קעגן אנדערע לויט דעם וואס ער איז געטשאלענדזש געווארן איר צו מעסטן אקעגן אנדערע
און דאס קען מיינען די פסוק הנה נא ידעתי לויט די מדרש אגדה וואס רש״י ציטירט

נאך א זאך: זינט אברהם האט מורא געהאט וועגן איר שיינקייט, האט דאס געהאלפן צו אז זי זאל אריינפאלן אין די הענט פון אבימלך. ווייל די פחד פון א מענטש שטופט צו אט די מציאות פונעם פחד זעלבסט.
מען קען זיך דינגען אויף די הנחה אז שיינקייט איז דוקא רעלאטיוו צו אנדערע. שיינע זאכן מיט א הערליכע עסטעטיק וואס פארכאפט דעם אויג קען זיין אפילו אויב עס איז א יחיד במינה, און דאס זעלבע מיט מיאוס'קייט. עס האט אפילו נישט מיט סעקסועלע אפיעל; ווען רבי עקיבא האט געמאכט די ברכה אויף די בריות יפות האט ער נישט געמיינט אז זיי זענען 'האט', נאר פשוט שיין געפארעמט, אז עס איז א תענוג צו קוקן דערויף, אין די זעלבע וועג וואס עס איז א געשמאַק צו קוקן אויף שיינע גראז און ביימער און פרעכטיקע פאלאצן אדער בילדער.
 
מען קען זיך דינגען אויף די הנחה אז שיינקייט איז דוקא רעלאטיוו צו אנדערע. שיינע זאכן מיט א הערליכע עסטעטיק וואס פארכאפט דעם אויג קען זיין אפילו אויב עס איז א יחיד במינה, און דאס זעלבע מיט מיאוס'קייט. עס האט אפילו נישט מיט סעקסועלע אפיעל; ווען רבי עקיבא האט געמאכט די ברכה אויף די בריות יפות האט ער נישט געמיינט אז זיי זענען 'האט', נאר פשוט שיין געפארעמט, אז עס איז א תענוג צו קוקן דערויף, אין די זעלבע וועג וואס עס איז א געשמאַק צו קוקן אויף שיינע גראז און ביימער און פרעכטיקע פאלאצן אדער בילדער.
אינטערסאנט טאקע פארוואס ולא תתורו גייט נישט ארויף אויף א שיינע בלום 😆
 
אינטערסאנט טאקע פארוואס ולא תתורו גייט נישט ארויף אויף א שיינע בלום 😆
ווייל ולא תתורו רעדט בכלל נישט פון פרויען..
ס'מיינט אזוי ווי השמרו לכם פן יפתה לבבכם וכדו',
ס'איז א חלק פון די גאנצע נאראטיוו פון ספר דברים, אזוי ווי פן יש בכם שורש.. אשר לבבו פונה... אז מ'זאל פאלגן דעם איינציגן גאט פון די נייע monotheism.
און ס'איז א טייטש וואס חז"ל האבן ממציא געווען אויף עריות, אזוי ווי די איסור פון חדש אסור מן התורה פונעם חת"ס.

און איה"נ ס'איז דא אסאך מענטשן וואס קוקען נישט אויף בלומען, או גייען אין גאס מיט די אויגן אראפ, און אנטשולדיגן זיך פארן בוים, פאר אריינהאקן אין איר...
 
מען קען זיך דינגען אויף די הנחה אז שיינקייט איז דוקא רעלאטיוו צו אנדערע. שיינע זאכן מיט א הערליכע עסטעטיק וואס פארכאפט דעם אויג קען זיין אפילו אויב עס איז א יחיד במינה, און דאס זעלבע מיט מיאוס'קייט. עס האט אפילו נישט מיט סעקסועלע אפיעל; ווען רבי עקיבא האט געמאכט די ברכה אויף די בריות יפות האט ער נישט געמיינט אז זיי זענען 'האט', נאר פשוט שיין געפארעמט, אז עס איז א תענוג צו קוקן דערויף, אין די זעלבע וועג וואס עס איז א געשמאַק צו קוקן אויף שיינע גראז און ביימער און פרעכטיקע פאלאצן אדער בילדער.
לעיקוואד האט אמאל צוגעצייכנט אין ק"ש א ארטיקל פון דר. תומר פרסיקו, וואס טענה'ט אז נישט אייביג ווען מ'קוקט אויף א פרוי, און מ'האט הנאה, איז עס א הנאה מינית (א סעקסואלע הנאה), נאר ס'קען זיין א נארמאלע הנאה פון קוקן אויף א שיינע זאך.
 
לעיקוואד האט אמאל צוגעצייכנט אין ק"ש א ארטיקל פון דר. תומר פרסיקו, וואס טענה'ט אז נישט אייביג ווען מ'קוקט אויף א פרוי, און מ'האט הנאה, איז עס א הנאה מינית (א סעקסואלע הנאה), נאר ס'קען זיין א נארמאלע הנאה פון קוקן אויף א שיינע זאך.
קענסט צוצייכענען?
 
ניין.
כ'האב עס פרובירט צו זוכן, אבל לא מצאתי.
 
מען קען זיך דינגען אויף די הנחה אז שיינקייט איז דוקא רעלאטיוו צו אנדערע. שיינע זאכן מיט א הערליכע עסטעטיק וואס פארכאפט דעם אויג קען זיין אפילו אויב עס איז א יחיד במינה, און דאס זעלבע מיט מיאוס'קייט. עס האט אפילו נישט מיט סעקסועלע אפיעל; ווען רבי עקיבא האט געמאכט די ברכה אויף די בריות יפות האט ער נישט געמיינט אז זיי זענען 'האט', נאר פשוט שיין געפארעמט, אז עס איז א תענוג צו קוקן דערויף, אין די זעלבע וועג וואס עס איז א געשמאַק צו קוקן אויף שיינע גראז און ביימער און פרעכטיקע פאלאצן אדער בילדער.
וואס האט רעלעטיוו צו טאן מיט-אויב סאיז סעקסועלע שיינקייט אדער נאטורליכע שיינקייט, נניח אז סאיז נאטורליכע שיינקייט איז עס דען א סתירה מיט רעלעטיוו ?
 
לעצט רעדאגירט:
לויט ווי איך האב אמאל געהערט (כמדומה בשם החת"ס) אז געוויס האט אברהם געוואוסט אז זי איז שיין, ער האט איר דאך זיכער געזען בעפאר ער האט איר מקדש געווען כתקנת חז"ל, נאר ער האט געמיינט אז אלע פרויען זענען די זעלבע, ער האט נישט געכאפט אז שרה איז עפעס ספעציעל.
אבער אנקומענדיג קיין מצרים און זעענדיג וואס דא גייט פאר ערשט דאן האט ער פארשטאנען אז נישט יעדער איז די זעלבע...
 
לויט ווי איך האב אמאל געהערט (כמדומה בשם החת"ס) אז געוויס האט אברהם געוואוסט אז זי איז שיין, ער האט איר דאך זיכער געזען בעפאר ער האט איר מקדש געווען כתקנת חז"ל, נאר ער האט געמיינט אז אלע פרויען זענען די זעלבע, ער האט נישט געכאפט אז שרה איז עפעס ספעציעל.
אבער אנקומענדיג קיין מצרים און זעענדיג וואס דא גייט פאר ערשט דאן האט ער פארשטאנען אז נישט יעדער איז די זעלבע...
וואס איז שלעכט מיט רש"יס צווייטע פשט?
 
  • לייק
רעאקציעס: 1yes
Back
Top