חסידישער בעה"ב

[שעפטאל]

פארווארט:
די מעשה איז ריין אמת, אבער נישט ביי מיין בעה"ב, ווארום שעפטי ארבעט נישט. ער זיצט אין קרעמל און ענדשויט זיך יעדע רגע. ווי אויכעט רעדט מען נישט פון יעדע בעה"ב.

וואס איז די דזשאב
די ארבעט איז נישט קלאר מיט א פונקטליכע אויפגאבע, דעטאלירטן וועג ווי אזוי עס אויסצופירן. ס'האלט אין איין צוקומען נייע אויפגאבעס (מיט טענות אויף וואס וואלסט געדארפט טוהן אנדערש).

מחליף את הזמנים
מ'ארבעט אווער טיים אומגעפרעגט און אומבאצאהלט.

פועל קנית עבד קנית
"אויפן וועג פליז סטאפ ביים בּעקערי, ברענג מיר א דעיניש מיט א פרענטש וואנילא (נוץ מיין קרעדיט קארד, כ'וועל צאלן)"

"ביי עני טשענס קענסטו מארגן זיין ביי מיין הויז 8:00 צופרי? כ'האב אן אינספעקשאן, איינער דארף דארט זיין".


און אט אזא מעשה האב איך פריער מיטגעהאלטן. יא. נאך איינס אזייגער ביינאכט! (דער ארבעטער וואוינט א האלבע שעה אוועק, ער גייט אויפשטיין א שעה א האלב פריער צו טוהן א "טובה"!)

@הק' לייביש שרייבער שרייבט אלעמאל פון מענטשן וואס קומען זיך אויסרעדן צו איהם. פיינעלי בין איך אויך אזוי מעכטיג. שעפטי גייט זיין די הערא פון די מעשה...

ער האט אנגערופן דעם בעה"ב (כ'בין מדגיש ס'געוועהן ע"פ עצתי. קרעדיט פאר מיך...) און געפרעגט מיט א שמייכל און רואיגקייט "ס'איז דאך נישט א חלק פון מיין דזשאב, איז דעס אן אפפער פאר א טאג אףף פארן אויפשטיין פרי? אדער דאס איז סתם א חבר בעהט א טובה?"

בעה"ב: [שטיל. געט א פארלוירענע לאך.] עהם, ווען פלאנסטו אויפצושטיין מארגן?

[כ'האב איהם שטילערהייט געווינקען ער זאל איבערפרעגן זיין ערשטע שאלה. אבער ער האט מורא געהאט]
ארבעטער: 9:00, ס'גייט זיין איבריגע שעות פאר מיך.
בעה"ב: אקעי. (ביי)

אפאר מינוט שפעהטער קומט א וואטסאפ:

"ס'איז זייער געזונט פון דיך פארן זאגן ניין. און כ'פארשטיי אז ס'איז שפעהט, וועסט פארלירן שלאף פון אויפשטיין פרי. כ'וויל דיך נאר מסביר זיין מיין פערספעקטיוו. פרייטאג'ס האסטו אףף, ווען דו האסט נישט גוט געפילט האסטו געהאט צוויי טעג אףף, אמאל ענדיגט מען פרי און דו האסט א האלבע טאג אףף. (ווייל די ביזנעס איז נאך ניי, מ'האט נאכנישט גענוג ארבעט), האבעך געטראכט אז כ'מעג דיך בעטן א טובה ווען איך דארף עפעס".

ארבעטער: לאמיר דאס דיסקוסירן אין אן אנדערע געלעגנהייט. גוטע נאכט, שכח פארן פארשטיין.
--

כ'עפן דעם שנירל פאר דריי זאכן:
1. פשוט פאר לייק'ס
2. צו הערן ענקער חוות דעת אויפן שמועס (סיי עבר און סיי עתיד)
3. צו עפענען א שמועס איבער די סארט בעלי בתים, דערציילן זאכן, און זיך געבן קנאלידש און עצות.

יישר כחכם.

 

[תרמב]

איך האב מורא פאר די טאג וואס איך גיי דארפן אויפנעמען ארבעטערס

איך פיל מיך זייער נישט באקוועם צו מאכן מענטשן ארבעטן, אפילו ווען איך צאל

איך וועל דארפן ארבעטן אויף דעם...

 

[כוכבים]

ער זאל יעצט אראפלייגען זיין פיס און אויב ס׳העלפט נישט זאל ער הייבן פיס.

איך בין ליידער זייער באקאנט מיט די נושא נישט ווייל איך האב שטודירט אדער געליינט וועגן דעם, נאר ווייל מיין ערשטע ארבעט האב איך געהאט אזא באלעבאס.

איך האב געלערנט אין כולל פאר געציילטע יארן ביז מהאט איינגעזעהן אז קינדער קאסטן געלט און פין שטיפן די צייט קען מען נישט מאכן קיין געלט, איך האב אנגעהויבן קוקן אין די טעגליכע אויסגאבעס וועלכע ביזנעס זוכט א ארבעטער און אנגעהויבן קאלן און גיין פאר אינטערוויוס, בערך צוויי דריי וואכן נאכן אנהייבן זיכן א זשאב בין איך שוין געווען אויס כולל אינגערמאן, אנפאנג האט אלעס אויסגעזעהן צו גיין כשורה איך בין געווען פרייליך אז איך ארבעט שוין און זייער סאך צייט אינמיטן טאג איז געווען שטיל אן קיין סאך ארבעט, אזוי גייט אדורך אפאר וואכן ביז ער קומט צו און ער זאגט מיך, כוכבים קענסט מיר טוהן א טובה?? זאג איך אים שאר זאגט ער מיך קענסט אפילו נעמען מיין טייערע קאר אויב די ווילסט און אז די ווילסט קענסטו זאגן ניין, האב איך אים געפרעג וואס ער וויל שיקט ער מיך אריין א ליסט פאר א גראסערי ארדער, איך שטיי אזוי פארלוירן אבער נאך א סעקונדע געב איך אים די אקעי נאך אלעם איז עס געווען אין די צייט פון די ארבעט, איך געדענק נישט פונקליך ווי אזוי ס׳איז צוגעגאנגען אבער נאך אפאר חדשים איז די גוי שוין נישט דארט געווען ווייל ס׳איז נישט ביזי א גאנצן טאג און כוכבים קען טוהן די ארבעט פון די גוי ווען עס פעלט אויס, איך האב געשלעפט מאשינען וואס וועגט ״אפאר הונדערט פונט״ איך פלעג האבן בעק פעין יעדען צווייטן טאג, ביז איין טאג בין איך אריין צו אים און מסביר געווען אז ס׳קען נישט אזוי אנגיין אבער ער האט מיך אנגעהויבן געבן א גאנצע דרשה, די ווייסט וויפיל שעה איך פלעג ארבעטן? די ווייסט וויפיל איך פלעג פארדינען? ווייניגער ווי האלב וואס די פארדינסט און די רעדסט זיך אפ??
אפאר וואכן שפעטער האב איך איינגעזעהן אז סקען נישט ווייטער אנגייען אזוי און איך האב אנגעהויבן זוכן א נייע ארבעט, אנפאנג האב איך געטראכט צו בלייבן ביז איך טרעף א נייע זשאב אבער מיין ווייב האט מיך געבעטן אפאר מאל צו געבן צוויי וואכן נאויטעס אפילו איך האב נישט קיין אנדערע ארבעט, איך געדענק נאך ווי היינט ווען איך האב אים געזאגט אז איך גיי ארויס איז ער געווארן אין שאקט (איי איך האב מיך אפגערעדט צו אים אפאר מאל) ער איז ממש נישט געווען דא, איך האב אים דעמעלטס געזאגט אז איך בלייב דא פאר צוויי וואכן אבער איך גיי נאר טוהן די ארבעט וואס מ׳האט זיך אדורך גערעדט פארן אנעמען די ארבעט.

על כן זאג פאר דיין חבר אז ער זאל בעטן א זשאב דיסקריפשאן פון זיין באסס, א טובה זאל ער טוהן פאר זיין ווייב אין קינדער און א אמאל אויכט פאר זיין באלעבאס ווען עס קומט אויס גרינג, קיינמאל נישט טוהן א טובה וואס ער וויל נישט טוהן ווייל ער וויל זיין א גוטע ארבעטער.

 

[אנטוישטער יונגערמאן]

פארווארט די מעשה איז ריין אמת, אבער נישט ביי מיין בעה"ב ווארום שעפטי ארבעט נישט, ער זיצט אין קרעמל און ענדשויט זיך יעדע רגע. ווי אויכעט רעדט מען נישט פון יעדע בעה"ב.

וואס איז די דשאב
די ארבעט איז נישט קלאר מיט א פונקטליכע אויפגאבע, דעטאלירטן וועג ווי אזוי עס אויסצופירן. ס'האלט און איין צוקומען נייע אויפגאבע'ס, (מיט טענות אויף וואס וואלסט געדארפט טוהן אנדערש).

מחליף את הזמנים
מ'ארבעט אווער טיים אום געפרעגט און אום אומבאצאהלט.

פועל קנית עבד קנית
"אויפן וועג פליז סטראפ ביים בּעיקערי ברענג מיר א דעיניש מיט א פרענטש וואנילא, (ניץ מיין קרעדיט קארד, כ'וועל צאלן)"

"ביי עני טשענס קענסטו מארגן זיין ביי מיין הויז 8:00 צופרי? כ'האב אן אינספעקשאן, איינער דארף דארט זיין"

און אט דעם מעשה האב איך פריער מיטגעהאלטן. יא. נאך איינס אזייגער ביינאכט! (די ארבעטער וואוינט א האלבע שעה אוועק, ער גייט אויפשטיין א שעה א האלב פריער צו טוהן א "טובה"!

@הק' לייביש שרייבער שרייבט אלעמאל פון מענטשן וואס קומען זיך אויסרעדן צו איהם. פיינעלי בין איך אויך אזוי מעכטיג. שעפטי גייט זיין די הערא פון די מעשה...

ער האט אנגערופן די בעה"ב (כ'בין מדגיש ס'געוועהן ע"פ עצתי. קרעדיט פאר מיך...) און געפרעגט מיט א שמייכל און רואיגקייט "ס'איז דאך נישט א חלק פון מיין דשאב, איז דעס אן אפפער פאר א טאג אףף פארן אויפשטיין אויף פרי, אדער דאס איז סתם א חבר בעהט א טובה?"

בעה"ב: [שטיל. געט א פארלוירענע לאך.] עהם, ווען פלאנסטו אויפצושטיין מארגן?

[כ'האב איהם שטילערהייט געווינקן ער זאל איבערפרעגן זיין ערשטע שאלה. אבער ער האט מורא געהאט]
ארבעטער: 9:00, ס'גייט זיין איבריגע שעות פאר מיך.
בעה"ב: אקעי. (ביי)

אפאר מינוט שפעהטער קומט א וואטסאפ
"ס'איז זייער געזונט פון דיך פארן זאגן ניין. און כ'פארשטיי אז ס'איז שפעהט וועסט פארלירן שלאף פון אויפשטיין פרי. כ'וויל דיך נאר מסביר זיין מיין פערספעקטיוו. פרייטאג'ס האסטו אףף, ווען דו האסט נישט גוט געפילט האסטו געהאט צוויי טעג אףף, אמאל ענדיגט מען פרי און די האסט א האלבע טאג אףף. (ווייל די ביזנעס איז נאך ניי, מ'האט נאכנישט גענוג ארבעט.)
האבעך געטראכט אז כ'מעג דיך בעהטן א טובה ווען איך דארף עפעס".

ארבעטער: לאמיר דאס דיסקאסירן אין אן אנדערע געלעגנהייט. גוטע נאכט, שכח פארן פארשטיין.
--

כ'עפן דעם שנירל פאר דריי זאכן
1. פשוט פאר לייק'ס
2. צו הערן ענקער חוות דעת אויפן שמועס, (סיי עבר און סיי עתיד)
3. צו עפענען א שמועס איבער דעי סארט בעלי בתים, דערציילן זאכן, און זיך געבן קנאלידש און עצות.
יישר כחכם

Click to shrink...

זייער א וויכטיגע נושא און א גרויסן דאנק פאר׳ן עפענען דעם אשכול, און נאך מיט אזא אינטרעסאנטע דייעלאג.

פערזענליך וויל איך מודה זיין אז איך וואלט געווען פונקט ווי דעם בעה״ב (גוט אז דו האסט צוגעלייגט די לעצטע חלק ווייל ס׳געבט מער א full picture)

ביז עטליכע יאר צוריק האב איך נישט געהאט געזונטע גבולים (boundaries) און אזויווי בטבע האב איך ליב צופרידנצושטעלן מענטשן האב איך זיך כסדר געלאזט אויסניצן ביי מיינע נאנטע (כ׳האב געמיינט אז דאס מאכט מיר א ״גוטער״ מענטש, און אז דאס מיינט עס ווען מ׳רעדט פון געטרייע עלטערן)

עכ״פ כ׳האב איינגעזעהן אז ווען מ׳לאזט זיך אויסקוועטשן ווי א שמאטע איז שווער צו באגרייפן ווען מ׳טוט עס פאר אנדערע.

איך גלייב אז אין אלגעמיין וועלן מענטשן דיר אויסניצן ווילאנג דו לאזט זיך (טבע פון א בשר ודם, חוץ אויב ער איז אן אויסגעארבעטער בעל מדות וואס גייט אנטקעגן זיין אינסטינקט פון נעמען advantage פון אומזיסטע געלעגנהייטן)

איך פריי זיך אז דיין חבר האט אן אמת׳ע געטרייע חבר וואס העלפט און קעירט און ס׳איז הערליך לענ״ד צו זעהן אז יענער בעה״ב האט רעאגירט פאזיטיוו און אויסגעלויבט זיין דרייסטקייט צו זאגן ניין. האפנטליך וועלן זאכן אנהייבן גיין בארג ארויף פון דא (נישט אז קריכן בארג ארויף קומט אָן גרינג )

 

[אנטוישטער יונגערמאן]

ער זאל יעצט אראפלייגען זיין פיס און אויב ס׳העלפט נישט זאל ער הייבן פיס.

איך בין ליידער זייער באקאנט מיט די נושא נישט ווייל איך האב שטודירט אדער געליינט וועגן דעם, נאר ווייל מיין ערשטע ארבעט האב איך געהאט אזא באלעבאס.

איך האב געלערנט אין כולל פאר געציילטע יארן ביז מהאט איינגעזעהן אז קינדער קאסטן געלט און פין שטיפן די צייט קען מען נישט מאכן קיין געלט, איך האב אנגעהויבן קוקן אין די טעגליכע אויסגאבעס וועלכע ביזנעס זוכט א ארבעטער און אנגעהויבן קאלן און גיין פאר אינטערוויוס, בערך צוויי דריי וואכן נאכן אנהייבן זיכן א זשאב בין איך שוין געווען אויס כולל אינגערמאן, אנפאנג האט אלעס אויסגעזעהן צו גיין כשורה איך בין געווען פרייליך אז איך ארבעט שוין און זייער סאך צייט אינמיטן טאג איז געווען שטיל אן קיין סאך ארבעט, אזוי גייט אדורך אפאר וואכן ביז ער קומט צו און ער זאגט מיך, כוכבים קענסט מיר טוהן א טובה?? זאג איך אים שאר זאגט ער מיך קענסט אפילו נעמען מיין טייערע קאר אויב די ווילסט און אז די ווילסט קענסטו זאגן ניין, האב איך אים געפרעג וואס ער וויל שיקט ער מיך אריין א ליסט פאר א גראסערי ארדער, איך שטיי אזוי פארלוירן אבער נאך א סעקונדע געב איך אים די אקעי נאך אלעם איז עס געווען אין די צייט פון די ארבעט, איך געדענק נישט פונקליך ווי אזוי ס׳איז צוגעגאנגען אבער נאך אפאר חדשים איז די גוי שוין נישט דארט געווען ווייל ס׳איז נישט ביזי א גאנצן טאג און כוכבים קען טוהן די ארבעט פון די גוי ווען עס פעלט אויס, איך האב געשלעפט מאשינען וואס וועגט ״אפאר הונדערט פונט״ איך פלעג האבן בעק פעין יעדען צווייטן טאג, ביז איין טאג בין איך אריין צו אים און מסביר געווען אז ס׳קען נישט אזוי אנגיין אבער ער האט מיך אנגעהויבן געבן א גאנצע דרשה, די ווייסט וויפיל שעה איך פלעג ארבעטן? די ווייסט וויפיל איך פלעג פארדינען? ווייניגער ווי האלב וואס די פארדינסט און די רעדסט זיך אפ??
אפאר וואכן שפעטער האב איך איינגעזעהן אז סקען נישט ווייטער אנגייען אזוי און איך האב אנגעהויבן זוכן א נייע ארבעט, אנפאנג האב איך געטראכט צו בלייבן ביז איך טרעף א נייע זשאב אבער מיין ווייב האט מיך געבעטן אפאר מאל צו געבן צוויי וואכן נאויטעס אפילו איך האב נישט קיין אנדערע ארבעט, איך געדענק נאך ווי היינט ווען איך האב אים געזאגט אז איך גיי ארויס איז ער געווארן אין שאקט (איי איך האב מיך אפגערעדט צו אים אפאר מאל) ער איז ממש נישט געווען דא, איך האב אים דעמעלטס געזאגט אז איך בלייב דא פאר צוויי וואכן אבער איך גיי נאר טוהן די ארבעט וואס מ׳האט זיך אדורך גערעדט פארן אנעמען די ארבעט.

על כן זאג פאר דיין חבר אז ער זאל בעטן א זשאב דיסקריפשאן פון זיין באסס, א טובה זאל ער טוהן פאר זיין ווייב אין קינדער און א אמאל אויכט פאר זיין באלעבאס ווען עס קומט אויס גרינג, קיינמאל נישט טוהן א טובה וואס ער וויל נישט טוהן ווייל ער וויל זיין א גוטע ארבעטער.

Click to shrink...

Wow
ווי לענגער איך דריי זיך דא אין קרעמל ווער איך מער באגייסטערט! וויפיל גוטע עצות מען קען דא שעפן אומזיסט. פון גוטהארציגע מענטשן בעלי דעת וואס זענען בארייכערט מיט עקספיריענס אין לעבן און האבן די קוראזש צו דערציילן זייערע אייגענע טעותים און וואס זיי האבן זיך געלערנט.

ס׳נישט סתם א קרעמל אבער ממש א
support system ווי מענטשן קענען זיך באמת ארויסהעלפן איינע די צווייטע אפילו מיט זאכן וואס אמאל שעמט מען זיך IRL מיטצוטיילן מיט אנדערע.

געבענטשט זאלן זיין יעדער וואס האט אריינגעלייגט די מיה און פלאג אהערצושטעלן אזא וויכטיגע פלאטפארמע און אלע וואס לייגן אריין אזויפיל כח און צייט אין די בּעק ענד אז אלעס זאל גיין כשורה און פארן אויף גוטע רעלסן

ס׳איז פשוט א מחי׳ דא צו באזיכן!

 

[וואלווי]

האביך איך אויך א מעשה צו שערן.

געווען מיין ערשטע דזשאב, און ווי אלע בין איך געווען עקסייטעד אז איך בין שוין נאמאר א תלוי באחרים, אהיים געברענגט די ערשטע טשעק, כ'האב עכט געפילט גוט. אבער נאך אפאר וואכן האב איך שוין אויך געפילט עכט..

עכט.. איז דא א שטיקל געדאנק, אז ווען דער באלעבוס הייסט בעזעמען, זאל מען בעזעמען. א דזשאב איז נישט אייביג פונקטליך די דיסקריפשאן וואס איז געווען אדווערטייזד. אן ארבעטער דארף אמאל טוהן זאכן ארויס פון זיין דזשאב טייטל, ווייל נאך אלעס איז יענער דער ארבייטסגעבער.

אבער, און דא קומט אן גרויסע אבער, קיין איינער אין די וועלט איז נישט מחויב צו נעמען אביוז. ס'דא גרעניצן וואס דארפן ווערן פרעזערווד. אפגערעדט פון נאך ארבעט שעות וואס איז א גרעניץ וואס דארף געהיט ווערן, איז אפילו בתוך ארבעט שעות דא גרעניצן. גאנץ שנעל האביך געזעהן אז אנשטאט זיין איינגעשטעלט פאר די פארגענומענע ארבעט, בין איך גאר געווארן יענעם'ס שלאק. א יעדן אינדערפרי האט ער אראפגעדראפט זיין פערסאנעל to do ליסט אויף מיין דעסק, ובטלתי רצוני מחמת רצונו. כ'בין געגאנגען דערמיט, כ'בין געווען צופרידן אז איך בין א באזעסענער יונגערמאן וואס ברענגט אהיים א דאלאר. דאס האט שנעל געספיירלט אוט אוו קאנטראל, ס'איז פון דעם געווארן דימענדס צו זיין זיין שלאק ערב און מוצאי שבת. מיין קאפוויי פון דעם מענטש איז ארויף נעקסט לעוועל.

נאך א האלב יאר האבן איך איינגעזען אז כ'ווער קראנק פון יענעם און ער הייבט אן צו שאטן מיין פערזענליכע לעבן, האב איך מחליט געווען זיך אפצוזאגן. כ'האב מיך פארלאזט אז כ'בין נאך גענוג יונג, די הוצאות זענען נאכנישט אזוי גרויס, איך וועל קענען סורווייוון א וויילע ביז איך טרעף א צווייטע דזשאב. וכך הוה.

כ'האב באקריגן אסאך נעגעטיוו פיעדבעק פון ארומיגע, משפחה און פריינד, היתכן מ'לאזט אזוי אפ א דזשאב, פרנסה וואלגערט זיך נישט אונטער די טיש וכדומה. אבער איך האב מיך געדארפט ראטעווען, און מיט די יארן האב איך אייביג צוריק געקוקט אז דאס איז געווען איינע פון מיין בעסטע דיסישזענס בנוגע פרנסה.

יעצט די פאנטשליין...

איין קליינע זיסע מעמארי האב איך פון יענעם עקספיריענס. דער בעלעבוס איז געווען איינער וואס בלאזט פון זיך. ווי ער האט געקענט כאפן אטענשאן ברבים האט ער דאס אריין געסאקט. די באמבאסטישע הויז, טייערסטע קארן, ווארפט זיך מיט "נעם מיין קרעדיט קארד", בשעת וואס איך האב געוויסט אז פאר די קאלעקשאן קאלס האט דער אביוזער אייביג געגעבן מיין קאנטאקט און נאמבער, און זיינע בעלי חוב האבן מיך נאך געפייניגט יארן שפעטער. ווי אויך בין איך שפעטער גוט געווארן מיט דעם קאנטראקטאר וואס האט געבויעט זיין פאלאץ אין צענטער פון שטאט, דערציילט ער מיר אז דער נגיד איז עם נאך שולדיג א האלב מיליאן דאלאר אויפן דזשאב. אזא סארט נגיד איז ער געווען.

ויהי היום, ער וואקט אריין און פאקט אראפ א פעקל ענוועלאופס אויף מיין דעסק, שיסט א "נעם קער פון דעם" אן מסביר זיין גארנישט מער. כ'קוק דאס דורך, ס'איז געווען מן הסתם איבער פופציג אומבאצאלטע פארקינג טיקעטס מיט אינטערעסט. איך קלאפ אריין זיין לייסענס נאמבער אין nyc.gov, כ'זעה נאר צוויי דריי טיקעטס אומבאצאלט, איך נעם קער פון דעם, און געגאנגען ווייטער. איי ס'איז געווען איבער הונדערט טיקעטס? מוז זיין אז ער האט שוין אפגעצאלט א חלק דערפון, ווייל רעדן און מסביר זיין האט ער דאך נישט געפילט אבליגעטעד.

און דער שיינער יוד, פארקט ווייטער ביי פאמפס און באס סטאפס, אזא נגיד דארף דאך זיך בכלל נישט קומערן מיט "קליינגעלט", ער באקריגט נאך אטענשאן אויך ווען די גאנצע שטאט זעהט.

איין פרייטאג נאכמיטאג אין מיטן הייסן זומער, הייבט ער אריין קאלען צו מיר ווילדערהייט איינס נאכן צווייטן. איך רוף עם צוריק, זיין כעס איז ארויף נעקסט לעוועל. ער שרייעט אז ער איז יעצט ארויס פון איינע פון די טאפ אוו די ליין סופערמארקעטס מיט אן מעגא ארדער פון שבת'דיגע טעיקאוט פרעס, גרייט ארויס פארן צו זיין וואקאציע פאלאץ אין די קעטסקילס. ער קומט ארויס אויפן גאס, והילד איננו, די קאר איז נישטא, ד.מ.ווי. האט אוועקשלעפט זיין קאר. קולות וברקים האט ער געמאכט, היתכן איך קען נישט זיין רעספאנסיבל קער נעמען פון די "ארבעט" און צאלן זיינע טיקעטס, און יעצט שטייט ער אויף די גאס נאר מיט די צוויי פוס, אנגעלאדענט מיט באקסעס עסן, אין די ביטערע היץ, פרייטאג נאכמיטאג, אין די שמעקעדיגע סיטי גאסן.

איך שטיי און וואונדער מיך, ס'איז דאך נאר געווען צוויי דריי טיקעטס אפן, וואס איך האב באצאלט, פארוואס איז זיין קאר געווארן towed. די מעשה איז געווען אז זיין קאר איז געווען גערעדזשיסטערט צו אן אנדערע סטעיט, וואס די סטעיט האט געטרענספערט די חובות צוריק צו ניו יארק פאר קאלעקשאן, אויף די בילס איז עס נאר אריין געקומען אלס ניו יארקער חובות, אויף nyc.gov איז דאס נישט ארויף געקומען, חוץ פון צוויי דריי וואס זענען בטעות אריין אלס נ"י טיקעטס. ס'איז איםך ניטאמאל איינגעפאלן מיך צו דערציילן אז זיין לייסענס פלעיט איז נישט פון ניו יארק. נעקסטע וואך האט עם ניטאמאל געפאסט צו רעדן צו מיר, זיין קאר איז ווייטער געשטאנען ביים פאמפ, ער זאמלט פון פריש טויזענטערס אין טיקעטס, ער איז דאך נישט געווארן אויס גראף פאטאצקי.

איך קען אייך נישט גענוג זאגן ווי גוט איך האב געפילט. איך שטיי ווי אן ארימאן דא אינמיטן זומער ווייל איך קען נישט אפפארדן די קאנטרי, דער פריץ אביוזער וואס ניטאמאל דארף ער מיר זאגן אז זיין קאר האט נישט קיין ניו יארקע פלעיטס, דארף גיין זוכען א קאר רענטל פרייטאג נאכמיטאג ווען מ'קען סיי וויי נישט באקריגן א קאר. כ'האב געהאפט אז ער האט געלייגט גענוג דיאדערענט יענעם צופרי.

דער שגצ'ל אין מיר לאכט נאך ביז היינט...

 

[קהל׳ס נער]

איך האב א נייגונג פאר עס האט שוין געכאפט פון מיינע תגובות, אז איך נעם אלעמאל די מיטל וועג, איז צוריק צי מיין מיטל וועג.
1. מען טוט נישט קיין ארבייט פארן בעה״ב פערזענליכען לעבן.
2. אין ביזנעס דארף מען אמאל אדער אסאך מאל האבן ״טובות״ אדער ארבייט וואס איז נישט געועהן ספעציפירט אין די דזשאב דעסקריפיציע, יא גיי טוה די טובה, אבער פארשטייט זיך נאך אפאר וואכען פון די טובות, גיי בעיט א רעיז, שטעל עם פאר וואס די געסט אלץ צי צי די קאמפעני און ווי א גוטע ארבייטער די ביסט און ליסט עם אויס אלע דיינע טובות וואס די טוסט.
אויב געט ער א רעיז הרי טוב איז עס א win win
אויב נישט איז ער א אויסניצער, הער אויף צי טוהן טובות, און הייב גלייך אן צי זיכן א נייע דזשאב.

און אגב איך רעד נישט אראפ דא, איך קום פון דארט, איך האב געהאט אזא בהע״ב און ער האט מיך נישט געוואלט רעזן פאר מיינע טובות, און ווען איך האב עם געגעבען נאטיץ, איז ער געוועהן כביכול אין שאק, איך האב עם זייער קלאר געמאכט אז מיין ארבייט ליסטע איז ארויף און ער האט מיר נישט געוואלט רעזן און דערפאר גיי איך.
שטייט זיך אז דעמאלטס האט ער מיר געאפערט א שיינעם רעיז, אבער וויבאלד איך האב שוין געהאט א צווייטען דזשאב וואס האט באצאלט כמעט די זעלבע, האב איך אפגעזאגט זיין רעיז, און איך האב עם גע׳מסבירט, אז אויב דארף איך סטראשענען צי באקומען א רעיז פון עם האב איך נישט קיין פיוטשער אין דעי ביזנעס.

 

[תרמב]

אז מ'פארציילט שוין פערסאנעל סטאריס...

איך האב גאר א לאנגע סטארי פון א פלאץ וואס איך האב געארבעט אונטער צוויי חדשים אונטער צוויי אביוזערס, ס'איז צו לאנג אז איך זאל עס יעצט אפשרייבן, נאר בקיצור א קליינע חלק, די צוויי חברה האבן געעפענט א ביזנעס און מיך גענומען פאר א צווייטע ארבעטער, איך האב ממש נישט געהאט וואס צו טון מיטן טאג, בין איך געזעצן און געבראוזט אויף די אינטערנעט, איינע פון די צוויי שותפים איז געווען א פרומער וואס קוקט נישט אויף די אינטערנעט נאר זיין איי טי פרינט אים ארויס די היסטארי פון זיינע טעכטער וואס ארבעטן פאר אים, האט ער געזעהן אויך מיין היסטארי, עכ"פ די מענעזשער האט מיר געזאגט אז עכט קוקט ער נאר נאך זיינע טעכטער אבער ער האט פונקט געזעהן מיינס, און ס'איז געפערליך די מצב, ער האט זיך געזארגט פאר מיין אידישקייט, און ער האט מיר אראפגענומען א וואך פעיטשעק וועגן דעם, און דער מענעזשער האט מיר נאך געזאגט בשם די שותפים אז עכט ווילן זיי אז איך זאל קומען מרצוני הטוב מוותר זיין נאך א וואך אדער צוויי פעיטשעק.

איך בין נאך געווען דארט נאך אביסל און געזעהן וואס פארא אביוז איך גיי דא דורך גיין, די מעשה וואס איך האב געשריבן דא איז נאר די טשערי אן דע פיי, ס'איז נאך געווען אסאך זאכן, וואס איך קען שרייבן און שרייבן פון די פאר וואכן וואס איך בין דארט געווען, איך פלעג באקומען מיין געלט פרייטיג צופרו, פרייטיג צופרו האב איך געשיקט א מעסעזש צו די מענעזשער אז איך גיי מיר פון דא, איך בין נישט מוותר אויף די פעיטשעק וואס פעלט מיר, מ'האט זיך געהאט אויסגענומען אז איך דארף געבן צוויי וואכן נאטיץ, איך האב געשריבן דעם מענעזשער אז איך האב נישט קיין פראבלעם אריינצוקומען נאך צוויי וואכן אזוי ווי מ'האט אפגעשמועסט אבער איך וויל באקומען באצאלט פון פארדעם, ווייל איך טראסט נישט די חברה אז זיי גייען מיר צאלן, סאו דארט האט זיך געענדיגט דעם זשאב.

עטליכע טעג שפעטער באקום איך א קאל פונעם צווייטן שותף אז ער וויל רעדן צו מיר, ער וויל זיך צוטיילן אין גוטנס, נישט קיין פראבלעם איך בין אריבער, דער חכם האט מורא געהאט אז איך גיי אים בארעדן, האט ער געוואלט מיר שטיל מאכן אויף א איידעלע אופן, איך בין געזעצן מיט אים און ער זאגט מיר אזוי, אז איך וויל נישט אז דו זאלסט בארעדן וכו' וכו' איך האב אים געזאגט אז ס'איז נישט דא וואס צו בארעדן אלעס איז פיין געווען איך בין נאר געגאנגען ווייל איך האב געפילט אז די זשאב איז נישט פאר מיר, איך האב נישט געזוכט זיך צו קריגן מיט אים, איך האב געשפילט אז גארנישט איז געווען דא, און ער זאגט מיר אז איך וויל נישט אז איך זאל רעדן אויף זיין שותף, כאילו ס'איז טאקע נישט דא צו רעדן אבער אויב איך האב געמיינט אז ס'איז דא עפעס וואס איז עכט נישט אמת זאל איך נישט אויפמאכן אויף אים קיין זאכן, עפעס אזוי איז געגאנגען די שמועס, איך האב אים פארזיכערט אז ס'איז נישט דא וואס צו רעדן.

א מינוט שפעטער רופט ער זיך אן, כאילו א נייע שמועס וואס האט נישט קיין שייכות מיט וואס מ'האט גערעדט א מינוט צוריק, זאגט ער מיר אז איך האב געזאגט פאר מיין ווייב אז זי זאל נישט פארציילן פאר קיינעם וועגן וואס דו האסט אלס געקוקט אויף די אינטערנעט, איך האב נאך די היסטארי ביי מיר דער שותף האט אים עס געגעבן..

איך האבן געהאט געטשעקט מיין בראוזינג היסטארי, צו זעהן וואס די חברה האבן מיר געזעהן בראוזן, ס'איז נישט געווען קיין פארנאגראפי, ס'איז געווען קאווע שטיבל, טוויטער, אייוועלט און איזרעילי סייטס, בקיצור דער חכם האט מיר געסטראשעט אזוי איידעלערהייט אז אויב רעד איך אויף אים האט ער שמוץ אויף מיר, איך האב מיך נישט געלאזט, איך האב אים געזאגט אז איך האב געטשעקט מיין היסטארי און פון מיין זייט קענסט עס ווייזן פאר וועם די ווילסט, וואס הייסט? ס'איז דא דארט געפערליכע זאכן! איך קען עס ווייזן פאר וועם איך וויל? איך האב אים געזאגט דארפסט עס נישט אויפהענגען אין בית מדרש אבער אז דו ווילסט קענסטו...


ונפרדנו לשלום...

אגב די טעכטער וואס יענער קוקט נאך זענען פארהייראט נישט קיין מיידלעך וואס זענען נאך אונטער זיין קאנטראל

היינטיגע צייטן בין איך סעלף אימפלויד און איך דאנק די באשעפער פאר די עקספיריענס, איך האב מיך געלערנט אז ס'לוינט זיך נישט צו ארבעטן פאר א צווייטן, און ס'לוינט זיך נישט צו ארבעטן פון ניין טו פייוו, ס'איז נישט פאר מיינע נערוון, איך פלעג זיך אויסיאגן די קישקעס... פינעף צו פינעף האב איך ארויסגעוואקט אמאל און דער בעל בית איז אנגעקומען ער האט געוואלט רעדן צו מיר, ער זעהט מיר ארויסוואקן פרעגט ער מיר ווי גייסטו? ס'איז נאכנישט פינעף אזייגער, איך האב געהאט געקראכן אויף די גראדע ווענט נישט האבנדיג וואס צו טון און ער איז מיר געקומען פייניגן פארן גיין 5 מינוט פריער, נאך דעם זאגט ער מיר אז ער מאכט א ווערטל.. יא יא..

 

[קעניינע הארע]

פאררוקטע מענטשן.

איך בין אויך א ווייכע נאטור, און איך קען באשרייבן בוכער, נישט נאר א תגובה, וויפיל אביוז איך האב אריינגעהויבן במשך די יארן.

 

[ערליך און אפן]

פאררוקטע מענטשן.

איך בין אויך א ווייכע נאטור, און איך קען באשרייבן בוכער, נישט נאר א תגובה, וויפיל אביוז איך האב אריינגעהויבן במשך די יארן.

Click to shrink...

נו, אדרבה!

 

[שמעי' גרין]

אין אונזער רוישיגע וועלט דארף מען זיין סענסעטיוו צו אביוזערס. איך בין בטבע א שטארקער נאטור, און אעפ”כ פאל איך געווענטליך פאר מאניפולאציע, אבער יעדע זאך האט א גבול, און אויפן מינוט וואס איך שפיר אביוזט וועל איך פון יענעם אפהאקן עד הסוף, אפי’ מיט איינעם וואס איך בין געווען זייער נאנט, ביז איך פיל קאנפידענט מיט מיך...