דו כאפסט נישט ווי שנעל צייט לויפט היינצוטאגס, אלעס פארט אויף סטירוידס יעדע סעקונד איז דא פרישע בּרעיקינג ניוז, ס'נאך ניטאמאל פארדייט געווארן די נייעס פון א סעקאנד צוריק און אט איז שוין דא פרישע נייעס, דאס אלעס האט מיט די טעכנאלאגישע וועלט אין וועלכע מיר לעבן היינט. אמאל האט מען געברויכט האבן א גרויסן סקרין מיט א בויך פון הינטן און הערשט האט מען דערויף קיין נייעס נישט געקענט זעהן, קוים אביסעל ביכער האט מען געקענט פירן דערויף, היינטצוטאגס האט יעדע שמויגער ביי זיך אין טאש א טעלעפאן מיט וועלכע מ'קען אלעס טוהן, פון זעהן די נייעס, וואטשן שאוס, זיך פארבינדן איינע מיטן צווייטן פון איין עק וועלט ביזן צווייטן. דאס אלעס האט זיך אנגעהויבן צוביסלעך פאר בערך פינף און צוואנציג יאר צוריק קודם מיט אימעילס און פון דארט און ווייטער זעמער צוביסלעך אנגעקומען וואו מ'האלטן היינט.
ביז נישט אזוי לאנג צוריק האבן נאך מענטשן, יא מענטשן! נישט זאמביס געשריבן מיט פעדערס, גערעכענט מיט'ן קאפ און בדיעבד מיט קאלקולעיטארס, אקאונטינג איז נאך באשטאנען פון די דאבּל ענטרי סיסטעם, דעבּיט און קרעדיט, מ'האט געפּאוסט די עקספּענסעס אין דזשערנאלס, מיט פענסילס אז אויב מ'האט געמאכט מיסטעיקס האט מען עס געקענט מעקן גרינג. מ'האט נאך רעקאנסיילט דעם טשעק בוק מיט די בעק פון די חודש'ליכע בענק סטעיטמענטס. ראדני מקוה האט נאך פארמאגט א שוויץ וואו מ'האט זיך געלאזט אויספּראקן מיט הושענות. מ'האט נאך גערייכערט אין בּעק פונעם גרויסן ס'מעדריש אין ראדני מיט אש'ן בעכערס אויסגעשפרייט אויף די טישן.
אידן האבן געבּלעטערט דעם ניו יארק טיימס, וואל סטריט דזשארנאל, ניו יארק פאוסט און די דעילי ניוז בשעת'ן עסן פרישטאג און זיפּענדיג אויף די הייסע קאווע בּיי ווייס קענדי סטאר אויף ליע היוז בשעת די קינדערלעך זענען געשטאנען אויף לי עוועניו אין די פראסטיגע קעלט און געווארט אויף די געלע בּאס ווען גלאבאלע ווארמינג האט נאכנישט עגסזיסטירט.
דאס אלעס און נאך, זענען געהעריג אנגעגאנגן אין די זיבעציג, אכציגער און ניינציגער יארן, באמת נישט אזוי לאנג צוריק
) מער א פשוט'ע קאר און מיין משפחה ווייסט צו זאגן אז דאס איז מיין צווייטע ליווינג רום
