אין ליכט פון די שנירל איבער געבורט קאנטראל, ארויסברענגענדיג די שוועריגקייטן פון א באלאנסירטע שלום בית אין א קינדער געבענטשטע שטוב, האט עס מיר מעורר געווען אלטע הרגשים איבער די ענין, איך שפיר אז די קרעמל מיטגלידער וועלן מיר פארשטיין.
אינדערצייט וואס די שמועס איז געווען איבער די שוועריגקייט פון האדעווען קינדער, לאמיר אביסל באטראכטן די תקופה פון דעם מאן ווען זיין פרוי האט נארוואס געגעבן געבורט.
דער סטייפלער אין זיין בריוו צו דעם יונגערמאן וועלכע טרעפט נישט ביי זיך די כוחות צו אראפברענגען נאך קינדער, שרייבט אז איינמאל מ'האט שוין דריי קינדער איז מען סיי ווי פארנומען במשך'ן טאג און ביינאכט רוהט מען, טא וועט עס גארנישט צולייגן אויב מ'געבוירט נאך עטליכע.
עס לאזט זיך דעבאטירן אויב עס איז ממש אזוי, און מער קינדער שטרענגען נישט מער איבער(?!), אבער דאס איז זיכער אז דער גאון האט נישט אינאכט גענומען די שוועריגקייט פון די פארפאלק אלס מאן און ווייב, אין די תקופה נאכ'ן געבורט.
די פרוי נאכ'ן געבורט איז צוגעלייגט און צומישט, געמישטע עמאושענס, ברעכט אויס אין געוויינען ווי א קליין קינד ווען עפעס פארט אנדערש ווי געפלאנט, און איז בכלל גאר סענסיטיוו צו יעדע מינדערוויכטיגע נעגאטיווע געשעעניש. דאס איז א תוצאה פון די טויש אין די הארמאנען לעוועל בפרט אין די עסטראגען און פראגעסטראן הארמאנס, דאס פארשטייט זיך האט אן השפעה אויף די אטמאספער און געמיט פון די פארפאלק, און פאדערט פון דעם מאן ספעציעלע כוחות און פארשטאנד, געדולד און נפשיות'דיגע שטארקייטן צו האנדלען אויפ'ן בעסטן אופן.
דאס איז ביי אלע פרויען, יעדער אויף איר דרגא, אפגערעדט פון די 10-20 פראצענט פרויען וועלכע ליידן פון PPD וואס איז זייער א שווערע דיפרעשאן, און ברענגט סואיסייד מחשבות און שוועריגקייטן זיך אפצוגעבן מיט'ן קינד און איהם געבן די ריכטיגע גייסטליכע ערנעהרונג, דאס איז א שמועס פאר זיך.
די פרוי ווערט טמא באלד ביים געבורט און מיט דעם די גאנצע פעקל קצ"ה הרחקות וואס קומט מיט דערמיט. מצד די פרוי האט עס א גאר שווערע ווירקונג, נישט קענענדיג באקומען קיין סופפארט פון איר מאן וועלכע ווערט איבערגעגעבן א גרויס טייל דורך טאטש און אינטימשע באציאונגען, די עצם פאקט אז די מאן קען איר נישט העלפן אין איר נויט שרייבט שוין איבער די אימעדשז פון איר מאן אין קאפ, און מאכט איהם ווייניגער וויכטיג אין איר לעבן.
פון די אנדערע זייט, דער מאן מוז יעצט, באיזה אופן, זיך גרייטן צו א גוטע צוויי חדשים פון סע*סלאזע לעבן, ביי איהם האט זיך גארנישט געטוישט און דער גאנצע קערפער מיט אירע געברויכן פונקציאנירן פונקט ווי בעפאר, ווי שווער דאס איז דארף מען קיינער נישט מסביר זיין, און יא, איר זענט נישט די איינציגסטע ביי וועמען די תקופה איז איינגעקריצט מיט שווארצע פארבן און זוכט דאס פארמיידן פון איבערשפילן פאר יעדע פרייז.
די געווענליכע צייט וואס עס בלוטיגט ביי רוב פרויען איז צווישן 4-6 וואכן, און ביי געוויסע ביז אכט וואכן. דאס איז א נאטורליכע אויסרייניגונג וואס די קערפער פירט דורך צו ארויסשטופן אלע טישו און בלוט און הויט-שיכטן וואס איז געווען צוהילף ביים אנטוויקלען דאס קינד אבער איז יעצט איבעריג. עס האט פארשידענע קאלירן און טוישט זיך מיט די צייט, ואכמל"ב.
מניק זיין די קינד טוט פארשנעלערן די בלוטיגונג צייט, אבער זיך נישט געהעריג אויסהערן טוט דאס פארלענגערן, עס ווענדט זיך בעיקר אין די שטארקייט און געזונטקייט פון די רחם.
נאך אלעס איז עס א שווערע תקופה פאר די פארפאלק און ווערט נישט אין ערגעץ ערווענט קיין עצות פון די מדריכים אויף דעם, ניטאמאל חיזוק אדער פארשטענדעניש פון די רבנישע און הלכה וועלט.
אינדערצייט וואס די שמועס איז געווען איבער די שוועריגקייט פון האדעווען קינדער, לאמיר אביסל באטראכטן די תקופה פון דעם מאן ווען זיין פרוי האט נארוואס געגעבן געבורט.
דער סטייפלער אין זיין בריוו צו דעם יונגערמאן וועלכע טרעפט נישט ביי זיך די כוחות צו אראפברענגען נאך קינדער, שרייבט אז איינמאל מ'האט שוין דריי קינדער איז מען סיי ווי פארנומען במשך'ן טאג און ביינאכט רוהט מען, טא וועט עס גארנישט צולייגן אויב מ'געבוירט נאך עטליכע.
עס לאזט זיך דעבאטירן אויב עס איז ממש אזוי, און מער קינדער שטרענגען נישט מער איבער(?!), אבער דאס איז זיכער אז דער גאון האט נישט אינאכט גענומען די שוועריגקייט פון די פארפאלק אלס מאן און ווייב, אין די תקופה נאכ'ן געבורט.
די פרוי נאכ'ן געבורט איז צוגעלייגט און צומישט, געמישטע עמאושענס, ברעכט אויס אין געוויינען ווי א קליין קינד ווען עפעס פארט אנדערש ווי געפלאנט, און איז בכלל גאר סענסיטיוו צו יעדע מינדערוויכטיגע נעגאטיווע געשעעניש. דאס איז א תוצאה פון די טויש אין די הארמאנען לעוועל בפרט אין די עסטראגען און פראגעסטראן הארמאנס, דאס פארשטייט זיך האט אן השפעה אויף די אטמאספער און געמיט פון די פארפאלק, און פאדערט פון דעם מאן ספעציעלע כוחות און פארשטאנד, געדולד און נפשיות'דיגע שטארקייטן צו האנדלען אויפ'ן בעסטן אופן.
דאס איז ביי אלע פרויען, יעדער אויף איר דרגא, אפגערעדט פון די 10-20 פראצענט פרויען וועלכע ליידן פון PPD וואס איז זייער א שווערע דיפרעשאן, און ברענגט סואיסייד מחשבות און שוועריגקייטן זיך אפצוגעבן מיט'ן קינד און איהם געבן די ריכטיגע גייסטליכע ערנעהרונג, דאס איז א שמועס פאר זיך.
די פרוי ווערט טמא באלד ביים געבורט און מיט דעם די גאנצע פעקל קצ"ה הרחקות וואס קומט מיט דערמיט. מצד די פרוי האט עס א גאר שווערע ווירקונג, נישט קענענדיג באקומען קיין סופפארט פון איר מאן וועלכע ווערט איבערגעגעבן א גרויס טייל דורך טאטש און אינטימשע באציאונגען, די עצם פאקט אז די מאן קען איר נישט העלפן אין איר נויט שרייבט שוין איבער די אימעדשז פון איר מאן אין קאפ, און מאכט איהם ווייניגער וויכטיג אין איר לעבן.
פון די אנדערע זייט, דער מאן מוז יעצט, באיזה אופן, זיך גרייטן צו א גוטע צוויי חדשים פון סע*סלאזע לעבן, ביי איהם האט זיך גארנישט געטוישט און דער גאנצע קערפער מיט אירע געברויכן פונקציאנירן פונקט ווי בעפאר, ווי שווער דאס איז דארף מען קיינער נישט מסביר זיין, און יא, איר זענט נישט די איינציגסטע ביי וועמען די תקופה איז איינגעקריצט מיט שווארצע פארבן און זוכט דאס פארמיידן פון איבערשפילן פאר יעדע פרייז.
די געווענליכע צייט וואס עס בלוטיגט ביי רוב פרויען איז צווישן 4-6 וואכן, און ביי געוויסע ביז אכט וואכן. דאס איז א נאטורליכע אויסרייניגונג וואס די קערפער פירט דורך צו ארויסשטופן אלע טישו און בלוט און הויט-שיכטן וואס איז געווען צוהילף ביים אנטוויקלען דאס קינד אבער איז יעצט איבעריג. עס האט פארשידענע קאלירן און טוישט זיך מיט די צייט, ואכמל"ב.
מניק זיין די קינד טוט פארשנעלערן די בלוטיגונג צייט, אבער זיך נישט געהעריג אויסהערן טוט דאס פארלענגערן, עס ווענדט זיך בעיקר אין די שטארקייט און געזונטקייט פון די רחם.
נאך אלעס איז עס א שווערע תקופה פאר די פארפאלק און ווערט נישט אין ערגעץ ערווענט קיין עצות פון די מדריכים אויף דעם, ניטאמאל חיזוק אדער פארשטענדעניש פון די רבנישע און הלכה וועלט.
