- זיך איינגעשריבן
- אפר. 12, 2024
- מעסעדזשעס
- 731
- רעאקציע ראטע
- 1,775
עס איז מיר אזוי אדורך געלאפן דעם שב"ק שעל"ט ב"ה, אין די מחשבה קעמערלעך, עס איז העכסט צייט צוריק צו נעמען די פעדער אין די היינט אריין, און שרייבן עטליכע שורות.
די שטארקע קאמפיינען פון אונזערע טרייע חבירים וואס גיבן זיך דא אוועק בלב ונפש פאר די סוקסעס פון אונזער קרעמל, פארלאנגט אז אנכי הק' מיט מיינע 10 געזונטע פונגער, אשר נתן חסדו לי, איז מחיוב צו טוהן צו דער זאך. שרייבן, שרייבן, און נאכאמאל שרייבן.
הייבט זיך אן א מעשה, שוין מיר האבן שוין דערהערט דעם געשריי, נא גייען מיר טוען צו דער זאך. די פייט פונעם יצר טוב, און יצר הרע. יעדער קען עס, א-יא ?
וואס שרייבט מען? עכט, וויל איך יא שרייבן איך האב נאר נישט קיין געדולד צו שרייבן.
אבער חבקוק גייט דאך באלד געבען א קאמפלימענט, מיט א קאמענט מיר ארויס צו-ציען נאך טינט פון מיין פעדער, איז דאך עס אפשר יא כדי, און עס וועט זיך האן אויסגעצאהלט.
אבער וואס טוהט מען, געוואלד די מח איז מיר פארשלאסן. איך לעהן אן מיין שווערע שטערן אויף מיין האנט פלאך, און איך רעד זיך אזוי צו מיין מח, און איך פארלאנג בגזירת רב, "פארטיף זיך, נא איך וויל שרייבן א גוטער העמק דבר, אדער א גוטער מחשבה ארטיקל". דער מח ענטפערט מיר גלייך צוריק, אריין קוקענדיג אין מיין צוויי אויגען אן א בושה, אנטשולדיגט'ס, מר. פעדער, עס איז מוצ"ש, יעך האב נישט קיין געדולד זיך שוין צו נעמען ארבעטן, איך האלט דיר נישט ביים געבען קיין חומר איצטערט.
די מוחות זענען קורץ און נישט גענוג אפן פאר נייע עומק המחשבה. פרוביר זאגן דיין מח, איצטערט זיי זיך עומק. עס גייט נישט, עס וויל נישט, עס איז איצטערט בלענק. נישטא. ער וויל נישט לאזן די פינגער לויפן אויף די קנעפלעך פונעם קי-בארד מיט א סובקאנשס מיינד.
איז אלזא וואס טוהט מען און אזא מצב, שבתי און חבקוק שרייבן דעילי, צו עס איז יא דא וואס, צו נישט. און מען קען נישט די זאך לאזן אויף הפקר, שרייען מיר אויס מיט פאטאס. האבן מיר מחליט געווען צו שרייבן ווי לאנג מיין עי די עיטש די, נישט ליטרעלי, אדער אפשר יא, איך ווייס נישט. וועט מיר לאזן שרייבן וועלן מיר איבער א נושא וואס מיר האבן שטודירט אין די פארגענגענהייט לאזן אויס לופטערן דא אין קרעמל. זאל דער עולם הנאה האבן פון עטוואס היסטאריע און וואוסענשאפט איניאיינעם. ויהא זה חלקי מכל עמלי. און דא הייבט זיך אן מיין די עיטש די אריין שטויסן.
א גוטער וואך !!!
די שטארקע קאמפיינען פון אונזערע טרייע חבירים וואס גיבן זיך דא אוועק בלב ונפש פאר די סוקסעס פון אונזער קרעמל, פארלאנגט אז אנכי הק' מיט מיינע 10 געזונטע פונגער, אשר נתן חסדו לי, איז מחיוב צו טוהן צו דער זאך. שרייבן, שרייבן, און נאכאמאל שרייבן.
הייבט זיך אן א מעשה, שוין מיר האבן שוין דערהערט דעם געשריי, נא גייען מיר טוען צו דער זאך. די פייט פונעם יצר טוב, און יצר הרע. יעדער קען עס, א-יא ?
וואס שרייבט מען? עכט, וויל איך יא שרייבן איך האב נאר נישט קיין געדולד צו שרייבן.
אבער חבקוק גייט דאך באלד געבען א קאמפלימענט, מיט א קאמענט מיר ארויס צו-ציען נאך טינט פון מיין פעדער, איז דאך עס אפשר יא כדי, און עס וועט זיך האן אויסגעצאהלט.
אבער וואס טוהט מען, געוואלד די מח איז מיר פארשלאסן. איך לעהן אן מיין שווערע שטערן אויף מיין האנט פלאך, און איך רעד זיך אזוי צו מיין מח, און איך פארלאנג בגזירת רב, "פארטיף זיך, נא איך וויל שרייבן א גוטער העמק דבר, אדער א גוטער מחשבה ארטיקל". דער מח ענטפערט מיר גלייך צוריק, אריין קוקענדיג אין מיין צוויי אויגען אן א בושה, אנטשולדיגט'ס, מר. פעדער, עס איז מוצ"ש, יעך האב נישט קיין געדולד זיך שוין צו נעמען ארבעטן, איך האלט דיר נישט ביים געבען קיין חומר איצטערט.
די מוחות זענען קורץ און נישט גענוג אפן פאר נייע עומק המחשבה. פרוביר זאגן דיין מח, איצטערט זיי זיך עומק. עס גייט נישט, עס וויל נישט, עס איז איצטערט בלענק. נישטא. ער וויל נישט לאזן די פינגער לויפן אויף די קנעפלעך פונעם קי-בארד מיט א סובקאנשס מיינד.
איז אלזא וואס טוהט מען און אזא מצב, שבתי און חבקוק שרייבן דעילי, צו עס איז יא דא וואס, צו נישט. און מען קען נישט די זאך לאזן אויף הפקר, שרייען מיר אויס מיט פאטאס. האבן מיר מחליט געווען צו שרייבן ווי לאנג מיין עי די עיטש די, נישט ליטרעלי, אדער אפשר יא, איך ווייס נישט. וועט מיר לאזן שרייבן וועלן מיר איבער א נושא וואס מיר האבן שטודירט אין די פארגענגענהייט לאזן אויס לופטערן דא אין קרעמל. זאל דער עולם הנאה האבן פון עטוואס היסטאריע און וואוסענשאפט איניאיינעם. ויהא זה חלקי מכל עמלי. און דא הייבט זיך אן מיין די עיטש די אריין שטויסן.
א גוטער וואך !!!
