איך וויל דא שרייבען א פערזענליכע מעשה וואס איז פארגעקומען מיט מיר אפאר יאר צוריק.
איך בין געוועהן א כולל אינגערמאן א חצי תמים און ויהי עס איז געוועהן איין טאג מען איז מחליט אז כולל איז שוין צי באורינג מען גייט ארבייטען, פיין כ׳האב געטראפען א דזשאב אין א ריטעיל סטאר מען איז פארנומען העלפן לאנגווייליגע פרויען זיך וועלען ווינדאו שעידס און פארדעם בין איך געווארען אונטער געשמירט מיט א סומע פון $18 דאלער א שעה.
למעשה נאך אפאר חדשים ארבייטען דארט האב איך געזעהן אז קיין כבוד אדער געלט גיי איך נישט מאכען דא, האב איך אנגעהויבען זיכן א ״נערמאלער״ דזשאב דהיינו א וועכענטליכע געהאלט און אויך עפעס א חשובערן טיטל, ובפרט אויב קען איך נאך הייסען מענדזשער וועל איך מיך נישט דארפן אזוי שעמען פאר מיינע חברים, נאכפרעגענדיג אביסל דא אביסל דארט האט מיר איינער אנגעטראגען א דשזאב פאר עפעס א איד וואס האט אסאך ריעל עסטעיט און ער מענעדשט עס אליינס, און וויבאלד ער האט שוין אזויפיל קרקעות קען ער שוין נישט זיין פארנומען מיט די טאגטעגליכע ענינים, ווי אויפשטאפן טוילעטס, פיקסן בוילערס, טוישען באלבס, פארטרייבען בינען, אפווישען וואסער פון א בילדינג וואס רעגענט אריין וכהיינו, און אויסטויש פאר דעם גיי איך באקומען ניין מאות א וואך און איך (באקרוין מיך אליינס) ווער א ריעל עסטעיט פארטפאליאו מענדזשער.
איך האב געכאפט דעם דזשאב מיט ביידע האנט, איך בין געווארען א גברא, א סופערמאן, א בחור צום טיש א שיינעם געהאלט מיט א שיינעם זעלבסט געגעבענעם טיטל, און גראדע בין איך גאנץ א הענדי טייפ מענטש, מילא האב איך אפילו הנאה געהאט פון די טוילעט געשטאפעכץ און בוילער געפיקסעכץ.
לא עברו ימים מועטים מען רעדט פון א קנאפע פאר וואכן, און מיין באסס רופט מיר אריין ״הער דיך צי פאטשיילע ביסט א פיינעם אינגערמאן, האסט גוטע מידות, ביסט באמת א פיינער, (או הא ס׳קומט א רעיז, ער האט שוין אנערקענט ווי א גוטע ארבעטער איך בין) אבער די ביסט נישט געמאכט פאר דעי ביזנעס…..
איך האב מיך גענומען לאכען… יא יא איך קען דעי דשאוק די ווילסט מיך דערשרעקן און נאכדעם קומט א סופרייז די רעיז….
זאגט ער מיר ניין ס׳איז נישט קיין דזשאוק איך בין זייער ערנסט.
אוי ביסטו א גוטע עקטער…לאל… בקיצור וויפיל איז די רעיז.
נישטא קיין רעיז, איך צאל דיך נאך צוויי וואכן פעיראול, און מארגען דארפסטו מער נישט אריינקומען.
דא האב איך געכאפט אז ס׳איז בכלל נישט קיין דזשאוק איך בין געהעריג געפייערט, wow האב איך געכאפט א שאק, איך האב עם אנגעהויבען פרעגן פארוואס ער פייערט מיך, ער האט מיך נישט געוואלט זאגן, איך האב מיך געבעטען ער זאל מיר זאגן ער האט נישט געוואלט זאגן, איך האב עם געזאגט אז די זאגסט מיר וואס איז מיין פראבלעים קען איך עס פיקסען אז די זאגסט מיר נישט קען איך גארנישט טועהן בקיצור ס׳נישט געוועהן צי ווען צו רעדן,
איך גיי ארויס פון אפיס אינגאנצען אין שאק, וואס זאג איך פאר מיין ווייב, וויאזוי באצאל איך מיין רענט, וואס זאג איך פאר מיינע חברים מיין גאנצע אידענטיטי איז געוועהן אז איך בין א (קלאמפישט) פארטפאליא מענעדזשער, איך האב געפילט ווי א אויסגעקלאפטער הושענה, א אנגעטרעטענע שמאטע, א אויסגעריבענע מילה, א אנגעשפיגענע חליצה און א אויסגעקוועטעשטע ארענדזש.
איך האב מיך געשעמט צי זאגן פאר מיין ווייב איך האב מיך געשעמט צי קומען אין סמעדריש, און צו דער זייט האט נאך אריינגעקלאפט די ענקזייעטי פון צאלן די בילס און ס׳נאך געוועהן די יום טוב סיזען מיט מער עקספענסעס, איך האב געפילט ווי א נער, און א לוזער.
בקיצור למעשה נאך א שטיק צייט איך האב מיך מסדר געוועהן מיט א נייע דזשאב, און איך האב מודיע געוועהן פאר מיינע חברים און מיין ווייב אז איך האב געבעטען מיין באסס א רעיז פון נאך פינעף הונדרעט דאלער ער האט עס נישט געוואלט געבען סא איך האב עם געדראפט, בקיצור מסדר געוועהן די געלט, מסדר געוועהן די בושות, איין זאך האט מיר נאר געעגבערט, פארוואס טאקע בין איך געפלויגען פון מיין דזשאב, אזוי איז אריבער אפאר יאר איך האב מצליח געוועהן אין א צווייטע פעלד, איינמאל קום איך מיט א גאנצע crew אין א פארק אונז האבן געוואלט אויספלאנירן א נייע אונטערנעמונג, אונז האבן זיך לאו דוקא געקענט איינער די אנדערע נאר בבחינת חבר מביא חבר, ווער ס׳האט געקענט נאך א טויגליכער אינגערמאן האט עם געברענגט, און ווען טרעף איך דארט מיינט עטץ? יא מיין באסס לשעבר, שוין איך זאמעל אן די קוראדזש און איך פרעג עם פארוואס האסטו מיר געווארפען דעמאלטס און ער האט זיך ארויסגעדרייט פון ענטפערען.
שוין זעהט אויס אז ס׳איז נישט געועעהן באשערט איך זאל וויסן.
פארוואס דערצייל איך עס וואס איז דער מוסר השכל? איך האב נישט קיין מושג, ס׳איז אפשר אינטערעסאנט פאר איינעם, אבער פאר מיר איז עס ישיחנה לאחרים.
איך בין געוועהן א כולל אינגערמאן א חצי תמים און ויהי עס איז געוועהן איין טאג מען איז מחליט אז כולל איז שוין צי באורינג מען גייט ארבייטען, פיין כ׳האב געטראפען א דזשאב אין א ריטעיל סטאר מען איז פארנומען העלפן לאנגווייליגע פרויען זיך וועלען ווינדאו שעידס און פארדעם בין איך געווארען אונטער געשמירט מיט א סומע פון $18 דאלער א שעה.
למעשה נאך אפאר חדשים ארבייטען דארט האב איך געזעהן אז קיין כבוד אדער געלט גיי איך נישט מאכען דא, האב איך אנגעהויבען זיכן א ״נערמאלער״ דזשאב דהיינו א וועכענטליכע געהאלט און אויך עפעס א חשובערן טיטל, ובפרט אויב קען איך נאך הייסען מענדזשער וועל איך מיך נישט דארפן אזוי שעמען פאר מיינע חברים, נאכפרעגענדיג אביסל דא אביסל דארט האט מיר איינער אנגעטראגען א דשזאב פאר עפעס א איד וואס האט אסאך ריעל עסטעיט און ער מענעדשט עס אליינס, און וויבאלד ער האט שוין אזויפיל קרקעות קען ער שוין נישט זיין פארנומען מיט די טאגטעגליכע ענינים, ווי אויפשטאפן טוילעטס, פיקסן בוילערס, טוישען באלבס, פארטרייבען בינען, אפווישען וואסער פון א בילדינג וואס רעגענט אריין וכהיינו, און אויסטויש פאר דעם גיי איך באקומען ניין מאות א וואך און איך (באקרוין מיך אליינס) ווער א ריעל עסטעיט פארטפאליאו מענדזשער.
איך האב געכאפט דעם דזשאב מיט ביידע האנט, איך בין געווארען א גברא, א סופערמאן, א בחור צום טיש א שיינעם געהאלט מיט א שיינעם זעלבסט געגעבענעם טיטל, און גראדע בין איך גאנץ א הענדי טייפ מענטש, מילא האב איך אפילו הנאה געהאט פון די טוילעט געשטאפעכץ און בוילער געפיקסעכץ.
לא עברו ימים מועטים מען רעדט פון א קנאפע פאר וואכן, און מיין באסס רופט מיר אריין ״הער דיך צי פאטשיילע ביסט א פיינעם אינגערמאן, האסט גוטע מידות, ביסט באמת א פיינער, (או הא ס׳קומט א רעיז, ער האט שוין אנערקענט ווי א גוטע ארבעטער איך בין) אבער די ביסט נישט געמאכט פאר דעי ביזנעס…..
איך האב מיך גענומען לאכען… יא יא איך קען דעי דשאוק די ווילסט מיך דערשרעקן און נאכדעם קומט א סופרייז די רעיז….
זאגט ער מיר ניין ס׳איז נישט קיין דזשאוק איך בין זייער ערנסט.
אוי ביסטו א גוטע עקטער…לאל… בקיצור וויפיל איז די רעיז.
נישטא קיין רעיז, איך צאל דיך נאך צוויי וואכן פעיראול, און מארגען דארפסטו מער נישט אריינקומען.
דא האב איך געכאפט אז ס׳איז בכלל נישט קיין דזשאוק איך בין געהעריג געפייערט, wow האב איך געכאפט א שאק, איך האב עם אנגעהויבען פרעגן פארוואס ער פייערט מיך, ער האט מיך נישט געוואלט זאגן, איך האב מיך געבעטען ער זאל מיר זאגן ער האט נישט געוואלט זאגן, איך האב עם געזאגט אז די זאגסט מיר וואס איז מיין פראבלעים קען איך עס פיקסען אז די זאגסט מיר נישט קען איך גארנישט טועהן בקיצור ס׳נישט געוועהן צי ווען צו רעדן,
איך גיי ארויס פון אפיס אינגאנצען אין שאק, וואס זאג איך פאר מיין ווייב, וויאזוי באצאל איך מיין רענט, וואס זאג איך פאר מיינע חברים מיין גאנצע אידענטיטי איז געוועהן אז איך בין א (קלאמפישט) פארטפאליא מענעדזשער, איך האב געפילט ווי א אויסגעקלאפטער הושענה, א אנגעטרעטענע שמאטע, א אויסגעריבענע מילה, א אנגעשפיגענע חליצה און א אויסגעקוועטעשטע ארענדזש.
איך האב מיך געשעמט צי זאגן פאר מיין ווייב איך האב מיך געשעמט צי קומען אין סמעדריש, און צו דער זייט האט נאך אריינגעקלאפט די ענקזייעטי פון צאלן די בילס און ס׳נאך געוועהן די יום טוב סיזען מיט מער עקספענסעס, איך האב געפילט ווי א נער, און א לוזער.
בקיצור למעשה נאך א שטיק צייט איך האב מיך מסדר געוועהן מיט א נייע דזשאב, און איך האב מודיע געוועהן פאר מיינע חברים און מיין ווייב אז איך האב געבעטען מיין באסס א רעיז פון נאך פינעף הונדרעט דאלער ער האט עס נישט געוואלט געבען סא איך האב עם געדראפט, בקיצור מסדר געוועהן די געלט, מסדר געוועהן די בושות, איין זאך האט מיר נאר געעגבערט, פארוואס טאקע בין איך געפלויגען פון מיין דזשאב, אזוי איז אריבער אפאר יאר איך האב מצליח געוועהן אין א צווייטע פעלד, איינמאל קום איך מיט א גאנצע crew אין א פארק אונז האבן געוואלט אויספלאנירן א נייע אונטערנעמונג, אונז האבן זיך לאו דוקא געקענט איינער די אנדערע נאר בבחינת חבר מביא חבר, ווער ס׳האט געקענט נאך א טויגליכער אינגערמאן האט עם געברענגט, און ווען טרעף איך דארט מיינט עטץ? יא מיין באסס לשעבר, שוין איך זאמעל אן די קוראדזש און איך פרעג עם פארוואס האסטו מיר געווארפען דעמאלטס און ער האט זיך ארויסגעדרייט פון ענטפערען.
שוין זעהט אויס אז ס׳איז נישט געועעהן באשערט איך זאל וויסן.
פארוואס דערצייל איך עס וואס איז דער מוסר השכל? איך האב נישט קיין מושג, ס׳איז אפשר אינטערעסאנט פאר איינעם, אבער פאר מיר איז עס ישיחנה לאחרים.
