לייביש הכהן
אלטגעזעסענער קרעמלער
- זיך איינגעשריבן
- יולי 11, 2024
- מעסעדזשעס
- 330
- רעאקציע ראטע
- 1,202
מיין חבר שאול איז לעצטנס געגאנגן אויף וואקאציע מיט זיין באליבטן חבר יואל, דערציילט ער מיר ווי אזוי דאס איז צו געגאנגן.
שאול: מיר האבן זיך ביידע ארויס געלאזט זונטאג אויף א נסועה קיין אויסלאנד ביז מיטוואך.
ארויף קומענדיג אויפן פליגער האב איך מיך באקוועם געמאכט אויף מיין זיץ, אפיר געזוכט א גוטע מאווי, אנגעטאן מיין העדפאונס, געדריקט פלעי, און גענצליך אריין געפאלן אינעם ״עולם התוהי״...
א האלבע שעה איז פאריבער, מיטאמאל כאפט מיר א ערנסטע דורשט, איך כאפ מיר אויף ווי פון א טיעפן חלום, גיב איך קוק אויף מיין חבר יואל, ווען צו מיין שאק זעה איך אים זיצן האלב אומבאלומפערט, ער זיצט אויפן עק פונעם זיץ, און עסט א סענדוויטש וואס אויפן בעג שטייט 50 פראצענט אראפ…
יואלי פרעג איך אים; פארוואס מאכסטו זיך נישט געהעריג באקוועם, און וואס איז פשט פונעם אלטן סענדוויטש?
יואל הייבט ברעהמען און פרעגט מיר אויף צוריק ווי כאילו ער ווייסט נישט וואס כ׳וויל פון זיין לעבן האבן… זיך באקוועם מאכן אויפן פליגער, פארוואס? מיר קומען דאך שוין כמעט אן… ס׳איז עפעס א חתונה דא אז איך ברויך עסן ״מדעני מלכים״?
הערנדיג דאס, האב איך ״מלמד זכות״ געווען יואל, אז מסתמה מחמת טורח הדרך האט ער נישט זיין קאפ אויפן פלאץ. איך האב מער קיין סאך געוויכט נישט געלייגט אויף אים, נאר געכאפט א קאלטן טרינק, און זיך צוריק אריין געטאן אינעם מאווי פון וואס כ׳האב נארוואס מפסיק געווען…
—————————-
נאכן לאנדען זענען מיר ביידע געגאנגן דינגען א קאר. אנקומענדיג ביים רענטל טישל ווייזט אונז די פרוי עטליכע אפציעס אוטוס וואס זענען אוועליבל. ש׳טייט׳זיך אויף וואקאציע נעמט מען א שיינע קאר, האב איך אויסדערוועלט דאס בעסטע וואס איז געאייגנט פאר מיר.
פאר יואל האט דאס אבער בכלל נישט געשמעקט, זיך אנרופענגיג צו מיר; שאול, ביסט אויפן קאפ געפאלן? פאר א דריי טאגיגע נסיעה צאלסטו אזוי פיעל געלט פאר א טייערע קאר? פארוואס נעמסטו נישט עפעס ביליגער? מיר ברויכן בסך הכל פיר רעדער צו פארן און אנקומען, איך בין נישט גרייט צו צאלן די העלפט וואס מיר האבן אפגעשמועסט איידער די נסיעה אז אלע קאסטן וועלן מיר זיך ציטיילן ״שוה בשוה״…
דא האט מיין בליט אנגעהויבן קאכן… יואלי וואס איז מיט דיר, זאג איך אים מיט א בייזן טאן, אונז זעמיר יעצט אויף
וואקאציע, לאמיר זיך אינדזשויען צו די מעקס!
מיינע טענות האבן אבער ווייניג געהאלפן… ווילנדיג אבער פארט הנאה האבן פונעם אויספלוג, האב איך אים געזאגט; ווייס׳טע וואס, איך וועל צאלן די רעשט, פאר מיר איז וויכטיג א שיינע קאר.
——————-
אינעם האטעל האבן מיר זיך ביידע איינגעשריבן און גלייך אריבער צום האטעל רום.
אריין קומענדיג אינעם צימער נעם איך מיינע רענצלעך און בין זיך שייו מסדר.
איך פאק אלעס אויס, זיכער מאכנדיג אז אלע וועש זענען אויף די ריכטיגע שעלף, און וואס עס ברויך הענגט אינעם קלאזעט. ס׳האט זיך געשפירט אזוי געשמאק און איינגענעם צו זיין אין א רייכן האטעל רום שיין מסודר.
ווידעראום, יואל איז אריין געקומען, אראפ געלייגט זיינע רענצלעך אין א זייט אויף דער ערד, און דערנאך זיך אריין געלייגט אין בעט כאפן א שטיקל דרימל. כ׳האב געטראכט אז לכאורה איז יואל אויסגעמוטשעט, און וועט זיך שפעטער שיין מסדר זיין.
ווי שאקירט בין איך געווארן דערנאך וואס יואל איז אויפגעשטאנען פונעם דרימל, איז ער ארויס אויפן פארטש כאפן א ביסל פרישע ליפט, אבער ער האט גענצליך איגנארירט זיך מסדר צו זיין ווי א מענטש.
גיי איך צו צו יואל, און פרעגן אים מיט וואונדער; פארוואס פאקסטו זיך נישט אויס? אז דו ווילסט קען איך דיר העלפן.
עהההה, זאגט ער מיר מיט אזא ביטול, וואס פעלט אויס ארויס צו נעמען מיינע וועש פונעם רענצל, דאס איז ניטאמאל מיין שלאף צימער, מיר זענען סך הכל דא פאר אפאר טאג...
דא האט מיין כעס אנגעהויבן פלאקערן, כ׳האב אבער פרבירט זיך איינצוהאלטן, נישט ווילענדיג מאכן די סיטואצע פיעל ארגער. אבער אין קאפ האב איך אנגעקוקט יואל ווי ער איז ליידער גייטיש צורידערט געווארן…
————————
שפעטער אין טאג זענען מיר אראפ אינעם זאל עסן מיטאג, ס׳איז געווען צוגעשטעלט צו פרעסן און צו בריקעווענען, עסן וואס כהאב אין מיין לעבן פון פארדעם נישט געזען.
כהאב גענומען עטליכע טעלערס און אנגעפילט מיט יעדע סארט מאכל וואס זיך דארט געפונען. דערנאך זיך געזעצט עסן, פארגעסנדיג פון די וועלט…
נאכן ענדיגן עסן, באמערק איך ווי יואלי זיצט נעבן מיר און עסט א טאנא סענדיווידזש וואס זיין ווייב האט אים נעכטן צוגעגרייט…
״שמעו שמים״ שריי איך צו יואל, איז אלעס אקעי מיט דיר? נישט געטראפן דא בעסערס וואס צו עסן נאר אן אלטע סענדוויטש…?
אבער אנשטאטס פארשטיין וואס כ׳וויל פון אים, רופט ער זיך אן צו מיר האן פון ״בני אדם״; שאול, די וואקאציע איז בסך הכל ווי א ״פרוזדור״, מ׳איז דא אפאר טאג און מען גייט צוריק פון ווי מען קומט… וואס פינקטלעך וועל איך האבן פון די שיינע קאר, גוטע עסן, מסודער׳דיגע וועש, מ׳גייט דאך שוין סייווי באלד אהיים…?
רוף איך זיך אן צו יואלי; דאס גענוי איז וואקאציע, מ׳קומט זיך צו אינדזשויען פאר א קורצע צייט, דערנאך גייט צוריק פון ווי מען איז געקומען…
עד כאן המעשה.
שאול: מיר האבן זיך ביידע ארויס געלאזט זונטאג אויף א נסועה קיין אויסלאנד ביז מיטוואך.
ארויף קומענדיג אויפן פליגער האב איך מיך באקוועם געמאכט אויף מיין זיץ, אפיר געזוכט א גוטע מאווי, אנגעטאן מיין העדפאונס, געדריקט פלעי, און גענצליך אריין געפאלן אינעם ״עולם התוהי״...
א האלבע שעה איז פאריבער, מיטאמאל כאפט מיר א ערנסטע דורשט, איך כאפ מיר אויף ווי פון א טיעפן חלום, גיב איך קוק אויף מיין חבר יואל, ווען צו מיין שאק זעה איך אים זיצן האלב אומבאלומפערט, ער זיצט אויפן עק פונעם זיץ, און עסט א סענדוויטש וואס אויפן בעג שטייט 50 פראצענט אראפ…
יואלי פרעג איך אים; פארוואס מאכסטו זיך נישט געהעריג באקוועם, און וואס איז פשט פונעם אלטן סענדוויטש?
יואל הייבט ברעהמען און פרעגט מיר אויף צוריק ווי כאילו ער ווייסט נישט וואס כ׳וויל פון זיין לעבן האבן… זיך באקוועם מאכן אויפן פליגער, פארוואס? מיר קומען דאך שוין כמעט אן… ס׳איז עפעס א חתונה דא אז איך ברויך עסן ״מדעני מלכים״?
הערנדיג דאס, האב איך ״מלמד זכות״ געווען יואל, אז מסתמה מחמת טורח הדרך האט ער נישט זיין קאפ אויפן פלאץ. איך האב מער קיין סאך געוויכט נישט געלייגט אויף אים, נאר געכאפט א קאלטן טרינק, און זיך צוריק אריין געטאן אינעם מאווי פון וואס כ׳האב נארוואס מפסיק געווען…
—————————-
נאכן לאנדען זענען מיר ביידע געגאנגן דינגען א קאר. אנקומענדיג ביים רענטל טישל ווייזט אונז די פרוי עטליכע אפציעס אוטוס וואס זענען אוועליבל. ש׳טייט׳זיך אויף וואקאציע נעמט מען א שיינע קאר, האב איך אויסדערוועלט דאס בעסטע וואס איז געאייגנט פאר מיר.
פאר יואל האט דאס אבער בכלל נישט געשמעקט, זיך אנרופענגיג צו מיר; שאול, ביסט אויפן קאפ געפאלן? פאר א דריי טאגיגע נסיעה צאלסטו אזוי פיעל געלט פאר א טייערע קאר? פארוואס נעמסטו נישט עפעס ביליגער? מיר ברויכן בסך הכל פיר רעדער צו פארן און אנקומען, איך בין נישט גרייט צו צאלן די העלפט וואס מיר האבן אפגעשמועסט איידער די נסיעה אז אלע קאסטן וועלן מיר זיך ציטיילן ״שוה בשוה״…
דא האט מיין בליט אנגעהויבן קאכן… יואלי וואס איז מיט דיר, זאג איך אים מיט א בייזן טאן, אונז זעמיר יעצט אויף
וואקאציע, לאמיר זיך אינדזשויען צו די מעקס!
מיינע טענות האבן אבער ווייניג געהאלפן… ווילנדיג אבער פארט הנאה האבן פונעם אויספלוג, האב איך אים געזאגט; ווייס׳טע וואס, איך וועל צאלן די רעשט, פאר מיר איז וויכטיג א שיינע קאר.
——————-
אינעם האטעל האבן מיר זיך ביידע איינגעשריבן און גלייך אריבער צום האטעל רום.
אריין קומענדיג אינעם צימער נעם איך מיינע רענצלעך און בין זיך שייו מסדר.
איך פאק אלעס אויס, זיכער מאכנדיג אז אלע וועש זענען אויף די ריכטיגע שעלף, און וואס עס ברויך הענגט אינעם קלאזעט. ס׳האט זיך געשפירט אזוי געשמאק און איינגענעם צו זיין אין א רייכן האטעל רום שיין מסודר.
ווידעראום, יואל איז אריין געקומען, אראפ געלייגט זיינע רענצלעך אין א זייט אויף דער ערד, און דערנאך זיך אריין געלייגט אין בעט כאפן א שטיקל דרימל. כ׳האב געטראכט אז לכאורה איז יואל אויסגעמוטשעט, און וועט זיך שפעטער שיין מסדר זיין.
ווי שאקירט בין איך געווארן דערנאך וואס יואל איז אויפגעשטאנען פונעם דרימל, איז ער ארויס אויפן פארטש כאפן א ביסל פרישע ליפט, אבער ער האט גענצליך איגנארירט זיך מסדר צו זיין ווי א מענטש.
גיי איך צו צו יואל, און פרעגן אים מיט וואונדער; פארוואס פאקסטו זיך נישט אויס? אז דו ווילסט קען איך דיר העלפן.
עהההה, זאגט ער מיר מיט אזא ביטול, וואס פעלט אויס ארויס צו נעמען מיינע וועש פונעם רענצל, דאס איז ניטאמאל מיין שלאף צימער, מיר זענען סך הכל דא פאר אפאר טאג...
דא האט מיין כעס אנגעהויבן פלאקערן, כ׳האב אבער פרבירט זיך איינצוהאלטן, נישט ווילענדיג מאכן די סיטואצע פיעל ארגער. אבער אין קאפ האב איך אנגעקוקט יואל ווי ער איז ליידער גייטיש צורידערט געווארן…
————————
שפעטער אין טאג זענען מיר אראפ אינעם זאל עסן מיטאג, ס׳איז געווען צוגעשטעלט צו פרעסן און צו בריקעווענען, עסן וואס כהאב אין מיין לעבן פון פארדעם נישט געזען.
כהאב גענומען עטליכע טעלערס און אנגעפילט מיט יעדע סארט מאכל וואס זיך דארט געפונען. דערנאך זיך געזעצט עסן, פארגעסנדיג פון די וועלט…
נאכן ענדיגן עסן, באמערק איך ווי יואלי זיצט נעבן מיר און עסט א טאנא סענדיווידזש וואס זיין ווייב האט אים נעכטן צוגעגרייט…
״שמעו שמים״ שריי איך צו יואל, איז אלעס אקעי מיט דיר? נישט געטראפן דא בעסערס וואס צו עסן נאר אן אלטע סענדוויטש…?
אבער אנשטאטס פארשטיין וואס כ׳וויל פון אים, רופט ער זיך אן צו מיר האן פון ״בני אדם״; שאול, די וואקאציע איז בסך הכל ווי א ״פרוזדור״, מ׳איז דא אפאר טאג און מען גייט צוריק פון ווי מען קומט… וואס פינקטלעך וועל איך האבן פון די שיינע קאר, גוטע עסן, מסודער׳דיגע וועש, מ׳גייט דאך שוין סייווי באלד אהיים…?
רוף איך זיך אן צו יואלי; דאס גענוי איז וואקאציע, מ׳קומט זיך צו אינדזשויען פאר א קורצע צייט, דערנאך גייט צוריק פון ווי מען איז געקומען…
עד כאן המעשה.
לעצט רעדאגירט:
