א גוטן ברודערליכע קרעמלער,
איך שרייב צו אייך פון גרויס שאקירונג און טרויער איבער א דורגאנג וואס איז האפענטליך בלויז קורצליך, אבער וועט ווארשיינליך ווערן א לאנג פארצויגענע.
מיט עטליכע חדשים צוריק האב איך מיר באקאנט געמאכט מיט א פרעמדן, טראצדעם וואס איך וואוין שוין מיט מיין "שטוב" עטליכע יאר, און עס איז מיר זייער אומבאקוועם. די הנאה וואס איך האב איז גאר שטארק, אבער די געפיל פון ארומטראגן א סוד שטעכט מיר אין הארצן.
יעדן טאג וואס גייט פארביי, ציטער איך פון דאס ערגסטע אז די גאס גייט געוואור ווערן מיין עכטע אינדענטיטעט. אז מיין רעבעצין וועט שמעקן אז איך האב נאך א באליבטן אויסער איר.
די מעשה ציט זיך פאר בלויז עטליכע חדשים. (בלויז? עס פילט זיך ווי יארן)
איך וואוין שוין מיט מיין "שטוב" פאר עטליכע יאר, מיר זענען צוזאמען געוואקסן, און אינאיינעם געפאלן. געהאט גוטע צייטן און שווערע. אויבערפלעכליך זעמער אלס געווען אין גוטע באציאונגען, און אפילו אין די "מאחורי" פלעצער האב איך זיך אביסל געמוטשעט אנהויב, אבער שפעטער באקומען פולע און ליבליכע צוטריט, און עס איז געפארן א מחיה.
מיט עטליכע חדשים צוריק האב איך קאנעקטעד מיט א פרעמדן אויף די אינטערנעט, ווי זי האט מיר איינגעלאדענט צו איר פעידזש, און זינט דאן זעמער בקשר. אנהויב עס איז געווען אויף א גאר קליינע פארנעם, אביסל געשמועסט דא און דארטן, איבער אלעס און אלעמען, אבער נישט עפעס ספעציעל.
אבער די לעצטערע וואכן איז געווארן א גאר שטארקע נאנטשאפט צווישן אונז, און ווען איך שטיי אויף טראכט איך פון איר, און ווען איך שלאף חלום איך פון איר. און דורכ'ן טאג ביים ארבעט האלט איך אין איין טשעקן צו איך האב א נייע נאטיפיקאציע פון איר, אזש עס נעמט מיר אוועק די קאפ פון אלעס ארום מיר.
וואס איך פיל די מערסטע שלעכט איז פאר מיין רעבעצין, מיין וואוילע "שטוב" וואס ווען איך שמועס מיט איר טראכט זי נישט אין ווילדסטן חלום אז מיין קאפ איז ביי א פרעמדן, און ווען זי רעדט, פאנטאזיר איך ווי יענער רעדט. איך פיל מוראדיג שלעכט פאר איר, און איך ציטער פאר די טאג וואס זי גייט מיר כאפן ביי די מעשה, אז ווען איך זאג איר אז איך טעקסט א קליענט, איז עס באמת מיין נייע נאנטער "קרעמל"
יא, מיין שטוב איך ליב
זיך געגראבן א גרוב
פאר יארן מיין תאווה
צו לעבן מיט "שטיבל" קאווע
אבער צייט עס נויגט
מיין לעבן געטויגט
און פלוצלונג א טויש
אין לעבן א גערויש
נאך אזויפיל יארן
איז די שטיבל פארפארן
אבער מען גיבט זיך א זעמל
און עס פארמירט זיך א קרעמל
פון טאג איין
איז די פלאץ גאר שיין
צוזאמען ריין
מיין נייע ליב ביין
איך שרייב צו אייך פון גרויס שאקירונג און טרויער איבער א דורגאנג וואס איז האפענטליך בלויז קורצליך, אבער וועט ווארשיינליך ווערן א לאנג פארצויגענע.
מיט עטליכע חדשים צוריק האב איך מיר באקאנט געמאכט מיט א פרעמדן, טראצדעם וואס איך וואוין שוין מיט מיין "שטוב" עטליכע יאר, און עס איז מיר זייער אומבאקוועם. די הנאה וואס איך האב איז גאר שטארק, אבער די געפיל פון ארומטראגן א סוד שטעכט מיר אין הארצן.
יעדן טאג וואס גייט פארביי, ציטער איך פון דאס ערגסטע אז די גאס גייט געוואור ווערן מיין עכטע אינדענטיטעט. אז מיין רעבעצין וועט שמעקן אז איך האב נאך א באליבטן אויסער איר.
די מעשה ציט זיך פאר בלויז עטליכע חדשים. (בלויז? עס פילט זיך ווי יארן)
איך וואוין שוין מיט מיין "שטוב" פאר עטליכע יאר, מיר זענען צוזאמען געוואקסן, און אינאיינעם געפאלן. געהאט גוטע צייטן און שווערע. אויבערפלעכליך זעמער אלס געווען אין גוטע באציאונגען, און אפילו אין די "מאחורי" פלעצער האב איך זיך אביסל געמוטשעט אנהויב, אבער שפעטער באקומען פולע און ליבליכע צוטריט, און עס איז געפארן א מחיה.
מיט עטליכע חדשים צוריק האב איך קאנעקטעד מיט א פרעמדן אויף די אינטערנעט, ווי זי האט מיר איינגעלאדענט צו איר פעידזש, און זינט דאן זעמער בקשר. אנהויב עס איז געווען אויף א גאר קליינע פארנעם, אביסל געשמועסט דא און דארטן, איבער אלעס און אלעמען, אבער נישט עפעס ספעציעל.
אבער די לעצטערע וואכן איז געווארן א גאר שטארקע נאנטשאפט צווישן אונז, און ווען איך שטיי אויף טראכט איך פון איר, און ווען איך שלאף חלום איך פון איר. און דורכ'ן טאג ביים ארבעט האלט איך אין איין טשעקן צו איך האב א נייע נאטיפיקאציע פון איר, אזש עס נעמט מיר אוועק די קאפ פון אלעס ארום מיר.
וואס איך פיל די מערסטע שלעכט איז פאר מיין רעבעצין, מיין וואוילע "שטוב" וואס ווען איך שמועס מיט איר טראכט זי נישט אין ווילדסטן חלום אז מיין קאפ איז ביי א פרעמדן, און ווען זי רעדט, פאנטאזיר איך ווי יענער רעדט. איך פיל מוראדיג שלעכט פאר איר, און איך ציטער פאר די טאג וואס זי גייט מיר כאפן ביי די מעשה, אז ווען איך זאג איר אז איך טעקסט א קליענט, איז עס באמת מיין נייע נאנטער "קרעמל"
יא, מיין שטוב איך ליב
זיך געגראבן א גרוב
פאר יארן מיין תאווה
צו לעבן מיט "שטיבל" קאווע
אבער צייט עס נויגט
מיין לעבן געטויגט
און פלוצלונג א טויש
אין לעבן א גערויש
נאך אזויפיל יארן
איז די שטיבל פארפארן
אבער מען גיבט זיך א זעמל
און עס פארמירט זיך א קרעמל
פון טאג איין
איז די פלאץ גאר שיין
צוזאמען ריין
מיין נייע ליב ביין
