ס'איז טאקע דא אסאך קרומע טאלקינג פוינטס, אבער כ'ווייס נישט צו די איז פון זיי.
די ערשטע איז א פשוט'ע ענין, אסאך מאל דארף מען א לייטער צום ענין, ווי ונבנתה האט אמאל געשריבן אויף ק"ש א מעשה פונעם צמח צדק, א איד איז אריינגעקומען צום צמח צדק זיך אפרעדן אויף מחשבות זרות און בלבולי אמונה, האט עם דער צמח צדק געפרעגט, נו, ומה כל הרעש? זאגט דער איד, וואס הייסט? ספיקות אין אמונה?! זאגט עם דער צמח צדק, נו זעסטו דאך, אז דו גלייבסט יא.
די זעלבע זאך איז אסאך אידן דרייען זיך ארום א גאנץ חודש אלול - תשרי, מיט הארצווייטאג, היתכן ער שפירט נישט גארנישט, היתכן די גאנצע יום הדין גייט עם נישט אן וכדו'. דאס אליינס אז ס'גייט דיר אן אז ס'גייט דיר נישט אן, איז פשט אז ס'גייט דיר יא אן. טאקע נישט אויף די נארמאלע אנגנומענע וועג, אבער ס'גייט דיר אן. ווייל טאקע הרבה דרכים למקום, יעדער קומט אן צו ג-ט אין זיין ספעציעלן וועג, דורך א חתירה מתחת כסא הכבוד.
דא איז די זעלבע זאך, ער קען נישט וויינען אויפן חורבן, אבער ער קען וויינען אויף דאס וואס די חורבן גייט עם נישט אן, און דאס איז בעצם א חלק פונעם חורבן - אז ס'גייט עם אפילו נישט אן.
די צווייטע זאך שטייט פון אריה"ק.
די דריטע ווארט קומט פונעם פריערדיגן בעלזער רב מהרי"ד (פאסט נישט פאר דיר...).
