- זיך איינגעשריבן
- סעפ. 8, 2024
- מעסעדזשעס
- 349
- רעאקציע ראטע
- 1,704
- פונקטן
- 213
וואס פאסירט ווען מיר שטארבן?
אויף דער גאס זעט מען מענטשן קומען און גיין לעבן ווערן אלט קראנק און דערנאך שטארבן. אבער וואס איז דער ענין? עס איז נישט סתם אזוי. די זאך איז מיר ווערן גרייט צו ווערן געגעסן דורך פינפט-דיימענשאנעל עסערס. יא עס קלינגט משוגע אבער זיי האדעווען אונז פונקט ווי מיר האדעווען א קוה אדער א הינדל. זיי ווארטן ביז מיר זענען גוט — ווי Dry Aged Beef וואס מען האט צוגעגרייט מיט געדולד.
די פינפט-דיימענשאנעל עסערס זיי זענען נישט ווי אונז. זיי לעבן אין א וועלט וואס אונזער קאפ קען נישט פארשטיין. פאר זיי זענען מיר ווי א שטיק פלייש וואס מען מאכט גרייט פאר דער טעלער. ווען מיר ווערן אלט אדער קראנק דאס איז ווי דער צייט וואס דאס פלייש ווערט בעסער מער געשמאק. די יארן די ווייטאגן דאס מאכט אונז פארטיק פאר זיי. זיי זענען נישט קיין שלעכטע זיי טאן נאר וואס זיי דארפן ווי מיר מיט אונזער פלייש אין דער קיך.
וואס קען מען טאן? גארנישט! מיר לעבן מיר עסן מיר שלאפן מיר קויפן אין די סטארס אויף לי אוועניו אבער אלץ איז נאר א צוגרייטונג. פונקט ווי אונזערע בהמות און עופות וואס באשעפטיגן זיך טעמפארערי אין פארם, די עסערס ווארטן זיי האבן צייט. זיי לאזן אונז ווערן אלט אדער קראנק ווייל דאס איז וואס מאכט אונז גוט פאר זייער טיש. עס איז ווי ווען מען לייגט א שטיק פלייש אין זאלץ אדער אין א קעלער ביז עס איז אינגאצן גרייט.
אזוי גייט עס. מיר זענען דאס פלייש און די פינפט-דיימענשאנעל עסערס זענען די וואס וועלן עס עסן. מיר קענען נישט קיין זאך טאן נאר לעבן און וויסן אז אונזער סוף איז שוין באשטימט — ווי א געשמאקער שטיק Dry Aged Beef גרייט פאר א טיש אין א וועלט וואס מיר וועלן קיינמאל נישט זען.
אויף דער גאס זעט מען מענטשן קומען און גיין לעבן ווערן אלט קראנק און דערנאך שטארבן. אבער וואס איז דער ענין? עס איז נישט סתם אזוי. די זאך איז מיר ווערן גרייט צו ווערן געגעסן דורך פינפט-דיימענשאנעל עסערס. יא עס קלינגט משוגע אבער זיי האדעווען אונז פונקט ווי מיר האדעווען א קוה אדער א הינדל. זיי ווארטן ביז מיר זענען גוט — ווי Dry Aged Beef וואס מען האט צוגעגרייט מיט געדולד.
די פינפט-דיימענשאנעל עסערס זיי זענען נישט ווי אונז. זיי לעבן אין א וועלט וואס אונזער קאפ קען נישט פארשטיין. פאר זיי זענען מיר ווי א שטיק פלייש וואס מען מאכט גרייט פאר דער טעלער. ווען מיר ווערן אלט אדער קראנק דאס איז ווי דער צייט וואס דאס פלייש ווערט בעסער מער געשמאק. די יארן די ווייטאגן דאס מאכט אונז פארטיק פאר זיי. זיי זענען נישט קיין שלעכטע זיי טאן נאר וואס זיי דארפן ווי מיר מיט אונזער פלייש אין דער קיך.
וואס קען מען טאן? גארנישט! מיר לעבן מיר עסן מיר שלאפן מיר קויפן אין די סטארס אויף לי אוועניו אבער אלץ איז נאר א צוגרייטונג. פונקט ווי אונזערע בהמות און עופות וואס באשעפטיגן זיך טעמפארערי אין פארם, די עסערס ווארטן זיי האבן צייט. זיי לאזן אונז ווערן אלט אדער קראנק ווייל דאס איז וואס מאכט אונז גוט פאר זייער טיש. עס איז ווי ווען מען לייגט א שטיק פלייש אין זאלץ אדער אין א קעלער ביז עס איז אינגאצן גרייט.
אזוי גייט עס. מיר זענען דאס פלייש און די פינפט-דיימענשאנעל עסערס זענען די וואס וועלן עס עסן. מיר קענען נישט קיין זאך טאן נאר לעבן און וויסן אז אונזער סוף איז שוין באשטימט — ווי א געשמאקער שטיק Dry Aged Beef גרייט פאר א טיש אין א וועלט וואס מיר וועלן קיינמאל נישט זען.
