- זיך איינגעשריבן
- אפר. 12, 2024
- מעסעדזשעס
- 1,174
- רעאקציע ראטע
- 3,735
פרייטאג פארטאגס, 7:00 אזייגער אינדערפרי. די זון שיינט מיר אריין אין די פענסטער פון מיין שלאף צימער, גלעטנדיג מיין פנים מיט א ווארימער גוט מארגן. איך עפן קוים אויף די אויגן עס דאכט זיך מיר אז אין מיין חלום האב איך געשמעקט אן אראומע פון פיינע פרישע חלות וואס באקן זיך אין די אויוון און א טשולענט סענט וואס רייסט אדורך מיינע נאז לעכער, און איך רייב זיך די אויגן, נישט וויסנדיג אויף וועלכע וועלטל איך בין, נאך א נאכט ליל שישי וואס איך האב געפראוועט מיט מיינע חברים אין ביהמ"ד (אוי, איך האב פארגעסן נעגל וואסער פארן זיך רייבן די אויגן).
וואס איז היינט? "פרייטאג", קומט מיר גלייך אין געדאנק. די לאנגע אויסגעהארעוועטע וואך קומט צו אן ענדע, כאילו מלאכתך עשויה, אלעס איז פארביי! די שוועריגקייטן פון די וואך וואס איז דזשאסט פאריבער לאז איך אונטער מיר. איך זארג נישט, איך וועל זיך דערמיט טרעפן מאנטאג, נישטא וואס צו זארגן. אהההההההה. עס שמעקט פיין, א רואיגקייט גייט מיר אדורך מיין גאנצער זעהל, עס קומט א געהויבענער שב"ק. השבת נועם הנשמות געזאנג, הייבט מיר אן זינגען אין קאפ.
איך דריי זיך ארום צום דערנעבענדיגער בעט. און, יא עס איז ליידיג. זי איז שוין נישט דארט, זי איז גאר דער גורם פון די גאר געשמאקע אראומע וואס איך שפיר דא. "אשת חיל מי ימצא" זינגט זיך מיר דער ניגון פון ארי היל אין מיין קאפ. "איזה אשה כשרה העושה רצון בעלה". זי ארבעט אריין אז עס זאל זיין גאר געשמאקע מאכלים צו מיין לייקינג, אהה, שקר החן והבל היופי, אשה יראת ה' היא תתהלל. עט ליעסט זי נעמט דעם ערנסטקייט פון עונג שבת צום נעקסט לעוועל. שטייט אויף מיט א זריזות צו קענען שטעלן א פיינע געשמאקע סעודה בכל פרטיה ודקדוקיה.
פיש חלה פלייש און וויין, לאמיר אלע פריילעך זיין. א יעדער פאטשט, יעדער זינגט, יעדער שפרינגט מזמור שיר ליום השבת... נישט נאר איינמאל, נישט נאר צוויי מאל, נאר אויף דריי מאל, מזמור שיר ליום השבת. ממש יום שבתון אין לשכוח, א יעדער איינער געפונט זיך געהויבן גאר הויך.
דער שיינער שבת גייט פאריבער, וואס האט ער אזוי הנאה געהאט? קומט מיט מיר וועט איר פארשטיין קלאר דעם פשט.
די טאג פרייטאג סאום האו, איז מיר זייער א געשמאקער רואיגער טאג. די באוסטלינג וואכענדיגע טעג האט שוין נעכטן נאכט נאך 9:30 אנגעהויבן נאכלאזן, עד כדי כך מען קען שוין ארויסגיין מיט די פריינד פאר א ליל שישי פארברענג אין ליל שישי געשעפט מיט א הייסע פעטע טשולענט און ביר צו דער זייט.
דאס געשפעט איז פול מיט אלע סארט אידן. שטריימל, ספאדיק, זאקן שווארץ און ווייס. די קולות און פרייליכע שטימונג איז אין די געשעפט אויף די העכסטע טענער, דערוילעם איז לויז, מארגן איז שבת, א יעדע ליאדע מינוט הערט זיך אן אויפרייס פון געלעכטער פון א צווייטער חבריה, יוי איז דאס גוטמוטיג אויפן נפש. וואס הייסט, עס קומט שבת.
מען לאזט זיך באדינען מיט גרויסע פרישע בארכעס און א פולע סעודה מעניו פון אנהייב אבער אויסגעמישט מיט די פרייטאג צונאכטס מעניו און די שבת צופרי מעניו. דער וואס גלייכט געפילטע פיש מיט קאטשעניו קען דאס אויך באשטעלן אין ליל שישי געשעפט, טועמיה חיים זכו וגם האוהבים דבריה גדולה בחרו. אהה, עס גייט א רויעך, אוי איז דאס פיין! די לעבער פא-געט-אבאוט-איט איז דאך אמעזינג. די גאלע איז די בעסטע גאלע וואס איך האב נאר אמאל פארזוכט, פאק מיר איין צוויי.
אזוי זיץ איך מיר און באטראכט די מצב דארט ליל שישי ביז צווייע דרייע און עס טאגט (אינדרויסן איז טאקע טונקל), מען זעהט נישט קיין סוף צום טאג, דער עולם איז פריש און מונטער, עס קומט שבת אויף דער וועלט!
אזוי דריי איך זיך צוריק אויף די אנדערע זייט, איך צי מיר ארויף די דאכענע ביז איבער דעם קאפ, איך וויל נאך צוריקגיין שלאפן. א קליין שטיקל הענגאווער, נישט געפערליך. עס איז דאך נאר 7:00 אזייגער, די אראומע האט מיך פשוט דערוועקט. אבער, איך האב נאך צייט. דאס ווייבעלע דארף מיך נישט אין קאך יעצט עניוועי. איך וועל קומען 12-1 נאכן דאווענען אימערצאשעם און אנהייבן א פארזוכונגס צערעמאניע.
דער יצ"ט און יצה"ר הייבן זיך אן ארומשלאגן, און דוקא ביי מיר אין שלאף צימער. אנטשולדיגט, איך האלט אינמיטן שלאפן, עטץ קענטס פליז ארויסגיין זיך פייטן אינדרויסן, ווען פערטיג וועט עטץ מיר לאזן ווער עס האט געווינען?
נאך אפאר שעה, 11:30 בערך, דער יצ"ט קומט אריין א זיגער. גוט צוביילט טאקע, אבער פארט א געווינער, און זאגט מיר "אוט יו גאו", איך האב געווינען. גיי דאווענען. דאס ווייב קען נישט צוקוקן ווי זי ארבעט אריין עבודת הפרך לכבוד שב"ק און דו פופסט אזוי אריין. גיי אין שול אריין אביסל!
אוקיי, איך פאלג. איך שטרענג זיך אן, איך גיי צום שופלאד אין וואקינג קלאזעט, און שלעפ מיר ארויס די וועש און איך גיי אריין אין שאוער (מקוה? נע, עס איז שוין שפעט פאר די מקוה, עס איז שוין פארמאכט די צייט). אה איך בין שוין ב"ה אויף און רעדי צו גיין, מען גייט ארויס צו די קאר. מען כאפט א ציגארעטל אין די געשמאקע וועטער. די ציגארעטל טעיסט אביסעל מינטי פון די ציין פוץ אבער די וועטער לייגט צו איר זאלביגער גלעט אז שוין, זאל זיין מינט, קעמל קראש איז אויך מינט, נישט שלעכט.
אאאאא קאווע פון סטארבאקס צו קענען דאווענען מיט א ברען, לאמיר צופארן צום דרייוו טרו. "עי ווענטי" זאג איך מיט א פעסטקייט, אההה די קאווע מיט דעם ציגארעטל האט יעצט אן אנדער פירוש. לאמיר צופארן צום שוהל, זעהן צו איז נאך פארהאן מיט וועם מען קען אפשר כאפן נאך א ציגאר ביז די ווענטי ווערט אויס.
קיינער נישדא! אוקיי, עס איז שוין אדורך אן האלבע שעה פון ווען איך בין ארויס פון דערהיים, מען קען שוין צוריקגיין (שוין גענוג געהאלפן).
ביני לביני איז שוין 1:00 מיטאג!!!
וואס איז היינט? "פרייטאג", קומט מיר גלייך אין געדאנק. די לאנגע אויסגעהארעוועטע וואך קומט צו אן ענדע, כאילו מלאכתך עשויה, אלעס איז פארביי! די שוועריגקייטן פון די וואך וואס איז דזשאסט פאריבער לאז איך אונטער מיר. איך זארג נישט, איך וועל זיך דערמיט טרעפן מאנטאג, נישטא וואס צו זארגן. אהההההההה. עס שמעקט פיין, א רואיגקייט גייט מיר אדורך מיין גאנצער זעהל, עס קומט א געהויבענער שב"ק. השבת נועם הנשמות געזאנג, הייבט מיר אן זינגען אין קאפ.
איך דריי זיך ארום צום דערנעבענדיגער בעט. און, יא עס איז ליידיג. זי איז שוין נישט דארט, זי איז גאר דער גורם פון די גאר געשמאקע אראומע וואס איך שפיר דא. "אשת חיל מי ימצא" זינגט זיך מיר דער ניגון פון ארי היל אין מיין קאפ. "איזה אשה כשרה העושה רצון בעלה". זי ארבעט אריין אז עס זאל זיין גאר געשמאקע מאכלים צו מיין לייקינג, אהה, שקר החן והבל היופי, אשה יראת ה' היא תתהלל. עט ליעסט זי נעמט דעם ערנסטקייט פון עונג שבת צום נעקסט לעוועל. שטייט אויף מיט א זריזות צו קענען שטעלן א פיינע געשמאקע סעודה בכל פרטיה ודקדוקיה.
פיש חלה פלייש און וויין, לאמיר אלע פריילעך זיין. א יעדער פאטשט, יעדער זינגט, יעדער שפרינגט מזמור שיר ליום השבת... נישט נאר איינמאל, נישט נאר צוויי מאל, נאר אויף דריי מאל, מזמור שיר ליום השבת. ממש יום שבתון אין לשכוח, א יעדער איינער געפונט זיך געהויבן גאר הויך.
דער שיינער שבת גייט פאריבער, וואס האט ער אזוי הנאה געהאט? קומט מיט מיר וועט איר פארשטיין קלאר דעם פשט.
די טאג פרייטאג סאום האו, איז מיר זייער א געשמאקער רואיגער טאג. די באוסטלינג וואכענדיגע טעג האט שוין נעכטן נאכט נאך 9:30 אנגעהויבן נאכלאזן, עד כדי כך מען קען שוין ארויסגיין מיט די פריינד פאר א ליל שישי פארברענג אין ליל שישי געשעפט מיט א הייסע פעטע טשולענט און ביר צו דער זייט.
דאס געשפעט איז פול מיט אלע סארט אידן. שטריימל, ספאדיק, זאקן שווארץ און ווייס. די קולות און פרייליכע שטימונג איז אין די געשעפט אויף די העכסטע טענער, דערוילעם איז לויז, מארגן איז שבת, א יעדע ליאדע מינוט הערט זיך אן אויפרייס פון געלעכטער פון א צווייטער חבריה, יוי איז דאס גוטמוטיג אויפן נפש. וואס הייסט, עס קומט שבת.
מען לאזט זיך באדינען מיט גרויסע פרישע בארכעס און א פולע סעודה מעניו פון אנהייב אבער אויסגעמישט מיט די פרייטאג צונאכטס מעניו און די שבת צופרי מעניו. דער וואס גלייכט געפילטע פיש מיט קאטשעניו קען דאס אויך באשטעלן אין ליל שישי געשעפט, טועמיה חיים זכו וגם האוהבים דבריה גדולה בחרו. אהה, עס גייט א רויעך, אוי איז דאס פיין! די לעבער פא-געט-אבאוט-איט איז דאך אמעזינג. די גאלע איז די בעסטע גאלע וואס איך האב נאר אמאל פארזוכט, פאק מיר איין צוויי.
אזוי זיץ איך מיר און באטראכט די מצב דארט ליל שישי ביז צווייע דרייע און עס טאגט (אינדרויסן איז טאקע טונקל), מען זעהט נישט קיין סוף צום טאג, דער עולם איז פריש און מונטער, עס קומט שבת אויף דער וועלט!
אזוי דריי איך זיך צוריק אויף די אנדערע זייט, איך צי מיר ארויף די דאכענע ביז איבער דעם קאפ, איך וויל נאך צוריקגיין שלאפן. א קליין שטיקל הענגאווער, נישט געפערליך. עס איז דאך נאר 7:00 אזייגער, די אראומע האט מיך פשוט דערוועקט. אבער, איך האב נאך צייט. דאס ווייבעלע דארף מיך נישט אין קאך יעצט עניוועי. איך וועל קומען 12-1 נאכן דאווענען אימערצאשעם און אנהייבן א פארזוכונגס צערעמאניע.
דער יצ"ט און יצה"ר הייבן זיך אן ארומשלאגן, און דוקא ביי מיר אין שלאף צימער. אנטשולדיגט, איך האלט אינמיטן שלאפן, עטץ קענטס פליז ארויסגיין זיך פייטן אינדרויסן, ווען פערטיג וועט עטץ מיר לאזן ווער עס האט געווינען?
נאך אפאר שעה, 11:30 בערך, דער יצ"ט קומט אריין א זיגער. גוט צוביילט טאקע, אבער פארט א געווינער, און זאגט מיר "אוט יו גאו", איך האב געווינען. גיי דאווענען. דאס ווייב קען נישט צוקוקן ווי זי ארבעט אריין עבודת הפרך לכבוד שב"ק און דו פופסט אזוי אריין. גיי אין שול אריין אביסל!
אוקיי, איך פאלג. איך שטרענג זיך אן, איך גיי צום שופלאד אין וואקינג קלאזעט, און שלעפ מיר ארויס די וועש און איך גיי אריין אין שאוער (מקוה? נע, עס איז שוין שפעט פאר די מקוה, עס איז שוין פארמאכט די צייט). אה איך בין שוין ב"ה אויף און רעדי צו גיין, מען גייט ארויס צו די קאר. מען כאפט א ציגארעטל אין די געשמאקע וועטער. די ציגארעטל טעיסט אביסעל מינטי פון די ציין פוץ אבער די וועטער לייגט צו איר זאלביגער גלעט אז שוין, זאל זיין מינט, קעמל קראש איז אויך מינט, נישט שלעכט.
אאאאא קאווע פון סטארבאקס צו קענען דאווענען מיט א ברען, לאמיר צופארן צום דרייוו טרו. "עי ווענטי" זאג איך מיט א פעסטקייט, אההה די קאווע מיט דעם ציגארעטל האט יעצט אן אנדער פירוש. לאמיר צופארן צום שוהל, זעהן צו איז נאך פארהאן מיט וועם מען קען אפשר כאפן נאך א ציגאר ביז די ווענטי ווערט אויס.
קיינער נישדא! אוקיי, עס איז שוין אדורך אן האלבע שעה פון ווען איך בין ארויס פון דערהיים, מען קען שוין צוריקגיין (שוין גענוג געהאלפן).
ביני לביני איז שוין 1:00 מיטאג!!!
