האמת ניתן להיאמר
@קץ דוחק ביסט לכאו' גערעכט (לויט מיין עקספיריענס) כ'ניץ ווייניגער חשבונות פון שכל.
כ'איידענטעפעציר נישט אלץ שכל נאר אלץ א הומען ביאינג וואס ניצט אויך שכל, און פראבירט עס צו ניצן נאר ווי אזוי ס'איז בייהילפיג.
דאס איז זיכער אז פסייכאדעליקס (בעיקר אייאוואסקא) האט מיר געטוישט פון וואוינן אין מיין קאפ - צו וואוינן מער אין זיך. פון זיין סטאק מיט אלטע קראנקע מהלכי המחשבה - צו זיין א גלאטע פאפיר וואס לערנט זיך פון פריש.
קענען קוקן מיין פּיין און פארגעניגן אין די אויגן, זיין סעיף צו זיצן מיט מיינע געפיהלן.
קענען (און ליב האבן צו) זיצן מיט זיך און דשאסט 'זיין'. און מער נישט מוזן לויפן (אנטלויפן) א גאנצן צייט פון זיך.
ביסט לכאו' גערעכט אז ס'מאכט דעם מענטש שוועבן און דמיונען פאר אפאר טעג. (און דאן קען ער זיך אויסלערנען ווי אזוי צו לעבן אהן זיין אזוי סטאק אינעם שכל)
סאו מיט 'חשבונות רבים' בין איך באמת געווארן שוואכער. און קען זיין דו זעהסט דאס ווי א שוואכקייט. (פון די אנדערע זייט, מיטן זיין זיך, בין איך געווארן 'שארפער'. כ'אפעריר מער פון וואס דער 'איך' וויל אהן געבן אזא גרויסן דעקל פאר דער 'יענער')
קען זיין כ'בין נארישער, ווייל איך 'כאפ' מער נישט ווי 'אנגעצויגן און שרעקעדיג' דאס לעבן איז. כ'בין בכוונה נישט גענוג 'קלוג' און 'שטארק' צו שטופן קעגן זיך אליין מיט אלע כוחות. כ'זיץ פשוט און ענדשוי דעם פלאו.
אבער ווילאנג איך בין צופרידן, מער זארגלאז, מער אינטונד מיט זיך, מער בעל הבית אויף מיינע געפיהלן.
(און מיין ווייב האט א בעסערן מאן וואס דארף ווייניגער פראטעקטן זיין עגא, און איז שנעלער מודה על האמת, זאגט באמת וואס באדערט אים, און לאזט פלאץ פאר איר צו זיין באמת זיך.)
וואס גייט מיר אהן אז איך ניץ נישט נאר שכל 24/7 ?!
בשעת יענער לערנט זיך דוקא אנדערע מענטשן'ס שכל, וויל איך זיין unlearning די אלע קעסטעלך וואס מ'האט מיר געפארעמט.
כ'וויל ניצן ווייניגער חשבונות און מער שעפן פון מיין אינערליכער נאטירליכער קוואל.
מיין פריארעטעיט איז דוקא 'נישט' צו לעבן אינעם באקס פון שכל, נאר צו ענדשויען דאס לעבן ווי מער, זיין פריי צו טון וואס אימער איך האב עונג דערפון.
כ'גלייב אז אונז ביידע ווילן די זעלבע זאך, לראות טוב בעמלנו בעולם. איך בין גרייט צו זיין נארישער עס צו האבן.
און מדמה זיין מילתא ללא מילתא
