פארוואס פרויען זענען אזוי בייסיג רשעות'דיג אינדערהיים, אסאך מער ווי מ'זעט ביי די מענער?
מענער האבן נישט קיין שום פראבלעם אויפצושטיין אויף די לינקע זייט, גיין אזוי אין ביהמ"ד, יעדער וואס באמפט זיי אן דעמאלטס, באקומט א שאוער פון דעם באבלאזענעם.... האפנטליך בארוהיגט ער זיך אין מקוה, א נישט אין קאווע שטיבל, אדער ביים דאווענען, אנדערע ביים לחיים, וכדו'. ער קען אפילו אנקומען צום ארבעט באזעצט און באבלאזן, און יעדער וואס קומט אין זיין וועג, וועט גלייך זעהן היינט איז נישט זיין טאג, ס'איז בעסער צו שטיין ווייט פון עם.
משא"כ פרויען וואס די רגע זיי גייען ארויס פון דערהייים, אפילו נאר צו אפדראפן די גארבידזש (וואס זיי טוען טאקע כמעט נישט - טאקע פאר די סיבה...), קלעפן זיי ארויף זייער פלעסטיק שמייכל אויף זייער פנים, און זיי קוקן אויס אינגאנצן פענסי שמענסי, כאילו די גאנצע וועלט שמייכלט צו זיי. אפגערעדט ווען זיי גייען שאפינג אדער צו די ארבעט וכדו'. און אפילו זיי האבן יא א גוטע חבר'טע וואס זיי וועלן זיך אמת'דיג אויסרעדן צו איר (וואס איז זעלטן), אויב וועלן זיי האבן די מינדערסטע חשד אז איינער קוקט אויף איר, וועט זי גלייך צוריקלעפן די פאלשע שמייכל.
אשר על כן וועלן זיי אייביג אויסגעבן זייער פארביטערטקייט און אנגעביסנקייט אינדערהיים אויף דער קרבן תמיד - זייערע מענער. משא"כ מענער וואס זיי לעבן מער א נאטורליכע לעבן, מוז נישט זייער פארביטערטקייט און אנגעביסנקייט ארויסקומען דוקא אינדערהיים (כאטשיג ס'קען פונקט אזוי יא ארויסקומען אינדערהיים).
