again, ביי מיר האסטו געפוילט נאך פארן ציטירן די אנקעטע.
ס"ה שרייען זיי, 1. די אנקעטע נעמער/אנאלאזירער זענען בייעסד (why not..), און 2. טראמפ האט געזאגט ער 'גייט זיין' פארן גאנצן לאנד, די אלע שטודיעס זענען איבערן עבר (גיי שלאג דיר..).
ווילאנג עס איז נישט ברור כשמש בצהרים - אביעקטיווערהייט - אז ער האט עפעס געטון שלעכט קען מען האקן באנקעס מיטן איבערצייגן די חברה.
עס איז אפי' נישט אזוי שלעכט בעצם - ווען נישט אז איינמאל מ'פארט אויף דעם ליניע באקומען זיי די עדווענטידזש פון שרייען אז דו ביסט א 'וויטש-האנט' פשוט פארן ברענגען עפעס צו וואס זיי זענען נישט מסכים און זיי נוצן עס אנקעגן דיר (יעצט גיי איבערצייג אז דו ביסט נישט קיין וויטש-האנט...), דאס איז מיין פראבלעם מיט אזעלכע ארגומענטן אין די סעטינגס.
די סאציאלאגישע פראבלעם דא איז אז די נארמאלע כללי לאגיק אפלייען נישט אין דעם מערכה - for some odd reason. נארמאלערהייט איז מען טאקע 'פאנאטיש' פארן נישט קענען הערן קריטיק, דא אבער זענען די 'פאנאטיקער' באלד א האלבע לאנד - וואס פאר זיך אליין נייטראליזירט דעם טערמין, מה עוד, ווען מ'קאנוויסד זיך אליין אז די אלע קריטיק זענען נישט מער ווי א בייזוויליגע וויטש-האנט אן קיין האפט to begin with.
עס קומט א פוינט אין טיים וואס מ'דארף אנערקענען (ווי סעם העריס) אז די ליניע פון נארמאלקייט האט זיך גערוקט און אז זיך האלטן שטייף גייט דיר נאר מער איזולירן - אפגעזען ווי גערעכט מ'איז.
אין אזא פאל איז לכאו' קלוגער צו אנהייבן אפלערנען די אנדערע צד און פארשטיין וואס גיבט זיי ענערציע. אויב טוט מען דאס נישט בלייבט מען אין א געוויסע זין אליין 'פאנאטיש' אין די אייגענע באבל (אזויווי דעסטיני).
