- זיך איינגעשריבן
- סעפ. 14, 2024
- מעסעדזשעס
- 181
- רעאקציע ראטע
- 1,415
- פונקטן
- 213
איך פרעג דאס זיך אליינס, ווייל איך כאפ זיך, אלץ קינד האב איך ווי אלע געהאט דא און דארט גאר גוטע מאמענטן, און וויפיל פון זיי טוה איך ״סעיוון״ אין מיין זכרונות שאץ קאמער אלץ א בינטל גוטע מאמענטן?
מיין שאלה איז אביסל פילאזאפיש. מיר אלע פראבירן צו גרייכן גוטע מאמענטן, נישט בלויז פארן מאמענט גופא, נאר אויף זיי צו קענען אוועקלייגן אינעם precious ״קאלעקשן״ פון גוטע מעמאריעס זיך צו פארסמאקעווען מיט זיי שפעטער צוריקטראכטענדיג, איז מיין שאלה, האמנם? ארבעט עס טאקע אזוי?
איך בין אלץ קינד געווען איבערגלעקליך ווען איך האב באקומען אין חדר גלייך ווי אלע קינדער א כוונת השם סידור לרגל א באזוך פון ר׳ משה אריה פריינד
איך האב מיך מיט דעם געטשאטקעט פאר חדשים, דאס געמישט, דאס געשמעקט, געמאסטן אותיות, דאס גענומען מיט מיר אימעטום, אפילו אין בעט, כ׳דענק שוין אליינס נישט וואס איך האב אלץ צאמגע׳דמיון׳ט מיט דעם סידור.
דאס איז א דוגמא וואס ביז א מינוט צוריק האב איך נישט געטראכט דערפון זייט די צעהן ווען כ׳האב ערגעץ ווען געשפאנט ווייטער אין לעבן פון דעם סידור. כ׳האב געזיכט א דוגמא איז דאס מיר אויפגעקומען. כ׳האב היינט קיין שום הנאה נישט פון זיך דערמאנען פון מיינע גוטע צייטן מיטן סידור. אפשר ווייל איך בין היינט distracted? אפשר ווייל ס׳פאסט מיר נישט? אפשר ווייל איך מיין די וועלט שלאגט פאר גרעסערע גליקן? אפשר ווייל איך האלט ס׳איז א בעיבישע גליק? אדער אפשר ווייל איך האב פיינט מיין פּעסט - פארגאנגנהייט? מיין חינוך?
ווי גליקליך בין איך געווען ווען איך האב באקומען אין פאסט אנווייזונגען פון קעמפ, פעדער מיט פאפיר קען נישט אפמאלן די goosebumps וואס איך האב געהאט ווען כ׳האב דאס ערהאלטן, אויך דערויף האב איך פאנטיזירט, געשמעקט די אינק פון די פאפיר, דאס גענומען אין בעט.
ווער קען דאס בכלל באשרייבן דעם תענוג וואס כ׳האב געשפירט ווען מיין מאמע איז אהיים געקומען מיט די נייע פלעי על נהרות בבל; די תענוג ווען מיין באבע איז געקומען צו פארן מעבר לים; די תענוג פון פורים פארטאגס זיך ארויס לאזן אויפן שנאר יאגד און שארן דאלארן
די תענוג ווען מיין כתה ח׳ רבי האט מיר געזאגט בשם דעם פארהערער אז ״דו קענסט דאך יא״. מיינע אברים זענען געווארן חדידין חדידין, כ׳האב געפיבערט אין בוכשטעבליכן זין פון ווארט, פון די אויסנאמליכע תענוג.
ואי אפשר לפרטם כי רבים הם these little moments, נאר די צד השוה, איך שלאג היינט כפרות מיט זיי, איך סעיף דאס נישט, בצדק צו שלא בצדק. איז מיין שאלה, וואס טויגן די אלע מעמאריעס?
מיין שאלה איז אביסל פילאזאפיש. מיר אלע פראבירן צו גרייכן גוטע מאמענטן, נישט בלויז פארן מאמענט גופא, נאר אויף זיי צו קענען אוועקלייגן אינעם precious ״קאלעקשן״ פון גוטע מעמאריעס זיך צו פארסמאקעווען מיט זיי שפעטער צוריקטראכטענדיג, איז מיין שאלה, האמנם? ארבעט עס טאקע אזוי?
איך בין אלץ קינד געווען איבערגלעקליך ווען איך האב באקומען אין חדר גלייך ווי אלע קינדער א כוונת השם סידור לרגל א באזוך פון ר׳ משה אריה פריינד
איך האב מיך מיט דעם געטשאטקעט פאר חדשים, דאס געמישט, דאס געשמעקט, געמאסטן אותיות, דאס גענומען מיט מיר אימעטום, אפילו אין בעט, כ׳דענק שוין אליינס נישט וואס איך האב אלץ צאמגע׳דמיון׳ט מיט דעם סידור.
דאס איז א דוגמא וואס ביז א מינוט צוריק האב איך נישט געטראכט דערפון זייט די צעהן ווען כ׳האב ערגעץ ווען געשפאנט ווייטער אין לעבן פון דעם סידור. כ׳האב געזיכט א דוגמא איז דאס מיר אויפגעקומען. כ׳האב היינט קיין שום הנאה נישט פון זיך דערמאנען פון מיינע גוטע צייטן מיטן סידור. אפשר ווייל איך בין היינט distracted? אפשר ווייל ס׳פאסט מיר נישט? אפשר ווייל איך מיין די וועלט שלאגט פאר גרעסערע גליקן? אפשר ווייל איך האלט ס׳איז א בעיבישע גליק? אדער אפשר ווייל איך האב פיינט מיין פּעסט - פארגאנגנהייט? מיין חינוך?
ווי גליקליך בין איך געווען ווען איך האב באקומען אין פאסט אנווייזונגען פון קעמפ, פעדער מיט פאפיר קען נישט אפמאלן די goosebumps וואס איך האב געהאט ווען כ׳האב דאס ערהאלטן, אויך דערויף האב איך פאנטיזירט, געשמעקט די אינק פון די פאפיר, דאס גענומען אין בעט.
ווער קען דאס בכלל באשרייבן דעם תענוג וואס כ׳האב געשפירט ווען מיין מאמע איז אהיים געקומען מיט די נייע פלעי על נהרות בבל; די תענוג ווען מיין באבע איז געקומען צו פארן מעבר לים; די תענוג פון פורים פארטאגס זיך ארויס לאזן אויפן שנאר יאגד און שארן דאלארן
די תענוג ווען מיין כתה ח׳ רבי האט מיר געזאגט בשם דעם פארהערער אז ״דו קענסט דאך יא״. מיינע אברים זענען געווארן חדידין חדידין, כ׳האב געפיבערט אין בוכשטעבליכן זין פון ווארט, פון די אויסנאמליכע תענוג.
ואי אפשר לפרטם כי רבים הם these little moments, נאר די צד השוה, איך שלאג היינט כפרות מיט זיי, איך סעיף דאס נישט, בצדק צו שלא בצדק. איז מיין שאלה, וואס טויגן די אלע מעמאריעס?
לעצט רעדאגירט:
)
