ס'טוט זיך אן איבערקערעניש אין די גאס, יעדער איינער האלט מיט. מען נעמט אצינד אוועק די קינדער פון לב-טהור און מען ברענגט זיי ארויף קיין אמעריקע, זיי זאלן נתחנך ווערן אין היימישע משפחות, וואו זיי וועלן אויפוואקסן ערליך און אידיש.
זייער שיין, אבער ס'זאגט זיך אסאך גרינגער ווי געטון.
יא, עס איז נישט קיין קונץ זיך איינצושפאנען, אוועקנעמען די קינדער פון דארט און זיי ארויפברענגען אהער, אבער א מינוט, וואס איז נאכדעם?
ווי שטארק די קינדער ווערן געפייניגט דארט, דארפט איר געדענקען אז דאס קינד לעבט אין א געוויסע סעטינג, א טאטע, מאמע ברידער מיט שוועסטער, ער איז אויפגעוואקסן אין א היים, אין א שטאט, אין א קהילה, אין א סביבה. אצינד כאפט מען אים אן און מען לייגט אים ערגעץ אנדערש מיט געוואלד.
ווי אזוי קלערסטו, אז א צוועלף יעריג קינד נעמט דאס אויף? - ער וועט זיך קיינמאל נישט בענקען נאך א טאטע, נאך א מאמע? - דו ביסט אזוי זיכער אז ער וועט שלום מאכן מיטן מצב? - איך בין נישט זיכער. איך קען זען קינדער וואס וועלן שטענדיג אויפזוכן דעם טאטע'ן און וועלן האבן א נאנטע קשר מיט אים.
מיר האלטן מיט לעבעדיג, קינדער פון גרושים מיט גרושות, ווי אזוי מען טיילט אפ קינדער מיט כח פון זייערע עלטערן, און אמאל איז דאס א מצב וואס עס איז ריכטיג און וויכטיג אפצוטיילן, אבער פארט... בלוט איז נישט קיין וואסער און קינדער זוכן פון פריש אויף די עלטערן.
מיר ליינען אין די מעשה-ביכער, ווי אזוי קינדער זענען אנגעקומען צו קינדער היימען, ביי די מלחמה אדער אין אנדערע צייטן, קינדער וואס זענען פארכאפט געווארן אין גוי'אישע מאנעסטירן. די אלע מעשיות דערציילן, ווי אזוי די קינדער האבן זיך געבענקט נאך די עלטערן, און וויפיל פסיכאלאגן און טעראפיסטן עס זענען אראפגעקומען צו זיי, מיט די פראבע זיי צו בעאיינפלוסן, האט עס נישט ממש געארבעט. א קינד איז א קינד און ער בענקט זיך נאכן טאטע'ן.
איך קוק עס אן אזוי:
קינדער אונטער פינף, קענסטו בעאיינפלוסן. טראצדעם וואס איך זאג נישט צו, אז ווען ער וועט ווערן דרייצן וועט ער ווידער זוכן זיין טאטע'ן, אבער אין מערסטנס פעלער וועט ער נישט וואקסן לב-טהור.
קינדער וואס זענען שוין זיבן, אכט און עלטער, ביז דרייצן, וועלן זיך אלעמאל בענקען, זיי וועלן וויינען... די נייע וועלט איז אזוי פרעמד פאר זיי. עס איז טאקע באקוועמער און שענער, אבער זייער סעטינג וואו זיי זענען אויפגעוואקסן רעדט מער צו זיי...
קינדער העכער דרייצן, וועלן שטעלן א ווידערשטאנד און שטויסן און פארפירן. א גרויסער חלק פון זיי, וועט געלונגען בדרך לא דרך זיך צוריקצוקערן און גיין פון וואו זיי קומען, אנדערע וועלן סתם אזוי מאכן פראבלעמען. א קליינער חלק וועט בלייבן אינדרויסן פון לב-טהור, און יענע וועלן זיין אין א רוחניות'דיגע סכנה, ווייל אויב איז לב-טהור נישט קיין אידישקייט, ווער זאגט אז ביי דיר איז יא דא אידישקייט? - מיט זיי וועט זיין א יענער פראבלעם, און עסקנים וועלן נאך באוויינען פארוואס מען האט זיי ארויפגעברענגט.
אלזא, מיין שאלה איז אזוי:
צי ווייסן טאקע די עסקנים וואס זיי טוען?
יא, מ'קען פאקטיש אנכאפן קינדער און זיי ארויפשלעפן קיין אמעריקע מיט געוואלד, קעגן די ווילן פון די עלטערן. אבער וואס איז דערנאך? - ביסטו זיכער אין זייער חינוך? - צו ווייסטו וואס דו טוסט מיט זיי?
איז פארהאן א לאגישע פלאן פאר די קינדער?
זייער שיין, אבער ס'זאגט זיך אסאך גרינגער ווי געטון.
יא, עס איז נישט קיין קונץ זיך איינצושפאנען, אוועקנעמען די קינדער פון דארט און זיי ארויפברענגען אהער, אבער א מינוט, וואס איז נאכדעם?
ווי שטארק די קינדער ווערן געפייניגט דארט, דארפט איר געדענקען אז דאס קינד לעבט אין א געוויסע סעטינג, א טאטע, מאמע ברידער מיט שוועסטער, ער איז אויפגעוואקסן אין א היים, אין א שטאט, אין א קהילה, אין א סביבה. אצינד כאפט מען אים אן און מען לייגט אים ערגעץ אנדערש מיט געוואלד.
ווי אזוי קלערסטו, אז א צוועלף יעריג קינד נעמט דאס אויף? - ער וועט זיך קיינמאל נישט בענקען נאך א טאטע, נאך א מאמע? - דו ביסט אזוי זיכער אז ער וועט שלום מאכן מיטן מצב? - איך בין נישט זיכער. איך קען זען קינדער וואס וועלן שטענדיג אויפזוכן דעם טאטע'ן און וועלן האבן א נאנטע קשר מיט אים.
מיר האלטן מיט לעבעדיג, קינדער פון גרושים מיט גרושות, ווי אזוי מען טיילט אפ קינדער מיט כח פון זייערע עלטערן, און אמאל איז דאס א מצב וואס עס איז ריכטיג און וויכטיג אפצוטיילן, אבער פארט... בלוט איז נישט קיין וואסער און קינדער זוכן פון פריש אויף די עלטערן.
מיר ליינען אין די מעשה-ביכער, ווי אזוי קינדער זענען אנגעקומען צו קינדער היימען, ביי די מלחמה אדער אין אנדערע צייטן, קינדער וואס זענען פארכאפט געווארן אין גוי'אישע מאנעסטירן. די אלע מעשיות דערציילן, ווי אזוי די קינדער האבן זיך געבענקט נאך די עלטערן, און וויפיל פסיכאלאגן און טעראפיסטן עס זענען אראפגעקומען צו זיי, מיט די פראבע זיי צו בעאיינפלוסן, האט עס נישט ממש געארבעט. א קינד איז א קינד און ער בענקט זיך נאכן טאטע'ן.
איך קוק עס אן אזוי:
קינדער אונטער פינף, קענסטו בעאיינפלוסן. טראצדעם וואס איך זאג נישט צו, אז ווען ער וועט ווערן דרייצן וועט ער ווידער זוכן זיין טאטע'ן, אבער אין מערסטנס פעלער וועט ער נישט וואקסן לב-טהור.
קינדער וואס זענען שוין זיבן, אכט און עלטער, ביז דרייצן, וועלן זיך אלעמאל בענקען, זיי וועלן וויינען... די נייע וועלט איז אזוי פרעמד פאר זיי. עס איז טאקע באקוועמער און שענער, אבער זייער סעטינג וואו זיי זענען אויפגעוואקסן רעדט מער צו זיי...
קינדער העכער דרייצן, וועלן שטעלן א ווידערשטאנד און שטויסן און פארפירן. א גרויסער חלק פון זיי, וועט געלונגען בדרך לא דרך זיך צוריקצוקערן און גיין פון וואו זיי קומען, אנדערע וועלן סתם אזוי מאכן פראבלעמען. א קליינער חלק וועט בלייבן אינדרויסן פון לב-טהור, און יענע וועלן זיין אין א רוחניות'דיגע סכנה, ווייל אויב איז לב-טהור נישט קיין אידישקייט, ווער זאגט אז ביי דיר איז יא דא אידישקייט? - מיט זיי וועט זיין א יענער פראבלעם, און עסקנים וועלן נאך באוויינען פארוואס מען האט זיי ארויפגעברענגט.
אלזא, מיין שאלה איז אזוי:
צי ווייסן טאקע די עסקנים וואס זיי טוען?
יא, מ'קען פאקטיש אנכאפן קינדער און זיי ארויפשלעפן קיין אמעריקע מיט געוואלד, קעגן די ווילן פון די עלטערן. אבער וואס איז דערנאך? - ביסטו זיכער אין זייער חינוך? - צו ווייסטו וואס דו טוסט מיט זיי?
איז פארהאן א לאגישע פלאן פאר די קינדער?
