איז עס ווערד צו לעבן?

[וואלווי]

די קעפל פון דעם אשכול פרעגט צו "איז עס ווערד צו לעבן?", וואס ברענגט צו א שטערקערע שאלה, דהיינו, איז עס ווערד צו שטארבן?

ווען מ'רעדט פון לעבן vs שטארבן, איז נישט שייך פרעגען "ווערד", ווייל א זאך וואס איז נישט איז נישטא קיין ווערד, און און זאך וואס איז יא האט אייביג א ווערד. איך פארשטיי אבער פון די גאנצע שקלא וטריא, אז דא איז יא א לעבן vs טויט פארמעסט, ווייל די מדובר איז די טרענספער פון לעבן צום טויט, דהיינו צו ס'לוינט זיך צו מאכן אזא שריט. אויב אזוי דארף די "ווערד" מעסטער אפמעסטן סיי לעבן און סיי שטארבן. און מען דארף אויך פליפן די שאלה. איז דא א ווערד אין שטארבן? ווייל אויב נישט, וואס איז די דיאלאג.

די זעלבע וועט זיין נוגע צום ווערד פון לעבן אליינס. די שאלה איז נישט צו מ'זאל שפרינגען פון דאך צו נישט. אויב ס'איז א שאלה און ווערד פון לעבן אליינס דארף מען דאס קענען מעסטן אן די אפציע פון שטארבן. אז מ'וועט קודם דורש זיין מה טיבו פון שטארבן און מה טיבו פון לעבן, וועט מען אפשר קענען מעסטן אויף איינמאל וואס איז מער ווערד, שטארבן אדער לעבן.

צו מעסטן די ווערד פון לעבן איז די ערשטע און גרעסטע סוגיא פון בריאה. פון די ערשטע מינוט ביז יעצט איז עס אן אנגייענדיגע מוטשעניש וואס איז למעשה די פאמפ פון לעבן אליינס, דהיינו א מענטש לעבט, ווייל ער לעבט, לעבן וויל לעבן, ווייל לעבן לעבט. איי די שוועריגקייטן, גיי לערן דיך אויס צו פארשטיין לעבן באמת. און דאס איז טאקע די סימן פון לעבן אז מ'פארגעסט קיינמאל נישט פון לעבן און סורווייוועל פון לעבן. קומט אויס אז די מוטשעניש און זיין פארזוך צו לעבן איז די "ווערד" פון לעבן.

אבער די ווערד פון שטארבן איז אסאך אומקלארער. ס'איז נישט אפן פאר אונז צו מעסטן די ווערד פון שטארבן מיט די זעלבע מעסטער פון לעבן, ווייל מ'ווייסט נישט אז מ'שטארבט כדי צו שטארבן. מ'מוטשעט זיך נישט טויטערהייט ווי אזוי צו פארשטיין טויט, און דורך דעם זיין אין טאטש מיט טויטקייט צו פילן טויטקייט. ס'איז א פלאץ פון העדר, עכ"פ קיין איינע פון אונז האבן דאס נאכנישט עקספעריענסט כדי צו קענען מעסטן די ווערד דערפון.

ממילא איז שווער צו צוזאם שטעלן די צוויי ווירדן כדי צו מעסטן וועלכע איז מער ווערד. קומט אויס אדער אדער, אדער מעסט מען זיי צוזאמען, אדער איז די נושא פון ווערד צו לעבן אוממעסטבאר, ווייל ס'איז נישטא קיין ברייטערע בעיסיס מיט וואס צו קאמפערןַ, חוץ אז די אינטענדעד שאלה פון די אשכול איז מה טיבו פון לעבן בכלל, וואס דעמאלטס בלייבט עס א שאלה ווי אזוי איך לעב, ס'האט גארנישט צו טוהן מיט די טראנספער פון טויט, אדער אנטלויפן פונעם ביטערע לעבן צו די זיסע טויט.

וואס מ'קען יא, איז שמועסן און פארשן טויט גופא, עכ"פ עד כמה שידינו מגעת, למשל איז דא בכלל אן אנדערע זייט?, אויב נישט, צו ווי לויפסטו און פארוואס לויפסטו? און אז דו לויפט נישט צו ערגעץ קען זיין אז דו וועסט בלייבן שטעקן מיט די אלטע לויפעריי פאר אייביג דארט ווי ס'האט געהאלטן ביים שטארבן? אויב ס'יא דא אן אנדערע זייט, לויפן דען ביידע מיט די זעלבע טבע? און אויב ס'וועט שפעטער נישט טויגן, האסטו ווי ווייטער צו לויפן פונקט אזוי ווי די לויפסט שוין יעצט? איז די שריט פון שטאַרבן א פערמענאנטע זאך? אויב יא, האט א פערמענאנטע פונקציע א רעלעווענס צו א טעמפארערי פראבלעם און פערמאנענט טויט וועט טאקע פיקסן די טעמפארערי לייף פון יעצט אויף צוריק צו וועגס?

 

[אפענער]

די בעסטע סיבה זיך נישט צו נעמען די לעבן איז ווייל דו וועסט גארנישט פארפאסן אויב דו וועסט זיך נעמען די לעבן מארגן, אדער א יאר ארום. די החלטה צו בלייבן לעבן איז אייביג ריווערסעבל, משא"כ צו שטארבן איז נישט.

נאכמער, צער און יסורים איז שלעכט ביחס צו גוטס, אבער ווער זאגט אז אבסאלוטע גארנישט איז בעסער ווי שלעכט? ווער זאגט אז עקספיריענסן נאך אביסל שלעכטס איז טאקע אזוי שלעכט? נאך אלעם איז דאס אן עקספיריענס (דאס איז אויך אביסל תלוי און די פאריגע נקודה אז די וועג ארויס בלייבט אייביג אן אפציע). ובפרט אז עס איז מעגליך אז עס גייען נאך קומען גוטע צייטן, עס איז א שאד צו געבן א טשעק ארויס און פארטיג.

 

[בלי שם]

א חבר מיינער וואס גייט דורך שוועריקייטן האט מיר אמאל געזאגט, ער זוכט נישט ל"ע צו ענדיגען זיין לעבן אבער די עצם זאך אז איין טאג וועט ער שטארבן טוהט ער זיך בארואיגן אז זיינע ווייטאגן וועט נישט אייביג אנהאלטן...

 

[אנטוישטער יונגערמאן]

איך האב נישט קיין סאך צוצוגעבן דא, ווייל איך האב זיך געפינען אינ׳ם פארלעגנהייט פון טראכטן what’s the point און פארוואס זאל זיך לוינען ווייטער צו לעבן

ביז איך האב געפינען הילף צו פארגרינגערן די שוועריקייטן איז די אמת נישט קיין לעבן בכלל: ס׳איז קוים עקזיסטירן. קוים וואס מ׳קריכט ארויס פונ׳ם דערשטיקנדן ענגשאפט און stuckness פון צרות וואס מ׳קען נישט אליין דורכגיין און מ׳מוז האבן שטיצע (מאראלישע, אפטמאל פינאנציעלע, צומאל פיזיש, עמוישענעל וכו׳) און מיטאמאל כאפט מען דעם אטעם און זאכן פילן שוין אנדערש

אין אנדערע ווערטער: דעי לעבן וואס דו לעבסט יעצט איז וואס בעט זיך צו שטארבן, דיין גאנצע קערפער שרייט: עד כאן- דעיס קען נישט אזוי אנגיין (something has got to give)
ווען מ׳פילט אז מ׳האלט נישט אויס איז עס גערעכט אז ס׳דארף זיך ענדיגן, נישט דיין לעבן - אבער דעי מהלך פון לעבן

ווילסט באדייט אין לעבן, עפעס וואס זאל מאכן סענס פארוואס דו טוסט עס יעדן אינדערפרי אודך - מוז עס האבן א סיבה וואס לוינט און איז צופרידנשטעלנד גענוג to put up with the challenge of it

אבער פאר יעדן איז די באדייט וואס זיי טרעפן עפעס אנדערש (און ס׳קען זיך טוישן און evolve’ען) בתנאי מ׳האט support און די בעיסיקס וואס זאל ערמעגליכן צו טראכטן און אפילו האבן א טשענס צו דערגיין עפעס וואס געט דיר meaning און joy זיך אויפצו-וועקן אינדערפרי.

I wish i can support you צו זעהן אז דיין לעבן האט א חשיבות beyond וואס געוויסע אויסניצערס וואס זענען דא נאר צו נעמען, טענה׳ן אז דו מוזט אנגיין וועגן זייער צער -אויכמער א סיבה. Your life has to be valuable for YOU

מיין טיפסטע וואונטש איז זאלסט איינזעהן א וועג וואס געט דיר meaning און קענען אנהייבן פילן די טעם פון א גוט לעבן

ווי די ווערטל גייט, ס׳האט נישט קיין טעם צו לעבן א life unexplored
סתם ווי א ראבאט טאג איין טאג אויס איז זיכער נישט קיין וועג

Feel free מיר צו שיקן אן אישי, אויב דו קלערסט אז ס׳דא סיי וועלכע אופן וואס כ׳קען דיר זיין צוהילף

 

[וואלווי]

א חבר מיינער וואס גייט דורך שוועריקייטן האט מיר אמאל געזאגט, ער זוכט נישט ל"ע צו ענדיגען זיין לעבן אבער די עצם זאך אז איין טאג וועט ער שטארבן טוהט ער זיך בארואיגן אז זיינע ווייטאגן וועט נישט אייביג אנהאלטן...

Click to shrink...

און דאס ארבעט. ס'פארענפערט נישט אלעס, אבער ס'איז א מיינדסעט פון נישט נתפעל ווערען עד הסוף. ווי אויך איז דא אין דעם קאנסיסטענסי, ווייל ער נעמט א טעמפארערי פראבלעם און ניצט א טעמפארערי פיקס, און דעם ראציאנאל איז אייביג שייך.
נוצען גרעסערע כלים ווי די פראבלעם אליינס סאלווד גארנישט, און ס'געט נאר צו קאמפליקאציעס

(כ'ווייס אבער נישט צו דיין חבר האט דאס געמיינט אדער ער איז סתם סארקאסטיש און אפילו דאס אליינס גלייבט ער אויך נישט)

 

[אלפא]

איין זאך פארשטיי איך נישט דא, וואס האט די עולם אזא beef מיטן @צדיק הדור אדער מיט זיינע לעבנסטעג?

קען אים איינער פערזענליך אז עס זאל אנגיין צו ער איז מארגן 'געגאנגען'?!

אויב נישט, שיינט עס ווי פאר די עולם שטערט מער די עצם געדאנק פון סועסייד ווי די עפעקטס דערפון... און דאס איז אינטרעסאנטליך!
(מעגליך עס אנאלאזירן וועט אנדעקן עפעס איבער דאס סאמע 'ווערד פון לעבן'...)

 

[דער גאלדענער אדלער]

אויב איך מעג צוגעבן מיינע צוויי צענט.
ווי אזוי איך קוק עס אן פון מיין קוק ווינקל. די אלע וועלכע פרעגן די קשיא וואס @צדיק הדור פרעגט, מיינט אז זיי זענען פשוט פון נאטור אויס אזוי געווייערט, פונקט אזוי ווי ס'זענען פארהאן מענטשן וועלכע גייען דורך גאר א שווערע לעבן, און ס'וועט זיי קיינמאל נישט בייפאלן אזא געדאנק, פשוט ווייל זיי זענען געווייערט אנדערש, זיי זענען געווייערט צו קענען געפונען נחת רוח און אינדזשוימענט אין די אפילו קליינטשיקע חלקים אין לעבן ווי ס'גייט זיי יא גוט, און אט פון די חלקים וועלן זיי אויסבויען פאנטאזיעס מיט וועלכע זיי קאופן (cope) אויף די איבעריגע חלק אין לעבן. און דאס איז אפילו אן גיין פאר הילף.

כ'ווייס נישט צו ס'זענען בכלל פארהאן לאגישע תירוצים פאר די קשיא וואס צדיק הדור פרעגט.
די קשיא טוט שטארק וויי סתם אזוי, אבער צו ענטפערן א תירץ און געבן אן עצה מוז מען פארשטיין עכט זיין קשיא אדער אפילו זיין אין זיין שיך וועלכעס איז בכלל נישט מעגליך, ווייל אין די מינוט וואס איינער איז אין זיין שיך האט ער דאך אויך נישט קיין תירץ דערויף ווייל ער איז דאך געווייערט די זעלבע.

די איינציגסטע עצה איז צו גיין פאר הילף ASAP!

 

[אנטוישטער יונגערמאן]

אויב איך מעג צוגעבן מיינע צוויי צענט.
ווי אזוי איך קוק עס אן פון מיין קוק ווינקל. די אלע וועלכע פרעגן די קשיא וואס @צדיק הדור פרעגט, מיינט אז זיי זענען פשוט פון נאטור אויס אזוי געווייערט, פונקט אזוי ווי ס'זענען פארהאן מענטשן וועלכע גייען דורך גאר א שווערע לעבן, און ס'וועט זיי קיינמאל נישט בייפאלן אזא געדאנק, פשוט ווייל זיי זענען געווייערט אנדערש, זיי זענען געווייערט צו קענען געפונען נחת רוח און אינדזשוימענט אין די אפילו קליינטשיקע חלקים אין לעבן ווי ס'גייט זיי יא גוט, און אט פון די חלקים וועלן זיי אויסבויען פאנטאזיעס מיט וועלכע זיי קאופן (cope) אויף די איבעריגע חלק אין לעבן. און דאס איז אפילו אן גיין פאר הילף.

כ'ווייס נישט צו ס'זענען בכלל פארהאן לאגישע תירוצים פאר די קשיא וואס צדיק הדור פרעגט.
די קשיא טוט שטארק וויי סתם אזוי, אבער צו ענטפערן א תירץ און געבן אן עצה מוז מען פארשטיין עכט זיין קשיא אדער אפילו זיין אין זיין שיך וועלכעס איז בכלל נישט מעגליך, ווייל אין די מינוט וואס איינער איז אין זיין שיך האט ער דאך אויך נישט קיין תירץ דערויף ווייל ער איז דאך געווייערט די זעלבע.

די איינציגסטע עצה איז צו גיין פאר הילף ASAP!

Click to shrink...

גוט געזאגט
די trick איז צו טרעפן הילף וואס איז ריכטיגע הילף (ס׳דא וואס פאררופן זיך העלפער און קענען ערגער מאכן די עקספיריענס). איך האף דער צדיק הדור וועט טרעפן אזא הילף וואס זאל טאקע מאכן גרינגער און בעסער
(די גאנצע דור וועט בענעפיטן)

 

[אנטוישטער יונגערמאן]

פאר א געוויסע סיבה, האב איך מיך געטראפן גוגלען די פאלגנדע ווערטער אויף מיין קאמפיוטער סקרין לעצטנס:

how to commit suicide and make it look as if you died from natural causes

אנשטאט דער אורים ותומים זאל מיר ארויסשפייען א ליסטע פון הילפבארע לינקס, האט ער מיר ארויפגעברענגט א מעסעדזש:

HELP IS AVAILABLE speak with someone today! Call 988 suiside and crisis lifeline.

בסדר, אז נישט איז נישט. וועל איך מוזן זוכן אויפן טינקעלע געוועב.

איך האב מחליט געווען, ווייסטע וואס? לאמיר געבן א רוף. פאלגענד איז די שמועס וואס איז פארגעקומען, איבערגעטייטשט אויף אידיש.

איך קלינג אן:

היי, מיי נעים איז מערי, זענט איז אין א באלדיגע סכנה פון זיך נעמען די לעבן?

צדיק הדור: ניין, בכלל נישט. אבער ליסן, עס קען זיין אז עווענטועל וועל איך אנקומען אהין.

מערי: וואס גייט פאר? איז עפעס שלעכט אין אייער לעבן?

צדיק: הער, גראדע יעצט אויפן מינוט האב איך גאנץ א גוטע טאג, אבער העי, ס'דא טעג וואס גייען נישט אזוי גוט.

מערי: אקעי, אבער איז די גוטע טעג מער ווי די נישט גוטע?

צדיק: ניין! די שלעכטע טעג זענען מער.

מערי: מען דארף פאוקעסן אויף די העפי פארטס פון לייף, מען דארף געבן מינינג פאר לייף.

צדיק: הער אויס, איך בין אן אטעאיסט, איך גלייב נישט אז לעבן איז באשאפן געווארן דורך א גאט מיט א פערפעס, סאו וואספארא מינינג האט לעבן פונקטליך?

מערי: לייף איז וועליועבעל! אויב נעמסטו זיך די לעבן וועלן אסאך חברה אין דיין לעבן קלאגן נאך דיר.

צדיק: גייט מיר אן א לינקע פאה, נאך איך שטארב, איז פינישט. איך גלייב נישט אין עפטער לייף, און איך גלייב נישט אז מיין זעל וועט אראפקוקן און זען ווי אלע קלאגן אויף מיר און האבן צער דערפון. פארוואס איז מיין לעבן מער ווערט ווי די לעבן פון א קאקארויטש? בולשיט! די קאקארויטשעס וויינען אויך ווען זייער נאנטע ווערט גע'הרג'עט. האסטו זיך אמאל צוריקגעהאלטן פון טויטן א מוריטשקע? פופס, א קויל אין קאפ, און געים אווער.

מערי: אה מיי גאד, דאונט טאלק לייק דעט. לייף קען זיין אזוי געשמאק און מינונגפול.

צדיק: און אויב מיין לעבן העפענס טו בי פול מיט צער? די שלעכטס וועגט איבער די גוטס, דאן פארוואס נישט? פארוואס סתם סטראגלען פאר גארנישט? קענסט מיר זאגן איין גוטע סיבה צו שפילן די געים ווייטער? איך ארבעט שווער פון צופרי ביז ביינאכט צו דעקן רענט פון מיין קליינע צוקוועטשטע דירה. צער גידול בנים, שפעטער צער חתונה מאכן, קרענק מיט ווירוסעס. און צום סוף שטארבן מיר אלע עניוועי. איך מיין אז דער וואס האט א שווערן לעבן און קאמיט סועסייד איז פשוט מער געריבן ווי אונז אלע. ער האט די גאטס צו טון וואס איז גוט פאר אים. כ'מיין, וואס טוסטו דען אזוי וויכטיג מיט דיין לעבן? שטייסט ביי א טעלעפאון מן הבוקר ועד הערב און דו רעדסט צו מענטשן?

מערי:... אה .... (שטילקייט)

צדיק: מערי, עם איי גיווינג יו סועסיידל מחשבות...?

מערי: לעט מי פאווערד יו טו מיי סופערווייזער. לעט מי פוט יו אן א בריף האלד.

מערי לייגט מיר ארויף אויף האלד, איך הער א שיינע ניגון שפילט פאר עטליכע מינוט, און דאן איז די ליין געווארן דיסקאנעקטעד.

Click to shrink...

איך האב היינט געהערט ערגעץ שפילן Sam Cooke -Change Is Gonna Come
און די ווערטער:
It’s been too hard living
But I’m afraid to die
האט מיר דערמאנט אינ׳ם צדיק הדור׳ס שמועס

View: https://youtu.be/wEBlaMOmKV4?si=4gR2VDpaDZ_Kl-Mr

 

[אלבמה]

די סוסייד פריווענשען חברה דארפן א ספעציעלע טרענירונג וויאזוי זיך אומצוגיין מיט אונז היימישע אידן וואס זענען פארגיפטעט מיט נייהעליזם פון קאפ ביז פיס ה"י

 

[אנטוישטער יונגערמאן]

איך האב היינט געהאט א שמועס מיט א חבר וועגן דעם וואס טעראפיסטן זענען באשוואוירן צו טון וואס די געזעץ פארלאנגט ווען זיי האבן א חשד אז איינער איז סועסיידעל, אבער מיט אונזער קראנקע מעדיקל סיסטעם, ווער רעדט נאך די אכזריות אין געוויסע מענטל האספיטלס, איז פחדים נוראים וואס מענטשן מאכן נעבעך מיט ביז זיי קענען זיך דערקייקלען צו איינעם וואס פארשטייט יא און קען העלפן

איך האב א שכן וואס האט שוין איבער א מנין אידן געהאלפן ראטעווען זייער לעבן

ער רופט אבער נישט אן סוקסעס אויב יענער האט סתם נישט אויסגעפירט זיין פלאן פון ענדיגן אלעס.
דאס אליין מיינט נישט גארנישט ביי אים.

ווייל וואספארא מין הילף איז עס אז מ׳לאזט א מענטש ווייטער ווערן געפייניגט? דאס מיינט העלפן? אז דער מענטש זאל ווייטער ליידן שבעה מדורי גיהנים, אבּי דו זאלסט קענען זיך פּאטשן אין בייכל אז ער לעבט נאך?

אלא מי, לעבנס וואס ער רעכנט א סוקסעס - זענען נאר אויב ער האט מצליח געווען זיי צו העלפן טאקע אנהייבן א נייע בלאט. ער פרייט זיך אז אלע פירן היינט א בעסערע לעבן וואס האט מער quality און א לעוועל פון שמחת החיים וואס זיי אליין פרייען זיך אז זיי האבן עס נישט געענדיגט.

די כלל איז, יעדע מצב קען בעסער ווערן; אבער מיר קענען עס נישט טון אליין.

מיר אלע דארפן אנקומען איינער צום אנדערן. עולם חסד יבנה - די וועלט שטייט אין זכות פון גוטהארציגע מענטשן.

 

[זה חלקי]

אגב דערמאנסטו מיר פון א מעשה עטליכע יאר צוריק

א פרישער אינגערמאן שנה ראשונה האט געקאלט די האטליין סתם צו טריפן, זיין האבן עס געטרעקט און אים אפגעפינען און עס איז געוועהן יענע חתונה...

עס האט זיך נישט גוט געענדיגט

אז די ווילסטעך ליפטערן קום אריין אין קרעמל רוף נישט די האטליין

 

[וואלווי]

איך האב היינט געהאט א שמועס מיט א חבר וועגן דעם וואס טעראפיסטן זענען באשוואוירן צו טון וואס די געזעץ פארלאנגט ווען זיי האבן א חשד אז איינער איז סועסיידעל, אבער מיט אונזער קראנקע מעדיקל סיסטעם, ווער רעדט נאך די אכזריות אין געוויסע מענטל האספיטלס, איז פחדים נוראים וואס מענטשן מאכן נעבעך מיט ביז זיי קענען זיך דערקייקלען צו איינעם וואס פארשטייט יא און קען העלפן

Click to shrink...

ס'איז ווייטאגליך, אבער די מענטל העלט פראפעשענאלס ברובם ארבעטן זייער געטריי, נאר זייער ארבעט איז בטבע ארויסגעשטעלט צו פונקציאנירן באופן trial and error, ווייל מענטל העלט קען מען נישט מעסטן פיזיש, דאס מיינט אז ס'איז קיינמאל נישט גענוג וואס זיי טוען. זיי ווייסן דאס און טוען דאך זייער ארבעט.

לייג דיך אריין אין זייער שיך. ווען א פאציענט רעדט פון נעמען דאס לעבן זענען זייער הענט געבינדן. פון איין זייט פארשטייען זיי אז דער פאציענט איז נאר אין פעין און זיי טרייען די בעסט אז יענער זאל האבן וואו צו רעדן. מצד שני, טראגן זיי א גרויסע אחריות און זיי מוזן מאכן עמוירדזשענסי דעסיזשאנס און דארפן מיטארבעטן מיט די ברייטערע מעדיקעל סיסטעם.

די מענטל העלט סיסטעם זעלבסט, זענען אויך סך הכל א סיסטעם, און טרייען זייער בעסט. איך וואלט עס נישט גערופן "אכזריות", ס'איז טאקע פחדים און קיינער דעזערווט נישט די טריטמענט, נאכדערצו ווען מ'האט סך הכל געוואלט ארויסברענגען ווייטאג. ס'איז די בעסטע וואס מ'קען טוהן לויט די אומשטענדן, הגם ס'איז נישט דא קיין תירוץ אז "ס'איז די בעסטע" ביי הצלת נפשות, דאך דארף מען געבן פאר די מענטל העלט פראפעשענאלס פלאץ פאר'ן זיין געטריי.

גלייב מיר, דער דאקטער אין בעלוויו עמוירדזשענסי רום 3am איז אויך א מענטש מיט געפיל, האט אויך נאנטע אין לעבן, קיינער וויל נישט זעהן אן אווערדאוז אויף א סטרעטשער, ס'טוט זייער וויי, און דאך קומען זיי אן יעדן טאג, אדער גאר יעדע נאכט, פאר זייער שיפט.

איך האב א שכן וואס האט שוין איבער א מנין אידן געהאלפן ראטעווען זייער לעבן

ער רופט אבער נישט אן סוקסעס אויב יענער האט סתם נישט אויסגעפירט זיין פלאן פון ענדיגן אלעס.
דאס אליין מיינט נישט גארנישט ביי אים.

Click to shrink...

די צוויי, זענען נישט עקסקלוסיו. סוקסעס איז נישט לעבן און לעבן איז נישט סוקסעס. אפשר רעפערד דיין שכן מיט די ווארט "סוקסעס" צו זיין פראדזשעקט מענעדזשינג סקילס, צו ער האט ערפילט זיין פערזענליכע ציל פון באגלייטן א סערוויס עד הסוף, זאל אים וואויל באקומען.

אבער אין די קאָנטעקסט פון סואיסייד מיינט נישט "סוקסעס" מצליח זיין מיט א קעיס. ועל הכלל כולו יצא אז "סוקסעס" פון עמאושינעל הילף איז סוקסעס די לעבן אליינס, יענע מינוט אליינס, אירעלעווענט פון די "פראדזשעקט". אז א טעראפיסט איז ווארעם גענוג אז די פאציענט וויל צוריקקומען א צווייטע מאל, איז דאס סוקסעס. אז א טעראפיסט איז ווארעם גענוג אז דער פאציענט האט געפילט גענוג באקוועם צו זאגן אז ער וויל שפרינגען איז דאס די בעסטע סוקסעס.

קען זיין אז דיין שכן איז א פראפעשינאל און "אויך" אן עסקן, אויב יא תבא עליו ברכה.

ווייל וואספארא מין הילף איז עס אז מ׳לאזט א מענטש ווייטער ווערן געפייניגט? דאס מיינט העלפן? אז דער מענטש זאל ווייטער ליידן שבעה מדורי גיהנם, אבי דו זאלסט קענען זיך פאטשן אין בייכל אז ער לעבט נאך?

Click to shrink...

קיינער פאטשט זיך נישט אין בייכל אז יענער "לעבט נאך". קיינער רעדט זיך נישט איין אז ווייטער איז נישט קיין שבעה מדורי גיהנם. אז מ'האט געראטעוועט איינעם אפילו פאר איין רגע, אפילו מ'האט נאר דילעיד די פראבלעם, האט מען געגעבן א טשענס צו לעבן.

אז ס'איז טאקע דא "שבעה מדורי גיהנם" אדער "אכזריות" מיינט עס אז די סיסטעם איז נאך רוי אדער אווערוועלמד. בינתיים, קלאפ אריין אין הימל, לאז וויסן אז דו בלעימסט גאט און זיין טבע. אמאל צוקראצט ער זיך און שטעלט זיך צו, אמאל מאכט ער זיך ווי ער הערט נישט, דעמאלטס שריי נאך העכער. אבער למעשה דארף מען געבן קרעדיט פאר די עקזיסטירנדע מענטל העלט וועלט וואס טוט כסדר מאכן פראגרעס.

אלא מאי, לעבנס וואס ער רעכנט א סוקסעס - זענען נאר אויב ער האט מצליח געווען זיי צו העלפן טאקע אנהייבן א נייע בלאט. ער פרייט זיך אז אלע פירן היינט א בעסערע לעבן וואס האט מער quality און א לעוועל פון שמחת החיים וואס זיי אליין פרייען זיך אז זיי האבן עס נישט געענדיגט.

Click to shrink...

זאל ער ווייטער מצליח זיין בעז"ה

 

[נפשי]

פאר א געוויסע סיבה, האב איך מיך געטראפן גוגלען די פאלגנדע ווערטער אויף מיין קאמפיוטער סקרין לעצטנס:

how to commit suicide and make it look as if you died from natural causes

Click to shrink...

וואס גייט דיר אָן וואס דאס מענטשהייט וועט טראכטן איבער דיר...?
ובפרט אז שפעטער שרייבסטו אז ס׳גייט דיר נישט אָן אז דיינע נאנטע וועלן קלאגן ווען דו ביזט שוין נישטא

(אקעי, קען זיין אז ס'נאר פאר לכתחילה האסטו געקענט באשטיין צו וויסן פון אזא מהלך אז קיינער זאל נישט כאפן..)

אזוי צו אזוי... ווען איינער האלט דארט אז ער וויל נעמען שריט פאר זיין טובה און בענעפיט דורך סועסייד, דאן עפענען זיך אויף נייע אפערטונעטיס וואס מ'האט נישט אין אכט גענומען פון פריער, בבחינת 'אין גבור כמתיאש'.

סוי, ס'באמת א שאד צו דזשאמפן צום קאנקלוזשען אז די איינציגסטע וועג ארויס פון די צרות איז 'סועסייד', ווייל די סעקונדע מ'איז באמת רעדי עס צו טון דאן איז מען על פי רוב אויך גרייט צו טון שטארקע שריט וואס קען בעצם איבערדרייען דעם לעבן צום גוטן, וואס סתם אזוי וואלט מען נישט גע'חלומ'ט פון יענעם סעלושען און יעצט איז דאך שוין נישטא וואס צו פארלירן, איז פארוואס נישט עס געבן א טריי?

וכמו ששמעתי אומרים; "אין אמעריקע שטארבט מען נישט פון הונגער, מ'שטארבט פון בושה..."

בדרך כלל איז דא אזוי פיהל מעגליכקייטן צו 'מאכן א לעבן' פונעם לעבן...!

מ'דארף זיך נאר באפרייען פון די אייגענע תפיסה און הענד-קאפס וואס רעדט אונז איין אז דאס און דאס 'קעמען נישט' טון, נאר אזוי אדער אזוי קעמען זיין העפי.

די סעקונדע מ'האצעך באפרייט און ארויסגעקראכן פון דעם לאך, הייבט מען און זען און באמערקן פרישע אפשענס וויאזוי צו האבן א געשמאקע לייף.. ובחרת בחיים!!

 

[וואלווי]

אגב דערמאנסטו מיר פון א מעשה עטליכע יאר צוריק

א פרישער אינגערמאן שנה ראשונה האט געקאלט די האטליין סתם צו טריפן, זיין האבן עס געטרעקט און אים אפגעפינען און עס איז געוועהן יענע חתונה...

עס האט זיך נישט גוט געענדיגט

Click to shrink...

שיינע מעשה, אבער אונטער א יעדע שפיצל קען זיין עפעס וואס רופט פאר הילף

אז די ווילסטעך ליפטערן קום אריין אין קרעמל רוף נישט די האטליין

Click to shrink...

דו נעמסט אחריות?!

 

[אנטוישטער יונגערמאן]

וואס גייט דיר אָן וואס דאס מענטשהייט וועט טראכטן איבער דיר...?
ובפרט אז שפעטער שרייבסטו אז ס׳גייט דיר נישט אָן אז דיינע נאנטע וועלן קלאגן ווען דו ביזט שוין נישטא

(אקעי, קען זיין אז ס׳נאר פאר לכתחילה האסטו געקענט באשטיין צו וויסן פון אזא מהלך אז קיינער זאל נישט כאפן..)

אזוי צו אזוי... ווען איינער האלט דארט אז ער וויל נעמען שריט פאר זיין טובה און בענעפיט דורך סוסייד, דאן עפענען זיך אויף נייע אפערטונעטיס וואס מ׳האט נישט אין אכט גענומען פון פריער, בבחינת ׳אין גבור כמתיאש׳.

סוי, ס׳באמת א שאד צו דזשאמפן צום קאנקלוזשען אז דו איינציגסטע וועג ארויס פון די צרות איז ׳סוסייד׳, ווייל די סקונדע מ׳איז באמת רעדי עס צו טון דאן איז מען על פי רוב אויך גרייט צו טון שטארקע שריט וואס קען בעצם איבערדרייען דעם לעבן צום גוטן, וואס סתם אזוי וואלט מען נישט גע׳חלום׳ט פון יענעם סעלושען און יעצט איז דאך שוין נישטא וואס צו פארלירן, איז פארוואס נישט עס געבן א טריי?

וכמו ששמעתי אומרים; ״אין אמעריקע שטארבט מען נישט פון הינגער, מ׳שטארבט פון בושה...״

בדרך כלל איז דא אזוי פיהל מעגליכקייטן צו ׳מאכן א לעבן׳ פונעם לעבן...!

מ׳דארף זיך נאר באפרייען פון די אייגענע תפיסה און הענד-קאפס וואס רעדט אונז איין אז דאס און דאס ׳קעמען נישט׳ טון, נאר אזוי אדער אזוי קעמען זיין העפי.

די סעקונדע מ׳האסעך באפרייט און מ׳ ארויסגעקראכן פון דעם לאך, הייבט מען און זען און באמערקן פרישע אפשענס וויאזוי צו האבן א געשמאקע לייף.. ובחרת בחיים!!

Click to shrink...

אויף דעם האבן שוין חז״ל געזאגט אין חבוש מתיר עצמו.
ס׳זאגט זיך גרינג…
אבער טון קען עס קיינער נישט אליין אן טרעפן די פאסיגע הילף. מיט די ריכטיגע סופארט קען מען א געוואלד טוישן צום גוטן

 

[מסתת הרים]

איך וויל דא ברענגען די מיינונג פון Carl Jung וועגן וואס געבט purpose און meaning אין לעבן.

Carl Jung האט נישט געהאלטן פון Organised Religion, אבער האט מסביר געווען גאט אז דאס איז אן Archetype, און אז גאט איז די Archetype פון די Unconscious, דאס מיינט די פון דער פולער מענטש, וואס איז כולל די Conscious, מיט די unconscious, יעדער איינער האט אנדערע חלק פון Psyche וואס איז Unconscious, דאס מיינט א חלק וואס ער באהאלט און oppressed, א חלק וואס ער האט נישט ליב אין זיך,
פאר איינעם איז דאס די Emotions און פילינגס, פאר א צווייטער צו הערן אנדערע מענטשן'ס מיינונגען וואס שטימט נישט מיט די אייגענע, אדער צו אוועק מאכן די וויכטיגקייט פון discipline און Caution.

יעדער האט אנדערע זאכן וואס איז א טונקעלע ארט פאר עם, זאכן וואס ער איז נישט גוט דעראויף, און וואלט געוואלט יא זיין גוט אין דעם, און זאכן וואס ער האלט איז נישט וויכטיג בכלל צו האבן און מאכט אוועק די וויכטיגקייט פון דעם, דאס איז אלעס די Unconscious.

למשל איינער וואס מאכט אוועק Emotions און פילינגס, און Spirituality, איז ווייל דאס איז זייער טיף אין די unconscious.

ווילאנג מ'oppressed די unconscious האלט די unconscious אין איין זיך אריינמישן אין די conscious אין א destructive וועג צו דערמאנען אז ער איז אויך וויכטיג, און דאס מאכט די מענטש זייער אומבאקוועם, ווייל טיף אינעווייניג שרייט די unconscious איך בין אויך וויכטיג.

און וואס עלטער איינער ווערט דארף ער פראבירן צו integrate'ן מער unconscious אין צו consciousness, און דאס רופט זיך individuation און ווען איינער מאכט דאס ברענגט עס עם צו זיין Purpose, און פילט א meaning אין זיין לעבן.

דאס איז א simplified overview.

אויך די personality types פון Carl Jung העלפט צו ארויסבאקומען וואס אונזער אייגענע Psyche איז און די unconscious psyche, ווי איך האב שוין דערמאנט קען מען אריינגיין אין דעם דא

דא האב איך Linked אביסל הילפיגע חומר

 

[הק' לייביש שרייבער]

די קעפל פון דעם אשכול פרעגט צו "איז עס ווערד צו לעבן?", וואס ברענגט צו א שטערקערע שאלה, דהיינו, איז עס ווערד צו שטארבן?

ווען מ'רעדט פון לעבן vs שטארבן, איז נישט שייך פרעגען "ווערד", ווייל א זאך וואס איז נישט איז נישטא קיין ווערד, און און זאך וואס איז יא האט אייביג א ווערד. איך פארשטיי אבער פון די גאנצע שקלא וטריא, אז דא איז יא א לעבן vs טויט פארמעסט, ווייל די מדובר איז די טרענספער פון לעבן צום טויט, דהיינו צו ס'לוינט זיך צו מאכן אזא שריט. אויב אזוי דארף די "ווערד" מעסטער אפמעסטן סיי לעבן און סיי שטארבן. און מען דארף אויך פליפן די שאלה. איז דא א ווערד אין שטארבן? ווייל אויב נישט, וואס איז די דיאלאג.

די זעלבע וועט זיין נוגע צום ווערד פון לעבן אליינס. די שאלה איז נישט צו מ'זאל שפרינגען פון דאך צו נישט. אויב ס'איז א שאלה און ווערד פון לעבן אליינס דארף מען דאס קענען מעסטן אן די אפציע פון שטארבן. אז מ'וועט קודם דורש זיין מה טיבו פון שטארבן און מה טיבו פון לעבן, וועט מען אפשר קענען מעסטן אויף איינמאל וואס איז מער ווערד, שטארבן אדער לעבן.

צו מעסטן די ווערד פון לעבן איז די ערשטע און גרעסטע סוגיא פון בריאה. פון די ערשטע מינוט ביז יעצט איז עס אן אנגייענדיגע מוטשעניש וואס איז למעשה די פאמפ פון לעבן אליינס, דהיינו א מענטש לעבט, ווייל ער לעבט, לעבן וויל לעבן, ווייל לעבן לעבט. איי די שוועריגקייטן, גיי לערן דיך אויס צו פארשטיין לעבן באמת. און דאס איז טאקע די סימן פון לעבן אז מ'פארגעסט קיינמאל נישט פון לעבן און סורווייוועל פון לעבן. קומט אויס אז די מוטשעניש און זיין פארזוך צו לעבן איז די "ווערד" פון לעבן.

אבער די ווערד פון שטארבן איז אסאך אומקלארער. ס'איז נישט אפן פאר אונז צו מעסטן די ווערד פון שטארבן מיט די זעלבע מעסטער פון לעבן, ווייל מ'ווייסט נישט אז מ'שטארבט כדי צו שטארבן. מ'מוטשעט זיך נישט טויטערהייט ווי אזוי צו פארשטיין טויט, און דורך דעם זיין אין טאטש מיט טויטקייט צו פילן טויטקייט. ס'איז א פלאץ פון העדר, עכ"פ קיין איינע פון אונז האבן דאס נאכנישט עקספעריענסט כדי צו קענען מעסטן די ווערד דערפון.

ממילא איז שווער צו צוזאם שטעלן די צוויי ווירדן כדי צו מעסטן וועלכע איז מער ווערד. קומט אויס אדער אדער, אדער מעסט מען זיי צוזאמען, אדער איז די נושא פון ווערד צו לעבן אוממעסטבאר, ווייל ס'איז נישטא קיין ברייטערע בעיסיס מיט וואס צו קאמפערןַ, חוץ אז די אינטענדעד שאלה פון די אשכול איז מה טיבו פון לעבן בכלל, וואס דעמאלטס בלייבט עס א שאלה ווי אזוי איך לעב, ס'האט גארנישט צו טוהן מיט די טראנספער פון טויט, אדער אנטלויפן פונעם ביטערע לעבן צו די זיסע טויט.

וואס מ'קען יא, איז שמועסן און פארשן טויט גופא, עכ"פ עד כמה שידינו מגעת, למשל איז דא בכלל אן אנדערע זייט?, אויב נישט, צו ווי לויפסטו און פארוואס לויפסטו? און אז דו לויפט נישט צו ערגעץ קען זיין אז דו וועסט בלייבן שטעקן מיט די אלטע לויפעריי פאר אייביג דארט ווי ס'האט געהאלטן ביים שטארבן? אויב ס'יא דא אן אנדערע זייט, לויפן דען ביידע מיט די זעלבע טבע? און אויב ס'וועט שפעטער נישט טויגן, האסטו ווי ווייטער צו לויפן פונקט אזוי ווי די לויפסט שוין יעצט? איז די שריט פון שטאַרבן א פערמענאנטע זאך? אויב יא, האט א פערמענאנטע פונקציע א רעלעווענס צו א טעמפארערי פראבלעם און פערמאנענט טויט וועט טאקע פיקסן די טעמפארערי לייף פון יעצט אויף צוריק צו וועגס?

Click to shrink...

פארוואס לעבן, ווען דאס לעבן איז מלא וגדוש מיט שטרויכלונגען אויף א יעדעס טריט און שריט. געזונט, פרנסה, נחת.

דאס אידישע חרדישע לעבנס סטיל איז צו עסן טרינקען שלאפן לערנען דאווענען. איבונגען מאן דכר שמיה. די רעזולטאטן שפעטיגן נישט צו קומען ביי די 45 פיהלט מען זיך שוין ווי א 90 יעריגער שייסער.

עס איז באקאנט די מעשה. צוויי אינגען שפאצירן אין די גאס אין די בערג (קאנטריס) און אזוי שפאצירענדיג, זעהן זיי נישט מער און נישט ווייניגער, זיצט אן אלטער פויער אויף זיין טעראסע מיט א גרויסער אפענער פיצא באקס און האלב פון די פיי איז שוין פארביי. אינדערזייט אויסגעקוילערטע באטלעך עטוואס פארענדיגטע ביר זיך וואלגערן ארום און ארום. און גריסט א גוט מארגן מיט אן אלטער פוילישער אידיש.

אינגעלייט פון ווי זענט איר ?

מיט א געכאפטער סורפרייז, וואונדערן זיך די צוויי, דער מוז אן אלטער פוילישער איד פון פארן קריג אריבער די אכציגער וואס האט זיין צירה'ת איד שוין פון יארן צוריק פארלאָרן.

אנגענעם אייך צו טרעפן ר' איד פון זענט איער פון אינדערהיים. וואס הייסט פון ווי פון דא פון סוואן לעיק. און ווי אלט צום גוטן זענט איר? איך מיין צו פרעיגן אין אזא יאר גאנג אזוי אריין צו שיבען א פיי פיצא מיט אזויפיהל בירן. זענט איר דאך אויס זייער אין א גוטער שעיף.

יא יא ריכטיג דער דאס לעבן איז גוט דער גאט איז א גוטער ער גיט צו עסן און טרינקען צו דער זעט.

אבער פאר וואז איז אייער יארגאנג אויב מעקן מיר פרעגן. איר ווייסט וואס ענטפערט צוריק, טרעפט צו!

עהההההם איך ווייס עהההה, 80 או ן אריבער. חא חא חא. מ'ווערט ער זיך הויך מיט אן גערודער פאראייניקטער שטימע. ניטאמאל קיין 60'גער געצויגן.

די משל פארשטייט מען אליינס מילתא דמסתברא מעליו. מען קען נישט מיט אזא התנהגות זיין 80 און זיך פירן ווי קארגע 40.

ווי שוין דערמאנט אין אונזערע זונטאג שרייב ווערק ווי אזוי אומ-געזונט מיר באהאנדלען אונזער קערפער.

איז וואספארא טענות האסטו. און די טענה פון למה לי חיים באקומט גאר א צווייטער באדייט.

ר' איד אייער לעבן איז טאקע נישט נאר געמאכט צו עסן און טריקן און לעבן א חיים טובים. דאס איז אויך בדרך אגב אז מען לעבט שוין יא זאל מען הנאה פונעם לעבן מיט אן אחריות. אבער אונזער עיקר לעבן איז צו לעבן א חי' תורה א חי' מחובר לשם ותרתו.

און די קשיא פון למה לי חיים האט גאר א טיפערע באדייט און איז ווערט דורכצוטראכט אויף א העכערע לעוול. קודם דארף מען קלארשטעלן אז דאס מוטשען וואס מען דערפילט אלץ איד איז נישט די גאנצע פערזענליכקייט פון א מענטש'ס לעבנס ציל.

דער אידישער לעבן איז געבויט אויף צוויי יסודות: דער גוף און דער נשמה. ווען א מענטש שפירט אז ער מוטשעט זיך, קען דאס זיין סיי צוליב זיין שוועריקייטן אין גשמיות אדער אין רוחניות, אבער די ענטפער איז נישט אין דעם, נאר אין דעם שטארק ווערן פון דעם מענטש אין ביידע הינזיכטן.

די טייטש פון אידישקייט איז צוגעבונדען צו א טיפערער ציל פון לעבן – אפטייטשן דאס גוף און דער וועלט אין א געצייג פאר רוחניות און אלוקות. דער עיקר ציל איז זיך מחבר זיין מיט דער באשעפער דורכן תורה, מצוות און דינען דעם הייליגן בורא. ווען מען פארשטייט דעם טיפן ציל פון לעבן, ווערן די שוועריקייטן א טייל פון א טיפערן וועג צום רוחניות'דיגן אויספיר. דער מענטש קען דערגיין א טעם אין יעדן שריט, אפילו ווען עס איז שווער.

צו לעבן אלץ איד מיינט צו באלאנגען צו א גרעסערער ציל ווי נאר גשמיותדיגע הנאות. די תורה גיט אונז א וועג צו דערגרייכן ריינע גליק און א צופרידנקייט וואס שטאמט נישט פון גשמיות, נאר פון א רוחניות'דיגע זעלבסט-אויפבוי צוזאמען מיט א שטארקער באציאונג מיטן באשעפער.

יעדער איד האט א באזונדערע שליחות וואס בלויז ער קען אויספירן, און א טייל פון דעם שליחות איז צו שטארקן זיך אין שווערע צייטן און איבערקומען די נסיונות.

 

[מר שושני]

פאר א געוויסע סיבה, האב איך מיך געטראפן גוגלען די פאלגנדע ווערטער אויף מיין קאמפיוטער סקרין לעצטנס:

how to commit suicide and make it look as if you died from natural causes

אנשטאט דער אורים ותומים זאל מיר ארויסשפייען א ליסטע פון הילפבארע לינקס, האט ער מיר ארויפגעברענגט א מעסעדזש:

HELP IS AVAILABLE speak with someone today! Call 988 suiside and crisis lifeline.

בסדר, אז נישט איז נישט. וועל איך מוזן זוכן אויפן טינקעלע געוועב.

איך האב מחליט געווען, ווייסטע וואס? לאמיר געבן א רוף. פאלגענד איז די שמועס וואס איז פארגעקומען, איבערגעטייטשט אויף אידיש.

איך קלינג אן:

היי, מיי נעים איז מערי, זענט איז אין א באלדיגע סכנה פון זיך נעמען די לעבן?

צדיק הדור: ניין, בכלל נישט. אבער ליסן, עס קען זיין אז עווענטועל וועל איך אנקומען אהין.

מערי: וואס גייט פאר? איז עפעס שלעכט אין אייער לעבן?

צדיק: הער, גראדע יעצט אויפן מינוט האב איך גאנץ א גוטע טאג, אבער העי, ס'דא טעג וואס גייען נישט אזוי גוט.

מערי: אקעי, אבער איז די גוטע טעג מער ווי די נישט גוטע?

צדיק: ניין! די שלעכטע טעג זענען מער.

מערי: מען דארף פאוקעסן אויף די העפי פארטס פון לייף, מען דארף געבן מינינג פאר לייף.

צדיק: הער אויס, איך בין אן אטעאיסט, איך גלייב נישט אז לעבן איז באשאפן געווארן דורך א גאט מיט א פערפעס, סאו וואספארא מינינג האט לעבן פונקטליך?

מערי: לייף איז וועליועבעל! אויב נעמסטו זיך די לעבן וועלן אסאך חברה אין דיין לעבן קלאגן נאך דיר.

צדיק: גייט מיר אן א לינקע פאה, נאך איך שטארב, איז פינישט. איך גלייב נישט אין עפטער לייף, און איך גלייב נישט אז מיין זעל וועט אראפקוקן און זען ווי אלע קלאגן אויף מיר און האבן צער דערפון. פארוואס איז מיין לעבן מער ווערט ווי די לעבן פון א קאקארויטש? בולשיט! די קאקארויטשעס וויינען אויך ווען זייער נאנטע ווערט גע'הרג'עט. האסטו זיך אמאל צוריקגעהאלטן פון טויטן א מוריטשקע? פופס, א קויל אין קאפ, און געים אווער.

מערי: אה מיי גאד, דאונט טאלק לייק דעט. לייף קען זיין אזוי געשמאק און מינונגפול.

צדיק: און אויב מיין לעבן העפענס טו בי פול מיט צער? די שלעכטס וועגט איבער די גוטס, דאן פארוואס נישט? פארוואס סתם סטראגלען פאר גארנישט? קענסט מיר זאגן איין גוטע סיבה צו שפילן די געים ווייטער? איך ארבעט שווער פון צופרי ביז ביינאכט צו דעקן רענט פון מיין קליינע צוקוועטשטע דירה. צער גידול בנים, שפעטער צער חתונה מאכן, קרענק מיט ווירוסעס. און צום סוף שטארבן מיר אלע עניוועי. איך מיין אז דער וואס האט א שווערן לעבן און קאמיט סועסייד איז פשוט מער געריבן ווי אונז אלע. ער האט די גאטס צו טון וואס איז גוט פאר אים. כ'מיין, וואס טוסטו דען אזוי וויכטיג מיט דיין לעבן? שטייסט ביי א טעלעפאון מן הבוקר ועד הערב און דו רעדסט צו מענטשן?

מערי:... אה .... (שטילקייט)

צדיק: מערי, עם איי גיווינג יו סועסיידל מחשבות...?

מערי: לעט מי פאווערד יו טו מיי סופערווייזער. לעט מי פוט יו אן א בריף האלד.

מערי לייגט מיר ארויף אויף האלד, איך הער א שיינע ניגון שפילט פאר עטליכע מינוט, און דאן איז די ליין געווארן דיסקאנעקטעד.

Click to shrink...

פאר איינער וואס איז גענויגט צו נייהיליזעם, איטיעזעם, רעשענעליטי, און דאס גלייכן, און איז פון א נורוסייענס שטאנדפונקט אויסגעשטעלט צו מער דעפרעסיע און ווייניגער פאזיטיווע עמאשענס, וואלט איך צוגעצייכענט די קאלעדזש קלאס אין יעל אוניווערסיטעט דורך שעלי קאגען וואס איז ארויף אויף יוטוב אין 2008. א גאר פאפולער קלאס דורך אן אויסערגעווענליכע פראפעסאר.

Shelly Kagan - Wikipedia

Death with Shelly Kagan

 

[שעפטאל]

שלום עליכם @מר שושני!