כוואליעס ארטיקל צופרידנקייט און באדייט

[אלפא]

עס איז שוין א וואך זינט גליון ב' איז ארויסגעקומען, אבער איך האב נישט געהאט קיין סאך צוצולייגן צו מיין ארטיקל (וואס איך פלאן נאך צו פארברייטערן אין די קומענדיגע ארטיקל/ען).

אין קורצן: איך האב ארויסגעברענגט אז צופרידנקייט מיינט די שלילי פון אנדערע/נעגאטיווע געפילן און ווען די באדערפענישן פונעם מענטש זענען געזעטיגט. נאר די קאמפליקאציעס שאפן זיך אויפן וועג אהין ווייל מיר האבן א קאמפליצירטע פסיכאלאגיע וואס לויטערט אז אן קיין באדייט און אן טון באדייטפולע זאכן קענען מיר נישט פילן 'געזעטיגט'..
דאס איז פארוואס מיר קוקן אן 'צופרידנקייט' מער סאפיסטיקירט ווי סתם קאנטענטנעס, און פארוואס ביי מאנכע קומט עס נאר נאכן 'טון עפעס באדייטפול' און ביי אנדערע נאר נאכן 'פארשטיין', אא"וו, וויבאלד יעדער האט פשוט אן אנדערע וועג אנצופילן יענעם חלל פון באדייטפולקייט, אבער די צענטראלע געפיל פון צופרידנקייט קומט ביי יעדעם אן צום זעלבן.

איך האב ארויסגעברענגט אז דאס איז בעצם וויאזוי בעביס און בהמות פילן נאטורליך, און וויאזוי דורך מעדיטאציע קען מען גרינגער און שנעלער אנקומען צום סטאטוס פון ווערן געזעטיגט - דורכן נאכלאזן פון די urges וואס שטערן אויפן וועג...

אינעם צווייטן טייל בין איך אריין אביסל מסביר זיין די געדאנק פון 'באדייט', וואס עס מיינט פאר אונז (ווי געזאגט פריער), און וויאזוי מיר קומען אן דערצו.
איך האב ארויסגעברענגט אז רעליגיעזע מענטשן קומען אן דערצו שנעלער דורכן אננעמען אז עפעס העכערס האט אונז אהערגעשטעלט פאר 'עפעס' א סיבה - און מ'דארף עס נישט וויסן. משא"כ אומרעליגיעזע האבן א שווערערע פראבלעם דערמיט, וויבאלד זיי דארפן מאכן דעם אינפיניט ריגרעס צוריק ביז וואו עוואלוציע האט זיך אנגעהויבן (אדער פריער), און אפי' דארט קענען זיי נישט עכט אנגעבן קיין 'הסבר' 'פארוואס' מיר זענען דא און וואס די באדייט פון אונזער אנוועזענהייט איז...
איך האב אבער גע'טענה'ט אז אין עסענס באשטייט די קאנצעפט פון מינונג פון אזא דיסטרעקשאן, עס באשטייט פשוט פונעם געדאנק אז מיר קוקן נישט אבסעסיוולי צוריק ''פארוואס'' - די גאנצע צייט. און איינמאל מ'דערהערט אז מינונג איז פשוט די שלילי פון די פראגעס, קען מען אטאמאטיש טרעפן מינונג אן קיין 'עכטע תשובה', מ'קען נעמען דעם געדאנק אז האבן קינדער איז וויכטיג און חשוב און לעבן מיט דעם און פארדעם אן צופיל גריבלען ווייטער. ווייל בסופו של דבר - ברענג איך ארויס - געשעט ביי די רעליגיעזער די זעלבע זאך, ער נעמט די קאנצעפט פון ג-ט, ער לייגט עס אין א פארמאכטע הייליגע פישקע הויך אויפן שאפע און לעבט מיט די 'מינונג' דערפון thereafter, און דאס קען מען טעכניש טון מיט יעדע קאנצעפט אויב קען מען ארויסטרעטן פון די אבסעשאן צו גריבלען..

דא ליגט למעשה די שפיץ פון מיין טעזע, ווייל ווי איך טענה מיינט 'מינונג' די געדאנק פון זיין סעטיספייד אן קיין 'עכטע' תשובה, אן קיין אביעקטיווע ענטפער. און דאס איז אין איינקלאנג מיט די פריערדיגע ארטיקל (און האפענטליך אויך די קומענדיגע) אז די פסיכאלאגישע רואיגקייט פון נישט קעירן איבער די פראגעס איז בעצם אלעס...


לאזט הערן אייערע קאמענטארן און הערות.

 

[אלפא]

[אין די כוואליעס שנירל האט @פאעזיע געפרעגט.]

זייער א שיינע ארבעט צאמגעלייגט! שכויעח פאר אלע!

@אלפא אין דיין ארטיקל שרייבסטו אז אפילו טרעפן meaning אינדרויסן פון גאט דארף מען אויכעט האבן א געוויסע faith ווייל אלטעמעטלי קען מען אייביג צוריקגיין און פרעגן ״פארוואס טרעף איך עס מינינגפול״

ס׳איז אן אינטערסאנטער דערהער. איך בין נייגעריג צו די נעמסטס דאס פון ערגעץ?

Click to shrink...

דארף עס דען 'קומען פון ערגעץ' אויב איז עס אינטרעסאנט?

איך האב אבער נישט ממש געמיינט faith פער סע (וויאזוי בכלל דעפיינסטו faith?), איך האב מער געמיינט צו זאגן אז מ'דארף עס לייגן אין א קעסטל און נישט טראכטן דערפון. איך גלייב אז דאס איז די דעפינאציע פון מינונג און די איינציגסטע קאמאן דינאמינאטאר פון די קאנצעפט פון מינונג וויאזוי מ'זאל עס נאר באצייכענען. עס איז די זאך/סיבה וואס ליגט הונטער דעם פורהאנג - נישט משנה וואס מ'לייגט דארט...

איך קען אבער הערן אז מ'קען אט דאס רופן faith..


בכלל, נישט מיין טעזע/פארשטאנד איבער 'מינונג', און נישט מיין דעפינאציע פון 'צופרידנקייט', קומט דוקא פון ערגעץ. כעת בין איך ביי די מיינונג אז דאס איז ריכטיג. ואדרבה איך בין דא זיך אויסצוטענה'ן דערויף און עס אויסשארפן..
איינער מיט אן ארגומענט?

 

[קהל׳ס נער]

איך מיין אז לעבען אן קיין פארוואס ברעינגט דעפרעסיע, אנשטאט די העפעילי עווער עפטער, פארוואס ס׳איז אזוי ווייס איך נישט, אבער מען מוז זיך טרעפן א פארוואס. ס׳מעג אפילו זיין גאנץ פלאטשיג אדער אפילו קטנות׳דיג אבער א פארוואס מוז זיין.

 

[אלפא]

איך מיין אז לעבען אן קיין פארוואס ברעינגט דעפרעסיע, אנשטאט די העפעילי עווער עפטער, פארוואס ס׳איז אזוי ווייס איך נישט, אבער מען מוז זיך טרעפן א פארוואס. ס׳מעג אפילו זיין גאנץ פלאטשיג אדער אפילו קטנות׳דיג אבער א פארוואס מוז זיין.

Click to shrink...

די סיבה פארוואס מיר דארפן א 'פארוואס' איז ווייל מיר זוכן 'באדייט' (וואס איז אין עסענס א קאגניטיווע זאך).
וואס איך שמועס נאר אויס איז אז בסופו של דבר ענטפערט דעם 'געטראפענע פארוואס' נישט באמת קיין סאך. וממילא פאר די קלוגערע בתוכינו דארף נישט זיין שווער איינצוזען אין א מעמענט אוו טרוט אז עס איז ס"ה געווארפן דעם ביינדל הונטער דעם פורהאנג... אזא איגנאראציע און פסיכאלאגישע קאמפארטינג געדאנק..

די אנגעגעבענע 'פארוואס' דארף אייביג זיין גרייט אין דעם 'פארהייליגטן קעסטל' - צו די האנט פאר א שווערע מינוט, אבער אין אן אויסגערוהטע מאמענט קען מען אביעקטיווערהייט אנערקענען אז דארט ליגט נישט צופיל מער ווי פארהייליגטע לופט שיין פארפאקט אין א ראציאנאליזירטע קעסטל..


איך גיי אבער פארט צושטומען מיט דיר אז נאך אלעם (אפי' פאר די קלוגע) איז שווער אנצונעמען און לעבן באמת אזוי. און טאקע געוויסע בויען אן ארגומענט בעד רעליגיע פון דעם אליין אז מיר זענען 'meaning seeking animals' (ר' יונתן זאקס קומט אויפן געדאנק.), און עס פארלאנגט זיך לכאו' א טיפערע פארשטאנד און עוואלוציאנערישע פסיכאלאגיע אויב וויל מען פראבירן צו דערגיין פון וואו דאס האט זיך געשאפן און די צוועק וואס עס דינט (על הצד עס איז 'געשען פון זיך אליין'..) ווייל עס איז וואר אז עס איז זייער א טיפער פסיכאלאגישע דראנג צו לעבן מיט א טיפערע מינונג אין לעבן..
און כ'מיין @מי אני האט אויך אמאל אויסגעשמועסט דעם געדאנק אז קלוגערע מענטשן זענען טאקע מער נוטה צו דעפרעסיע לכבוד דעם.


דא קומט אביסל ארויס די געדאנק צווישן סעם העריס און ירדן פיטערסאן:

View: https://www.youtube.com/shorts/Qq-TsgLuF1Y

זיי רעדן פון דעם אז די נארישע מענטשן דארפן די 'מיטוס' פון רעליגיע ווייל נאר די קלוגער קענען לעבן מיטן פארשטאנד אז עס איז (מעגליך) נישט אמת און אביעקטיוו..
עס קלונגט פון די רמב"ם'ס 'אמונות הכרחיות' קאנצעפט..


ביי מיר גראדע איז די געדאנק געווארן שארפער ווען איך האב געהערט דעם דעבאטע צווישן אלעקס אקאונאר און קליף קנאקטלי. אין וואו די הויפט ארגומענט פון קליף צו אלעקס (פון דא און ווייטער) איז אז 'מקען נישט לעבן אן קיין באדייט', בעת אלעקס ענטפערט גלייכגילטיג אז ער פארשטייט טאקע נישט זיין פסיכאלאגיע און מאטיוואציע/מינונג אבער דאס האלט אים נישט אפ פון לעבן נארמאל און נישט דוקא ווערן קיין נייהיליסט..

 

[פאעזיע]

בקיצור די ראציענאלער לערנען זיך אויס צו עקסעפטען די נעגעטיוו עמאשען וואס מינינגלעס ברענגט און גייען ווייטער..

מיין פראבלעם מיט דעם איז אז וואס מיינט דאס גיין ווייטער.. ווייל מינינג איז די דרייווינג פארס פאר אונזער עקשען

איך האב הנאה פון דיין קאנסעפט ווייל עס ״ערלויבט״ א ראצינאלער מיינד עקסעפטען א גאט.

אבער מ׳דארף נישט צוקומען צו דעם, ווייל וואס ווייזט אז עפעס איז אויפגעוויזען אלץ אמת פון א סייענטיפיק שטאנד? די ענפער איז אז עס איז נישטא א 100 פראצענט אמת אין סייענס נאר די מערסטע פלאסעביל טעריע, אין מינינג אין גלייבן אין גאט ארבעט בעסער פאר די לאנג טורם יומעניטי (קוק ווער האט קינדער און טוט חסד די מערסטע)

 

[אלפא]

בקיצור די ראציענאלער לערנען זיך אויס צו עקסעפטען די נעגעטיוו עמאשען וואס מינינגלעס ברענגט און גייען ווייטער..

Click to shrink...

נישט ממש, זיי אנערקענען דאס נאר אלס א קאגניטיווע ערסעקסייז, דורכן טאג האבן זיי פונקט אזא מינונג ווי די רעליגיעזע, ביי די רעליגיעזע איז עס ג-ט, און ביי זיי איז עס קינדער/דזשאב/הומעניטי וכו'.
נאך מער, דער רעליגיעזע האט אויך לאו דוקא ג-ט אלס זיין פראנט-ראננער מינונג, זיי קענען אויך אפט נוצן די אויבנדערמאנטע אלס מינונג. ג-ט איז נאר די לעצטע אין די מינונג טשעין און ביי דער אומגלויביגער פעלט פשוט די לעצטע רינג.

 

[וואלווי]

ביעיוטיפל ארטיקל, זייער קלאר ארויס געברענגט א ריינע געדאנק.

 

[מרחשון]

נאך מער, דער רעליגיעזע האט אויך לאו דוקא ג-ט אלס זיין פראנט-ראננער מינונג, זיי קענען אויך אפט נוצן די אויבנדערמאנטע אלס מינונג. ג-ט איז נאר די לעצטע אין די מינונג טשעין און ביי דער אומגלויביגער פעלט פשוט די לעצטע רינג.

Click to shrink...

אלפא האט א מנהג אז ער שפינט ארום מיט ארגומענטן און תגובות, און פלוצלונג אן קיין ווארנונג געבט א קום ארויס עפעס א גאונ'ישע סטעיסטמענט פארשלייערט אין פשוט'ע ווערטער... דאס זעלבע האב איך געזען ביים גאט דעבאטע...

 

[אלפא]

א שיינע (און יוניק) פרוף צו מיין טעזע, אז צופרידנקייט קומט מער פון סוביעקטיווע קליינע זאכן אדער פון נישט טראכטן דערפון - ווי איידער פון רעליגיע אין די גרויסע סענס..

[אנקעטע] וואס לעבסטו פאר? - אידישע וועלט פארומס

 

[מר שושני]

א שיינע (און יוניק) פרוף צו מיין טעזע, אז צופרידנקייט קומט מער פון סוביעקטיווע קליינע זאכן אדער פון נישט טראכטן דערפון - ווי איידער פון רעליגיע אין די גרויסע סענס..

[אנקעטע] וואס לעבסטו פאר? - אידישע וועלט פארומס

Click to shrink...

צוקער זיס דארט.
א דריטל רעגט זיך וואס בכלל מען מאכט אזא אנקעטע.
א דריטל ווייסט נישט פונקטליך, אדער ענטפערט מיט א תמימות אז 'בעל כרחך אתה חי', און 'נאר אמונה' איז דער ענטפער.
די אנדערע דריטל ווייס איך נישט ווייל ס'איז געמעקט.

 

[אנטוישטער יונגערמאן]

עס איז שוין א וואך זינט גליון ב' איז ארויסגעקומען, אבער איך האב נישט געהאט קיין סאך צוצולייגן צו מיין ארטיקל (וואס איך פלאן נאך צו פארברייטערן אין די קומענדיגע ארטיקל/ען).

אין קורצן: איך האב ארויסגעברענגט אז צופרידנקייט מיינט די שלילי פון אנדערע/נעגאטיווע געפילן און ווען די באדערפענישן פונעם מענטש זענען געזעטיגט. נאר די קאמפליקאציעס שאפן זיך אויפן וועג אהין ווייל מיר האבן א קאמפליצירטע פסיכאלאגיע וואס לויטערט אז אן קיין באדייט און אן טון באדייטפולע זאכן קענען מיר נישט פילן 'געזעטיגט'..
דאס איז פארוואס מיר קוקן אן 'צופרידנקייט' מער סאפיסטיקירט ווי סתם קאנטענטנעס, און פארוואס ביי מאנכע קומט עס נאר נאכן 'טון עפעס באדייטפול' און ביי אנדערע נאר נאכן 'פארשטיין', אא"וו, וויבאלד יעדער האט פשוט אן אנדערע וועג אנצופילן יענעם חלל פון באדייטפולקייט, אבער די צענטראלע געפיל פון צופרידנקייט קומט ביי יעדעם אן צום זעלבן.

איך האב ארויסגעברענגט אז דאס איז בעצם וויאזוי בעביס און בהמות פילן נאטורליך, און וויאזוי דורך מעדיטאציע קען מען גרינגער און שנעלער אנקומען צום סטאטוס פון ווערן געזעטיגט - דורכן נאכלאזן פון די urges וואס שטערן אויפן וועג...

אינעם צווייטן טייל בין איך אריין אביסל מסביר זיין די געדאנק פון 'באדייט', וואס עס מיינט פאר אונז (ווי געזאגט פריער), און וויאזוי מיר קומען אן דערצו.
איך האב ארויסגעברענגט אז רעליגיעזע מענטשן קומען אן דערצו שנעלער דורכן אננעמען אז עפעס העכערס האט אונז אהערגעשטעלט פאר 'עפעס' א סיבה - און מ'דארף עס נישט וויסן. משא"כ אומרעליגיעזע האבן א שווערערע פראבלעם דערמיט, וויבאלד זיי דארפן מאכן דעם אינפיניט ריגרעס צוריק ביז וואו עוואלוציע האט זיך אנגעהויבן (אדער פריער), און אפי' דארט קענען זיי נישט עכט אנגעבן קיין 'הסבר' 'פארוואס' מיר זענען דא און וואס די באדייט פון אונזער אנוועזענהייט איז...
איך האב אבער גע'טענה'ט אז אין עסענס באשטייט די קאנצעפט פון מינונג פון אזא דיסטרעקשאן, עס באשטייט פשוט פונעם געדאנק אז מיר קוקן נישט אבסעסיוולי צוריק ''פארוואס'' - די גאנצע צייט. און איינמאל מ'דערהערט אז מינונג איז פשוט די שלילי פון די פראגעס, קען מען אטאמאטיש טרעפן מינונג אן קיין 'עכטע תשובה', מ'קען נעמען דעם געדאנק אז האבן קינדער איז וויכטיג און חשוב און לעבן מיט דעם און פארדעם אן צופיל גריבלען ווייטער. ווייל בסופו של דבר - ברענג איך ארויס - געשעט ביי די רעליגיעזער די זעלבע זאך, ער נעמט די קאנצעפט פון ג-ט, ער לייגט עס אין א פארמאכטע הייליגע פישקע הויך אויפן שאפע און לעבט מיט די 'מינונג' דערפון thereafter, און דאס קען מען טעכניש טון מיט יעדע קאנצעפט אויב קען מען ארויסטרעטן פון די אבסעשאן צו גריבלען..

דא ליגט למעשה די שפיץ פון מיין טעזע, ווייל ווי איך טענה מיינט 'מינונג' די געדאנק פון זיין סעטיספייד אן קיין 'עכטע' תשובה, אן קיין אביעקטיווע ענטפער. און דאס איז אין איינקלאנג מיט די פריערדיגע ארטיקל (און האפענטליך אויך די קומענדיגע) אז די פסיכאלאגישע רואיגקייט פון נישט קעירן איבער די פראגעס איז בעצם אלעס...


לאזט הערן אייערע קאמענטארן און הערות.

Click to shrink...

איך קען א שיינע צאל מענטשן וועלכע זענען נישט רעליגיעז און פונדעסטוועגן האבן זיי צופרידנקייט אין לעבן דורך אן אנדערע אופן:

1. כסדר וואקסן אין חכמה (אין די נושאים וואס אינטערעסירט זיי) סטאגנאציע איז באוואוסט אז ס׳איז גורם צו פילן א טויטקייט פון אינעווייניג - ווי די וועלט זאגט: די מינוט וואס דו הערסט אויף וואקסן הייבסטו אָן שטארבן

2. קאנעקשן, מיר אלע זענען אנגעוויזן דערין, און יעדער פון אונז האט אנדערע געשאנקען און unique טאלאנטן מיטצוטיילן מיט די וועלט, און ווען דו געבסט זיך אויס ברענגט עס א גרויסע פארגעניגן וואס העלפט אנגיין אפילו אין שווערע צייטן.

ווען דו טוסט די זאך וואס דו האסט ליב, און דו ביזט אין דיין עלעמענט - ווייל ביזט עוסק אין עפעס וואס פילט אזויווי דעיס ביזטו באשאפן געווארן צו קענען contribute פאר די מענטשהייט - דעמאלס געבט עס אזא היי - וואס דראגס און אלקאהאל קענען דיר קיינמאל נישט געבן. ס׳איז א meaningful joy וואס ברענגט א שמחת החיים

3. היילן טראומא. לויט עקספערטן האט נישט קיינער אין די היינטיגע וועלט א קינדהייט וואס איז ריין פון טראומא. פארשטייטצעך ס׳דא הונדערט לעוועלס פון severity
אבער אין דיין מח מאכט נישט אויס אויב דיין חבר׳ס טראומא איז גרעסער, ווייל נאך אלס דארפסטו זיך ספראווען מיט נאכווייען ביז דו אדרעסירסט עס און טרעפסט אופנים און שליחים דיר צו העלפן דערגרייכן א רפואת הנפש. אין אזא צייט איז יעדע לעוועל וואס דו היילסט, אזוי זיס מעין עולם הבא, טאקע ווייל ס׳נישט גרינג עס צו דערגרייכן
לויט ווי איך פארשטיי, איז די דריי -פאכיגע צוגאנג א בעסערע פאר אסך מענטשן וואס פילן דערשטיקט פון רעליגיעזע געזעצן וואס צוימען זייער גייסט, און זיי רילעיטן נישט צו די ציניקער פון עטאאיזם.

אוודאי איז דא אסך מער און טיפער ארומצורעדן פון דעם און דאס איז נאר די
Tip of the iceberg

אויב ווילסטו אויסגעפינען וואס דיין גרעסטע boost אין לעבן איז דא א בוך Ikigai וואס מאנכע האבן זיך מחי׳ געווען דערמיט אז ס׳האט זיי געהאלפן אנטדעקן וואס זייער אייגנארטיגע מתנה איז

*פארשטייטצעך ס׳פעהלט אויס די basic needs פון safety,
food, shelter
& connection
כדי צו קענען ריכטיג פילן די הנאה פון זיך ארויסגעבן.

אויך איז דא א וואונדערליכע טעסט וואס נעמט צען מינוט בערך (ס׳האט מיר זייער געהאלפן) און ס׳געט די מיטלען צו דערגיין דיינע 3 הויפט values, וואס ווען דו ביזט אין alignment און האלסט זיך מיט דעם פילסטו ווי א לעבעדיגע וואסער קוואל אבער ווען דו ביזט out of alignment פון דעם איז עס ווי א ספרינקלער וואס מ׳בייגט איין אדער עס leaked און די וואסער קען נישט ריכטיג פליסן

Value Determination

די לינק פאר די אויבנדערמאנטע ביכל איז דא:
https://www.amazon.ca/Ikigai-Japane...613ac2a0eeaf336bb3b4796e0d0eb9fb&gad_source=1

 

[אלפא]

די צענטראלע פראגע וואס איך פראביר צו אדרעסירן אינעם (ערשטן טייל פון די) ארטיקל איז אויב עס זענען טאקע פארהאן מערערע וועגן אנצוקומען צו העפינעס - אזויווי דו ברענגסט ארויס, אדער איז אלעס בשורשו איין געדאנק פון טרעפן די בעסטע וועג צו איגנארירן די פראגע 'פארוואס איך בין דא' און פון קענען איגנארירן פעין בכלליות.
אויבן אויף ביסטו גערעכט אז יעדער טרעפט צופרידנקייט אויף זיין אופן, איך טענה אבער אז צופרידנקייט אלס א געפיל איז יוניווערסאל און יעדער שפירט עס די זעלבע. די איינציגסטע זאך וואס איז אנדערש איז די פראבלעמען פארדעם וואס יעדער האט זיין אייגענע וועג איבערצוקומען.

בפרט מאכן זיך די פראבלעמען (אזויווי איך ברענג ארויס אינעם צווייטן האלב) אז מענטשן האבן די עקזיסטענציאלע פראגע 'פארוואס זיי לעבן', און דארט איז זייער קלאר - אזויווי מ'זעט יעצט אויף אייוועלט - אז יעדער האט זיך זיין אינדיווידואלע תשובה דערויף, און אסאך ווענד זיך עס לכאו' אין די אויפציאונג און יוגנט עקספיריענס/טראומע..

 

[בְּתוֹךְ עַמִּי]

מינונג איז פשוט די שלילי פון די פראגעס

Click to shrink...

וואס עפעס? פראגעס האבן א סיבה, א טריגער... פון ערגעץ קומט עס.

וואס וואלט געשטערט פאר א מענטש דעם הנחה אז זיין עקזיסטענץ איז נאר טעמפארערי? ער גייט פינקט אזוי ווי ער איז געקומען.
ס׳איז אינסטינקט ביי מענטשן איבערצולאזן א רושם אויף די וועלט, צו דורך דורות, צו דורך א בוך אדער אפילו בלויז אריינקריצן דעם נאמען אין א שטיין.
אדער וויל זיך גלייבן אין השארת הנפש.

דאס אלעס צייגט אויף עפעס א נצחיות׳דיגע עקזיסטענץ אינעווייניג אינעם מענטש וואס איז נישט מסכים צו א ליידיגע צייטווייליגע לעבן און דאס איז וואס לאזט אים נישט מנוחה ווילאנג ער טרעפט ׳מיינונג׳, און טוט עפעס אויף, וואס מיינט אז זיין נפש וואס איז מער נצחי ווי דער גוף, פיהלט סעטיספייד נאר נאכן זיך עקספרעסן און לאזן לאנג טערמיניגע פינגער אפדריקן. אז נישט לעבט זי דאך נישט. דאס לעבן פונעם גוף איז דאך צו מוגבל פאר איר.

(אוי, האב איך באוויינט קאווע שטיבל׳ס פטירה, כ׳אב געלעבט אינעם אילוזשען אז מיינע מיינונגען עקזיסטען ערגעץ, לאורך ימים ושנים... )