מבקש'ס אישי'ס

[איש מבקש]

די נייע שנירל זאל דינען ווי א טאגבוך פאר מיר, אז ווען איך גיי צירוקקוקן דא אין אפאר יאר ארום זאל איך קענען לאכן א גוטס!
די נאמען פון די שנירל איז נישט פיינעל.

ס'יעצט 4:53 זינטאג נאך שבת נחמו, איך זיץ ווי א לוזער אין מיין דיינונג רום וואס איז לאקירט אין די סיטי, אין איך שרייב די מעסעדזש צי די 4 ווענט פון קרעמל, אקעי נישט ממש די 4 ווענט, טעלי האלט אינמיטן גראבן אין אלטע שנירן,

אוועק פאר שבתים גיי איך נישט ווייל איך טריי צי וואטשן אויף מיין געלט, געהאט אין פלאן צי ספענדען די טאג אין אפיס, געוואלט מאכן צוויי 'מישען אימפאסיבעלס' אין מיין 'אלרעדי וואטש'ד ליסטע', באקום איך א קאל פון די רבצין תחיה ממש אין די 2 סקונדעס וואס די חברא זענען אהיים געקומען פון חדר אז זי קען שוין נישט מער אין זי וויל מיר אינדערהיים, אפשר וועט מען גיין קיין פארק, איך האב געשטויסן מיט די פיס אז מ'דארף מיר נישט האבן צי גיין אפאר בלאקס, ווען די האסט עפעס מער טערעסאנט ווי א פארק גיוו מי עי רינג, איך בין געקומען מיט א המצאה אז אפשר זאל מען פיינעלי אויסטרייען ברוקלין ברידזש פארק וואס איז ממש אינטער מיין נאז, אין אונז האבן נאכנישט איבערגעטרויטן דעם באדן, שווערליך ציגעשטימט, פאר ריזענס וואס כ'האב נישט קיין כח יעצט צי איבערזאגן, למעשה האט זי נישט געהאט קיין ברירה אין זי איז גראדע געווארן עקסיידעט,

וואס מיינט עטס? אלעס איז געווארן געקענסעלט ווייל איינע פון די ילדים הא שעל בי נעימלעס האט דיסיידעד צי האבן א שטארקע דייריע, סא מ'דארף בלייבן אין די 4 פיס רעידיעס פונעם בית הכבוד, בין איך געבליבן סטאק אינדערהיים מיט אלע קריכעדיגע אין וואקעדיגע, אין סינס די האסבענד איז האום פארוואס זאל זי נישט וועלן ארויסגיין ווי א פרינץ אליין מאכן "errands" די האסבענד קען בעביסיטען

אין דא שטייט מען יעצט..

(לידיעה בעלמא ווען איך רעדט די וועג אויף מיין רעבעצין איז עס די וועג ווי אזוי מיין מח פראסעסעט עס אין דעם הסתרה'דיגן מצב, איך האלט נישט אזוי אויף איר מיט א ניכטערען בליק, אדער נאך א אפענע שמועס מיט איר)