- זיך איינגעשריבן
- סעפ. 14, 2024
- מעסעדזשעס
- 78
- רעאקציע ראטע
- 553
מגילת כדרלעומר (א מאקאמא אין גראמען)
ויהי בימי עמרפל מלך שוימער / בעל ברית פון גרויסן כדרלעומר / דער הערשער און דער שומר / פון דאס לאנד עילם וגומ׳
און אריוך פון אלאסר / און דער גוי תדעל טרייף אסור / אלע שטארק מסור / כדרלעומר׳ן דעם בעל בשר
און ער איז געווען א קעניג גאר שטארק / האט געהאט פעלקער ביים קארג / פונעם ירדן ביזן בארג / פון מדבר ביזן מארק
זענען זיי געקומען ווארפן מורא / אויף סדום און עמורה / און אויך אויף אדמה און צבויים לכאורה / און אויף בלע - צוער לויט די מסורה
ווייל די מענטשן פונעם ככר / געווארן זענען זיי שיכור / צו ליידן זיי אויף צוקער / אז זיי מאכן פוילע שטיקער
די מלכים דארט חמישה / געהאט אן עיני בישא / אויף דעם מלכות הרישעה / און געלאפן מהר חושה
צום טאל פון די שידים / ביים ים המלח׳ס שרידים / און אלע ווי ידידים / גרייט שטייען פאר די פקידים
ווייל געמאכט האבן זיי א בונד / קעגן כדרלעומר דער וואגאבונד / וואס זיצט זיי ווי א וואונד / און געפירט זיי אין גרונד
אלע שרייען כלוי כל הקיצין / ס׳גארנישט מער קיין וויצן / צוועלעוו יאר אויף אונזער קאפ געזיצן / און דרייצן יאר וואס מיר טריצן
און אין יאר דעם פערצנטן / כדרלעומר א דערצערנטן / מיט זיינע מלכים א פארשווערצנטן / מיט זיין צארן דעם פארקערצערטן
און אין וועג אן קיין שאלה / נישט מורד און נישט מעלה / געשלאגן האט שוין אלע / אפילו אויך די נייטראלע
די רפאים פון עשתרות קרניים / געכאפט נעבעך עברה שתיים / און די אימים פון שוה קריתיים / שוין אויך נישט בין החיים
אויך די זוזים לייט פון ארץ הם / פארזוכט האבן כדרלעומר׳ס יד רם / אפילו די חוריים פון שעיר בהררם / ביז איל-פארן אין דעם מדבר אי-שם
און מיט זיין צארענדיגער ארמעי לויט זיין געבאט / א דריי זיך געגעבן האט / און געקומען ביז דאס פלאץ עיין משפט / וואס קדש הייסט זינט די פארראָט
און מיט רציחה געלאזט זיך מאוד חמוּר / וואו עמלקים האבן שפעטער באהערשט כאמור / געשלאגן אלע א גרויסן נומער / אפילו דעם אמורי פון חצצון-תמר
און די פינעף מלכים מיט דרייסטקייט אומגעהויער / דער סדום׳ער דער קאפויער / אדמה מיט צביים שוין גרייט בייים טויער / אויך בלע דאס איז צוער
און א מלחמה האט אויסגעבראכן / ביים שידים טאל יום-טוב אינדערוואכן / און מיט כדרלעומר זיך געשטאכן / און מיט אמרפל, אלאסר און אריוך׳ן
און דער ברע פון סדום המטונף / מיט די איבעריגע מלא חינוף / ברשע, שמאבר, בלע און שנאב / פיר מלכים קעגן פינף
און דער שידים טאל סדום׳ס היים / פארמאגט האט ברינעמעס פון ליים / און די מלכי סדום ועמורה ווי בני בלי שם / אנטלאפן זענען קוים בין החיים
און אט פאסירט הערט א געלעכטער / די מלכי סדום ועמורה פאלן אין ברינעם דער געדעכטער / די איבעריגע זעלנער און לייב וועכטער / צו די בערגער פליטה מאכן פון דער מצב דער שלעכטער
און כדרלעומר האט זיך נישט וואס צו באקלאגן / און האט אלעמען געשלאגן / געכאפט אלץ וואס זיי פארמאגן / אויך זייערע עסן, און אפגעטראגן
און צווישן זיין געפאנג / א מאן אין מיטל יארגאנג / לוט געהייסן ווי באקאנט / אן איינוואוינער פון סדום׳ער לאנד
געכאפט אים האבן די באנדיטן / וואס ניט געקענט דעם פעטער אין די מינוטן / זיין פארמעגן און אלעם גוטן / און מיט טריאומף אוועק געריטן
און א פליט געווען פון די רפאים / א הויכער מאן פון די נישט גוטע גבאים / געלאפן איז ער אין די רגעים / מאכן זיך נחמד ונעים
און ארויף קריכט צו א באקאנטער פלוין / דארט וואוינט א מלך אן א קרוין / אן עברי א רועה צאן / וואס געקליבן האט דא זיין וואוין
אלוני ממרא הייסט דאס שטיק לאנד / נאך אן אמורי שטארק באקאנט / ברידער פון ענר אשכול אברם׳ס פריינד / וואס געשלאסן מיט אים האבן א באנד
און אברם הערט די נייעס / א געפאר לויערט אויפן ברודערס חיות / ער איילט זיין בן בית / מיט שמונה עשר ושלוש מאות
און מיט זעלנער אן קיין וואפן / כדרלעומר׳ן נאכגעלאפן / ביז אין אן ארט זיך געטראפן / וואס הייסט היינט דן אין צפון
אין די פינסטערניש פון די נאכט / צוויי מחנות זיך געמאכט / און מיט זריזות און מיט מאכט / געיאגט נאכן גרויסן שלאכט
און גאט האט אים געטון א טובה / און געגרייכט זיי ביי דער שטאט חובה / לינקס פון דמשק אין ארם צובה / און די רויב געטון גובה
און שטיל אן קיין גערידער / מיט שטארקייט נישט קיין מידער / געכאפט לוט זיין ברידער / און זיין פארמעגן אומגעקערט אים ווידער
און אלע זיינע פרויען / דעם צאל דעם גענויען / און וואס ער האט זיך געטון בויען / דינער פון דעם יונגן ביז דעם גרויען
און עס קריכט ארויס דער סדום׳ער / אים אנטקעגן קומט ווי א פלאָמער / ווייל ער האט געשלאגן די מלכים מיט כדרלעומר / ביים ״גלייכער-טאל״ - ״קעניג-טאל״ רופן איר לאמיר
און א מאן שוין אין די יארן / קומט אנטקעגן אים צו פארן / געברענט אברם׳ען א דרון / ברויט און וויין גארנישט געטון שפארן /
מלכי צדק געהייסן דער מאן ווי פון חלום / מלך פון די פרעכטיגע שטאט שלם / גייסטליכער צום קל-עליון וואס לעבט לעלם / געקומען גרייט מיט א נוסח שלם
״געבענשט איז אברם און באעהרד / זאלסט וויסן ביסט עס ווערד / צו גאט פון אויבן אומגעשטערט / אייגענטימער פון הימל און ערד
און געבענטשט איז דער פון אויבן / וואס אין דיינע הענט דיינע פיינט געטון צאמקלויבן / האט אברם גענומען וואס ער האט געטון רויבן / און גע׳מעשר׳ט פאר דער וואס האט אים געטון לויבן
קומט זיך ווידער אפיר צו קריכן / דער סדום׳ער וואס אפטראגן איז נישט מוכן / אברם הער וואס איך טו ביי דיר זיכן / מיינע קנעכט בלויז, נישט ברויט נישט קוכן
זאגט אברם מיט א הייליג גייסט / איך הייב די הענט צו גאט פון אויבן וואס יעדער ווייסט / דער וואס האט הימל און ערד איינגעלייזט / און איך האף אז דו פארשטייסט
אויב פון א פאדעם ביז א בענדל פון שיך / אז איך נעם עפעס וואס געהער צו דיך / און זאלסט נישט זאגן דאס איז נישט קיין צווייטער נאר איך / וואס רייך האט געמאכט אברם׳ן גיך
ווייל חוץ וואס עס האבן מיינע יונגען / געגעסן און געשלינגען / און חוץ די ברידער וואס געקומען צושפרונגען / זיי וועלן נעמען לויט זייערע באדינגען
און נאך די אלע פאַזן / האט גאט צו אברם געטון זיך באווייזן / און געזאגט אים, אין שרעק טו זיך נישט גרייזן / איך וועל דיר באשיצן ווייל דו פארדינסט זיך גרויסע פרייזן
האט אברם געזאגט: וואס איז דאס פאר אן עסק / וואס קענסטו גאטעניו מיר שוין געבן עפעס מעיסיג / אז איך גיי א קינדערלאזער אן די בעיסיק / און מיין אויפזעער איז אליעזר פון דמשק
און אברם זיין געוויין מער נישט באהאלט-ער / און כביכול׳ן פאר-האלט-ער / קיין קינדער נישט געגעבן מיר שוין אן אלטער / און ירש׳ענען מיר וועט מיין הויז פארוואלטער
זאגט גאט: מאך אברם נישט קיין אלערם / עס וועט דיר נישט ארבן אט דער מענטש איבער דיינע ווערים / ווייל דער יורש פון דיין כרם / וועט ארויס פון דיין געדערעם /
פאל אברם ליבער אריין אין א דרימל / און זעה מיינע שטערן אויבן אין הימל / אזויפיל קינדער וועלן דיך ארבן ערל ונימל / און נאך מאכן אין וועלט א גרויס געטימל
ויהי בימי עמרפל מלך שוימער / בעל ברית פון גרויסן כדרלעומר / דער הערשער און דער שומר / פון דאס לאנד עילם וגומ׳
און אריוך פון אלאסר / און דער גוי תדעל טרייף אסור / אלע שטארק מסור / כדרלעומר׳ן דעם בעל בשר
און ער איז געווען א קעניג גאר שטארק / האט געהאט פעלקער ביים קארג / פונעם ירדן ביזן בארג / פון מדבר ביזן מארק
זענען זיי געקומען ווארפן מורא / אויף סדום און עמורה / און אויך אויף אדמה און צבויים לכאורה / און אויף בלע - צוער לויט די מסורה
ווייל די מענטשן פונעם ככר / געווארן זענען זיי שיכור / צו ליידן זיי אויף צוקער / אז זיי מאכן פוילע שטיקער
די מלכים דארט חמישה / געהאט אן עיני בישא / אויף דעם מלכות הרישעה / און געלאפן מהר חושה
צום טאל פון די שידים / ביים ים המלח׳ס שרידים / און אלע ווי ידידים / גרייט שטייען פאר די פקידים
ווייל געמאכט האבן זיי א בונד / קעגן כדרלעומר דער וואגאבונד / וואס זיצט זיי ווי א וואונד / און געפירט זיי אין גרונד
אלע שרייען כלוי כל הקיצין / ס׳גארנישט מער קיין וויצן / צוועלעוו יאר אויף אונזער קאפ געזיצן / און דרייצן יאר וואס מיר טריצן
און אין יאר דעם פערצנטן / כדרלעומר א דערצערנטן / מיט זיינע מלכים א פארשווערצנטן / מיט זיין צארן דעם פארקערצערטן
און אין וועג אן קיין שאלה / נישט מורד און נישט מעלה / געשלאגן האט שוין אלע / אפילו אויך די נייטראלע
די רפאים פון עשתרות קרניים / געכאפט נעבעך עברה שתיים / און די אימים פון שוה קריתיים / שוין אויך נישט בין החיים
אויך די זוזים לייט פון ארץ הם / פארזוכט האבן כדרלעומר׳ס יד רם / אפילו די חוריים פון שעיר בהררם / ביז איל-פארן אין דעם מדבר אי-שם
און מיט זיין צארענדיגער ארמעי לויט זיין געבאט / א דריי זיך געגעבן האט / און געקומען ביז דאס פלאץ עיין משפט / וואס קדש הייסט זינט די פארראָט
און מיט רציחה געלאזט זיך מאוד חמוּר / וואו עמלקים האבן שפעטער באהערשט כאמור / געשלאגן אלע א גרויסן נומער / אפילו דעם אמורי פון חצצון-תמר
און די פינעף מלכים מיט דרייסטקייט אומגעהויער / דער סדום׳ער דער קאפויער / אדמה מיט צביים שוין גרייט בייים טויער / אויך בלע דאס איז צוער
און א מלחמה האט אויסגעבראכן / ביים שידים טאל יום-טוב אינדערוואכן / און מיט כדרלעומר זיך געשטאכן / און מיט אמרפל, אלאסר און אריוך׳ן
און דער ברע פון סדום המטונף / מיט די איבעריגע מלא חינוף / ברשע, שמאבר, בלע און שנאב / פיר מלכים קעגן פינף
און דער שידים טאל סדום׳ס היים / פארמאגט האט ברינעמעס פון ליים / און די מלכי סדום ועמורה ווי בני בלי שם / אנטלאפן זענען קוים בין החיים
און אט פאסירט הערט א געלעכטער / די מלכי סדום ועמורה פאלן אין ברינעם דער געדעכטער / די איבעריגע זעלנער און לייב וועכטער / צו די בערגער פליטה מאכן פון דער מצב דער שלעכטער
און כדרלעומר האט זיך נישט וואס צו באקלאגן / און האט אלעמען געשלאגן / געכאפט אלץ וואס זיי פארמאגן / אויך זייערע עסן, און אפגעטראגן
און צווישן זיין געפאנג / א מאן אין מיטל יארגאנג / לוט געהייסן ווי באקאנט / אן איינוואוינער פון סדום׳ער לאנד
געכאפט אים האבן די באנדיטן / וואס ניט געקענט דעם פעטער אין די מינוטן / זיין פארמעגן און אלעם גוטן / און מיט טריאומף אוועק געריטן
און א פליט געווען פון די רפאים / א הויכער מאן פון די נישט גוטע גבאים / געלאפן איז ער אין די רגעים / מאכן זיך נחמד ונעים
און ארויף קריכט צו א באקאנטער פלוין / דארט וואוינט א מלך אן א קרוין / אן עברי א רועה צאן / וואס געקליבן האט דא זיין וואוין
אלוני ממרא הייסט דאס שטיק לאנד / נאך אן אמורי שטארק באקאנט / ברידער פון ענר אשכול אברם׳ס פריינד / וואס געשלאסן מיט אים האבן א באנד
און אברם הערט די נייעס / א געפאר לויערט אויפן ברודערס חיות / ער איילט זיין בן בית / מיט שמונה עשר ושלוש מאות
און מיט זעלנער אן קיין וואפן / כדרלעומר׳ן נאכגעלאפן / ביז אין אן ארט זיך געטראפן / וואס הייסט היינט דן אין צפון
אין די פינסטערניש פון די נאכט / צוויי מחנות זיך געמאכט / און מיט זריזות און מיט מאכט / געיאגט נאכן גרויסן שלאכט
און גאט האט אים געטון א טובה / און געגרייכט זיי ביי דער שטאט חובה / לינקס פון דמשק אין ארם צובה / און די רויב געטון גובה
און שטיל אן קיין גערידער / מיט שטארקייט נישט קיין מידער / געכאפט לוט זיין ברידער / און זיין פארמעגן אומגעקערט אים ווידער
און אלע זיינע פרויען / דעם צאל דעם גענויען / און וואס ער האט זיך געטון בויען / דינער פון דעם יונגן ביז דעם גרויען
און עס קריכט ארויס דער סדום׳ער / אים אנטקעגן קומט ווי א פלאָמער / ווייל ער האט געשלאגן די מלכים מיט כדרלעומר / ביים ״גלייכער-טאל״ - ״קעניג-טאל״ רופן איר לאמיר
און א מאן שוין אין די יארן / קומט אנטקעגן אים צו פארן / געברענט אברם׳ען א דרון / ברויט און וויין גארנישט געטון שפארן /
מלכי צדק געהייסן דער מאן ווי פון חלום / מלך פון די פרעכטיגע שטאט שלם / גייסטליכער צום קל-עליון וואס לעבט לעלם / געקומען גרייט מיט א נוסח שלם
״געבענשט איז אברם און באעהרד / זאלסט וויסן ביסט עס ווערד / צו גאט פון אויבן אומגעשטערט / אייגענטימער פון הימל און ערד
און געבענטשט איז דער פון אויבן / וואס אין דיינע הענט דיינע פיינט געטון צאמקלויבן / האט אברם גענומען וואס ער האט געטון רויבן / און גע׳מעשר׳ט פאר דער וואס האט אים געטון לויבן
קומט זיך ווידער אפיר צו קריכן / דער סדום׳ער וואס אפטראגן איז נישט מוכן / אברם הער וואס איך טו ביי דיר זיכן / מיינע קנעכט בלויז, נישט ברויט נישט קוכן
זאגט אברם מיט א הייליג גייסט / איך הייב די הענט צו גאט פון אויבן וואס יעדער ווייסט / דער וואס האט הימל און ערד איינגעלייזט / און איך האף אז דו פארשטייסט
אויב פון א פאדעם ביז א בענדל פון שיך / אז איך נעם עפעס וואס געהער צו דיך / און זאלסט נישט זאגן דאס איז נישט קיין צווייטער נאר איך / וואס רייך האט געמאכט אברם׳ן גיך
ווייל חוץ וואס עס האבן מיינע יונגען / געגעסן און געשלינגען / און חוץ די ברידער וואס געקומען צושפרונגען / זיי וועלן נעמען לויט זייערע באדינגען
און נאך די אלע פאַזן / האט גאט צו אברם געטון זיך באווייזן / און געזאגט אים, אין שרעק טו זיך נישט גרייזן / איך וועל דיר באשיצן ווייל דו פארדינסט זיך גרויסע פרייזן
האט אברם געזאגט: וואס איז דאס פאר אן עסק / וואס קענסטו גאטעניו מיר שוין געבן עפעס מעיסיג / אז איך גיי א קינדערלאזער אן די בעיסיק / און מיין אויפזעער איז אליעזר פון דמשק
און אברם זיין געוויין מער נישט באהאלט-ער / און כביכול׳ן פאר-האלט-ער / קיין קינדער נישט געגעבן מיר שוין אן אלטער / און ירש׳ענען מיר וועט מיין הויז פארוואלטער
זאגט גאט: מאך אברם נישט קיין אלערם / עס וועט דיר נישט ארבן אט דער מענטש איבער דיינע ווערים / ווייל דער יורש פון דיין כרם / וועט ארויס פון דיין געדערעם /
פאל אברם ליבער אריין אין א דרימל / און זעה מיינע שטערן אויבן אין הימל / אזויפיל קינדער וועלן דיך ארבן ערל ונימל / און נאך מאכן אין וועלט א גרויס געטימל
לעצט רעדאגירט:
