"זונדעל מיט הונדל"
זונדל דער פארמער האט זיך אריינגעגליטשט אין בעט נאך א ביזי חול המועד טאג און גלייך פארזינקן געווארן אין א טיפן שלאף, די שווערע האלב רויע פליישן און וויסקי'ס וואס ער האט פארציקט די לעצטע פאר טעג האבן אים געדרוקט אויפן מאגן און אויפן הארץ, זיין אטעמען האט זיך פארשווערט, ער האט זיך אינסטינקטיוו געלייגט ס'האנט אויפן הארץ אבער נאך פאר ער האט געקענט א הוס טאן איז שוין נישט געווען וואס צו טון, זונדל האט זיך געטראפן שטיין ביים בית דין של מעלה, "כבין געשטארבן אזוי פלוצלינג - האט ער געכליפעט - איך וויל נאך כאטשיג איינמאל זעהן מיין פאמיליע.."
האט מען געפסקנט אז ער קען צוריק אראפגיין אויפן עולם השפל,
מגולגל אין א האן
אויף זיין פארעם, ווי ער וועט קענען זעהן זיין פאמיליע פאר א וויילע. און פון זונדל איז געווארן א הונדל, ער דרייט זיך ארום מיט שיינע ווייסע פעדערן אויף זיין אייגענע פארם ווען מיטאמאל הייבט ער אהן שפירן שרעקליכע בויך ווייען, ער פרעגט דעם קאטשקע נעבן זיך צו ער ווייסט וואס די ווייטאגן מיינען,
דער קאטשקע רוקט אריין זיין לאנגע האלז פון אונטן פאר א גרונטליכען
בליק, און קומט צוריק מיט די פרייליכע נייעס "די גייסט אט אט לייגן אייער, ס'איז דאס ערשטע מאל?"
איך שפיר ווי איך האב שוין געהאט אמאל די זעלבע עקספיריענס אבער סאיז דעפינעטלי די ערשטע מאל וואס איך לייג אייער, ענטפערט אונזער
הונדל דער געוועזענער ר' זונדל אנגעצויגענערהייט.
האלט דיך רואיג, בארואיגט אים די קאטשקע, לאז נאטור טון זיין ארבייט.
און דער הונדל האט נאך איטליכע מינוטן אנגעהויבן לייגן די ערשטע איי, בשעת די קאטשקע האלט אים אונטער ביים האלז, מיט עקסטאז שרייט דער הונדל: "איך מיין סקומט א צווייטער, וועלכע האט זיך טאקע גלייך דערויף ארויסגעגליטשט, ווען ער האט שוין געהאלטן אינמיטן לייגן די דריטע איי קלאפט אים איינער פלוצלינג אויפן קאפ,
זיין ווייב שיינדל שרייט מיט קולות: "זונדל דו באמאכסטעך אין בעט.."
