- זיך איינגעשריבן
- מאי 4, 2024
- מעסעדזשעס
- 621
- רעאקציע ראטע
- 2,718
דערמאנענדיג דעם שעבוד אלס שותפות איז כדאי צו ערווענען דעם רבינו בחיי אין די וואכעדיגע פרשה לגבי נדרים וואס דער מאן קען צושטערן. כ'ווייס נישט צו דא איז ממש די פלאץ דערפאר, אבער ליינענדיג די ווערטער האב איך מיך דערמאנט דערפון.אסר'ן אויף א מענטש נאר ווייל א צווייטער האט נישט יראת שמים האט נישט קיין מקור. זי איז די איינציגסטע וואס ווערט אריין גערעכנט אין חשבון פון וואס יא אדער וואס נישט אנציטוהן. ווילאנג זי גייט אנגעטוהן אין א וועג וואס איז גוט פאר איר, און זי שאדט נישט פאר איר מאן וואס איר איינציגסטע שיעבוד אלס שותפות, האט קיינער נישט אריין צורעדן.
פון ווי ווייסט מען דאס? ווייל אין תורה און שולחן ערוך איז נישטא אזא זאך ווי "הלכות צניעות". די איינציגסטע פלעצער ווי ס'ווערט דערמאנט איז נאר בעקיפין למשל וועגען זאגן דברים שבקדושה בפניה, דאס הייסט אז די חובת הצניעות ליגט אויף דער מענטש וואס זעהט און נישט אויף איר.
די אויסדריק "איסור" פון צניעות איז סתם ליידיגע ווילדע שרעקעדיגע ווערטער. אז א פרעמדע זכר האט א פראבלעם מיט זיין יצר הרע זאל ער אנטוהן סאן גלעסעס.
שטענדיג רעדט מען פון די חלק וועלכע די מאן איז אלץ משועבד צום ווייב אבער פון דעם חלק ווי די ווייב איז משועבד צום מאן פארגעסט מען סאמהאו.