לייביש הכהן
אלטגעזעסענער קרעמלער
- זיך איינגעשריבן
- יולי 11, 2024
- מעסעדזשעס
- 389
- רעאקציע ראטע
- 1,459
- פונקטן
- 223
אמאל, אין א קליינער חסידישער דערפל, וואס האט זיך געפינען אין די ווייטע אייראפע צווישן שטעלגעלעך און בערגלעך, האט געוואוינט א בחור מיטן נאמען שמילי. שמילי איז געווען באקאנט אלץ א פערזאן דורעכגעווייקט פיל מיט אמונה און ביטחון, מיט א שטארקע איבערגעגעבנקייט צו זיין קהילה, און ליבשאפט צו אלע לעבעדיגע באשעפענישן.
פון שמיליס הארץ האט געפלאסן גוטסקייט און רחמנות, וואס האט ארויס געשטראלט דורך זיינע אויגן, אנרירענדיג די נשמות פון אלע ארומיגע.
איין שיינער פרייטאג-צינאכטס, ווען די זון האָט זיך אראפגעלאזט אונטערן האריזאנט, די קהילה מענטשן זענען אלע געווען פאַרזאַמלט אין דער גרויסער שטאטישער שול דאווענען קבלות שבת. די חזן האט זיך געגארגלט אויף ׳לכה דודי׳, בשעת וואס די װארעמער שײן פונעם עמוד ליכט טוט באלייכטן די פנימער פון די פרײדיגע מתפללים, ווען מיטאמאל באמערקט שמילי עפס גאר מאדנע… א קלײן דערשראקענער חזיר׳ל האט געפונען דעם װעג אריין אין בית מדרש…
שמילי זייענדיג די ערשטע פערזאן דאס צו באמערקן, שטעלט ער זיך תיכף אויף, און מיט שנעלע טריט שפאצירט ער צום דבר אחר׳ל.
אין די זעלבע צייט האבען די פארזאמעלטע מתפללים שטאפעלווייז אנגעהויבן כאפען וואס אזוינס עס קומט פאר צווישן די בית מדרש רייעס. א שוידערליכע בהלה האט אויסגעבראכן ווען מאסען מענטשן שפרינגן ארויף אויף טישן און בענק, ווארפענדיג ספרים און בענקלעך, צו פארטרייבן דעם אימשילדען דערשראקענם חזירל. סגייט אזוי ווייט, אז די גבאי פון שול פון גרויס צימישעניש טראכט נישט קיין צוויי, ער שפרינגט ארויף די טרעפנס פונעם ארון הקודש, כאפט צוויי גרויסע ׳ספרי תורה׳ און לויפט אינעם ריכטונג פונעם חזירל ווילענדיג אים אפשטעלן פאר יעדן פרייז…
די סיטואציע גייט שיעור ארויס פון קאנטראל, ווען פליצלינג צי אלעמענס שטוינונג שפרינגט שמילי צו צים באשעפעניש, און מיט גרויס רחמנות כאפט ער דאס חזירל ביים גענאק און הייבט אים אויף, ארום נעמעדיג אים מיט א פאטערליכן ליבשאפט.
דאס חזירל האט זיך געווארפן פאר שרעק, קוקענדיג שמילי אין פנים אריין, פרבירנדיג זיך ארויס צירייסן פון זיינע ארעמעס. שמילי האט אבער מיט הילל׳ס געדולד געגלעט דאס אימשילדיג דבר-אחר׳ל און אינאיינעם זיך אראפ געזעצט אויף די שטיגן פונעם ארון הקודש, ווארטענדיג דאס חזירל זאל זיך פולשטענדיג בארויאיגען.
די פארזאמעלטע מתפללים האבן זיך צוגעקוקט פאַרוואונדערט ווי אזוי שמילי האט באוויזן צו ברענגן די סיטואציע אינטער קאנטראל, אן קיין שום פארוואנדעטע…
די בעל תפילה האט ציגעווארט עטליכע מינוט זיכער מאכנדיג אז דאס חזירל שפירט זיך פולקאם באקוועם אינעם היכל, און דאן זיך ארויס געלאזט אין א פייערדיגע ׳באו ושלום׳ טאנץ אינאיינעם מיט שמילי און דאס חזירל, אפגעבנדיג א ׳שבח והודאה׳ פארן ״קל חי״ אויף די גרויסע ׳נס׳ וואס האט נארוואס פאסירט.
ווי א מינוט עס איז פארביי איז דאס געטאנץ געווארן שטערקער און היימישער, אויף אזוי ווייט אז שמילי האט זיך ערלויבט צו כאפען א רקידה אינדערמיט, אינאיינעם מיטן חזירל, טאנצענדיץ מיט גרויס ׳השתפכות הנפש׳.
צװישן די צוקוקער פון אויבן איז געשטאַנען אַ יונגע מיידל מיטן נאָמען רחל, אירע אױגן האבן געפאלן אויף דעם בחורל שמילי, באוואונדערנדיג שמיליס גאלדענם הארץ וואס איז פיל מיט רחמנות און ליבשאפט.
ווען די שבת איז פאריבער האט רחל געשיקט א שליח צו שמילי אז זי וויל זיך מיט אים טרעפן. שמילי זייענדיג אין די יארן פון שידוכים, האט אנגענומען דאס איינלאדענונג און זיך געטראפן מיט רחל.
גאנץ שנעל האט זיך ארויס געשטעלט אז די צוויי זענען א געלונגענום פארל וואס האבן געפינען א טיעפע ליבאשאפט.
טעג זענען פארביי. אין א שיינעם פרי-מארגן שפאצירן זיך די צוויי פארליבטע ביים טייכל, ווען מיטאמאל שטעלט זיך שמילי אפ, און קניעט אראפ מיט איין פיס אויף די זאמדיגע ערד, ווייזענדיג פאר רחל זי זאל אויף אים קוקן. שמילי ציט ארויס פון טאש א הערליכע רינגל מיט א שיינעדיגע בריליאנט, און רופט זיך אן צו רחל מיט זיין זיסע שטימע: will you marry me?
ענדע
פון שמיליס הארץ האט געפלאסן גוטסקייט און רחמנות, וואס האט ארויס געשטראלט דורך זיינע אויגן, אנרירענדיג די נשמות פון אלע ארומיגע.
איין שיינער פרייטאג-צינאכטס, ווען די זון האָט זיך אראפגעלאזט אונטערן האריזאנט, די קהילה מענטשן זענען אלע געווען פאַרזאַמלט אין דער גרויסער שטאטישער שול דאווענען קבלות שבת. די חזן האט זיך געגארגלט אויף ׳לכה דודי׳, בשעת וואס די װארעמער שײן פונעם עמוד ליכט טוט באלייכטן די פנימער פון די פרײדיגע מתפללים, ווען מיטאמאל באמערקט שמילי עפס גאר מאדנע… א קלײן דערשראקענער חזיר׳ל האט געפונען דעם װעג אריין אין בית מדרש…
שמילי זייענדיג די ערשטע פערזאן דאס צו באמערקן, שטעלט ער זיך תיכף אויף, און מיט שנעלע טריט שפאצירט ער צום דבר אחר׳ל.
אין די זעלבע צייט האבען די פארזאמעלטע מתפללים שטאפעלווייז אנגעהויבן כאפען וואס אזוינס עס קומט פאר צווישן די בית מדרש רייעס. א שוידערליכע בהלה האט אויסגעבראכן ווען מאסען מענטשן שפרינגן ארויף אויף טישן און בענק, ווארפענדיג ספרים און בענקלעך, צו פארטרייבן דעם אימשילדען דערשראקענם חזירל. סגייט אזוי ווייט, אז די גבאי פון שול פון גרויס צימישעניש טראכט נישט קיין צוויי, ער שפרינגט ארויף די טרעפנס פונעם ארון הקודש, כאפט צוויי גרויסע ׳ספרי תורה׳ און לויפט אינעם ריכטונג פונעם חזירל ווילענדיג אים אפשטעלן פאר יעדן פרייז…
די סיטואציע גייט שיעור ארויס פון קאנטראל, ווען פליצלינג צי אלעמענס שטוינונג שפרינגט שמילי צו צים באשעפעניש, און מיט גרויס רחמנות כאפט ער דאס חזירל ביים גענאק און הייבט אים אויף, ארום נעמעדיג אים מיט א פאטערליכן ליבשאפט.
דאס חזירל האט זיך געווארפן פאר שרעק, קוקענדיג שמילי אין פנים אריין, פרבירנדיג זיך ארויס צירייסן פון זיינע ארעמעס. שמילי האט אבער מיט הילל׳ס געדולד געגלעט דאס אימשילדיג דבר-אחר׳ל און אינאיינעם זיך אראפ געזעצט אויף די שטיגן פונעם ארון הקודש, ווארטענדיג דאס חזירל זאל זיך פולשטענדיג בארויאיגען.
די פארזאמעלטע מתפללים האבן זיך צוגעקוקט פאַרוואונדערט ווי אזוי שמילי האט באוויזן צו ברענגן די סיטואציע אינטער קאנטראל, אן קיין שום פארוואנדעטע…
די בעל תפילה האט ציגעווארט עטליכע מינוט זיכער מאכנדיג אז דאס חזירל שפירט זיך פולקאם באקוועם אינעם היכל, און דאן זיך ארויס געלאזט אין א פייערדיגע ׳באו ושלום׳ טאנץ אינאיינעם מיט שמילי און דאס חזירל, אפגעבנדיג א ׳שבח והודאה׳ פארן ״קל חי״ אויף די גרויסע ׳נס׳ וואס האט נארוואס פאסירט.
ווי א מינוט עס איז פארביי איז דאס געטאנץ געווארן שטערקער און היימישער, אויף אזוי ווייט אז שמילי האט זיך ערלויבט צו כאפען א רקידה אינדערמיט, אינאיינעם מיטן חזירל, טאנצענדיץ מיט גרויס ׳השתפכות הנפש׳.
צװישן די צוקוקער פון אויבן איז געשטאַנען אַ יונגע מיידל מיטן נאָמען רחל, אירע אױגן האבן געפאלן אויף דעם בחורל שמילי, באוואונדערנדיג שמיליס גאלדענם הארץ וואס איז פיל מיט רחמנות און ליבשאפט.
ווען די שבת איז פאריבער האט רחל געשיקט א שליח צו שמילי אז זי וויל זיך מיט אים טרעפן. שמילי זייענדיג אין די יארן פון שידוכים, האט אנגענומען דאס איינלאדענונג און זיך געטראפן מיט רחל.
גאנץ שנעל האט זיך ארויס געשטעלט אז די צוויי זענען א געלונגענום פארל וואס האבן געפינען א טיעפע ליבאשאפט.
טעג זענען פארביי. אין א שיינעם פרי-מארגן שפאצירן זיך די צוויי פארליבטע ביים טייכל, ווען מיטאמאל שטעלט זיך שמילי אפ, און קניעט אראפ מיט איין פיס אויף די זאמדיגע ערד, ווייזענדיג פאר רחל זי זאל אויף אים קוקן. שמילי ציט ארויס פון טאש א הערליכע רינגל מיט א שיינעדיגע בריליאנט, און רופט זיך אן צו רחל מיט זיין זיסע שטימע: will you marry me?
ענדע
לעצט רעדאגירט:
