- זיך איינגעשריבן
- מאי 4, 2024
- מעסעדזשעס
- 621
- רעאקציע ראטע
- 2,718
זיצענדיג אזוי דא אויף זעקס אינטשיגע צוויי צוזאמען געלייגטע הארטע טישן און מיין ריקן לעהנט זיך אן אויף די שטיינערנע ווענט פונעם שול.
האב איך מיך אראפ געזעצט קלאגן מיט מיינע ברודערס. כ'הייב אן זאגן שבת סורו מני שמעוני עוברי. סחי ומאוס השימוני בעדרי חברי. וכו' וכו' נעה טראכט איך צו מיר אזוי, היי יאר זאג איך עס נישט. אינאף איז אינאף פאר צוויי טויזענט יאר קלאגט מען שוין אזוי און מ'זעהט נישט קיין סוף און קיין עק. גייט שוין גוט א שטיק צייט באצאלט מען נאכדעם כפליים.
אבער, טראכט איך צו מיר מיינע ברודער און שוועסטער ארום מיר קלאגן ווי קען איך דען דאס צוקוקן און זיצן און סטראשען און נישט קלאגן. האב איך אפגעמאכט צו מישן דעם קינות צו די עשרה הרוגי מלכות און די כעס קומט מיר ארויף אין קאפ, אויף דעם סוף האבן זיי זיך געמוטשעט פאר גאט און זיין תורה??? שמד מען זיך כאפט מען מכות, היט מען די תורה און מצות מיט מסירות נפש כאפט מען מכות! וואס מ'טוט איז נישט גוט! פארוואס?! פארוואס האסטו בכלל באשאפן דעם וועלט? דזשאסט צו טיילן מכות?!
מיש איך ווייטער צו די באקאנטע קינות פון הרוגי אשפירא וורמייזא זעהט מען ווייטער די זעלבע טרענד די אלע בעלי קינות באוויינען די הרוגים מיט וואספארא מסירות נפש זיי זענען צוגעגאנגן צום טויט און נישט אויפגעגעבן א סענטימיטער פון זייער אידישקייט, די גזירות ת"ח ות"ט ווייטער די זעלבע. האב איך אפגעמאכט היי יאר ס'ערשטע מאל צו זאגן די קינות פון די צווייטע וועלט מלחמה ווי נישט ווי זענען מיינע עלטערן דורך דעם פינסטערן האלאקאסט די שנות הזעם. וואס זעה איך דארט ווייטער די זעלבע נוסח.
אינמיטן די קינות וואס באבוב' רב ר' שלמה'לע האט מחבר געווען לזכר נשמת די קדושים הי"ד. וואו ער לייגט אראפ בקיצור נמרץ דע פיין און יסורים די אידן זענען דורך געגאנגן יענע יארן.
זעקו שמים ואדמה, על אלפי עירות מבצרי תורה, ארצות אירופא וקהלותיה, נוחלי ומקימי מסורה. צדיקים זקנים וחסידים, דבקי אמונה טהורה, מיום גלינו מארצנו לא היה כזה כליון נורא!
די קינה פון ערלוי'ר רב.
בני ישראל הקדושים, יקרים מפז ופנינים, כרימון במצוות מלאים, נהרגים נחנקים ונשרפים, שמע ישראל זועקים. או מה היה לנו
ארזי הלבנון אדירי התורה, בעלי בתים מפלאים ביראה טהורה, צדקה וחסד עושים בתפארה, נרצחו ולא זכו לקבורה. אוי מה היה לנו
נשים צדקניות ורחמניות, בנות ציון המהוללות, חתנים וכלות אחים ואחיות, על המוקד ביחד נתנו כעולות. אוי מה היה לנו
בחורי חמד ותינוקות של בית רבן, הוריהם צפו לחפה להכניסן, ע"י הצוררים הארורים נקטפו באבם, ובמיתות משונות הוציאו נשמתם
אוי מה הי לנו
פון נייטרא רב
זאת בזכרי אזעק מרה, חמדת ישראל נזר ועטרה, טהורי לב וקדושים מתו במיתה חמורה, וכל בית ישראל יבכו את השרפה אשר שרף ד'
איבעראל אין יעדע קינות וועלכע זענען נתחבר געווען במשך הגלות זעהט מען די זעלבע. אינזער הארץ רייסענדע קשיא איז גאט! וואס ווילסטו? איז נאכנישט גענוג געווען? יעדע שטיק צייט מוזטו אנרייצן נאך רשעים אונז צו טעראריזירן?? אונז צו הרג'נן און רצח'נן? עם הנבחר! שיינע עם הנבחר
אינאף!
אין די קינות פון די עשרה הרוגי מלכות וועלכע מ'זאגט יו"כ שטייט דארט און ס'געבויעט אויף א מדרש, מדרש אלה אזכרה.
שרפי מעלה צעקו במרה, זו תורה וזו שכרה?? עוטה כשלמה אורה, אויב מנאץ שמך הגדול והנורא, ומחרף ומגדף על דברי תורה. ענתה בת קול משמים, אם אשמע קול אחר אהפוך את העולם למים! לתוהו ובהו אשית הדומים! טראכט איך צו מיר אזוי, און... וואלטן ווייניגער מלחמות געווען, ווייניגער אידן געהארגעט געווארן, ווייניגער צרות וואלט געווען, עפעס אזוי שלעכט?! פארוואס האבן די שרפי מעלה געשוויגן? זיי ואלטן ווען געברויכט מציע זיין גא אהעד וויט די פלען.
שוין.. אויסגעגעבן מיין ווייטאג, מיינישט ס'טוט מיר נאכאלץ וויי, און קשיות האב איך נאכאלץ אבער איך וויל נישט אויסקוקן ווי דער גר פון די הגדה וועלכער זיין געדולד האט געפלאצט צווישן מרור און שלחן עורך און ארויסגעלאפן, איך וועל ווארטן מיט צו אן געדולד.
ענד איימסארי גאט פאר מיין אויספלאץ
נישט אלעס ברויך איך צו פארשטיין
האב איך מיך אראפ געזעצט קלאגן מיט מיינע ברודערס. כ'הייב אן זאגן שבת סורו מני שמעוני עוברי. סחי ומאוס השימוני בעדרי חברי. וכו' וכו' נעה טראכט איך צו מיר אזוי, היי יאר זאג איך עס נישט. אינאף איז אינאף פאר צוויי טויזענט יאר קלאגט מען שוין אזוי און מ'זעהט נישט קיין סוף און קיין עק. גייט שוין גוט א שטיק צייט באצאלט מען נאכדעם כפליים.
אבער, טראכט איך צו מיר מיינע ברודער און שוועסטער ארום מיר קלאגן ווי קען איך דען דאס צוקוקן און זיצן און סטראשען און נישט קלאגן. האב איך אפגעמאכט צו מישן דעם קינות צו די עשרה הרוגי מלכות און די כעס קומט מיר ארויף אין קאפ, אויף דעם סוף האבן זיי זיך געמוטשעט פאר גאט און זיין תורה??? שמד מען זיך כאפט מען מכות, היט מען די תורה און מצות מיט מסירות נפש כאפט מען מכות! וואס מ'טוט איז נישט גוט! פארוואס?! פארוואס האסטו בכלל באשאפן דעם וועלט? דזשאסט צו טיילן מכות?!
מיש איך ווייטער צו די באקאנטע קינות פון הרוגי אשפירא וורמייזא זעהט מען ווייטער די זעלבע טרענד די אלע בעלי קינות באוויינען די הרוגים מיט וואספארא מסירות נפש זיי זענען צוגעגאנגן צום טויט און נישט אויפגעגעבן א סענטימיטער פון זייער אידישקייט, די גזירות ת"ח ות"ט ווייטער די זעלבע. האב איך אפגעמאכט היי יאר ס'ערשטע מאל צו זאגן די קינות פון די צווייטע וועלט מלחמה ווי נישט ווי זענען מיינע עלטערן דורך דעם פינסטערן האלאקאסט די שנות הזעם. וואס זעה איך דארט ווייטער די זעלבע נוסח.
אינמיטן די קינות וואס באבוב' רב ר' שלמה'לע האט מחבר געווען לזכר נשמת די קדושים הי"ד. וואו ער לייגט אראפ בקיצור נמרץ דע פיין און יסורים די אידן זענען דורך געגאנגן יענע יארן.
זעקו שמים ואדמה, על אלפי עירות מבצרי תורה, ארצות אירופא וקהלותיה, נוחלי ומקימי מסורה. צדיקים זקנים וחסידים, דבקי אמונה טהורה, מיום גלינו מארצנו לא היה כזה כליון נורא!
די קינה פון ערלוי'ר רב.
בני ישראל הקדושים, יקרים מפז ופנינים, כרימון במצוות מלאים, נהרגים נחנקים ונשרפים, שמע ישראל זועקים. או מה היה לנו
ארזי הלבנון אדירי התורה, בעלי בתים מפלאים ביראה טהורה, צדקה וחסד עושים בתפארה, נרצחו ולא זכו לקבורה. אוי מה היה לנו
נשים צדקניות ורחמניות, בנות ציון המהוללות, חתנים וכלות אחים ואחיות, על המוקד ביחד נתנו כעולות. אוי מה היה לנו
בחורי חמד ותינוקות של בית רבן, הוריהם צפו לחפה להכניסן, ע"י הצוררים הארורים נקטפו באבם, ובמיתות משונות הוציאו נשמתם
אוי מה הי לנו
פון נייטרא רב
זאת בזכרי אזעק מרה, חמדת ישראל נזר ועטרה, טהורי לב וקדושים מתו במיתה חמורה, וכל בית ישראל יבכו את השרפה אשר שרף ד'
איבעראל אין יעדע קינות וועלכע זענען נתחבר געווען במשך הגלות זעהט מען די זעלבע. אינזער הארץ רייסענדע קשיא איז גאט! וואס ווילסטו? איז נאכנישט גענוג געווען? יעדע שטיק צייט מוזטו אנרייצן נאך רשעים אונז צו טעראריזירן?? אונז צו הרג'נן און רצח'נן? עם הנבחר! שיינע עם הנבחר
אינאף!
אין די קינות פון די עשרה הרוגי מלכות וועלכע מ'זאגט יו"כ שטייט דארט און ס'געבויעט אויף א מדרש, מדרש אלה אזכרה.
שרפי מעלה צעקו במרה, זו תורה וזו שכרה?? עוטה כשלמה אורה, אויב מנאץ שמך הגדול והנורא, ומחרף ומגדף על דברי תורה. ענתה בת קול משמים, אם אשמע קול אחר אהפוך את העולם למים! לתוהו ובהו אשית הדומים! טראכט איך צו מיר אזוי, און... וואלטן ווייניגער מלחמות געווען, ווייניגער אידן געהארגעט געווארן, ווייניגער צרות וואלט געווען, עפעס אזוי שלעכט?! פארוואס האבן די שרפי מעלה געשוויגן? זיי ואלטן ווען געברויכט מציע זיין גא אהעד וויט די פלען.
שוין.. אויסגעגעבן מיין ווייטאג, מיינישט ס'טוט מיר נאכאלץ וויי, און קשיות האב איך נאכאלץ אבער איך וויל נישט אויסקוקן ווי דער גר פון די הגדה וועלכער זיין געדולד האט געפלאצט צווישן מרור און שלחן עורך און ארויסגעלאפן, איך וועל ווארטן מיט צו אן געדולד.
ענד איימסארי גאט פאר מיין אויספלאץ
נישט אלעס ברויך איך צו פארשטיין