״בראשית״

Reb Yid

אלטגעזעסענער קרעמלער
וועטעראן
זיך איינגעשריבן
סעפ. 8, 2024
מעסעדזשעס
79
רעאקציע ראטע
270
די בריאה לויט רבי אריה קאפלאן ז"ל. זעט איבער אים דא:

Aryeh Kaplan - Wikipedia

ביטע נעמען אין אכט:

די דאזיגע איז א טייל פון זיין פירוש, און עס איז נאר איינמאל געדרוקט געווארן מיט דעם אינהאלט, אבער ער האט עס נישט געקענט ברענגען אין דעם יודישן מארקעט צוליב די קאנטראווערסיעלע אינהאלט.

ליינט און האט הנאה.



15:1 די תורה רעדט אייביג אין די לשון פון מענטשן. גאט האט געשריבן די תורה אזוי, אז זי זאל פארשטענדלעך זיין פאר אַלע מענטשן אין אלע צייטן.



15:2 דעריבער, דער באריכט פון בריאה און ענליכע מעשיות זענען נישט געשריבן אין מאדערנע וויסנשאפטלעכע טערמינען. אויב גאט וואלט געשריבן די תורה אין די היינטיגע טערמינען, וואלט זי געווען גאנץ אומפארשטענדלעך פאר מענטשן אין די פארגאנגענע דורות.



15:3 וואוסענדיג, אז עס וועט ווערן אנטדעקט פיל נייע וויסנשאפט איבער צייט, האט גאט געשריבן די תורה אזוי, אז יעדער דור זאל קענען פארשטיין עס לויט זיין וויסנשאפטלעכן פארשטאנד.



15:4 עס איז א יסוד אין אונזער אמונה, אז גאט האט באשאפן די וועלט פון גארנישט, ווי די תורה זאגט: "בראשית ברא אלוקים את השמים ואת הארץ."



15:5 דער ערשטער אקט, וואס מען באשרייבט אין תורה, איז די בריאה פון אלע מאטעריאלן, מיט צייט און פלאץ. די תורה שטייט נישט ווען דאס איז געשעהן, כאטש סאיז דא באווייזן פון אסטראנאמיע, געאלאגיע, ראדיאאקטיווע דאטירונג, און פאסולס, וואס ווייזן אז די בריאה איז געשען ערשט ביליאנען יארן צוריק. זענען דא מאנכע וואס וועלן אפווענדן די וויסנשאפטלעכע באווייזן אז גאט האט באשאפן די בריאה אין א געוויסע עלטער, אבער עס איז אוממעגלעך אז גאט זאל ווילן אפנארן זיינע באשעפענישן דורך מאכן זיין באשאפונג עלטער ווי עס איז אמתן. ווי די תורה שטייט, "כי תמים דרכיו, וכל מעשיו משפט, אל אמונה ואין עול, צדיק וישר הוא" (דברים ל"ב:ד’).



15:6 עס זענען דא עטלעכע געזעצן, וואס מען מוז געדענקן, כדי צו פארשטיין די בריאה. די תורה ניצט דריי באזונדערע ווערטער וועגן די בריאה: ברא, וואס מיינט "צו שאפן" - די בריאה פון עפעס ניי, וואס האט פריער נישט געהאט קיין עקזיסטאנץ; יצר, וואס מיינט "צו פארמען" - וואו עפעס ווערט געפארמט פון א פריערדיגע מאטעריאל אדער קאנצעפט; און עשה, וואס מיינט "צו מאכן" - די פארענדיגונג פון א קאנצעפט. די דריי קאנצעפטן זענען אויך אנגעדייט אין גאט'ס מחשבה, דיבר, און מעשה, און אויך אין די דריי טיילן פון די נשמה: נפש, רוח, און נשמה.



15:7 דעריבער, יעדעס מאל ווען די תורה ניצט דעם אויסדרוק "גאט האט געזאגט" אין די באריכט פון בריאה, הייבט עס אן, אז ער האט אריינגעגעבן זיין רצון אין די מאטעריעל וואס ער האט באשאפן, און געבן איר נייע באזונדערע אייגנשאפטן. אזוי ווי מענטשליכע דיבר מאדולירט די לופט מיט סאונד-וועיווס, אזוי מאדולירט גאט'ס דיבר די גאנצע בריאה.
אזעלכע אויסדרוקן זענען געגעבן אין די ענד-רעזולטאט פון די ארדער, וואס גאט האט געוואלט

המשך יבא
 
דעריבער, דער באריכט פון בריאה און ענליכע מעשיות זענען נישט געשריבן אין מאדערנע וויסנשאפטלעכע טערמינען. אויב גאט וואלט געשריבן די תורה אין די היינטיגע טערמינען, וואלט זי געווען גאנץ אומפארשטענדלעך פאר מענטשן אין די פארגאנגענע דורות.
פארשטייצעך, מאי קא משמע לן?
15:3 וואוסענדיג, אז עס וועט ווערן אנטדעקט פיל נייע וויסנשאפט איבער צייט, האט גאט געשריבן די תורה אזוי, אז יעדער דור זאל קענען פארשטיין עס לויט זיין וויסנשאפטלעכן פארשטאנד.
גאר א שוואכע סברה דאס, ווייל גאט אלץ אייביגער וואלט ווען געברויכט נעמען אין באטראכט (עכ"פ לויט דעם הרב קאפלאן'ס מיינד ווי אזוי ער באטראכט גאט) אז ס'וועלן קומען צייטן ווען אינפארמאציע פון סייענס, ביאלאגיע, און וויסענשאפט בדרך כלל וועט זיך מערן מער און מער ביז מ'וועט איינזעהן אז וואס די תורה פארציילט וועט נישט שטימן לויט יענע (אונזערע) צייטן.
זענען דא מאנכע וואס וועלן אפווענדן די וויסנשאפטלעכע באווייזן אז גאט האט באשאפן די בריאה אין א געוויסע עלטער, אבער עס איז אוממעגלעך אז גאט זאל ווילן אפנארן זיינע באשעפענישן דורך מאכן זיין באשאפונג עלטער ווי עס איז אמתן. ווי די תורה שטייט, "כי תמים דרכיו, וכל מעשיו משפט, אל אמונה ואין עול, צדיק וישר הוא" (דברים ל"ב:ד’).
Wow פיין פיין!
 
איך האב קיינמאל נישט פארשטאנען די תירוץ וואס מאנכע נוצן (עיין כאן ) אז דער באשעפער האט עפעס באשאפן אזא וועלט וואס האט אלע באווייזן אז ס'איז ביליאנען יאר אלט. פארוואס, נאר אונז אויסצונארן? ס'הערט זיך לעכערליך.

אלע פאסילס פון מענטשן פון אנדערע צייטן און פון באשעפענישן וואס זענען שוין לאנג נישט בנמצא, די שטערן וואס זענען מיליאנען ליכט-יארן אוועקַ, געאלאגיע, ביאלאגיע, אסטראנאמיע, און וואס נישט...

פארוואס? פאר וועלכע ציל?

אלעס אזא מורא'דיגע סעט-אפ... באשעפער אין הימל וואס זאל איך טאן מיט אזא פונקטליכע ארבעט. האסט נישט פארפעלט קיין האר. האסט אפילו נישט פארגעסן די קליינע מייקראסקאפישע ווערעם אין אפריקע וואס הארגענען אומשולדיגע קינדער, אלעס אונדז צו מאכן טראכטן אז ס'איז אלעס נאטורלעך סעלעקציע. וואה! איך שטוין!

אזא מעניפאלעישאן קען נאר א כל יכול. (האב איך שוין א באווייז אויפן 'All-Powerful' אויכעט)

מה רבו מעשיך ה'!
 
לעצט רעדאגירט:
אלעס אזא מורא'דיגע סעט-אפ... באשעפער אין הימל וואס זאל איך טאן מיט אזא פונקטליכע ארבעט. האסט נישט פארפעלט קיין האר. האסט אפילו נישט פארגעסן די קליינע מייקראסקאפישע ווערעם אין אפריקע וואס הארגענען אומשולדיגע קינדער, אלעס אונדז צו מאכן טראכטן אז ס'איז אלעס נאטורלעך סעלעקציע. וואה! איך שטוין!


מה רבו מעשיך ה'!

און זאג דו מיר. אויב האט ער אויסגעשטעלט די וועלט אזוי קינצליך אונז איינצונארן און מאכן מיינען עס איז ביליאנען יארן אלט - ווער זענען אונז בכלל צו קומען מיט א ספר'ל און זאגן אז עס איז נאר 6000 יאר?!
 
לאז ארויס די אויסנערן חלק, דאס פארשטייסטו יא אז מ'האט באשאפן א וועלט מיט מיליאנען שטערנס און גאלאקסיעס, אלעס אז אפאר אידן זאלן דינען דעם אייבירשטן פאר זיבן טויזנט יאר?

אז דו גייסט מיט די מהלך אז די באשעפער האט באשאפן די וועלט פאר זעקס טויזנט יאר צוריק פאר די אידן, און ס'שטימט פאר דיר, איז שוין נישט אזוי שווער צו זאגן אז מ'האט געמאכט אז ס'זאל אויסקוקן אלט צו פארנערן די מענטשן.
 
איינמאל גאט ארבעט מיט קרומע מהלכים בין איך שוין נישט זיכער אז מעמד הר סיני איז נישט געווען אונז צו אויס'נער'ן. אויב געדענק איך גוט האט @שמן למאור מאריך געווען אין די נקודה אויף ק"ש
 
און זאג דו מיר. אויב האט ער אויסגעשטעלט די וועלט אזוי קינצליך אונז איינצונארן און מאכן מיינען עס איז ביליאנען יארן אלט - ווער זענען אונז בכלל צו קומען מיט א ספר'ל און זאגן אז עס איז נאר 6000 יאר?!
פון ווי קומט בכלל דאס אז די וועלט שטייט נאר זעקס טויזענט יאר, א מסורה אין גמרא? פיין, פאר א מסורה גיי איך נאך נישט לייקענען אין ששת ימי בראשית, ס׳דא גענוג מסורות אין גמרא וואס שטימען נישט מיטן מציאות און מיט סייענס, די מפרשי הש״ס פרובירן שוין צי פארענטפערען, מען די וועלט שטעלט זיך נישט אפ פאר א מסורה.
 
פון ווי קומט בכלל דאס אז די וועלט שטייט נאר זעקס טויזענט יאר, א מסורה אין גמרא? פיין, פאר א מסורה גיי איך נאך נישט לייקענען אין ששת ימי בראשית, ס׳דא גענוג מסורות אין גמרא וואס שטימען נישט מיטן מציאות און מיט סייענס, די מפרשי הש״ס פרובירן שוין צי פארענטפערען, מען די וועלט שטעלט זיך נישט אפ פאר א מסורה.
לאו דוקא, אויב מ'מאכט די פשוט'ע חשבונות פון די פסוקים קען מען נישט אנקומען צו צופיל מער. חוץ אויב מ'נוצט אפלאגעטיקע אז א טאג איז נישט קיין טאג וכו'
 
פון ווי קומט בכלל דאס אז די וועלט שטייט נאר זעקס טויזענט יאר, א מסורה אין גמרא? פיין, פאר א מסורה גיי איך נאך נישט לייקענען אין ששת ימי בראשית, ס׳דא גענוג מסורות אין גמרא וואס שטימען נישט מיטן מציאות און מיט סייענס, די מפרשי הש״ס פרובירן שוין צי פארענטפערען, מען די וועלט שטעלט זיך נישט אפ פאר א מסורה.
אויף יענע בלאט אליין ברענגט די גמרא נאך אפאר מסורהס וואס די גמרא אליין זאגט אז ס׳שטימט נישט מיט׳ן מציאות, קען מען שוין דאס אויך אריינלייגן אינעם זעלבן פעקל. נאר העפפענס טו בי אז די גמרא האט נישט געהאט קיין וועג עס אפצופרעגן האט מען עס געלאזט, ווען די גמרא וואלט ווען געשריבן געווארן היינט וואלט מען אריין אין א גאנצע שקלא וטריא איבער דאוקינס און אויסגעפירט אז הודו חכמי ישראל לחכמי אומות העולם וכו וכו. פארשטייט זיך נאר די חכמי ישראל ווייל די אויבערחכמי ישראל טרעפן אלץ תירוצים צו קלעבן צו נארישקייטן.
 
לעצט רעדאגירט:
לאו דוקא, אויב מ'מאכט די פשוט'ע חשבונות פון די פסוקים קען מען נישט אנקומען צו צופיל מער. חוץ אויב מ'נוצט אפלאגעטיקע אז א טאג איז נישט קיין טאג וכו'
ששת ימי בראשית קען מען אנהייבען רעכענען ווען די עוואלוציע איז אנגעקומען צי א פוינט וואס די יקום איז געווארען סיסטעמעזירט, והראיה אז די פסוק איז מודה אז פאר ששת ימי בראשית איז געוועהן רוח מרחפת על פני המים, עפעס איז פארגעגאנגען, ובפרט לויט די מדרש רעדט פון תתקע״ד דורות לפני הבריאה וואס דאס קען מיינען ביליאנען יארן, און ווער זאגט אז גאט איז נישט קיין חלק פון די עוואלאוציע, איי פארוואס האבן נישט עוואלווד צוויי געטער? אפשר טאקע יא, און זיי האבן זיך ארום געשלאגען ביז איינער האט געוואונען, און מיט זיין געטליכע כח האט ער גוזר געוועהן אז ס׳זאל נישט קענען עוואלווען נאך א גאט, אדער ווען ער זעהט נאך א פאטענטשעל גאט הרגט ער עם שנעל, כמו שנאמר הן בקדושיו לא יאמין.
 
לעצט רעדאגירט:
לאו דוקא, אויב מ'מאכט די פשוט'ע חשבונות פון די פסוקים קען מען נישט אנקומען צו צופיל מער. חוץ אויב מ'נוצט אפלאגעטיקע אז א טאג איז נישט קיין טאג וכו
מ׳קען זאגן בפשטות אז ס׳איז אלגוריה אדער סודות התורה צו וואס ווי מ׳זעהט אז די גמרא זאגט אז מ׳טאר עס נישט לערנען ברבים ווייל נישט יעדער קען עס פארשטיין, אזוי ווי מעשה מרכבה פון יחזקאל. אין דורשין בעריות בשלשה. ולא במעשה בראשית בשנים. ולא במרכבה ביחיד, אלא אם כן היה חכם ומבין מדעתו.
 
ששת ימי בראשית קען מען אנהייבען רעכענען ווען די עוואלוציע איז אנגעקומען צי א פוינט וואס די יקום איז געווארען סיסטעמעזירט, והראיה אז די פסוק איז מודה אז פאר ששת ימי בראשית איז געוועהן רוח מרחפת על פני המים, עפעס איז פארגעגאנגען, ובפרט לויט די מדרש רעדט פון תתקע״ד דורות לפני הבריאה וואס דאס קען מיינען ביליאנען יארן
די יארן קענען אפשר שטימען, אבער אלע אנדערע זאכן וואס זענען עלטער ווי דעם קענען נישט.

תירוצים זענען דא אויף אלעם. אבער מיין נקודה איז אז עס נישט פון חז"ל נאר ע"פ פשטות הפסוקים איז די וועלט אין די ערך פון 6000 יאר אלט.
 
היות סאיז מיר אביסל שווער דאס איבערצוזעצן, דעריבער לייג איך צו א לינק. ווער עס וויל ווייטער איבערזעצן פון 15:8, איז מכובד ואשרי חלקו.

ביטע באמערקן: Meta AI און ChatGPT קענען זיין זייער נוצבאר. אגב, עס פאדערט זיך שטארקע
נערוון דערצו עס צו מגיע זיין דערנאך
 

בייגעלייגטע פיילס

  • IMG_9793.jpeg
    IMG_9793.jpeg
    1.6 MB · געזען: 15
  • IMG_9794.jpeg
    IMG_9794.jpeg
    1.4 MB · געזען: 14
  • IMG_9795.jpeg
    IMG_9795.jpeg
    1.4 MB · געזען: 6
  • IMG_9796.jpeg
    IMG_9796.jpeg
    374.9 KB · געזען: 6
  • IMG_9797.jpeg
    IMG_9797.jpeg
    1.5 MB · געזען: 6
  • IMG_9798.jpeg
    IMG_9798.jpeg
    1.3 MB · געזען: 7
  • IMG_9799.jpeg
    IMG_9799.jpeg
    879 KB · געזען: 13
איינמאל גאט ארבעט מיט קרומע מהלכים בין איך שוין נישט זיכער אז מעמד הר סיני איז נישט געווען אונז צו אויס'נער'ן. אויב געדענק איך גוט האט @שמן למאור מאריך געווען אין די נקודה אויף ק"ש
לעיקוואד האט געשריבן אין ק"ש, אויב איז אלעס אויסצונארן וכו', אפשר איז די וועלט באשאפן געווארן א רגע צוריק, און דער באשעפער האט אריינגעלייגט אין יעדן א דמיון כאילו אונז זעמיר שוין דא כך וכך יארן וכו'...

אבער כאטש ס'איז א גוטע קשיא, איז עכט נישט נוגע, ווייל אויב גאט אריינגעלייגט אין אונז די אלע דמיונות, דארפן אונז עם ווייטער דינען לפי די דמיון וואס ער האט אריינגעלייגט אין אונז.
די קשיא איז אבער, אויב האט ער אונז באשאפן א רגע צוריק, איז מסתבר אז ער האט אריינגעלייגט אין אונז אויך די ספיקות, אין זיין עקזיסטענץ און אין זיין תורה וכדו', וואס כ'האב געליינט אין ק"ש וכדו'? אויב יא, קען שוין אויך זיין, אז ער האט אריינגעלייגט פאסילס וכו'...
 
Correspondence by Rabbi Menachem M. Schneerson, The Lubavitcher Rebbe

By the Grace of G‑d
18th of Teveth, 5722 [December 25, 1961]
Brooklyn, NY

Greeting and Blessing:

After not having heard from you for a long time, I was pleased to receive regards from you through the young men of Chabad who visited your community recently in connection with the public lecture. I was gratified to hear that you participated in the discussion, but it was quite a surprise to me to learn that you are still troubled by the problem of the age of the world as suggested by various scientific theories which cannot be reconciled with the Torah view that the world is 5722 years old. I underlined the word theories, for it is necessary to bear in mind, first of all, that science formulates and deals with theories and hypotheses while the Torah deals with absolute truths. These are two different disciplines, where reconciliation is entirely out of place.

It was especially surprising to me that, according to the report, the said problem is bothering you to the extent that it has trespassed upon your daily life as a Jew, interfering with the actual fulfillment of the daily Mitzvoth. I sincerely hope that the impression conveyed to me is an erroneous one. For, as you know, the basic Jewish principle of na'aseh (first)and v'nishma (afterwards) makes it mandatory upon the Jew to fulfill G‑d's commandments regardless of the degree of understanding, and obedience to the Divine Law can never be conditioned upon human approval. In other words, lack of understanding, and even the existence of "legitimate" doubts, can never justify disobedience to the Divine Commandments; how much less, when the doubts are illegitimate, in the sense that they have no real or logical basis, such as the problem in question.

Apparently, our discussion which took place a long time ago, and which, as I was pleased to learn, has not been forgotten by you, has nevertheless not cleared up this matter in your mind. I will attempt to do so now, in writing, which imposes both brevity and other limitations. I trust, however, that the following remarks will serve our purpose.

Basically the problem has its roots in a misconception of the scientific method or, simply, of what science is. We must distinguish between empirical - based on what is experienced or seen rather than on theory - or experimental science dealing with, and confined - to limit an activity, person, or problem in some way - to, describing and classifying observable phenomena, and speculative science, dealing with unknown phenomena, sometimes phenomena that cannot be duplicated in the laboratory. Scientific speculation is actually a terminological incongruity - the state of not being suitable or not fitting well with something else - ; for science, strictly speaking, means knowledge, while no speculation can be called knowledge in the strict sense of the word. At best, science can only speak in terms of theories inferred from certain known facts and applied in the realm of the unknown. Here science has two general methods of inference;
(a) The method of interpolation (as distinguished from extrapolation), whereby, knowing the reaction under two extremes, we attempt to infer what the reaction might be at any point between the two.
(b) The method of extrapolation, whereby inferences are made beyond a known range, on the basis of certain variables within the known range. For example, suppose we know the variables of a certain element within a temperature range of 0 to 100, and on the basis of this we estimate what the reaction might be at 101, 200, or 2000.

Of the two methods, the second (extrapolation) is clearly the more uncertain. Moreover, the uncertainty increases with the distance away from the known range and with the decrease of this range. Thus, if the known range is between 0 and 100, our inference at 101 has a greater probability than at 1001.

Let us note at once, that all speculation regarding the origin and age of the world comes within the second and weaker method, that of extrapolation. The weakness becomes more apparent if we bear in mind that a generalization inferred from a known consequent to an unknown antecedent is more speculative than an inference from an antecedent to consequent.

That an inference from consequent to antecedent is more speculative than an inference from antecedent to consequent can be demonstrated very simply:

Four divided by two equals two. Here the antecedent is represented by the divided and divisor, and the consequent - by the quotient. Knowing the antecedent in this case, gives us one possible result - the quotient (the number 2).

However, if we know only the end result, namely, the number 2, and we ask ourselves, how can we arrive at the number 2, the answer permits several possibilities, arrived at by means of different methods: (a) 1 plus 1 equals 2; (b) 4-2 equals 2; (c) 1 x 2 equals 2; (d) 4 divided by 2 equals 2. Note that if other numbers are to come into play, the number of possibilities giving us the same result is infinite (since 5 - 3 also equals 2; 6 divided by 3 equals 2 etc. ad infinitum).

Add to this another difficulty, which is prevalent - existing very commonly or happening often - in all methods of induction - the process of officially accepting someone into a new job or an organization - . Conclusions based on certain known data, when they are ampliative in nature, i.e. when they are extended to unknown areas, can have any validity at all on the assumption of everything else being equal, that is to say on an identity of prevailing conditions, and their action and counter-action upon each other. If we cannot be sure that the variations or changes would bear at least a close relationship to the existing variables in degree; if we cannot be sure that the changes would bear any resemblance in kind; if, furthermore, we cannot be sure that there were not other factors involved - such conclusions of inferences are absolutely valueless!

For further illustration, I will refer to one of the points which I believe I mentioned during our conversation. In a chemical reaction, whether fissional - a splitting or breaking up into parts - or fusional, - an occasion when two or more things join or are combined - the introduction of a new catalyzer - to make a chemical reaction happen or happen more quickly by acting as a catalyst - into the process, however minute the quantity of this new catalyzer may be, may change the whole tempo and form of the chemical process, or start an entirely new process.

We are not yet through with the difficulties inherent in all so-called scientific theories concerning the origin of the world. Let us remember that the whole structure of science is based on observances of reactions and processes in the behavior of atoms in their present state, as they now exist in nature. Scientists deal with conglomerations - made up of parts from various sources or of various kinds - of billions of atoms as these are already bound together, and as these relate to other existing conglomerations of atoms. Scientists know very little of the atoms in their pristine -a state of being like new : perfect condition - state; of how one single atom may react on another single atom in a state of separateness; much less of how parts of a single atom may react on other parts of the same or other atoms. One thing science considers certain - to the extent that any science can be certain, namely that the reactions of single atoms upon each other is totally different from the reactions of one conglomeration of atoms to another.

We may now summarize the weaknesses, nay, hopelessness, of all so-called scientific theories regarding the origin and age of our universe:

(a) These theories have been advanced on the basis of observable data during a relatively short period of time, of only a number of decades, and at any rate not more than a couple of centuries.

(b) On the basis of such a relatively small range of known (though by no means perfectly) data, scientists venture - a new activity, usually in business, that involves risk or uncertainty - to build theories by the weak method of extrapolation, and from the consequent to the antecedent, extending to many thousands (according to them, to millions and billions) of years!

(c) In advancing such theories, they blithely disregard factors universally admitted by all scientists, namely, that in the initial period of the birth of the universe, conditions of temperature, atmospheric pressure, radioactivity, and a host of other cataclystic factors, were totally different from those existing in the present state of the universe.

(d) The consensus of scientific opinion is that there must have been many radioactive elements in the initial stage which now no longer exist, or exist only in minimal quantities; some of them - elements that cataclystic potency of which is known even in minimal doses.

(e) The formation of the world, if we are to accept these theories, began with a process of colligation (of binding together) of single atoms or the components of the atom and their conglomeration and consolidation, involving totally unknown processes and variables.

In short, of all the weak scientific theories, those which deal with the origin of the cosmos and with its dating are (admittedly by the scientists themselves) the weakest of the weak.

It is small wonder (and this, incidentally, is one of the obvious refutations of these theories) that the various scientific theories concerning the age of the universe not only contradict each other, but some of them are quite incompatible and mutually exclusive, since the maximum date of one theory is less than the minimum date of another.

If anyone accepts such a theory uncritically, it can only lead him into fallacious and inconsequential reasoning. Consider, for example, the so-called evolutionary theory of the origin of the world, which is based on the assumption that the universe evolved out of existing atomic and subatomic particles which, by an evolutionary process, combined to form the physical universe and our planet, on which organic life somehow developed also by an evolutionary process, until homo-sapiens emerged. It is hard to understand why one should readily accept the creation of atomic and subatomic particles in a state which is admittedly unknowable and inconceivable, yet should be reluctant to accept the creation of planets, or organisms, or a human being, as we know these to exist.

The argument from the discovery of the fossils is by no means conclusive evidence of the great antiquity of the earth, for the following reasons:

(a) In view of the unknown conditions which existed in prehistoric" times, conditions of atmospheric pressures, temperatures, radioactivity, unknown catalyzers, etc., etc. as already mentioned, conditions that is, which could have caused reactions and changes of an entirely different nature and tempo from those known under the present-day orderly processes of nature, one cannot exclude the possibility that dinosaurs existed 5722 years ago, and became fossilized under terrific natural cataclysms in the course of a few years rather than in millions of years; since we have no conceivable measurements or criteria of calculations under those unknown conditions.

(b) Even assuming that the period of time which the Torah allows for the age of the world is definitely too short for fossilization (although I do not see how one can be so categorical), we can still readily accept the possibility that G‑d created ready fossils, bones or skeletons (for reasons best known to him), just as he could create ready living organisms, a complete man, and such ready products as oil, coal or diamonds, without any evolutionary process.

As for the question, if it be true as above (b), why did G‑d have to create fossils in the first place? The answer is simple: We cannot know the reason why G‑d chose this manner of creation in preference to another, and whatever theory of creation is accepted, the question will remain unanswered. The question, Why create a fossil? is no more valid than the question, Why create an atom? Certainly, such a question cannot serve as a sound argument, much less as a logical basis, for the evolutionary theory.

What scientific basis is there for limiting the creative process to an evolutionary process only, starting with atomic and subatomic particles - a theory full of unexplained gaps and complications, while excluding the possibility of creation as given by the Biblical account? For, if the latter possibility be admitted, everything falls neatly into pattern, and all speculation regarding the origin and age of the world becomes unnecessary and irrelevant.

It is surely no argument to question this possibility by saying, Why should the Creator create a finished universe, when it would have been sufficient for Him to create an adequate number of atoms or subatomic particles with the power of colligation and evolution to develop into the present cosmic order? The absurdity of this argument becomes even more obvious when it is made the basis of a flimsy theory, as if it were based on solid and irrefutable arguments overriding all other possibilities.

The question may be asked, If the theories attempting to explain the origin and age of the world are so weak, how could they have been advanced in the first place? The answer is simple. It is a matter of human nature to seek an explanation for everything in the environment, and any theory, however far-fetched, is better than none, at least until a more feasible explanation can be devised.

You may now ask, In the absence of a sounder theory, why then isn't the Biblical account of creation accepted by these scientists? The answer, again, is to be found in human nature. It is a natural human ambition to be inventive and original. To accept the Biblical account deprives one of the opportunity to show one's analytic and inductive ingenuity. Hence, disregarding the Biblical account, the scientist must devise reasons to justify his doing so, and he takes refuge in classifying it with ancient and primitive mythology and the like, since he cannot really argue against it on scientific grounds.

If you are still troubled by the theory of evolution, I can tell you without fear of contradiction that it has not a shred of evidence to support it. On the contrary, during the years of research and investigation since the theory was first advanced, it has been possible to observe certain species of animal and plant life of a short life-span over thousands of generations, yet it has never been possible to establish a transmutation from one species into another, much less to turn a plant into an animal. Hence such a theory can have no place in the arsenal of empirical science.

The theory of evolution, to which reference has been made, actually has no bearing on the Torah account of Creation. For even if the theory of evolution were substantiated today, and the mutation of species were proven in laboratory tests, this would still not contradict the possibility of the world having been created as stated in the Torah, rather than through the evolutionary process. The main purpose of citing the evolutionary theory was to illustrate how a highly speculative and scientifically unsound theory can capture the imagination of the uncritical, so much so that it is even offered as a "scientific" explanation of the mystery of Creation, despite the fact that the theory of evolution itself has not been substantiated scientifically and is devoid of any real scientific basis.

Needless to say, it is not my intent to cast aspersions on science or to discredit the scientific method. Science cannot operate except by accepting certain working theories or hypotheses, even if they cannot be verified, though some theories die hard even when they are scientifically refuted or discredited (the evolutionary theory is a case in point). No technical progress would be possible unless certain physical laws are accepted, even though there is no guaranty that the law will repeat itself. However, I do wish to emphasize, as already mentioned, that science has to do only with theories but not with certainties. All scientific conclusions, or generalizations, can only be probable in a greater or lesser degree according to the precautions taken in the use of the available evidence, and the degree of probability necessarily decreases with the distance from the empirical facts, or with the increase of the unknown variables, etc., as already indicated. If you will bear this in mind, you will readily realize that there can be no real conflict between any scientific theory and the Torah.

My above remarks have turned out somewhat lengthier than intended, but they are still all too brief in relation to the misconception and confusion prevailing in many minds. Moreover, my remarks had to be confined to general observations, as this is hardly the medium to go into greater detail. If you have any further questions, do not hesitate to write to me.

To conclude on a note touched upon in our conversation:

The Mitzvah of putting on Tefillin every week-day, on the hand facing the heart, and on the head - the seat of the intellect - indicates, among other things, the true Jewish approach: performance first (hand), with sincerity and wholeheartedness, followed by intellectual comprehension (head); i.e. na'aseh first, then v'nishma. May this spirit permeate your intellect and arouse your emotive powers and find expression in every aspect of the daily life, for the essential thing is the deed.​
 
Back
Top