ווייטער פראדוצירט. דיין הענט געהערט צו דיין מאמע ווייל זי האט עס פראדוצירט? ניין! ס'געהערט פאר דיר ווייל ס'איז א חלק פון דיין קערפער. סאו די ביצה געהערט פאר די בעלת השחלה, ווייל ס'איז א חלק פון איר קערפער.
אויב די ביצה סעלס געהערט פאר די בעלת השחלה פונקט ווי מיין הענט געהערט פאר מיר, איז דאך שייך צוזאגן ביטול פונקט ווי ביי אלע איברים. איך האב אגאנצן צייט פארשטאנען אז די אוסרים טענה'ן אז אויף די ביצים איז נישט שייך ביטול ווייל די יחוס איז נאך ווער עס האט פראדוצירט די ביצה סעלס.
א ביצה איז נישט קיין אבר, ווייל א ביצה מאכט א קינד, אבער ווער איז די מאמע פון די ביצה/קינד? פאר וועמענס קערפער די ביצה האט באלאנגט!
לאמיר נעמען א משל פון א טאפ. א טאפ האט א יוצר, און איינעם פאר וועם עס באלאנגט. אויב די יוצר האט לכתחילה געמאכט די כלי פאר ראובן, און נאכדעם פארקויפט עס ראובן פאר שמעון, וועסטו זאגן אז עס איז נאכאלס ראובן'ס ווייל פאר אים האט עס באלאנגט? עס איז קודם געווען ראובן'ס און נאכדעם געווארן שמעון'ס. אבער אויב פרעגסטו ווער די יוצר איז וועט עס בלייבן פונעם ערשטן יוצר אפילו ווען עס ווערט פארקויפט.
ווייל די ביצה האט באלאנגט צו איר קערפער, ממילא איז זי די מאמע. נישטא דא וואס נישט צו פארשטיין.
ס'האט באלאנגט צו איר קערפער, און יעצט באלאנגט עס פאר א צווייטע קערפער.
כו''ע מודה אפילו די מתירים אז א ביצה קען נישט באלאנגען צו א צווייטענס קערפער ווי פון וועם מ'האט דאס אפגעריסן. ווען יא איז דאך תרומת ביצית אויך מותר.
תלי תניא בדלא תניא
די חילוק איז צווישן 'יוצר' זיין און 'מוליד' זיין. די מאמע איז נישט נאר מייצר דאס קינד נאר איז דאס מוליד. די קינד איז את תולדה פונעם מאמע ממש, א כלי איז נישט געבוירן מגוף המייצר.
עס טוישט יא
מוליד זיין מיינט נישט טוהן א פעולה. מוליד זיין מיינט, אז פון א סעל פון איר גוף איז נוצר געווארן אן עיבור.
די כעץ שתיל קונטרס האב איך געהערט איז געשריבן געווארן דורך ר' שרגא פאפלנאש
