נעכטן איז דער שליח פאר מוסדות רמ"א אין ארץ ישראל ארומגעגאנגען נאך געלט אין בית המדרש, און ווי יאר יערליך האט ער דערציילט אלערליי מופתים און ישעות וואס אידן האבן געזען ביים מנדב זיין פאר די הייליגע מוסדות, בזכות רבי משה ארי' פריינד וואס האט אים געשאנקען דעם כוח פון וואונטשן ברכות.
אליין נישט וויסנדיג פונקטליך וואס איך וויל ארויסברענגען, בין איך אריין אין א היציגע ויכוח מיט מיין חבר. איך האב גע'טענה'ט אז סטאטיסטיש גערעדט, איז בכלל נישט קיין וואונדער אז מענטשן זעען ישעות, ווייל פון צווישן די טויזנטער מענטשן וועמען ער וואונטשט אן, וועלן אוודאי זיין עטליכע וואס וועלן זען ישעות, און די איבריגע קומען דאך נישט צוריק צו אים פארציילן אז זיי האבן 'נישט' געזען ישועות.
נישט אז איך האב טענות אויף אים, צי אויף ר' משה ארי', אדער אויפ'ן אויבערשטן גאר, היתכן ער העלפט נישט ממש יעדן. איך פארשטיי אז עס זענען פארהאן זאכן וואס זענען העכער אונזער השגה, און אזוי דארף זיין. וואס איך טענה אבער יא איז, אז איך זע נישט דער לאגיק פון ארומגיין פארציילן זיינע מעשיות פון מענטשן ווואס זענען געהאלפן געווארן, בעת עס זענען פארהאן טויזנטער אידן וואס דארפן פונקט אזוי א ישועה און זיי האבן עס נישט באקומען.
מיין חבר איז גאנץ שנעל ווילד געווארן און דערקלערט אז איך רעד כפירה, ממילא האב איך דא געענדיגט דעם שמועס.
היינט, ווען איך האב מיך אנגעשטויסן אין עטליכע ווידעאס פון חזקי טורנהיים'ס בר מצוה, האב איך געכאפט וואס עס האט מיר געבאדערט פון מוסדות רמ"א פראפאגאנדע.
חזקי טורנהיים איז א יונגער בחור'ל וואס וואוינט אין ארץ ישראל. ער איז געבוירן מיט א שווערע קרענק וואס מאכט די ביינער ברעקלדיג, און די דאקטוירים האבן אים נישט געגעבן קיין סאך שאנסן איבערצולעבן. חזקי האט זיך געפינען אין שפיטאל ביז די פיר יאר, און קעגן אלע אויסזיכטן האט ער באוויזן נישט בלויז צו בלייבן לעבן, נאר זאגאר ארומצורייזן איבער דער וועלט אלס אזויגערופענער "נס קינד", און האלטן איבעראל דרשות פול מיט חיזוק און אמונה.
זיין בר מצוה איז געפראוועט געווארן מיט גרויס פאראדע מיט דער באטייליגונג פון אסאך גדולי ישראל וואס האבן אלע געוואלט זיך מיטפרייען מיט'ן נס קינד וועלכע איז געווען באקליידעט מיט ספעציעלע קליינטשיגע בגדים'לעך צו פאסן זיין קליינעם, צארטן גוף. עס זענען געהערט געווארן הארציגע דרשות איבער אמונה, בטחון און ישעות השם, רוב פון וועמען'ס ווידעאס עס זענען פארשפרייט געווארן איבער דער גאנצער וועלט, און פיל מענטשן האבן געשעפט אינספיראציע פון זיין געשיכטע.
און איך זיץ מיט א פארקנייטשטע שטערן, און פראביר צו באגרייפן וואס דער הייפ איז. וואס וויל מען דא ארויסברענגען? ווייסן דען נישט די אלע בעלי דרשנים אז ווייס'ך וויפיל אנדערע אידישע קינדער, וואס זענען פונקט אזעלכע הייליגע נשמות ווי חזקי, און זייערע עלטערן האבן פונקט אזויפיל געהאפט און מתפלל געווען, האבן טאקע נישט דורכגעמאכט דעם קרענק און זענען יא געשטארבן אין שפיטאל צו די ביטערע געוויין פון זייערע עלטערן? וואס רייצסטו זיך מיט זיי?...
און דא זאג איך ווייטער: איך בין מסכים אז מיר קענען נישט פארשטיין דעם אויבערשטן'ס חשבונות, און עס איז פארהאן א געטליכע ענטפער צו די אלע קינדער וואס שטארבן פון קרענק, אבער וואס איז דער לאגיק פון טייטלען אויף איין קינד וועמען עס איז יא געלונגען? וואס וויל מען ארויסלערנען דערפון? איך זאג אן איפכא מסתברא! ווי שטערקער דו ברענגסט ארויס אז ס'איז ממש א נס אז חזקי איז געבליבן לעבן, זאגסטו בעצם אין אנדערע ווערטער אז די 'נארמע' איז אז קינדער מאכן עס טאקע נישט אדורך…
אלזא, וואס באדערט מיר איז, וואס ווילסטו ארויסברענגען? אויב ווילסטו סתם פאמפען אין דער וועלט אריין אז דער דורכשניטליכער עמך איד זאל האבן פון וואס צו ווערן איבערראשט, דאן טוה וואס דו ווילסט. מיר בארירסטו נישט. אבער אויב דו האסט עפעס א טיפערע ציל, דו ווילסט דא איבערצייגן עפעס, דאן פארשטיי איך נישט דיין לאגיק פון נעמען דעם מיעוט און דאס אויפבלאזן. אין אזא פאל, וואלטסטו ענדערש געדארפט קומען מיט א געהעריגע סטאטיסטיק פון מענטשן וואס זענען יא אדער נישט געהאלפן געווארן, און אפמאלן א פולע אנאליז, גענוי ווי דאקטוירים טוען ביים טעסטן א נייע מעדיצין.
אויב עמיצער קען מיטטיילן א צווייטע פערספעקטיוו דערויף, זאל ער ביטע ארויסהעלפן, ווייל איך געב מיך נישט קיין עצה דערמיט...
