טוישן א מיינונג
איך בין נישט דער גרויסער פסיכאלאג, און קיין גרויסע טעאריעס קען איך נישט פארשטעלן דא, אבער אזויפיל ווייס איך אז טוישן א מיינונג איז שווער פאר יעדער נארמאלע מענטש.
אפגעזען ווען מ'איז נישט אזוי קלוג און עס איז פארבינדן מיט א פאנדומענטאלע חלק אינעם איידענטיטי, נאר אפי' קלוגער און אומאפהענגיגע מענטשן וועלן טרעפן די אקט פון דארפן איבערמאכן א מיינונג היבש שווער צו פארנעמען גרינגערהייט.
פאר א לינקער צו ווערן א רעכטע איז זייער שווער (די אנדערע וועג האב איך פשוט כמעט נאך נישט געזען בכלל געשען..).
פאר א מאמין אויסצוגעפינען אז זיינע אמונות זענען שוואכער ווי ער האט געמיינט איז זייער ווייטאגליך.
פאר א טראמפיסט צו קענען ארויסקומען מיט קריטיק אנקעגן אים איז אן העראאישע אקט.
און אזוי איז מיט יעדע מיינונג וואס טראגט מער סיגניפיקענס ווי בלויזע פרעפרענץ וואס די שוועריקייט צו האלטן אדער ווערן איבערצייגט אנדערש וואקסט נאר מיט יעדן טאג וואס מ'איז אינוועסטירט דערין.
מיינע אבזערוואציעס פון די אנעקדאטן וואו איך האב יא אבזיווירט מענטשן טוישן זייער מיינונג, לויטן, אז עס קומט עס בדרך כלל נישט פון איין מינוט אויפן צווייטן, קיינער איז נישט אינמיטן א דעבאטע פלוצלינג מסכים מיטן אנדערן צד (און אויב זאל דאס יא געשען וועט עס ענדערש ווערן אפגעטייטשט ווי א סימן פון שוואכקייט אדער אומנארמאלקייט), און אזא פראצעדור דארף אריבערגיין א לאנגע עוואלוציע ווי צוביסלעך צוביסלעך לאזן זיך אויף די שטריקן וואס פארבינד צום ארגינעלן מיינונג, ס'געשעט א טיפינג פוינט, מ'טרעפט זיך מער אויפן צווייטן זייט גדר, און והנה, מ'האט אפיציעל אדאפטירט די אנדערע זייט און מ'איז שוין גרייט ארויסצוקומען דערמיט מער אפען.
אבער ניטאמאל געשעט דאס אלעמאל, דאס איז שוין אין די בעסטן פאל, און רוב פעלער וואס געשעט איז, אדער קומט מען אויף מיט כל מיני תירוצים פארוואס די אמאליגע מיינונג איז פרימיטיוו אא"וו, אדער הייבט מען אן שפאלטן האר און טרעפן א וועג וויאזוי צו האלטן די פריערדיגע מיינונג אין טאקט בו בזמן וואס מ'נעמט אן דעם פרישן, און מ'פלאצירט זיי אויף אן אופן אז זיי זאלן נאכאלץ זיין קאמפעטיבל איינער מיטן צווייטן.
איך וועל רעדן פון צוויי ספעציפישע אבזערוואציעס.
די ערשטע איז ממש א פרישע. נאך די לעצטיגע אויפדעקונג איבער די געזונט צושטאנד וואס ביידענ'ס ארומיגע און די מידיע האבן גע'קאווערד אפ', קומט יעצט סעם העריס ארויס מיט א גאר שטארקע קריטיק אנקעגן די דעמאקראטן, עפעס וואס איך האב מיין איך קיינמאל נישט געהערט פון אים אויף אזא פארנעם.
View: https://www.youtube.com/watch?v=wS60nF24Rks
לאזענדיג אין א זייט די עצם דעבאטע איבער ביידען און דעמאקראטן (וואס אסאך פארווישן כמובן, און צווישן אנדערע האב איך געהערט דעם
סענסיבל טעיק פון קריס קאומא..), און איגנארירנדיג די חלק וויאזוי סעם דזשאסטיפייד יא אביסל די קאווער אפ, בין איך אפי' נישט זיכער צו דאס איז ממש אן אנדייטונג אויף א 'טויש' אין סעמ'ס פאזיציע. איך וועל נאר אננעמען אזוי לויט די אבזערוואציעס און טעאריעס וואס איך האב אין קאפ.
איך האב אזא געדאנק אז ס'געשעט אסאך אז מענטשן ווילן צומאל טוישן זייער מיינונג, ווייניגער ווייל זיי האלטן עפעס ווי איידער ווייל די סאציאלע פוש-בעק איז זייער שטארק, און צומאל פילן זיי זיך איזולירט מיט די שטעלונג וואס זיי האבן אנקעגן א גאנצע סאסייעטי וואס קלעימט 'קאממאן סענס' אנדערש ווי זיי. סעם וואלט געווען א גוטע ביישפיל דערצו, ווען אין די לעצטע שטיק צייט האט ער אליין מער און מער איינגעזען אז זיינע שטעלונגען איבער טראמפ איז אביסל איבער דעם שטריקל, בעיקר האט ער געכאפט דעם שנעלקע נאך וואס א מערהייט אמעריקאנער האבן אים געוויזן אין פנים (ביי די וואלן) אז זיי האלטן יא פון טראמפ על אף די אלע שיינע תורות וואס ער האט געהאט פארצושלאגן איבער די סכנה פון טראמפ.. דאס, און נאך אנדערע אנעקדאטן - א שטייגער ווי זיין אלטע וויירעל ווידעא אז האנטער ביידן מיט טויטע קינדער איז אים ענדערש ווי טראמפ - האט אים לכאו' פון לאנג געלייגט אין א שטיקל דילעמע, ווי פון איין זייט שטייט ער מער ווייניגער אליין אנקעגן די 'נארמאלע' וועלט, און ס'נישט אז ער פאררופט זיך אן איידעאלאג אדער האלט זיך שטאלץ דעאמיט, פארקערט, זיין באזעצענקייט און סענס וואס ער האט טאקע יא האט אים לכאו' איבערצייגט אז עס איז אין די ראנג זייט אביסל פארקראכן. אבער פון די אנדערע זייט דארף מען א וועג אראפ פון די TDS בוים אן דעם וואס עס זאל שעדיגן זיין נאמען וכו'..
וואס געשעט אין אזעלכע פעלער איז אז די ארגינעלע שטעלונג גייט מען קיינמאל נישט טוישן, ווייל דארט האט מען צופיל אינוועסטירט טאקע, אבער ארומיגע נושאים קענען און מעגן ווערן מער מאדערירט צום אנדערן זייט מטבע. סא אין אונזער פאל איז דא דא א הערליכע מעשה וואו סעם קען יעצט ארויסגעבן זיין ווייטאג אנקעגן די דעמאקראטישע רעזשים, און אונטער דעם ליגט אנגעהויפנט יארן פון איינגעגעסנקייט סיי אויף די דאגמאטישע פלאץ ווי 'זיי' האבן אים אריינגעשטעלט, און סיי אויף די פאקט אז ער איז געווארן איזולירט לכבוד דעם. יעצט מצא בעל חוב מקום לגבות, און ער קומט אריין שארף אנקעגן די משוגעתן פון די דעמאקראטן.
און באמת איז ער אייביג געווען אנקעגן די WOKE טייל פון די דעמאקראטישע פארטיי, די טרענס, די פרא-פאלעסטינער און אסאך אנדערע חלקים דארט האט אים אייביג געבאדערט, אבער דאס איז לדעתי נעקסט לעוועל. און די סיבה פארן נעמען דעם טריט קומט נאך וואס זיין מיינונג איז שוין סתם אזוי האלבוועגס גענויגט צו די אנדערע זייט, נאר ער האט נישט וויאזוי עס ארויסצוברענגען ווען נישט דעם נייע אויפגעקונג קומט ארויס..
(אגב דאס איז א קלאסישע דוגמא צו וויאזוי
סאציאלאגיע טוישט ראציאנאליטעט - נישט פארקערט..)
איך וועל זיין סורפרייזד אויב דאס פאלגט נישט נאך מיט מער ברייטערע סענטימענטן פון סעם אנקעגן די דעמאקראטן, און מער ווייכקייט כלפי די רעפאבליקאנער..
ווייל וואס געשעט אויך נארמאל אין אזעלכע פעלער (ווידער, אלעס איז נאר מיינע רויע אנעקדאטישע שפעקולאציעס..) איז אז איינמאל דו הייבסט אן א טראפ נאכלאזן דיין פריערדיגע פאזיציע און ווארפן ספיקות דערינען, גייסטו ווערן נעימד און שעימד ביי דיין ארגינעלע קאמיוניטי - אין דעם פאל די דעמאקראטן, אנגעפאנגען ביי איין קאמענטירער וואס גייט דאס אויםמערקן און דיר אויסלאכן פארן זיין א שוואכלינג, וואס דאס פאלגט נאך מיט א רעאקציע פון דיין זייט צו ווייזן שטארקייט און זיך ארויסשטעלן מער בלאנט אנקעגן וואס דו האסט געהאלטן פריער (ווייל נישט פארגעסן, די זאך וואס האט צוגעפירט צו דיין ערשטע טריט אין דען דיירעקציע קאכט זיך שוין אסאך לענגער אין דיר, און איז אסאך שטערקער ווי די קאממענטס פון איין קאמענטירער אז דו זאלסט דיך דערשרעקן דערפון.. און דאס גראדע פוינט צו א ברייטערע פסיכאלאגישע עפעקט אז די אנדערע כאפן נישט וואו דו שטייסט באמת און זייער רעאקציעס זענען נאר קאונטער פראדוקטיוו פאר זיי אליין..). איינמאל דו קומסט ארויס מער אפען גייען פארשטייט זיך זיין מער וואס קומען ארויס אנקעגן דיר, און אז דו ביסט שוין ממילא אין די מעסס פארוואס נישט זאגן דאלעס וואס ליגט דיר אויפן הארצן אפען?!
און אז דו זאגסט אלעס פון דיין הארץ - אפי' אויב אין עסענס איז דאס נענטער צו דיין ערשטע פאזיציע, ברענגט אבער די פסיכאלאגישע רעאקציע אז עס זאל פראקטיש זיין נענטער צו די נייע טרייב, זיי נעמען דיר אויף אסאך ווארימער פארן 'אריבערקומען' צו זייער זייט, און פון די ערשטע גייסטו נאר הערן קריטיק פארן טוישן זייטן, אזוי אז קיין סאך ברירות האסטו נישט נאר צו גיין 'פול מאגא' זייער שנעל.. עס איז אזא ווישעס סעלף ריאינפארסינג סייקל וואס שפילט זיך אפ אין אזעלכע פעלער.
עגעין, נישט אז סעם גייט בהחלט אנקומען אהין. איך מיין אבער עס איז א פעטערן וואס מ'קען אבזערווירן מער ווי ביי דעם אינצידענץ. און צופעליג איינמאל דאס שפילט זיך איבער גענוג מאל און ביי גענוג מענטשן, געשעט שוין א נייע זאך, אז עס ווערט יעצט באשאפן א נייע קאטעגאריע אדער שבט פון מענטשן וואס טרעפן זיך האומלעס אזוי נישט אהין נישט אהער, וואס אין דעם מצב דארפן זיי שוין טאקע נישט גיין 'פול מאגא' נאר זיי קענען זיך אפשטעלן אינדערמיט ווייל ס'זענען דא גענוג סימפאטיזירער דארטן סטאנציאנירט..
ענליך צו דעם שפילט זיך אפ לגבי די וועלטליכע רעאקציע צו מדנ"י'ס אפענסיווע אין עזה.
איך גיי ווידער נישט אריינגיין אין די עצם דעבאטע/נושא, וואס איז אינטרעסאנט לעניינינו איז אז מ'האט אבזערווירט אין די לעצטע פאר חדשים א קלארע שיפט אין די וועלטליכע רעאקציע מער גענויגט אנקעגן די אקציעס פון מדנ"י. צו עס איז די עמאציאנאלע געוויכט פון די סיטואציע, צו עס איז די סאשעל מידיע פאוסטס, צו עס איז קאטאר'ס באצאלטע פראפעגאנדע, צו עס איז די פראטעסטן וואס האבן אויפגעטון, אדער מדנ"י'ס שוואכע PR, איז ווייניגער נוגע. וואס איז מער נוגע איז אז עס איז א מציאות. און אין די לעצטע אנטוויקלונג האבן דריי אליאירטע (ענגלאנד פראנקרייך און קאנאדע) ארויסגעלייגט א סטעיטמענט צו פארדאמען מדנ"י איינמאל פאר אלעמאל..
צו נעמען אבער איין ספעציפישע נאמען איז פיערס מארגען א גוטע ביישפיל.
פון איין זייט איז ער נישט די גרעסטע מר בר רב אשי ווען ס'קומט צו סיי וואס, פון די אנדערע זייט אבער האט ער א געוויסע שמעק צו פאבליק פערסעפשאן און ער איז אפט מאל ספאט-אן איבער די טרענד וויאזוי סאסייעטי רוקט זיך.
View: https://www.youtube.com/watch?v=eUjT-U4lSNg
אין די אויבנדערמאנטע ווידעא קומט ער ארויס גאר שטארק - נאכן עס אנדייטן שטערקער און שטערקער אין די לעצטיגע תקופה, אז ער קען מער נישט אויסשטיין די מצב אין עזה און אז ער איז יעצט מער ווייניגער אינגאנצן אויף די זייט פון די קריטיקס צו דעם מלחמה.
ווער עס קען אים נאר אביסל ווייסט ווי שטארק ער איז געווען בעד מדנ"י אין די חדשים נאך אקט 7 און ווי שטארק ער האט זיי דעפענדעד און דזשאסטיפייד זייער אקציעס.
וויאזוי איך לערן אפ די טויש ביי אים, איז ענליך צו די טויש ביי סעם העריס פריער, און ענליך צו וואס די דאנצע וועלט איז אריבער אויפן מאקרא לעוועל, נעמליך, די פאזיציע אז מדנ"י פירט דורך א גענאציד אא"וו איז געווען זייער שטארק ביי זיך פון די ערשטע מינוט און האט נישט געהאלטן ביין נאכלאזן גערופן פאר קיין סעקונדע. נאטורליך ברענגט דאס א רעאקציע אז כאילו זיי האלטן זיך בעסער און אן עגאאיסטישע רעאקציע וואס קען נישט דערליידן זייער קאנפידענץ. ס'נעמט אבער א שטיק צייט ביז די נואנסד פאזיציע קען מער נישט אויסשטיין די פרעשור וואס די שטייפע און קאנפידענט פאזיציע שטעלט פאר און עס קריכט אלץ מער און מער אריין אין די קישקעס פונעם ציבור, ס'נעמט צייט ביז פיערס האט קודם אויפגעהערט צו דיפענדן אזוי שטארק מדנ"י - הגם נאכאלץ זייענדיג מער-וויניגער דארט. צוביסלעך האט דאס אויך נאכגעלאזט, ביז מ'טרעפט זיך ווי מ'האלט היינט אז ער קען שוין ארויסקומען אפען מיט וואס דרוקט אים פאר היבש א וויילע יעצט, און קריטיקירן מדנ"ע איינמאל פאר אלעמאל מיט אלע באקן, און זיך שטעלן מער אויף די אנדערע זייט פענס..
פארשטייט זיך אז די אלע רעאקציעס וואס שרייען צו אים אז ער איז אן אנטי-סעמיט פארן זיין אזוי געבן בכלל נישט צו דא, אויב עפעס באפעסטיגן זיי אים אין זיין שטעלונג, נישט אנדערש ווי די דעמאקראטן וואס וועלן זרייען אויף סעם העריס וועלן אים ברענגען שנעלער זיי צו איגנארירן און אנקומען צום אנדערן זייט...
ס'איז געווארן לאנג, און ס'נאך דא אסאך צו אנאלאזירן אין דעם נושא. ועוד חזון. איך האף כ'קום כאטש אריין גענוג קלאר און נישט סתם ווי א וואנזיניגער..
