ווער האט געשריבן דעם זוהר הק'

אין דעם קעסטל ארטיקל

יעדער וואס לייענט דאס גאנצע לעבן פון רבי חיים וויטאַל זעט אז דאס איז א מענטשלעכע טראגעדיע. רבי יצחק לוריא האר"י הק' האט געוואלט אים לערנען די חכמה פון קבלה און אים צוגרייטן צו זיין דער משיח. ווען רבי יצחק לוריא האט געפילט אז ער גייט שטארבן, האט ער באפוילן אז זיי זאלן אויפהערן ארויסגעבן די תורות פון קבלה

ואמר היכן הלך חיים, וכי בשעה כזאת הלך מאצלי, ויצטער מאד, והבין מדבריו כי היה ברציני למסור לו איזה דבר סתר, אז אמר לו מה נעשה מכאן ואילך, ויאמר תאמר לחברים משמי שמהיום והלאה לא יתעסקו כלל בחכמה זו שלמדתים, כי לא הבינו אותה כראוי, ויבאו ח"ו לידי כפירה ואבוד נפש. ואמנם הרח"ו לבדו יעסוק בה לבדו בלחישה בסתר,.

רבי חיים וויטאַל אליין האט באגראבן אלע חידושים און ווען ער איז געווען קראנק, האבן זיי זיי ארויסגענומען פון זיין קבר אן זיין וויסן.

אזוי האבן נישט דער אר"י און נישט רבי חיים וויטאַל געוואלט מאכן אעסק פון קבלה מיט אלע חסרונות (די ש"ץ כת שר"י) און די מעלות (די תורות החסידות) וואס זענען דערפון געקומען.

נאך זיין רב'ס טויט, איז ער געווען זייער דעפּרעסירט און איז געגאנגען צו אלערליי רבנים און להבדיל צו מכשפות, עטלעכע פון וועלכע האבן אים געזאגט אז ער איז דער משיח,

וועגן רבי יצחק לוריא, האר"י הק' איז נישטא קיין ספק אז ער איז געווען א צדיק און פון הויכן ראנג, אבער עס איז דא א עדות פון דעם רב פון דמשק רבי יעקב אבולעפיה, וואס איז געווען זיין פריינד, (און אמתנגד צו מהרח"ו) וואס האט געזאגט אז רוב צייט איז ער געווען פארנומען מיט האנדל, און רוב זאכן וואס ווערן געזאגט וועגן אים האט ער אליין געלייקנט.


אין פאקט, זענען געפונען געווארן אין "גניזת קהיר" דאקומענטן וואס באשטעטיגן אז ער איז געווען פארנומען מיט האנדל אין מצרים מיט שיפן און טראנספארטירט טלבאַלינים און וויינען (רוב פון די מצרישע חכמים זענען געווען פארנומען מיט האנדל, דאס איז נישט קיין חסרון). עס איז אויך דא אן ענטפער פון רבי יוסף קארו צו אים ווען ער האט געוואוינט אין צפת וועגן דער ענין פון האנדל מיט שיפן.

https://files.ybz.org.il/periodicals/peamim/16/Article_16.4.pdf
 
לעצט רעדאגירט:
און ווער רעדט ווען אַ בחור צו איונגערמאַן שאָקלט זיך צו די קלאַנגען פֿון שבת־זמירות, "יחבק לה בעלה ביסודה דילה" זײַנע האָרמאָנען זענען ווילד, אָבער זײַן צונג רעדט הויך.
זאגט דאך די משנה ואוכלת עמו לילי שבת ושבת ,
 
במחילת כבוד הצדיקים, איז נתברר געווארן אז אפילו משה לעאן האט נישט געטראכט וועגן ענינים וואס ער האט באנייט אין ספר הזוהר, דער אר"י הק'.

למשל, האט זיך ארויסגעשטעלט אז לויט זיין מיינונג, איז גענוג געווען צו לייגן נאר רש"י'ס תפילין און דער גאנצער תפילין קנופּ וואס די תלמידים פון אר"י האבן געזאגט אין זיין נאמען (וואס הייסט היינט דער צאנז קנופּ) איז נישט איינגעפאלן צו משה לעאן צו באנייטן. אזוי אויך, אין סדר פון די אושפיזין, די מיינונג פון משה לעאן אלס דער סדר פון גר"א, און נאך אסאך ענינים וואס אכמ"ל.

דער אר"י האט באפוילן אז יעדער זאל דאווענען אין דער פארעם וואס ער איז געוואוינט. און איינער פון זיינע תלמידים, א פאר דורות שפעטער, האט פארשטאנען אין זיין מחשבה אז עס איז בעסער צו דאווענען אין דער פארעם אין וועלכער דער אר"י האט דאווענען. און פון דעם, ווי באקאנט, איז ארויסגעקומען דער גאנצער נוסח ספרד...
 
לעצט רעדאגירט:
זאגט דאך די משנה ואוכלת עמו לילי שבת ושבת ,


די מקור פון "יחבק לה וכו'" איז פון אדרא או זוהר די לעצטע דיבורים כביכול קודם מיתתו פון רשב"י:
הזוהר הקדוש - ספר דברים
וְכָל תִּיאוּבְתָּא דִּדְכוּרָא לְגַבֵּי נוּקְבָּא, בְּהַאי יְסוֹד עַיִּיל לְנוּקְבָּא, לְאֲתָר דְּאִקְרֵי צִיּוֹן. דְּהָתָם הוּא אֲתָר כְּסוּתָא דְּנוּקְבָּא, כְּבֵית רֶחֶם לְאִתְּתָא. וּבְגִין כָּךְ, יְיָ' צְבָאוֹת אִקְרֵי יְסוֹד.

למעשה איז נישטא אזא ווארט אוף ארמיש "תיאובתא" אפשר "תיובתא"... סיז גיבויעט מסתמא אוף דער לשון תאווה.
 
לעצט רעדאגירט:
אין דעם קעסטל ארטיקל

יעדער וואס לייענט דאס גאנצע לעבן פון רבי חיים וויטאַל זעט אז דאס איז א מענטשלעכע טראגעדיע. רבי יצחק לוריא האר"י הק' האט געוואלט אים לערנען די חכמה פון קבלה און אים צוגרייטן צו זיין דער משיח. ווען רבי יצחק לוריא האט געפילט אז ער גייט שטארבן, האט ער באפוילן אז זיי זאלן אויפהערן ארויסגעבן די תורות פון קבלה

ואמר היכן הלך חיים, וכי בשעה כזאת הלך מאצלי, ויצטער מאד, והבין מדבריו כי היה ברציני למסור לו איזה דבר סתר, אז אמר לו מה נעשה מכאן ואילך, ויאמר תאמר לחברים משמי שמהיום והלאה לא יתעסקו כלל בחכמה זו שלמדתים, כי לא הבינו אותה כראוי, ויבאו ח"ו לידי כפירה ואבוד נפש. ואמנם הרח"ו לבדו יעסוק בה לבדו בלחישה בסתר,.

רבי חיים וויטאַל אליין האט באגראבן אלע חידושים און ווען ער איז געווען קראנק, האבן זיי זיי ארויסגענומען פון זיין קבר אן זיין וויסן.

אזוי האבן נישט דער אר"י און נישט רבי חיים וויטאַל געוואלט מאכן אעסק פון קבלה מיט אלע חסרונות (די ש"ץ כת שר"י) און די מעלות (די תורות החסידות) וואס זענען דערפון געקומען.

נאך זיין רב'ס טויט, איז ער געווען זייער דעפּרעסירט און איז געגאנגען צו אלערליי רבנים און להבדיל צו מכשפות, עטלעכע פון וועלכע האבן אים געזאגט אז ער איז דער משיח,

וועגן רבי יצחק לוריא, האר"י הק' איז נישטא קיין ספק אז ער איז געווען א צדיק און פון הויכן ראנג, אבער עס איז דא א עדות פון דעם רב פון דמשק רבי יעקב אבולעפיה, וואס איז געווען זיין פריינד, (און אמתנגד צו מהרח"ו) וואס האט געזאגט אז רוב צייט איז ער געווען פארנומען מיט האנדל, און רוב זאכן וואס ווערן געזאגט וועגן אים האט ער אליין געלייקנט.


אין פאקט, זענען געפונען געווארן אין "גניזת קהיר" דאקומענטן וואס באשטעטיגן אז ער איז געווען פארנומען מיט האנדל אין מצרים מיט שיפן און טראנספארטירט טלבאַלינים און וויינען (רוב פון די מצרישע חכמים זענען געווען פארנומען מיט האנדל, דאס איז נישט קיין חסרון). עס איז אויך דא אן ענטפער פון רבי יוסף קארו צו אים ווען ער האט געוואוינט אין צפת וועגן דער ענין פון האנדל מיט שיפן.

https://files.ybz.org.il/periodicals/peamim/16/Article_16.4.pdf
דער חיד״א איז אונז מעתיק א מעשה וואס ער האט
בקבלה פון זקני ירושלים, ידוע חזקיהו המלך האט פון פחד פון סנחריב פארשטאפט די גיחון וואסער וואס האט גיפלאסען נעבן ירושלים ( די גמרא פסחים
זאגט ,ערהאט גיהאט קריטיק פון די חכמי הדור )
איז דער חיד״א מעיד אז אויך אין זיינע צייטען האט מען גיהערט נעבן די חומה א גירויש פון קולות מים רבים, וואס ער אליינס הערט כסדר,וואס פליסט אונטער ערדיש,
איז דענסטמאהל געקומען א שר אבו סיפי״ן און זיך נאכגיפרעגט אויב עס איז איינער א חכם וואס קען ארויפברענגען די וואסער,האבן איהם די גוי׳אישע איינוואהנער גיזאגט אז דער חכם רבי חיים וויטאל קען דאס טהוען .
דער שר האט געשיקט נאך רבי חיים , און ער זאגט עהם בגזירת מלכות,אז נאך היינט פרייטיג זאלסטו מאכען אז די וואסער זאל ארויף שווימען לקרקעית הארץ, אויב נישט איז דמך בראשך,האט דער רבי חיים גימאכט קפיצת הדרך ביז ער איז אהנגיקומען קיין דמשק, איז דארטן געקומען דער אר״י צו איהם בחלום,און ער האט איהם גיזאגט שארף- הסכלת עשו-, האסט דיך באנארישט, ווייל דער שר איז א גילגול פון סנחריב,און די חיים האסט א ניצוץ פון חזקיהו,איז יעצט גיוועהן א שעת הכושר מתקן צוזיין די עולה פון סתם את מי גיחון ,וואס איז גיוועהן שלא ברצון חכמים,און אויב די וואלסט וועהן געטהון, צו עפענען צוריק דעם גיחון וואלט וועהן גיוועהן אן אתחלתא דגאולה ,
ענטפערט רבי חיים פאר זיין רבי -דער אר״י- אז
ער האט זיך נישט גיוואלט משמש זיין בשמות הקדושים (זעהט אויס אז די קפיצת הדרך איז גיוועהן נאטירליך) אבער דער אר״י פרעגט איהם צוריק די קפיצת הדרך איז דאך עפעס מיט שמות
(צריך ביאור) און אז דו האסטיך משמש גיוועהן מיט
שמות, האסטו שוין גיקענט ענדערש עפענען דעם גיחון און מאכן אתחלתא דגאולה ,און מאכן א גרויס קידוש השם בעולם ,
זאגט רבי חיים, אויב אזוי גיי איך שוין צוריק , זאגט איהם דער אר״י כד חלפא שעתא .עבר זמנו בטל קרבנו ,
צו מען גלייבט פונקט די מעשה צו נישט , אבער
דער כלל איז גילטיג, חכמים הזהרו בדבריכם
עס איז דא א באגריף ,אם ראשונים כמלאכים …
אנו כחמורים ולא כחמורו של רבי פנחס בן יאיר.
 
דער חיד״א איז אונז מעתיק א מעשה וואס ער האט
בקבלה פון זקני ירושלים, ידוע חזקיהו המלך האט פון פחד פון סנחריב פארשטאפט די גיחון וואסער וואס האט גיפלאסען נעבן ירושלים ( די גמרא פסחים
זאגט ,ערהאט גיהאט קריטיק פון די חכמי הדור )
איז דער חיד״א מעיד אז אויך אין זיינע צייטען האט מען גיהערט נעבן די חומה א גירויש פון קולות מים רבים, וואס ער אליינס הערט כסדר,וואס פליסט אונטער ערדיש,
איז דענסטמאהל געקומען א שר אבו סיפי״ן און זיך נאכגיפרעגט אויב עס איז איינער א חכם וואס קען ארויפברענגען די וואסער,האבן איהם די גוי׳אישע איינוואהנער גיזאגט אז דער חכם רבי חיים וויטאל קען דאס טהוען .
דער שר האט געשיקט נאך רבי חיים , און ער זאגט עהם בגזירת מלכות,אז נאך היינט פרייטיג זאלסטו מאכען אז די וואסער זאל ארויף שווימען לקרקעית הארץ, אויב נישט איז דמך בראשך,האט דער רבי חיים גימאכט קפיצת הדרך ביז ער איז אהנגיקומען קיין דמשק, איז דארטן געקומען דער אר״י צו איהם בחלום,און ער האט איהם גיזאגט שארף- הסכלת עשו-, האסט דיך באנארישט, ווייל דער שר איז א גילגול פון סנחריב,און די חיים האסט א ניצוץ פון חזקיהו,איז יעצט גיוועהן א שעת הכושר מתקן צוזיין די עולה פון סתם את מי גיחון ,וואס איז גיוועהן שלא ברצון חכמים,און אויב די וואלסט וועהן געטהון, צו עפענען צוריק דעם גיחון וואלט וועהן גיוועהן אן אתחלתא דגאולה ,
ענטפערט רבי חיים פאר זיין רבי -דער אר״י- אז
ער האט זיך נישט גיוואלט משמש זיין בשמות הקדושים (זעהט אויס אז די קפיצת הדרך איז גיוועהן נאטירליך) אבער דער אר״י פרעגט איהם צוריק די קפיצת הדרך איז דאך עפעס מיט שמות
(צריך ביאור) און אז דו האסטיך משמש גיוועהן מיט
שמות, האסטו שוין גיקענט ענדערש עפענען דעם גיחון און מאכן אתחלתא דגאולה ,און מאכן א גרויס קידוש השם בעולם ,
זאגט רבי חיים, אויב אזוי גיי איך שוין צוריק , זאגט איהם דער אר״י כד חלפא שעתא .עבר זמנו בטל קרבנו ,
צו מען גלייבט פונקט די מעשה צו נישט , אבער
דער כלל איז גילטיג, חכמים הזהרו בדבריכם
עס איז דא א באגריף ,אם ראשונים כמלאכים …
אנו כחמורים ולא כחמורו של רבי פנחס בן יאיר.
 
במחילת כבוד הצדיקים, איז נתברר געווארן אז אפילו משה לעאן האט נישט געטראכט וועגן ענינים וואס ער האט באנייט אין ספר הזוהר, דער אר"י הק'.

למשל, האט זיך ארויסגעשטעלט אז לויט זיין מיינונג, איז גענוג געווען צו לייגן נאר רש"י'ס תפילין און דער גאנצער תפילין קנופּ וואס די תלמידים פון אר"י האבן געזאגט אין זיין נאמען (וואס הייסט היינט דער צאנז קנופּ) איז נישט איינגעפאלן צו משה לעאן צו באנייטן. אזוי אויך, אין סדר פון די אושפיזין, די מיינונג פון משה לעאן אלס דער סדר פון גר"א, און נאך אסאך ענינים וואס אכמ"ל.

דער אר"י האט באפוילן אז יעדער זאל דאווענען אין דער פארעם וואס ער איז געוואוינט. און איינער פון זיינע תלמידים, א פאר דורות שפעטער, האט פארשטאנען אין זיין מחשבה אז עס איז בעסער צו דאווענען אין דער פארעם אין וועלכער דער אר"י האט דאווענען. און פון דעם, ווי באקאנט, איז ארויסגעקומען דער גאנצער נוסח ספרד...
אויף די נוסחאות איז דא די באלערנדע תשובות
געשריבן מיט עמקות -וואס מען דארף זיך מעמיק צו
פארשטיין די עומק- פון חת״ם סופר און אויף דעם די
תשובה אין דברי חיים (צאנז), און אויף דעם די תשובה פון מהר״ם שיק,און נאכדעם אויף זיי, אין מערערע תשובה ספרים, ווי מנחת אלעזר , יג״ל יעקב , רשב״ן און נאך תלמידי חכמים , איז די
גישרייבעכץ דיינע פארווע און בלאס ,לגבי וואס עס
ליגט אונטער די פרשה פון נוסחאות ,זאגען דאך חז״ל -אל תהי בז לכל אדם , כל פטפוטא דאורייתא טבין
 
רוח הקודש איז שווער צו וויסען,אבער השגחה קען
יעדער זעהן ביי זיינע מאורעות פון די יאהרן וואס מען דרייט זיך דא , געוויסע זאכען פאלען אין פלעיס
מיט דער צייט , עס בלייבען טאקע א סך קושיות , וואס מען מוז ווארטען , תשבי יתרץ.
 
און אויב די וואלסט וועהן געטהון, צו עפענען צוריק דעם גיחוןוואלט וועהן גיוועהן אן אתחלתא דגאולה
וועלקאם צו די שולחן עורך רעליגיע! קענסט די מעשה מיט'ן הונגעריגער גר פסח אויף דער נאכט ווי פאר שולחן עורך איז אוועקגעלאפן אויפגערעגטערהייט און מ'האט עם געזאגט מיט שפאס עתה הסכלת עשו? ווען דו האלסטוך ווען אויף נאך ממש די פאר מינוט וואלסטו ווען געקענט עסן א סעודה כשלמה בשעתו.
 
די מקור פון "יחבק לה וכו'" איז פון אדרא או זוהר די לעצטע דיבורים כביכול קודם מיתתו פון רשב"י:
הזוהר הקדוש - ספר דברים
וְכָל תִּיאוּבְתָּא דִּדְכוּרָא לְגַבֵּי נוּקְבָּא, בְּהַאי יְסוֹד עַיִּיל לְנוּקְבָּא, לְאֲתָר דְּאִקְרֵי צִיּוֹן. דְּהָתָם הוּא אֲתָר כְּסוּתָא דְּנוּקְבָּא, כְּבֵית רֶחֶם לְאִתְּתָא. וּבְגִין כָּךְ, יְיָ' צְבָאוֹת אִקְרֵי יְסוֹד.

למעשה איז נישטא אזא ווארט אוף ארמיש "תיאובתא" אפשר "תיובתא"... סיז גיבויעט מסתמא אוף דער לשון תאווה.
אין זוהר איז דא פיעל ווערטער וואס האט נישט קיין
מקור פון פריער , מכח דעם אליין איז נישט אזא שטארקע פירכא אויף די קדמות פון זוהר , ווייל פשוט, אז מען שרייבט און מען דארף ווערטער, וועט
א מחבר פון א ווערק צומאהל מחדש זיין ווערטער,
איי די משנה וואס איז לשון עברי,קומען אריין ארמי׳שע ווערטער, וואס זענען גיווארן העברעיאיש
ווי לדוגמא אילן פון אילנא, דקל פון דיקלא, קרון, אסדה און נאך רבו מלספור , די לשון משנה איז פול
מיט נייע ווערטער , איז דער מחבר פון זוהר אויך
גיוועהן ענטייטעלט צו באשאפן ווערטער אזוי ווי עס
איז נהוג עד היום .
אינטערעסאנט איז אז אזעלכע ווערטער וואס איז קלאהר,אז זיי זענען נתחדש דורות שפעטער, שטייט
שוין אין זוהר, און דאס איז מער ראיה אז דער זוהר
אין פון לעצטערע דורות ,
דער מעתיק שמואל אבן תבון, רעכנט אויס ווערטער וואס ער אליינס אדער זיין חבריא -די עוסקים במלאכת ההעתקה- האבן מחדש גיוועהן, כדי צו קענען איבערזעצן פון ערבי, די ספרי פילוסופיה-
רעכנט ער אויס -סיבה ומסובב,עילה ועלול- פאר עהם,האט מען נישט גיהאט די ווערטער און באנוץ
איז אין זוהר פון פתח אליהו -תיקוני זוהר- זאגט ער
עילת כל העלות וסיבת כל הסיבות , אויך זעהט מען
דעם לשון דארט אז עס איז פלעגיארייזט פון לשון
רמב״ם אין יסודי התורה , אנת חכים ולאו בחכמא ידיע אנת הוא מבין ולא מבינה ידיע אלא לאשתמודעא תוקפך וחילך לבני נשא, די רעיונות זענען גינאשט פון רמב״ם, עס מאכט עס נישט ווינציגער הייליג , אבער עס ווייזט אז יסודו, איז פון דורות ראשונים נישט פון תנאים כאטש ,ממקום קדוש יהלכון .
 
וועלקאם צו די שולחן עורך רעליגיע! קענסט די מעשה מיט'ן הונגעריגער גר פסח אויף דער נאכט ווי פאר שולחן עורך איז אוועקגעלאפן אויפגערעגטערהייט און מ'האט עם געזאגט מיט שפאס עתה הסכלת עשו? ווען דו האלסטוך ווען אויף נאך ממש די פאר מינוט וואלסטו ווען געקענט עסן א סעודה כשלמה בשעתו.
אבער עט ליעסט ווען מען קומט אהן צו שולחן עורך
זאגט מען נישט , ניין, דאס איז נישט וואס איך האב ערווארטעט , מען דארף מכיר זיין אין די חסדים ,און
זיין מצפים לישועה פאר די ריכטיגע .
 
אין זוהר איז דא פיעל ווערטער וואס האט נישט קיין
מקור פון פריער , מכח דעם אליין איז נישט אזא שטארקע פירכא אויף די קדמות פון זוהר , ווייל פשוט, אז מען שרייבט און מען דארף ווערטער, וועט
א מחבר פון א ווערק צומאהל מחדש זיין ווערטער,
איי די משנה וואס איז לשון עברי,קומען אריין ארמי׳שע ווערטער, וואס זענען גיווארן העברעיאיש
ווי לדוגמא אילן פון אילנא, דקל פון דיקלא, קרון, אסדה און נאך רבו מלספור , די לשון משנה איז פול
מיט נייע ווערטער , איז דער מחבר פון זוהר אויך
גיוועהן ענטייטעלט צו באשאפן ווערטער אזוי ווי עס
איז נהוג עד היום .
אינטערעסאנט איז אז אזעלכע ווערטער וואס איז קלאהר,אז זיי זענען נתחדש דורות שפעטער, שטייט
שוין אין זוהר, און דאס איז מער ראיה אז דער זוהר
אין פון לעצטערע דורות ,
דער מעתיק שמואל אבן תבון, רעכנט אויס ווערטער וואס ער אליינס אדער זיין חבריא -די עוסקים במלאכת ההעתקה- האבן מחדש גיוועהן, כדי צו קענען איבערזעצן פון ערבי, די ספרי פילוסופיה-
רעכנט ער אויס -סיבה ומסובב,עילה ועלול- פאר עהם,האט מען נישט גיהאט די ווערטער און באנוץ
איז אין זוהר פון פתח אליהו -תיקוני זוהר- זאגט ער
עילת כל העלות וסיבת כל הסיבות , אויך זעהט מען
דעם לשון דארט אז עס איז פלעגיארייזט פון לשון
רמב״ם אין יסודי התורה , אנת חכים ולאו בחכמא ידיע אנת הוא מבין ולא מבינה ידיע אלא לאשתמודעא תוקפך וחילך לבני נשא, די רעיונות זענען גינאשט פון רמב״ם, עס מאכט עס נישט ווינציגער הייליג , אבער עס ווייזט אז יסודו, איז פון דורות ראשונים נישט פון תנאים כאטש ,ממקום קדוש יהלכון .
אין פאַקט, און דאָס איז די אַבסאָלוטע אמת, איז דער זוהר אויפגענומען געוואָרן דורך דעם ייִדישן פאָלק דווקא אין דער צייט פון , דעם רמ"ק און דעם מהרח"ו, און שפּעטער דעם גר"א וכו', און זיי האָבן זיך גענומען די מיה צו דערקלערן אַז דער רשב"י בימיו האָט געשריבן דעם זוהר ספּעציעל פֿאַרן לעצטן דור.

וז"ל הרמ"ק אודות המייחסים את "ספר הקנה" לתנא רבי נחוניא בן הקנה: "לא הרביתי עתה, אלא כדי שלא ידמה שום אחד להחזיק בזה כדבריו, ויאמר תנא הוא ופליג. לכבוד ה' אשר בראנו והנחילנו תורתו אנו חייבים שלא לשאת פני איש אלא לכבוד האמת כי אחרון הוא, ואת אחרונים הוא נמנה האיש הזה וספריו".

דו קענסט שטענדיק אנטשולדיקן אז אזוי האט השגחה געארבעט. און דער כופר וועט דיר אנטשולדיקן אז השגחה האט אויך גורם געווען אז מוכאמאדס ביכער להבדיל אדער שפינוזה זאלן ארויסגעגעבן ווערן אין דער וועלט.
 
לעצט רעדאגירט:
אין פאַקט, און דאָס איז די אַבסאָלוטע אמת, איז דער זוהר אויפגענומען געוואָרן דורך דעם ייִדישן פאָלק דווקא אין דער צייט פון , דעם רמ"ק און דעם מהרח"ו, און שפּעטער דעם גר"א וכו', און זיי האָבן זיך גענומען די מיה צו דערקלערן אַז דער רשב"י בימיו האָט געשריבן דעם זוהר ספּעציעל פֿאַרן לעצטן דור.

וז"ל הרמ"ק אודות המייחסים את "ספר הקנה" לתנא רבי נחוניא בן הקנה: "לא הרביתי עתה, אלא כדי שלא ידמה שום אחד להחזיק בזה כדבריו, ויאמר תנא הוא ופליג. לכבוד ה' אשר בראנו והנחילנו תורתו אנו חייבים שלא לשאת פני איש אלא לכבוד האמת כי אחרון הוא, ואת אחרונים הוא נמנה האיש הזה וספריו".

דו קענסט שטענדיק אנטשולדיקן אז אזוי האט השגחה געארבעט. און דער כופר וועט דיר אנטשולדיקן אז השגחה האט אויך גורם געווען אז מוכאמאדס ביכער להבדיל אדער שפינוזה זאלן ארויסגעגעבן ווערן אין דער וועלט.
אזוי ווי דו זאגסט טאקע , שרייבט דער רמב״ם אין סוף פון זיין ווערק יד החזקה , אז יש״ו און מוחמד
זענען גיוועהן ביי די אומות פון די השגחה עליונה
אריינצודרינגען די מאנאטאיסטישע גלויבען אז גאט
איז איינער און איינס.
 
Back
Top