איך בין נאכנישט קאנווינסד אז דער יוזל האט בכלל עקזיסטירט און אויב יא צו ער איז געווען באוואוסט אלס א כח. אייך מיין אז עס איז געווען א בחינה פון להבדיל, דער בעש”ט אדער ר׳ שייע בען רבי מוישע. בחייו האט מען נישט געוואוסט פון אים אויסער ממש די נאנטע. וואס מער עס גייט אריבער פון זיין טויט, אלס מער וואקסט דער myth.
איך האב אמאל ריסערטשט יוזל צו דער בחור האט בכלל געלעבט. אינעם פראצעס, האביך מיך באקענט מיט א שיינע פאר שטרעמונגען פון קריסטנטום. איך געדענק נישט גענוי וועלכע, אבער איינער פון די מער עלטערע אפשר קאפטיק אדער ארמענישע, אדער גאר די עטיאפישע, אבער איינער פון זיי זאגט קלאר, אז יוזל איז נישט געווען בעצם א זון פון גאט. סך הכל האט מרים איינגעזען אז מען מעג אמאל פארקוקן פון די מצוות מעשיות און מזנה געווען לשם שמים און דאס איז געווען די גאנצע אידעע פון יוזל. איך געדענק נישט פונקטליך וועלכע שטרעמונג, זאגט דאס אבער זיי ברענגען ארויס אז יוזל׳ס ממזרות איז געווען גטליך ווייל גאט האט געוואלט טאקע דאס, פטור ווערן פון אלע מצוות מעשיות.
מיין תמי׳ אויף די קריסטן איז, אויב אזוי, ווי שטעלט זיך דאס אפ? Turn the other cheek? איז דאס א מצוה מעשית? מען פאלגט דאס דאך נישט? דאס זעלבע מיטן גיבן דעם מאנטל פאר'ן שונא וכו' וכו' אלע שיינע הארציגע אידעאלן. אויב הייסט ער דאס טון איזעס ווייטער א מצוה מעשית וואס איז נישט מחייב. אויב איזעס סתם אן אידעאל אן השלכות למעשה, איז דאס דאך סתם חוזק געמאכט?