מיין אמונה איז נישט אין א סטראגעל צוליב לאגישע קשיות. וויבאלד קוואנטום טעאריע ברענגט ענטפערס צו רוב קשיות אין עניני אמונה, אבער דער שטריך איז פראקטיש.
מיין ארגומענט איז אזוי: אויב איך נעם נישט אויף מיר קיין גאט, דאן האב איך נישט קיין רעסענטמענט אויף קיינעם. ווייל אין א פאל, עס גייט מיר שווער, קען איך פשוט ענדיגן מיין לעבן, אדער אויב איך בין מחליט און גיי ווייטער מיטן לעבן, וועל איך זיך עקסעפטן אינגאנצן אין זיך אונטערגעבן צו די שווערעקייטן און זיך פאראייניגן דערמיט,
ממילא איז גאט בלויז א טול צו האלטן מיינע רעסענטמענטן און העלפט צו אפווארפן און נישט אקסעפטן די מציאות ווי זי איז.
למשל, ווען איך גיי דורך א שווערע איבערגאנג, איז די סיבה פארוואס איך בלייב שטעקן אין דעם און אין זיינע קאנסעקווענצן, ווייל איך האב גאט אינעם בילד, און איך רעסענט אים.
משא״כ, אויב מען קען נישט רעסענטירן גאט, איז עס גרינג צו זיין א מאמין,
לגבי די תורה קען מען נוצען
"עת לעשות לה׳ הפרו תורתך!" פשט אז גאטליכקייט דארף זיין לעבן צוגעשטעלט. אויב מען איז געצווינגען דערצו, דינסטו נישט גאט, נאר עפּעס אנדערש.
די תורה, וואס איז נישט גאט אליין, קען ווערן געצווינגען, אבער גאט אליין קען נישט ווערן געצווינגן. יעצט, וויבאלד די תורה איז אמת אין איר עצם, גייט זי אויף אלע וועגן, אפילו זיך צו דערהארגענען דורך דעם אויבנדערמאנטן פסוק. ווייל אמת איז העכער די עגא און די עקזיסטענץ פון די תורה אליין.
מיין ארגומענט איז אזוי: אויב איך נעם נישט אויף מיר קיין גאט, דאן האב איך נישט קיין רעסענטמענט אויף קיינעם. ווייל אין א פאל, עס גייט מיר שווער, קען איך פשוט ענדיגן מיין לעבן, אדער אויב איך בין מחליט און גיי ווייטער מיטן לעבן, וועל איך זיך עקסעפטן אינגאנצן אין זיך אונטערגעבן צו די שווערעקייטן און זיך פאראייניגן דערמיט,
ממילא איז גאט בלויז א טול צו האלטן מיינע רעסענטמענטן און העלפט צו אפווארפן און נישט אקסעפטן די מציאות ווי זי איז.
למשל, ווען איך גיי דורך א שווערע איבערגאנג, איז די סיבה פארוואס איך בלייב שטעקן אין דעם און אין זיינע קאנסעקווענצן, ווייל איך האב גאט אינעם בילד, און איך רעסענט אים.
משא״כ, אויב מען קען נישט רעסענטירן גאט, איז עס גרינג צו זיין א מאמין,
לגבי די תורה קען מען נוצען
"עת לעשות לה׳ הפרו תורתך!" פשט אז גאטליכקייט דארף זיין לעבן צוגעשטעלט. אויב מען איז געצווינגען דערצו, דינסטו נישט גאט, נאר עפּעס אנדערש.
די תורה, וואס איז נישט גאט אליין, קען ווערן געצווינגען, אבער גאט אליין קען נישט ווערן געצווינגן. יעצט, וויבאלד די תורה איז אמת אין איר עצם, גייט זי אויף אלע וועגן, אפילו זיך צו דערהארגענען דורך דעם אויבנדערמאנטן פסוק. ווייל אמת איז העכער די עגא און די עקזיסטענץ פון די תורה אליין.
