הלכהדיגע שאלה בענין השתלת שחלות - Ovarian Transplant

ער זאגט זייער גוט און עס שטימט מיט לשון
תוספות , וואס ער ציטירט
מהר״א שרייבט קלאהר להיתר
איז דאך דא נאך א אילן גדול להיתר
געוואלדיג
וואס פולסא דנורא , פון דעם העל החלומות
בינה ודעת , אם אין חכמה אין בינה
ודעת מאין תמצא , הבל ותוהו המה
דו האסט עפעס אזא מנהג זיך אָפּצוזאגן דײנס, און נאך צולײגן א מליצהלע, אהן זיך בכלל מתײחס זײן צום אנדערען'ס װערטער. ס'איז שװער זיך צו טענה'ן מיט אזא אײנעם.
איך פרעג, װאס זאגט די גמרא צו א צװײגל װאס איז פארריבער די שנות ערלה, ס'איז לעבעדיג פעסט און פריש, מען רײסט עס אױס מיט א שטיקל סלע צו ערד װאס האלט עס פריש אזױ אז ס'דא א שטיקל װינדאױ װאס מען קען עס צוריקלײגן; יעצט אין די װינדאו, גײט מען און מען איז עס מסבך (?) אדער מרכיב מיט א זקינה, און ס'נעמט זיך װידער בליעהן. װאס איז דער דין מיט דעם ײחור? ברױך מען אױף דעם ייחור איבערצײלן שנות ערלה משעת הרכבה? איז עס בכלל פטור פון ערלה? אדער רעכנט מען עס װײטער פאר א זקינה און מען ברױך נישט איבערצײלן שנות הערלה?
 
איך קלער א צד צו זאגן אז די ען עי איז אסור צו רעכענען להלכה, וויבאלד ס'ווייזט אויף אז אדם הראשון האט געלעבט ארום דריי הונדערט טויזנט יאר צוריק וואס אויב זאל מען זיך מסתמך זיין דערויף ווערן מיר נכשל אין כפירה (עכ"פ לדעת האוסרים בכאן).
אדער אפשר קען מען מאכן א פלגינן די ען עי, אז ביז זעקס טויזנט יאר צוריק איז ער א בר סמכא, פריער פון דעם איז ער בטל כעפרא לפומיא.
וצ"ע בזה
מען קען נידט אפלאכן פון חכמי אומות העולם
זיי זאגן נישט סתם הבלים , זיי בעיסן אויף עמפיריק
עווידענס , אבער הלכה האט אן אייגענעם מהלך
מען קען נישט אויסמישען
דער חת״ם סופר זאגט אין די תשובות אז ווער עס
מישט אויס קבלה מיט הלכה איז אזוי חורש כלאים
און הוא הדין סייענס.
מען דארף מגיה זיין דארט ווי עס איז דא א נייע
ערפינדונג למשל עלעקטריק , דארף מען קובע
צי עס איז אש אדער סתם א כח וכו׳,
אבער ביי לידת בני אדם איז דא קלאהר הלכות
סייענס האט נישט דאז ווארט
אזוי האט גיהאלטן דער ראגאטשעווער גאון .
סאו ! עס איז א שיטה און יעצט הערט מען אז
דער מהר״א איז אויך להיתר , איז דאך פשוט
כביעתא בכותחא פאר דעם וואס דארף עס.
עס איז אכזריות ארויס צו קומען לאיסור
יידן זענען רחמנים בני רחמנים .
יעצט וועל איך ברענגען א נייע ראיה
עס שטייט און מדרש אז דינה איז קודם גיוועהן
ברחם רחל און יוסף איז גיוועהן ברחם לאה
און מיט תפילה האט עס זיך גיטוישט
נו דנ״א איז גיוועהן לפי זה פון לאה און יוסף הצדיק
איז לכל הדעות בנה של רחל , איז מפורש ווי דער
ראגאטשעווער גאון , וזה ראיה גמורה להקל.
 
כביעתא בכותחא פאר דעם וואס דארף עס.
איך װיל װיסן, פארװאס האט ר' אהרן נישט געקענט זאגן, נפל ביצה לארץ? ס'איז פיהל א פאסיגערע מליצה, נישט אזױ?
1751487729871.png
 
דו האסט עפעס אזא מנהג זיך אָפּצוזאגן דײנס, און נאך צולײגן א מליצהלע, אהן זיך בכלל מתײחס זײן צום אנדערען'ס װערטער. ס'איז שװער זיך צו טענה'ן מיט אזא אײנעם.
איך פרעג, װאס זאגט די גמרא צו א צװײגל װאס איז פארריבער די שנות ערלה, ס'איז לעבעדיג פעסט און פריש, מען רײסט עס אױס מיט א שטיקל סלע צו ערד װאס האלט עס פריש אזױ אז ס'דא א שטיקל װינדאױ װאס מען קען עס צוריקלײגן; יעצט אין די װינדאו, גײט מען און מען איז עס מסבך (?) אדער מרכיב מיט א זקינה, און ס'נעמט זיך װידער בליעהן. װאס איז דער דין מיט דעם ײחור? ברױך מען אױף דעם ייחור איבערצײלן שנות ערלה משעת הרכבה? איז עס בכלל פטור פון ערלה? אדער רעכנט מען עס װײטער פאר א זקינה און מען ברױך נישט איבערצײלן שנות הערלה?
די הלכה איז אויב פלנצט מען די אלטע ייחור
און דער ערד ווערט עס נאכאמאל ערלה
אויב מען פלאנצט מעי און א זקנה בלייבט עס זקינה
פונקט ווי א ילדה.
איך האב ברוך השם גיברענגט א ראיה פון יוסף
הצדיק וואס איז גיוועהן ברחם לאה און איז גיבוירן
צו רחל און ער נחשב די זון פון רחל
א בפירוש׳ע ראיה צו דער מהלך פונעם ראגאטשעווער גאון
 
עס שטייט און מדרש אז דינה איז קודם גיוועהן
ברחם רחל און יוסף איז גיוועהן ברחם לאה
און מיט תפילה האט עס זיך גיטוישט
האט שױן הערשל אױש געזאגט אז נישט פשט זײערע גופים האבן געסװיטשט מאמע, נאר זײ זענען נתהפך געװען צו די אנדערע דזשענדער במקומם; סטעפ 1. סטעפ 2: גאט האט געסװיטשט זײערע נשמות. סארא פיקחות 🤣
 
האט שױן הערשל אױש געזאגט אז נישט פשט זײערע גופים האבן געסװיטשט מאמע, נאר זײ זענען נתהפך געװען צו די אנדערע דזשענדער במקומם; סטעפ 1. סטעפ 2: גאט האט געסװיטשט זײערע נשמות. סארא פיקחות 🤣
הערשל אויש איז מחולק מיטן מדרש
איך גיי מיטן מדרש
 
די הלכה איז אויב פלנצט מען די אלטע ייחור
און דער ערד ווערט עס נאכאמאל ערלה
אויב מען פלאנצט מעי און א זקנה בלייבט עס זקינה
פונקט ווי א ילדה.
איך האב ברוך השם גיברענגט א ראיה פון יוסף
הצדיק וואס איז גיוועהן ברחם לאה און איז גיבוירן
צו רחל און ער נחשב די זון פון רחל
א בפירוש׳ע ראיה צו דער מהלך פונעם ראגאטשעווער גאון
  • האסטו א טעות. די משנה זאגט: אילן שנעקר והסלע עמו, שטפו נהר והסלע עמו, אם יכול לחיות, פטור. ואם לאו, חייב. נישט קײן חילוק צו אין דרערד אדער אין אן אנדערן בױם.
  • אבער װען מען איז עס מרכיב בזקינה ביסטו גערעכט, ס'בלײבט א זקינה װײל מען דארף נישט צוקומען צו ביטול. אפילו אהן ביטול. הערסטע נאכאמאל: ס'װערט נישט אױס זקינה. דאס יחוס איז נאך צו די פריעדיגע בױם און ערלה רעכנט זיך לױט'ן פריערדיגן בױם - פון װאנעט ס'קומט. דאס מײנט אז ס'װערט עקשולי נישט בטל. סאױ װאס האקט ר' אהרן?
  • ביסטו װײטער נישט גערעכט, װײל א ילדה װערט יא בטל אחוץ אױב די זקינה איז לסייג ולקורות.
 
לעצט רעדאגירט:
די הלכה איז אויב פלנצט מען די אלטע ייחור
און דער ערד ווערט עס נאכאמאל ערלה
אויב מען פלאנצט מעי און א זקנה בלייבט עס זקינה
פונקט ווי א ילדה.
איך האב ברוך השם גיברענגט א ראיה פון יוסף
הצדיק וואס איז גיוועהן ברחם לאה און איז גיבוירן
צו רחל און ער נחשב די זון פון רחל
א בפירוש׳ע ראיה צו דער מהלך פונעם ראגאטשעווער גאון
קודם כל די גאנצע דמיון פון פירות צו מענטשן האט נישט קיין הענט און קיין פוס ווי איך האב שוין פריער נאכגעברעגט.

צווייטענס די שחלה מיט די בציות דערויף האט דאך א דין ווי ילדה שטעונה פירות וואס דעמאלטס גייט מען דאך זיכער נאכן ענף. וועסטו דאך אוודאי טענה'ן ווי די מתירים אז דאס הייסט נישט קיין ביצה, איז דאך חזר הדיון למקומו אז מהיכי תיתי לומר כן אינדערצייט וואס די מציאות ווייזט קלאר נישט אזוי, נו קומט דאך אלעס ווייטער אראפ צום איינעם חילוק פון ביצה מיט שחלה וואס איז א אייגענע חידוש אן קיין שום מקור און קעגן מציאות.

דריטענס, דער אילן הזקינה האט אליינס א כח הגידול, וואס צו דעם ווערט דער פרי נתייחס, אבער דא האט דאך די נתרמת בכלל נישט קיין כח הגידול נו ווי קען איך עס מייחס זיין צו איר?

פערטענס, דער וואס קען טוישן גופים פון איין פרוי צום צווייטען קען נישט טוישן די ען עי אויך? רח''ל אזעלכע שטותים צו רעדן.
 
לעצט רעדאגירט:
אבער כ'האב עס ליב גראדע; ס'פארענטפערט פארװאס יוסף איז אזױ געי געװען.
 
נאך פון ר' אהרן. אה, איך בין זיך מחיה!
יש מצב אז מ'קען אים משכנע זײן אין גלײבן אין עװעלוציע?
איך קען מיך פארשטעלן:
ר' אהרן: פארװאס זאלן אפאר מנינים ביצים דורכגײן דעם גאנצן פראצעס אױב סײװי נאר אײנס בלײבט ?
דר: אה, ס'איז א לאנגע שמועס, נישט פאר יעצט.
ר' אהרן: אה, איך װײס שױן; אם יבוא אל המחנה האחת והכהו וכו'..
1751490144289.png
 
לעצט רעדאגירט:
הערשל אויש איז מחולק מיטן מדרש
איך גיי מיטן מדרש
  • האסטו א טעות. די משנה זאגט: אילן שנעקר והסלע עמו, שטפו נהר והסלע עמו, אם יכול לחיות, פטור. ואם לאו, חייב. נישט קײן חילוק צו אין דרערד אדער אין אן אנדערן בױם.
  • אבער װען מען איז עס מרכיב בזקינה ביסטו גערעכט, ס'בלײבט א זקינה װײל מען דארף נישט צוקומען צו ביטול. אפילו אהן ביטול. הערסטע נאכאמאל: ס'װערט נישט אױס זקינה. דאס יחוס איז נאך צו די פריעדיגע בױם און ערלה רעכנט זיך לױט'ן פריערדיגן בױם - פון װאנעט ס'קומט. דאס מײנט אז ס'װערט עקשולי נישט בטל. סאױ װאס האקט ר' אהרן?
  • ביסטו װײטער נישט גערעכט, װײל א ילדה װערט יא בטל אחוץ אױב די זקינה איז לסייג ולקורות.
אנטשולדיגט
נאכאמאל אויב עס איז וואס יכול לחיות איז עס
דאך אזוי ווי אינו נעקר עס איז אזוי ווי מחובר,
אבער א שחלה איז אינו יכול לחיות
איז עס תלוש אזוי ווי א ייחר שנקצץ,
דעס איז דער צאמשטעל , ער זאגט זייער גוט
 
@בינה ודעת, דו קענסט זיך דערמאנען א פאל, אן אנדערע שערוריה והמסתעף (װי ר' אהרן האט ליב צוזאגן) װי די צד המתירים האבן זיך שטארק פארלאזט אױף דזשינס? װי בראַַקל טשיקען אדער ענליכעס?
איך געדענק נישט. אבער איין זאך דארף מען צו וויסן זייער קלאר: דאס שטייט נאך אין די ראשונים, אז מ'זעהט אסאך מאל אין גמרות אז מ'האט געפסקענט הלכות על פי רוח הקודש, פרעגן זיי ווי קען מען אזוי טוהן? אמער תורה לא בשמים הוא? ענפערען זיי, אז מברר צו זיין אן הלכה קען מען נישט מיט רוה''ק אדער מיט חכמת טבע, אבער דארט ווי דער ספק אין די הלכה איז תלוי אין א ספק אינעם מציאות, דארט גייט יא מיט רוה''ק און דאס זעלבע מיט חכמת הטבע.

דאס זעלבע דא, בימי חז''ל והראשונים האט נישט עקזעסטירט אזא זאך ווי השתלת ביצה אדער שחלה, במילא די טענה אז איך קוק נישט אויף די ען עי אינדערצייט וואס ס'איז זיך בכלל נישט סותר מיט די הלכה, איז שקר וכזב ממדריגה העליונה.
 
לעצט רעדאגירט:
אנטשולדיגט
נאכאמאל אויב עס איז וואס יכול לחיות איז עס
דאך אזוי ווי אינו נעקר עס איז אזוי ווי מחובר,
אבער א שחלה איז אינו יכול לחיות
איז עס תלוש אזוי ווי א ייחר שנקצץ,
דעס איז דער צאמשטעל , ער זאגט זייער גוט
אבער ס'איז נישט, װײל מ'קען דאך עס צוריקלײגן אין די ערשטע בתוך כמה שעות.
 
כ'קען נישט גלײבן אז ער ברענגט זיך א ראיה פונדעם:
1751491569239.png

און נאכדעם ברענגט ער זיך א ראיה פון דעם אז דנ"א איז נישט קײן פראבלעם בײ בױמער :unsure: אז מ'קען שױן צוגלײכן צו ערלה, פ"װ נישט עד הסוף..
1751491662519.png

און איך װיל פארשטײן װאס איז די חילוק פון זיך רעכענען מיט דנ"א צו מברר זײן א מציאות צו נאר אלס א סימן? אײנער פארשטײט? מיך קוקט עס אױס אַן פֿאלעסי. ס'הײסט מ'איז נישט זיכער אז דער מאן איז איר'ס? פ"װ קען מען נישט זאגן אז דא איז אױך א ספק, און ממילא ספק ממזרות, ספק א"א, ספק איסור ערוה?
1751494346877.png
 
לעצט רעדאגירט:
נאך אַן עקזעמפל פון ר' אהרן װי ער נעמט די אײנע טענה װאס לפי אױש זאגט אז די שחלה זאל נישט בטל װערן צו די צװײטע פרױ, און ער ר' אהרן נוצט דאס צוזאגן פארװאס ס'זאל יא װערן ניתק פון דעם ערשטן פרױ. אבער איברא, װי די חברה האבן ליב צוזאגן (אין אין יידיש נאך 'אבער' איז לשון נופל על לשון), װען מען לערנט יענע סוגיא איז אפ' פאר א ישיבה בחור װי מיר קלאר אז ס'איז נישט דומה.

שחת דבי שקיא, הײסט נישט אז ס'איז אפגעשניטן געװארן און װעגן דעם איז עס עבידא דפסידא. נאר די שאלה איז צו תרומה האט געקענט חל זײן װען ער האט גערעדט װאס ער האט גערעדט, און װען ס'איז נאך געװען קלײנע סטאָלקס (שחת), װאס דארף נאך אסאך אהנגעטרונקען װערן און אז נישט װעט עס גײן קאליע. זאגט מען אז היות ס'איז נישט זיכער ס'װעט אפי' אױסװאקסן, קען זײנע װערטער פון די תלושין אױף די מחוברין אדער פארקערט, נישט חל זײן. דא רעדט מען דאך װען ס'איז אפגעשניטן און ס'איז נאך אין די װינדאו װי ס'קען לעבן סײ צו מען לײגט עס צוריק סײ צו מען לײגט עס ארײן בײ א צװײטן!? און פאר'ן אפשנײדן, אױב לאזט מען די שחלה װאו עס איז, בײם ערשטן פרױ, װעט עס דאך זיכער מאכן קינדער?!, סאױ עגעין, װאס האקט ער אײער? איך מײן ער האט סתם צוגעברענגט יענעם סוגיה אין קידושין װײל פונקט רעדט די גמרא דארטן װעגן אן אישה מעוברת..
װי זאגט @ריבי, סתם אבי געשאסן.
1751492913748.png
 
Back
Top