זאגן אז די הויפט טענה זייערער איז: אז די ביציות שבשחלה איז פונקט די זעלבע הלכה ווי תרומת ביציות, איז אזוי ווי צו זאגן אז די הויפט טענה פון די אוסרים פון מאשין מצות איז אז עס איז פונקט אזוי ווי חמץ...
אודאי איז דאס די שאלה צו עס איז די זעלבע הלכה, אבער די נימוקים, די ויכוחים, די סברות, די ראיות, צו עס איז יא די זעלבע אדער נישט, זענען פארשידנארטיג.
און איינס פון די הויפט סברות לחלק, איז אז די שחלה ווערט איינס מיט די נייע גוף, ממילא ווערט עס בטל צום גוף, און זיך מער נישט מתייחס צו די פריערדיגע. אויף דעם האבן אלע דן געווען צו מען קען עס מדמה זיין צו ילדה שסיבכה בזקינה, די אלע פוסקים פון הונדערט יאר צוריק [נישט קיין חילוק צו זיי האבן גערעדט פון שחלה אדער רחם], זענען צוגעגאנגען צו די שאלה צו עס ווערט בטל צו די נייע גוף. אויף דעם האט מען אויך מאריך געווען מיט די דברי הפוסקים ביי אתרוג המורכב, ועוד ועוד, צו עס איז דא פון דארט א ראיה צו נישט.
יא, איינס פון די טענות קעגן די דמיון צו ילדה שסיבכה בזקינה איז, אז דארטן איז עס נאר א ענף, און דא הייסט די שחלה אזוי ווי א ענף מיט פירות, געבויעט אויף די הנחה פון די אוסרים, אז א שחלה הייסט שוין פערטיגע ביציות, וואס דאס איז אויך איינע פון די הויפט ויכוחים. מסכים, אבער נישט פון דעם האב איך גערעדט.
איך האב זיך מתייחס געווען צו די גרויסע טענה פון פילע, אז די גאנצע סברא אז די שחלה קען בטל ווערן צו גוף איז נישט ריכטיג, ובעיקר די טענה פון הרב מוואלקאן אז וויבאלד מען דארף נעמען מעדעצינען איז זיכער אז עס ווערט נישט בטל צום גוף. וואס כפי הנראה האט הרב מוואלקאן אנגענומען אז די טענה איז גאר א שטארקע מכריע, ער האט דאס געשריבן מיט באל"ד אותיות אין זיין תשובה, און בעיקר נאר גערעדט פון דעם אין זיין דרשה.
אויף דעם האב איך געברענגט עטליכע ראיות וואס איז משמע אז א אבר המושתל ווערט יא בטל צום גוף.
דו ווילסט דוקא רעדן פון די אנדערע טענות, מסכים, אבער הער אויף מיט די שקר אז דאס איז א נייע טאקטיק וכו' וכו', און קיינער האט פון דעם נישט גערעדט, בו בזמן וואס א גרויס חלק פון די שמועס דרייט זיך ארום דעם.
גענוג? איך ווער שוין הייזעריג.
די קענסט שרייבן פילפולים וויפיל די ווילסט נאר, אבער דאס איז ידוע פאר יעדן איינעם אז דער הויפט ארגומענט פון די מתירים פון גאנץ אנפאג איז טאקע דאס אז תרומת שחלה איז אנדערש פון תרומת בציות, וואס אויף דעם שרייען די אוסרים א גאנצן צייט אז דאס איז נישט אמת, ווייל די שחלה איז פיל מיט ביציות. ממילא טענה'ן די אוסרים אז דער גאנצער דין ביטול קומט נישט דא אהער ווייל זרע קען נישט בטל ווערן. אין אנדערע ווערטער די מתירים זענען אויך מודה אז ביי ביציות איז נישט שייך קיין ביטול, ממילא איז קלאר אז די הויפט שאלה איז דא צו דאס איז א שטיקל בשר וואס מ'קען דן זיין אויף ביטול צו דאס איז זרע וואס האט נישט קיין שייכות צו ביטול. ממילא צו מאכן גאנצע בנינים מיט פילפולים פון יא ביטול אדער נישט ביטול אינדערצייט וואס דער הויפט נקודה איז עפעס אנדערש, דאס איז א ספינעריי טאקטיק אריינצונארן מענטשען וואס זענען נישט בעובי הקורה אז כאילו דאס איז דער הויפט נידון דא, און יש סברות לכאן או לכאן.
די סברות פון ריזדשעקשן און ענף שטעונה פירות שרייבן זיי נאר לפי שיטתם אז מ'קען דאס בכלל מדמה זיין די סוגיא פון ילדה שסיבכה בזקינה, אבער זיי פאר זיך האלטן אז דער גאנצער צוגלייך הייבט זיך אינגאצן נישט אן, מעיקרא דדינא פירכא.
קיינער פון די אוסרים האט אויף א רגע נישט מסכים געווען אז מ'באטראכט די שחלה בלויז ווי א שטיקל בשר, וואס דעמאלטס הייבט זיך אן די שאלה איז צו ס'ווערט נתבטל אדער נישט, אדרבה דאס איז זייער הויפט טענה כנגד המתירים אז דאס איז דייקא נישט קיין סתם בשר, נאר בשר ''עם ביציות''. וומילא איז קיין ביטול בכלל נישט שייך דא.
גיי קוק וויאזוי הגר''מ זילבר הייבט אן זיין תשובה נאר מיט דעם יסוד, ער זאגט דארט אינמיטן: ועוד מי נתן גבול זה שעד שלא נעשה ביצית גמורה מן מה שקוראים בשר שבשחלה, אינה נחשבת ''
כזרע שאינה מתבטלת עם הענף בזקינה'', אטו כתבה תורה או הורו לנו חכמינו שאסור להשתיל זרע בגוף אחר, שנאמר דזה אינו נקרא זרע, האיסור הוא שמשתילים זרע אשה זרה בפרט אם היא ערוה על בעלה של המקבלת ההשתלה.
און ער פירט אויס: ''ועל כן אסור לשתל השחלה עם ביציותיה (שקוראים בשרה) באשה המקבלת,
''כי זרע לא שייך שתתבטל בהאשה המקבלת''.
נאר נאכדעם הערשט אין דף ה' גייט ער אריין אין זייער סברא פון ביטול אבר המושתל באדם, וואס דאס ווילן זיי ארויסלערנען פון די סוגיא פון ילדה שסיבכה בזקינה און ער לאזט זיך אריין באריכות דאס אויך אפצוווענדן.
און די זעלבע ר' מיכל שטיינמעץ שליט''א שרייבט: והרי אף שהביצית מתגדלת ומתבשלת להיות ראוי להריון ע"י הורמונים של האשה המושתלת, ואף אם יהיה מקום לומר שיש כאן גורם נוסף וזה וזה גורם, מ"מ אי אפשר להתעלם מחלק כה נכבד של בעלת השחלה (דהיינו התורמת), ולומר שהביציות עצמה בטלה ונקבע שמה על האשה המולידה
''היכן שמענו ביטול כזה''.
און די זעלבע וואלקאנער רב אין זיין תשובה גייט אינגאנצן אויף דעם קוטב, און ער פירט אויס: לכן הדבר פשוט שנידון זה אינה דומה כלל לילדה שסבכה בזקינה כמו לגבי הרחם שהביא האבן יקרה לפלפולא.
וגם כל ענין ביטול לא שייך בכי האי גוונא, כיון שניכר בהזרע שהן שייכים למקום שנוצרו בכל טבעיות שלהן, וגם לא דמי לענף הנסבך לאילן שנעשה חלק וענף מהאילן שעושה פירות והכל מין אחד, אבל השחלה הזאת עם הזרע שבה שנטעו לתוך האשה הנשתלת, הרי ניתוסף בה אבר חדשה שלא היה לה כלל ולמי תתבטל, ולאיזה מקום תתבטל מאחר שהאשה הנשתלת אין לה שום זרע מצד עצמה,
''ומה גם דעצם הדמיון לשאלתינו לדיני ילדה שסיבכה בזקינה אין ענינה לכאן דהיכן מצינו דין ביטול לגבי יוחס לגבי אבות ואמהות''.
און אזוי אויך אלע אנדערע אוסרים גייען אויף דעם קוטב אז השתלת שחלות איז פונקט ווי תרומת ביציות, און ממילא איז קיין ביטול בכלל דא נישט שייך.
ממילא צו קומען דרייען א קאפ יעצט מיט ביטול אהער און אהין, איז נישט מער ווי א פאלטשער טאקטיק צו פארדרייען פון די הויפט נקודה אז דא רעדט מען נישט פון די ''שחלה'' נאר פון די ''ביצית'' שבשחלה, וואס אויף דעם איז בכלל נישט שייך קיין ביטול בכלל אפילו לויט די מתירים.
איך וויל נאר דא נאכאמאל ברענגן דאס לשון פון הגר''מ זילבער שליט''א צו זעהן עד היכן הדברים מגיעין: ''והנראה דכיון שביררנו שהביציות שהם זרע האשה לא נעשו כבשר האשה המקבלת, והוא זרע האשה בעלת השחלה, ואם בעלת השחלה אסורה על בעל המקבלת באיסור ערוה, אסור לבעל המקבלת להוליד מביצית שבא מהשחלה,
ויש בזה איסור ממזרות לפי מה שהורה גאון ישראל וקדושו אדמו"ר זצ"ל בשו"ת דברי יואל (סי' ק"ז-ק"ט) דאם עושים הזרעה מלאכותית ומכניסים זרע איש זר באשת איש ומולידים על ידי זה הוי הולד ממזר,
והכי נמי אם מכניסים זרע אשה אחרת באשה המקבלת ובעל המקבלת מוליד על ידי זה, מולידים ממזרים. ולפי דעת מרן זצ"ל לא מועילים כלום במעשה זה שאסור לבעלה להוליד ממנה, ולכל הדעות אסור לעשות כן משום שמא ישא הולד הנולד על דרך זה אחותו מאמו שנולד לה כשהיה לה שחלה.
פחדים נוראים וואס מ'וויל דא מתיר זיין, ה' ישמרנו.
