מלך מבית דוד - ספק, נישט זיכער!
הוגה בתורה כדוד אביו - יא.
יכוף כל ישראל - ניין. אויסדריקליך נישט!
ילחם מלחמת ה' - ניין!
וכיוון שמת - דער רבי איז געשטארבן. פינטל. ער איז נישט משיח.
...
פיר סימנים:
צוויי פארמאגט די רבי זיכער נישט.
איינער זיכער יא.
איינס א ספק.
די פינפטער סימן, איז זיכער אז דער רבי גייט אריין בגדר מת, ער איז בוודאי נישט משיח. קיין ספק נישט.
ווער עס זאגט אנדערש, איז א מסלף דברי הרמב"ם, און זיין שטראף א
ציוניסט גייט מיר גאנץ ווייניג אן, זאל ער זיין א ציוניסט אויב ער וויל.
אבער פירן גאנץ כלל ישראל ווען אסאך האלטן אים פאר אן אפיקורס, משוגענער, אדער סתם נישט נוגע, איז ממש זינלאז. פארוואס עפעס זאל מען מעסטן 'כלל ישראל' מיט ווי ווייניג ער קען תורה? דער וואס קען ווייניגער תורה איז מער עלול אים צו פארהייליגן, ניין?
עכ"פ, דער רב חאצאצק האלט דאך נישט ביים זיך באציען צו קיין שום טענה וואס איינער ברענגט אפיר, ער חזר'ט נאר איבער זיינס. איך האב שוין געטראפן מיסיונערן וואס טון די זעלבע זאך.
לאמיר אפשר אויסשמועסן דער ענין פון שלוחים, וואס טון זיי אויף, וויפיל זענן טאקע געלונגן, וויאזוי מעסטן מיר (און זיי) געלונגענקייט, און וויאזוי דער וועלט וואלט אויסגעקוקט אן זיי. טאמער איינער האט עקספיריענס ווייטער ווי די PR ארטיקלן וואס מיר ליינן, וואלט איך געוואלט הערן. איך האב עס אייביג אנגעקוקט פאזיטיוו, ביז איך האב מיר געטראפן מיט א פאר שלוחים.
דער רבי פון ליובאוויטש נומבער 7 איז קלאהר אז
ער איז גיוועהן א היסטאריש פיגור אין די פאנאראמע
פון גדולים אין יידישן פאלק , וואס האבן איבער גילאזט א רושם לדורות , עס איז פשוט אז עס איז דא גרויסע מענטשן , וואס זענען נישט גיוועהן ווייניגער אין זייער קענטעניס אדער ערליכקייט, אבער די סירקומסטענסעס זענען גיוועהן אנדערש , און זיי האבן נישט איבער גילאזט אזא שטארק עפעקט און רושם לדורות ,- זיך האלטנדיג צו די חרד״ישן כלל-נישט אויס רעכענען די גדולים פון די
השכלה און רעפארמער להבדיל בין טמא וטהור,
צוריקגייענדיג פאהר יאהר הונדערט , איז לדוגמא
קען מען אפשר נעמען רבי חיים וואלאזין אבי הישיבות אלץ א היסטארישער פערזאן וואס די עפעקט איז נוגע עד היום , דער ברודער רבי זלמן
איז גיוועהן בדומה לו אבער ער איז נישט היסטאריש
וויכטיג, דער מגיד פון מעזריטש האט גיהאט פול תלמידים אבער היסטאריש זענען נאר עטליכע
ווי דער מאור עינים , נועם אלימלך , בעל התניא ,
שפעטער דורות זענען לדוגמא דער חת״ם סופר
וואס זיין אור תורה און דרשות איז מיתאמרא בבי
מדרשא און ער איז בבחינת יעקב אבינו לא מת, עס
זענען אנדערע גדולים בדורו, לדוגמא רבי מרדכי באנעט אדער מען קען אהנכאפן די פריערדיגע רבנים און פרעשבורג ווי דער מהר״ם ברבי און רבי
משולם איגרא וואס זענען גיוועהן גדולים אבער נישט
גיהאט אזא השפעה לדורות צו ווערן אזוי וויכטיג היסטאריש , מער לעצטנס קען מען נעמען א משל רבי חיים בריסקער, וואס זיין וועג פון אנאליז אין די
שקלא וטריא פון תלמוד, האט איבער גיטוישט די מהלך און אלע ישיבות כהיום , כאטש דער נצי״ב
איז גיוועהן דוגמתו אין תורה און אין בקיאות.
נאך די צווייטע מלחמה ווען דער יידישער יישוב אין
אמריקא האט זיך איינגעפונדעוועט און אויסגיברייטערט און עס זענען גיוועהן דארט מערער
תלמידי חכמים פון פריער און פון די ניי געקומענע
ווי לדוגמא רבי אליעזר סילבר רבי אליהו הענקין
רבי משה פיינשטיין , זענען אבער גיוועהן די וואס
זענען גיווארן היסטאריש לדורות לדוגמא רבי אהרן קאטלער מיט די ישיבה לייקוואד,רבי יעקב יוסף טווערסקי מיט די שטעדטל, רבי יואל טייטלבוים מיט
זיין התנגדות צו מדינת ישראל און מיט די ולא יבוש מפני המלעיגים און גיטוישט די אויסקוק פון יידן פאר
די גאס און אין שטוב, רבי מנחם מענדל שניאורסאהן
מיט די חידוש פון שליחות און זיך אריינמישן אין פאליטיק אויף א דירעקט אופן .
עס איז מעקרווירדיג אז די אלע היסטארישע פיגורן
האבן גילאזט א רושם אויף די אינערדס פון די יידישע קולטור, אויף די פנימיות פון חרד׳ישן כלל ישראל, ביז איז די פנימיות נפשיות פון נשמת ישראל.
די השפעה פון ליובאוויטש איז מער א חיצוניות׳דיג זאך פון פראפאגאנדע פון קיבוץ שלוחים און זיך פושן צו זיין וויזעבל - מען האט הנאה פון די שליחות
אז מען קומט און א פרעמד לאנד,אויך האט די מדינת ישראל נוצן פון זיי פאר אינטעליגענץ געטערינג-אבער די חב״ד לימוד און זייער טיטשינגס
איז געבליבן בחוץ,מען קען זאגן אז זיי בא ארבעטן
די קליפה-קליפת נוגה - אזוי מעורב טוב מיט אור
אבער ער קומט נישט צו די נקודה הפנימית.
