שאנדפולע משכונות אפמאך
- Thread starter מי שמאמין
- Start date
- זיך איינגעשריבן
- מאי 16, 2024
- מעסעדזשעס
- 532
- רעאקציע ראטע
- 1,923
יא אומדערהערט. צענדליגע טויזענטער ציווילע, נאר אין פופצן חדשים.
די אלע אנדערע איז דורך יארן. מיין נישט אז די אלע ישראל'ישע נצחונות פון די לעצטע 15 חדשים גייען נישט קאסטן א טייערע ציווילער פרייז און די קומענדיגע יארן, god forbid
מ'צאלט שוין נאנ-סטאפ, איין המשך ברציפות זייט ה' אייר תש"ח
זיי גייען נישט ערגעץ און מיר אויך נישט.
פארמאדבאר? ניין. ביטערע דורך פאל פאר היומעניטי? ביג טיים.
כאילו מעסטן די גאלאנען פון בליט, וואס ס'קאסט די ווייניגסטע, בארוהיגט דאס מענטשהייט
לעצט רעדאגירט:
- זיך איינגעשריבן
- מאי 15, 2024
- מעסעדזשעס
- 241
- רעאקציע ראטע
- 939
די נאמבערס פון ציווילע טויטע זענען הויעך אבער דאס אליין איז נישט גענוג. צו צוגלייכן צו אנדערע מלחמות און באשטימען עס איז 'אומדערהערט' דארף מען קאנטעקסט: וועלכע סארט מלחמה? וואס פאר א סארט שטח? וואס איז די Solider to civilian ratio וכו'.
אין די יעצטיגע מלחמה איז דא בערך 47,000 טויטע (לויט חמאס דאמינירטע גאזא געזונטהייט דעפארטמענט) פון דעם בערך 20,000 חמאס טעראריסטן (לויט איזראעל). די Ratio איז 1.35:1 פון ציווילע איבער טעראריסטן. איך מיין דאס איז רעלאטיוו נידעריג צו אנדערע מלחמות אין די מאדערנע צייט. (ביטע אויב איינער קען אריינקומען מיט קאנקרעטע דאטא).
מען דארף אויך נעמען אין אכט די קליינע צושטיפטע שטח פון עזה און אז חאמאס באנוצט זיך מיט ציוווילע זיך צו באשיצן.
אין די יעצטיגע מלחמה איז דא בערך 47,000 טויטע (לויט חמאס דאמינירטע גאזא געזונטהייט דעפארטמענט) פון דעם בערך 20,000 חמאס טעראריסטן (לויט איזראעל). די Ratio איז 1.35:1 פון ציווילע איבער טעראריסטן. איך מיין דאס איז רעלאטיוו נידעריג צו אנדערע מלחמות אין די מאדערנע צייט. (ביטע אויב איינער קען אריינקומען מיט קאנקרעטע דאטא).
מען דארף אויך נעמען אין אכט די קליינע צושטיפטע שטח פון עזה און אז חאמאס באנוצט זיך מיט ציוווילע זיך צו באשיצן.
- זיך איינגעשריבן
- מאי 16, 2024
- מעסעדזשעס
- 532
- רעאקציע ראטע
- 1,923
פאר די פארגאסענע בליט פון קדושים און נרצחים, נפשות פון ביידע זייטן, מאכט קנאפ אויס ווי הויך די ratio, צו שטח, אדער אחוז מהאוכלוסייה..
די קריימס עגענסט היומיניטי איז ריזיג
אבער כ'הער וואס דו זאגסט. מצד "סטאטיסטיקס" מוז נישט זיין "אומ"דערהערט.
סאיז אומגלויבליך און טרויעריג ווי אזוי חאמאס האט מצליח געווען צו נעמען א פאלק וואס האט די מערסטע געליטען פון דיהומניזאציע און persecution און די לעצטע 400 יאר, און א פאלק וואס האט iniated אסאך אינטערנאצניאלע אפמאכען און initiatives איבער discrimination און פעלקער מארד אין די לעצטע 80 יאר, און זיי געמאכט פאר א סאסייעטי וואס באטראכט אן אנדערע סאסייעטיס ליידען דורך די פריזעם פון "סטאטיסטיקס".
לפי דעתי איז דאס די ארגסטע תופעה פון די אטאקע.
#Just an observation
- זיך איינגעשריבן
- מאי 15, 2024
- מעסעדזשעס
- 241
- רעאקציע ראטע
- 939
100 פראצענט. דאס אז די פאטאליטעטן ראטע שטייט בעסער פון די סטאנדארט פון מאדערנע מלחמות נעמט נישט אוועק פון די טראגישקייט דערפון.
שטַאטסמַאן
היימישער קרעמלער
- זיך איינגעשריבן
- סעפ. 3, 2024
- מעסעדזשעס
- 69
- רעאקציע ראטע
- 224
דער עולם איז זייער בייז אויף די איצטיגע אפמאך, און מיט רעכט.
אבער מיר דארפן פארשטיין אז דאס איז נישט קיין נייע דיוועלאפמענט נאר וועט פאראייביג זיין אזוי, אין די מד'י כאמאס משכונות שפיל וויבאלד דאס זענען די רולס פון די געים.
קודם לאמיר פארשטיין די אינסענטיוון און מציאות ציווישן די צוויי זייטן בכלל.
כאמאס האט א ציל צו אונטערברענגן מד'י, אבער זעלבסטפארשטענדליך איז דאס נישט מעגליך אויף די מאמענט און אין אלע מאמענטן זינט כאמאס'עס גרינדונג, אבער וואס יא זיי קענען פייניגן.
א כאמאס קעמפער איז אייביג גרייט אוועקצוגעבן מער פאר'ן קריג ווי די איזרעלי סוסייעטי און זענען גרייט ביז טויט, און דאס מאכט אז ס'זאל זיין בכלל מעגליך די מציאות פון א כאמאס זייט.
די גאנצע געשפרעך פון 'מ'גייט אנלערנען כאמאס' 'מ'האט פלאך געמאכט עזה' 'ס'וועט זיין גיהנום צו באצאלן' מאכט בכלל נישט אויס וויבאלד זיי זענען גרייט און מסכים דערפאר, און דו קענסט נישט געווינען די קריג מיט מלחמה, בלויז מיט דאמינאנץ אדער אויסראטונג.
דאס אז כאמאס האט זיך מעגליך נישט געראכטן אויף די חורבן אין עזה איז מעגליך, וויבאלד זיי האבן זיך מסתם נישט געראכטן אויף אזא סוקסעס, אבער גרייט זענען זיי געווען צו אויספירן און זענען איינמאל און נאכאמאל אין היסטאריע גרייט צו צאלן די זעלבע פרייז בלויז אויף א קלענער פראפארציע, אלזא וואס איז אנדערש.
און בנוגע די פאליטישע זייט דערפון דרייט זיך אייביג די רעדל די זעלבע און געשמאקער, מד'י שרייט צו אירע מענטשן קוק וואספארא טעראריסטן און רוצחים, מיר מאכן זיך מיט, און דארפן נקמה נעמען, און די זעלבע שרייט כאמאס צו תושבי עזה קוק וואספארא חרבנות מד'י זייעט איין אויף אונזער ציוויליזאציע טויזנטער אומשולדיגע אן הייזער אומצאליגע 'קאלאטערל דעמידש' און דאס בארעכטיגט אפי' די העלדישע כאמאס זעלנער וועלכע שלאגן זיך קעגן די בארבאריזום און זייער טויט איז אויך ווערט צו באוויינען.
און די פאטריאטיזם און סימפאטיע אויף ביידע זייטן גיסט זיך טאקע איבער, און אפילו כאמאס איז פונקט אזוי פאפולער ווי בעפאר.
ממילא פארשטייען מיר שוין אז כאמאס האט גארנישט צו פארלירן, עס איז בלויז מד'י וואס איז אין פיין איבער די משכונות, פרעגט זיך די פראגע וואס האבן זיי צו געווינען און פארוואס פארהאנדלען זיי.
ס'איז דא אזא סאדיסטיש פירונג ווען מאנכע פיטערן בעלי חיים ביים פעט זו אויף חאלעמויד אז די בעל חי דארף טאנצן פאר די עסן, אזוי איז עס פרעג מיר נישט פארוואס.. , אבער אז דער יעניגער וועט אגאנצן צייט האלטן די עסן מיט 6 פיס אוועק וועט די ציג אפטראגן, ער פארשטייט אז ער פארפאטשקעט צייט, אלזא גיבט מען אביסל יעדע פאר מאל.
די נמשל איז אז כאמאס איז די װאָס פייניגט, די משכונות די עסן און מד'י די ציג, און אויב כאמאס זיצט נישט און דרייט נישט קיין קאפ מיט פארהאנדלונגען האבן זיי גארנישט פון די משכונות.
דאס איז זייער א טונקעלע מציאות און טרויעריגע ריאליטעט אז כאמאס האט אלע 'לעוורידש' און מד'י גארנישט, אבער די גוטע נייעס איז אז ס'איז 'ביי דיפאלט' דא אנדערע זייט פון די געים.
כאמאס וועט עווענטועל אויסלויפן פון קענעדי'ס וויבאלד נאר אזוי קענען זיי בלייבן אין די שפיל און אויספירן זייער תפקיד, און כדי צו אנקומען אויף די אנדערע זייט וועט מד'י אויפגעבן מער און מער אבסורדע פארלאנגן וויבאלד צו סוף וועט זיך עס מער לוינען, דאס מיינט אז די אפמאכן וועלן נאר ווערן ערגער.
ביידע זייטן ווייסן אז מד'י איז שוואכער, אבער ביידע ווייסן אז עס ענדיגט זיך אויף מד'י'ס זייט, די פראגע איז נאר ווילאנג כאמאס קען דאס האלטן ביי זיך
ביים צווייטן האלב פונעם שפיל וועט מד'י גיין אויף א נקמה מיסיע ווי קיינמאל בעפאר, אבער זיי דארפן געדאנקען אז טראץ דאס איז די ריכטיגע זאך איז דאס נישט די ציל וויבאלד אזויווי אויסגעשמועסט אנהייב וועט דאס נישט פארעכטן די ריאליטעט.
פון דארטן און ווייטער וועט די ציל דארפן זיין אדער פאר אויסראטונג און אויב איז דאס נישט מעגליך דארף די ציל זיין גענצליכע דאמינאץ פאר די נעקסטע 100 מיט די העכסטע שטאפל מעגליך, צו אין פארעם פון אקופאציע אזויווי בעפארן אויפגעבן, צו א אקופאציע דורך א אנדערע קאאפערירנדע קראפט.
אבער מיר דארפן פארשטיין אז דאס איז נישט קיין נייע דיוועלאפמענט נאר וועט פאראייביג זיין אזוי, אין די מד'י כאמאס משכונות שפיל וויבאלד דאס זענען די רולס פון די געים.
קודם לאמיר פארשטיין די אינסענטיוון און מציאות ציווישן די צוויי זייטן בכלל.
כאמאס האט א ציל צו אונטערברענגן מד'י, אבער זעלבסטפארשטענדליך איז דאס נישט מעגליך אויף די מאמענט און אין אלע מאמענטן זינט כאמאס'עס גרינדונג, אבער וואס יא זיי קענען פייניגן.
א כאמאס קעמפער איז אייביג גרייט אוועקצוגעבן מער פאר'ן קריג ווי די איזרעלי סוסייעטי און זענען גרייט ביז טויט, און דאס מאכט אז ס'זאל זיין בכלל מעגליך די מציאות פון א כאמאס זייט.
די גאנצע געשפרעך פון 'מ'גייט אנלערנען כאמאס' 'מ'האט פלאך געמאכט עזה' 'ס'וועט זיין גיהנום צו באצאלן' מאכט בכלל נישט אויס וויבאלד זיי זענען גרייט און מסכים דערפאר, און דו קענסט נישט געווינען די קריג מיט מלחמה, בלויז מיט דאמינאנץ אדער אויסראטונג.
דאס אז כאמאס האט זיך מעגליך נישט געראכטן אויף די חורבן אין עזה איז מעגליך, וויבאלד זיי האבן זיך מסתם נישט געראכטן אויף אזא סוקסעס, אבער גרייט זענען זיי געווען צו אויספירן און זענען איינמאל און נאכאמאל אין היסטאריע גרייט צו צאלן די זעלבע פרייז בלויז אויף א קלענער פראפארציע, אלזא וואס איז אנדערש.
און בנוגע די פאליטישע זייט דערפון דרייט זיך אייביג די רעדל די זעלבע און געשמאקער, מד'י שרייט צו אירע מענטשן קוק וואספארא טעראריסטן און רוצחים, מיר מאכן זיך מיט, און דארפן נקמה נעמען, און די זעלבע שרייט כאמאס צו תושבי עזה קוק וואספארא חרבנות מד'י זייעט איין אויף אונזער ציוויליזאציע טויזנטער אומשולדיגע אן הייזער אומצאליגע 'קאלאטערל דעמידש' און דאס בארעכטיגט אפי' די העלדישע כאמאס זעלנער וועלכע שלאגן זיך קעגן די בארבאריזום און זייער טויט איז אויך ווערט צו באוויינען.
און די פאטריאטיזם און סימפאטיע אויף ביידע זייטן גיסט זיך טאקע איבער, און אפילו כאמאס איז פונקט אזוי פאפולער ווי בעפאר.
ממילא פארשטייען מיר שוין אז כאמאס האט גארנישט צו פארלירן, עס איז בלויז מד'י וואס איז אין פיין איבער די משכונות, פרעגט זיך די פראגע וואס האבן זיי צו געווינען און פארוואס פארהאנדלען זיי.
ס'איז דא אזא סאדיסטיש פירונג ווען מאנכע פיטערן בעלי חיים ביים פעט זו אויף חאלעמויד אז די בעל חי דארף טאנצן פאר די עסן, אזוי איז עס פרעג מיר נישט פארוואס.. , אבער אז דער יעניגער וועט אגאנצן צייט האלטן די עסן מיט 6 פיס אוועק וועט די ציג אפטראגן, ער פארשטייט אז ער פארפאטשקעט צייט, אלזא גיבט מען אביסל יעדע פאר מאל.
די נמשל איז אז כאמאס איז די װאָס פייניגט, די משכונות די עסן און מד'י די ציג, און אויב כאמאס זיצט נישט און דרייט נישט קיין קאפ מיט פארהאנדלונגען האבן זיי גארנישט פון די משכונות.
דאס איז זייער א טונקעלע מציאות און טרויעריגע ריאליטעט אז כאמאס האט אלע 'לעוורידש' און מד'י גארנישט, אבער די גוטע נייעס איז אז ס'איז 'ביי דיפאלט' דא אנדערע זייט פון די געים.
כאמאס וועט עווענטועל אויסלויפן פון קענעדי'ס וויבאלד נאר אזוי קענען זיי בלייבן אין די שפיל און אויספירן זייער תפקיד, און כדי צו אנקומען אויף די אנדערע זייט וועט מד'י אויפגעבן מער און מער אבסורדע פארלאנגן וויבאלד צו סוף וועט זיך עס מער לוינען, דאס מיינט אז די אפמאכן וועלן נאר ווערן ערגער.
ביידע זייטן ווייסן אז מד'י איז שוואכער, אבער ביידע ווייסן אז עס ענדיגט זיך אויף מד'י'ס זייט, די פראגע איז נאר ווילאנג כאמאס קען דאס האלטן ביי זיך
ביים צווייטן האלב פונעם שפיל וועט מד'י גיין אויף א נקמה מיסיע ווי קיינמאל בעפאר, אבער זיי דארפן געדאנקען אז טראץ דאס איז די ריכטיגע זאך איז דאס נישט די ציל וויבאלד אזויווי אויסגעשמועסט אנהייב וועט דאס נישט פארעכטן די ריאליטעט.
פון דארטן און ווייטער וועט די ציל דארפן זיין אדער פאר אויסראטונג און אויב איז דאס נישט מעגליך דארף די ציל זיין גענצליכע דאמינאץ פאר די נעקסטע 100 מיט די העכסטע שטאפל מעגליך, צו אין פארעם פון אקופאציע אזויווי בעפארן אויפגעבן, צו א אקופאציע דורך א אנדערע קאאפערירנדע קראפט.
- זיך איינגעשריבן
- מאי 23, 2024
- מעסעדזשעס
- 186
- רעאקציע ראטע
- 1,168
פארוואס ביסטו אזוי פרייליך אז ס׳גייט זיך נישט אויסארבעטן? ס׳איז זייער מעגליך אז אויב פאלט עס יעצט אדורך אז צוויי יאר ארום גייט זיין א נייע אפמאך און אפילו א ערגערע אפמאך נאכן איינזעהן אז ס׳איז נישט מעגליך צו אונטערברענגן חמאס, די איינציגסטע חילוק גייט זיין אז ס׳גייט זיין נאך טויזענטע אומשולדיגע מענטשן טויט ביז די נעקסטע אפמאך.
אויב ביבי האט איינגעזעהן אז מקען נישט אונטערברענגען חמאס, אדער ס׳גייט נאך נעמען יארן און מדינת ישראל קען נישט ווייטער אזוי אנגיין צו זיין אין עזה פאר צען יאר סיי מילטעריש אדער פינאַנציעל וואס זאל ער יעצט טוהן? איך זעה צוויי אָפּציעס
1) פשוט אפפיצן פון עזה און לאזן אלע הונדערט פלאס משכונות דארט, אדער
2) מאכן א דעיל און די משכונות זאלן ווערן באפרייט,
ביידע אָפּציעס גייען האבן א שלעכטע אפעקט פאר די צוקונפט, ס׳איז נישט איבערצייגט געווארן אז אויב מ׳וואלט נישט באפרייט יחיא סינוואר אין די פרידיגע אפמאכט אז חאמאס וואלט געווען וויינגער אויפגעבויט, די איינציגסטע חילוק איז אז ס׳קען זיין אז חאמאס וואלט זיי ״געהארגט״ גלייך און נישט געהאלטן פאר משכונות אויב זיי ווייסן אז מדינות ישראל גייט נישט באפרייען פאר משכונות.
- זיך איינגעשריבן
- יוני 5, 2024
- מעסעדזשעס
- 243
- רעאקציע ראטע
- 997
@עמרם
ביסט מיר אריין אינעם גרייז רויטן ליניע, דו בלוט קומט ארויף און קאפ
ווען איינע פון די משכונות איז דיין ברודער/טאטע/שוועסטער, וואלסט עס אויך אנגערופן א שאנדפולע אפמאך ??
און מתפלל געווען אז סזאל נישט אריבערגיין?
וואט טע פליפ איז ראנג וויט יו ?
דו האסט בכלל געטראכט די פיין וואס די משפחות גייט אריבער נישט וויסענדיג אויב זיי גייען נאך אמאל זעהן זייער טאטע/שוועסטער/ברודער/מאמע לעבעדיג, אדער באגלייטן צום לעצטן רוה און א קאסטן?
איך גלייב אז נישט.
- זיך איינגעשריבן
- אוג. 8, 2024
- מעסעדזשעס
- 513
- רעאקציע ראטע
- 1,734
ההיסטוריה לא עובדת ככה:
עסקת שליט> שחרור סינואר> 7.10.
היא עובדת ככה:
עסקת שליט> שחרור סינואר> טיפוח חמאס כדי למנוע כל אפשרות להסדר מדיני, העברת כוחות לגדה כדי לתחזק מערך מטורלל של התנחלויות ומאחזים, העברת כספים לחמאס, שחיתות אפית, לקיחת שוחד, הפרת אמונים ורמאות ואז קידום הפיכה משפטית כדי לחמוק מהאישומים, מינויים לא ראויים, טיפוח אסטרטגיה של הסתמכות עיוורת על חומות וטכנולוגיה, המשך עידוד החמאס והעברת הכספים לטובת שלטונו בעזה, טיפוח הפיצול בין הגדה לעזה, התעלמות מאזהרות של כל הדרגים, דילול הכוחות לטובת ההתנחלויות> 7.10
לכן, זה לא חייב לקרות שוב.
ניר חסון
עסקת שליט> שחרור סינואר> 7.10.
היא עובדת ככה:
עסקת שליט> שחרור סינואר> טיפוח חמאס כדי למנוע כל אפשרות להסדר מדיני, העברת כוחות לגדה כדי לתחזק מערך מטורלל של התנחלויות ומאחזים, העברת כספים לחמאס, שחיתות אפית, לקיחת שוחד, הפרת אמונים ורמאות ואז קידום הפיכה משפטית כדי לחמוק מהאישומים, מינויים לא ראויים, טיפוח אסטרטגיה של הסתמכות עיוורת על חומות וטכנולוגיה, המשך עידוד החמאס והעברת הכספים לטובת שלטונו בעזה, טיפוח הפיצול בין הגדה לעזה, התעלמות מאזהרות של כל הדרגים, דילול הכוחות לטובת ההתנחלויות> 7.10
לכן, זה לא חייב לקרות שוב.
ניר חסון
זיכער האט ער געטראכט, ער האט אבער אויך געטראכט פון די אלע קרבנות ה״י וואס גייען קומען פון די אלע טעראריסטן וואס מען לאזט יעצט ארויס.
ווי שרייבט איינער אויף אייוועלט, סאיז אזוי ווי מען זאל זיך פרייען מיט די קאסטנער באן וואס די נאציס האבן געלאזט ראטעווען, כדי מען זאל זיי נישט שטערן מיטן אויסהארגענען די איבריגע אידן..
עס מוז נישט האבן שייכות מיט סינדראם פון שטאקלהאם.
עס קען זיין א חלק פונעם שיטה הקדושה והטהורה סינדראם. והמבין יבין.
(אגב ביי אונז אין קרית יואל די לעצטע פאר יאר לאזט אביסל נאך די שה"ו סינדראם געלויבט דער פון אויבן)
- זיך איינגעשריבן
- אוג. 8, 2024
- מעסעדזשעס
- 513
- רעאקציע ראטע
- 1,734
יא, יא, ביזדערווייל האבן די סינדראם שטאקלאהם שיטה הקדושה וכו', אראפגעלייגט שטארקע טענות.
ווען די אנדערע זייט ענטפערט מער ווייניגער מיט חלומות און דמיונות (און פארשטייט זיך ... לייקס...).
אבער די לינקע זענען שטאקלאהם סינדראם וכו' געליטענע. נו, נו.
ווען די אנדערע זייט ענטפערט מער ווייניגער מיט חלומות און דמיונות (און פארשטייט זיך ... לייקס...).
אבער די לינקע זענען שטאקלאהם סינדראם וכו' געליטענע. נו, נו.
לעצט רעדאגירט:
- זיך איינגעשריבן
- סעפ. 8, 2024
- מעסעדזשעס
- 128
- רעאקציע ראטע
- 484
דו זאגסט זייער גוט. איך האב אויך גענומען די פריוויליג צו נוצן די ווערטער, כאטש איך האב נישט געמיינט אז ס’איז דווקא מעגליך אין דער יעצטיקער מינוט. אבער עס בלייבט די איינציגסטע וועג ארויס פון דעם אומבאגרענעצטן “לופהאל.” כאטש עס איז באגלייט געווארן מיט דיסלייקס פון די לינקע ניקס דא, טוישט עס פארט נישט די מציאות.
עמקות התם
היימישער קרעמלער
- זיך איינגעשריבן
- יולי 30, 2024
- מעסעדזשעס
- 29
- רעאקציע ראטע
- 106
ציטוט מראש ישיבת עוד יוסף חי ביצהר הרב יצחק שפירא
שאלה: עיסקת החטופים – מה חושבים עליה, ומה צריכים לעשות האנשים שכאן בענין?
האם אנחנו אמורים להיות בעד העסקה או נגד העסקה? אני רוצה להגיד שאנחנו צריכים להיות בעד העסקה. למה? אם עכשיו משחררים שלשים חטופים – מתוכם עשרים חיים – אז הרווחנו עוד עשרים חיים. מה אחרי זה צריך לעשות? באופן פשוט, נדון בזה כמו שאנחנו דנים כאן בישיבה, בלי שום אחריות, בלי ליישם את זה... אפשר להגיד שמה שעושים הלאה זה לקיים את החוק הבינלאומי. אבל אין בתורה היתר לקיים את ההתחייבויות שלך ולא להציל יהודי, אז מה שצריך לעשות אחר כך זה להמשיך להילחם כאילו לא התחייבת על כלום. כך יהודי אמור לעבוד – אז למה לא לעשות הסכם?.. .
אלא מה הבעיה? שהכל מתוסבך, והשאלה נשאלת כאילו הכל פשוט – מה התורה אומרת. מה פירוש? תלוי באיזה הנחות עבודה אתה עובד. האם בכלל היה צריך להגיע להסכם? האם פדיון שבויים דוחה פיקוח נפש? יש הרבה שאלות. יש גם שאלה מי מנהיג את המדינה, מה ההשפעות שיש ללחצים בין לאומיים וכדומה. השאלה העיקרית היא השאלה השניה – מה תפקידנו בתוך הדבר הזה? בהחלט זה טוב שאנשים שעוסקים בתורה יעסקו בשאלות הללו מתוך תחושה שהם צריכים להכריע בשאלות הללו כאילו הם מנהיגים ולא כאילו אחרים מנהיגים.
כאן נענה גם על השאלה – למה הציבור החרדי לא מתנגד לעסקה? בפשטות הנקודה היא שהדברים עובדים 'חברתית'. ניקח דוגמא: הרב עובדיה – בזמנו – וכעת הבנים שלו אחריו – אומרים:פיקוח נפש עכשוי יותר חשוב מאשר ספק פיקוח נפש בעתיד. מי שאומר ככה מתעלם באופן פשוט – כך אומרים אנשים כמו בצלאל סמוטריץ' וכדומה – מהמציאות, ואם הוא היה דוחף קצינים וילדים שלו לתוך הצבא הוא היה מדבר אחרת, ולא היה אומר כאלה שיקולים, שהם שיקולים – בעיני אנשים ששולחים את הבנים לצבא – הזויים. להגיד שזה ספק ועכשיו זה ודאי. מה הודאי ומה הספק כאן? אני צריך למות, להסתכן, בשביל להציל מישהו אחר? כבר זו שאלה טובה. ולהסתכן סיכונים הרבה יותר גדולים? זה נשמע מופרך למי שמשקיע בלהכניס קצינים לתוך הצבא. אם אני בישיבה ולא מסכן את עצמי ודן היפוטתית – זו כבר שאלה אחרת. למה זה פתאום הופך להיות הגיוני – למרות שבעיני מי ששולח את הילדים שלו לצבא זה מופרך, (ובאמת זה מופרך)? כי הוא אומר – אני לא מנהל את הצבא, ראש הממשלה מנהל אותו, יש לו שיקולים מורכבים, כך המדינה מתנהלת, יש את החלק שלי – מה אני אמור לעשות, השיקולים הללו סבירים, ראש הממשלה אחראי מבחינה בטחונית – אז שיעשה מה שהוא רוצה. אמנם יש כאן כל מיני קבוצות שמושכות חזק בענייני בטחון – אבל הן לא המדינה, הם לא מצליחים לנהל את המדינה, אם הם ינהלו – המדינה תיחצה לשני מחנות והיא תהפוך להיות תוהו ובוהו וזה לא עובד כך. יש ראש ממשלה שרואה את הכל רחב, תופס את כולם יחד באיזושהי מידה, ואז הסברות הופכות להיות הגיוניות. לכן לא פלא ש'כל התשובות נכונות' – כי אדם צריך להחליט איפה הוא ומה הוא עושה בחיים, במה אני משקיע את החיים שלי. מי שאומר – אני משאיר את האחריות בעניינים בטחוניים בידי ראש הממשלה ואני אחראי על התורה במדינה – לא פלא שלשם הוא מגיע והוא אומר סברות שמתאימות למי שלא נמצא בענין הזה. אבל מי שמחליט שהענין שלו להיות עם הרבה אחריות על בטחון המדינה – בצלאל ואיתמר מייצגים ציבור שלוקח הכי הרבה אחריות על בטחון המדינה – רואה את הכל אחרת לגמרי.
נסביר את זה יותר: נניח שהציבור החרדי אומר – אנחנו לא שולחים את הילדים לצבא, ומעדיפים לגור בחו"ל (מאשר להתגייס לצבא). אם הם יבואו ויגידו לראש הממשלה – אנחנו נגד עסקה. למה? כי צריך להילחם. רגע – מי צריך להילחם? איך הם יכולים להגיד דבר כזה בכלל. הרי מאלה שאתם מייצגים – אף אחד לא אמור להילחם, עדיף להיות בחו"ל. אז איך יגידו דבר כזה? אז הם בשקט, כלומר – הולכים לפי המכלול, לפי הרוב.
שאלה: אז למה הם אומרים שלתמוך בעסקה זו דעת תורה? תשובה: אחרי שיש רוב – זה הדעת תורה, שבמצב הזה אני הולך על פי הרוב. כי אם אנשים שלא הולכים לצבא יגידו להילחם – זה ייצור ממש קרע. יש כאן שלשה רבנים ראשיים מאותה משפחה – משפחת יוסף – שאומרים – לא פלא – אותו דבר. אם הם יגידו שצריך להילחם – הקרע בעם יגדל הרבה יותר. הם חושבים שאין להם זכות להגיד דבר כזה.
המדינה כולה צריכה להתנהל באופן שיש אנשים שצריכים להכריע בענייני בטחון למרות שהם לא רוצים אחריות בתחום הזה. אז הם צריכים לשקול מה הכי נכון לפיקוח נפש של המדינה וזה מה שיצא להם.
האם לי בא להיות במקום שבו הם נמצאים? לא. איפה אני נמצא? אני נמצא במקום שאומר שזו סברא הזויה להגיד את ההכרעה הזו במציאות של מי שאחראי בענייני בטחון. להגיד שכשיש חטופים אני צריך למות בשביל החטוף – וזה מה שהתורה אומרת – זה הזוי. אין דבר כזה בהלכה. זה שעומדים הרבנים יוסף ומסכנים אותי – מי נתן להם רשות? נניח שמותר להם לסכן את עצמם בשביל להציל – מותר לך לסכן גם אותי? מי התיר לך?
אמנם אני לא מסכים לומר שמי שפוסק ככה זה אומר עליו שהתורה "נעשית לו סם המוות" כי גם נכון לומר שפיקוח נפש שיהיו אנשים שלומדים תורה ולא מעורבבים בזה, ויוצא שהם אומרים – אנחנו נותנים לרוב להחליט מה שהוא רוצה. אם הרוב היו נגד עסקה – פשוט לי שהם היו נגד. ה'אורים ותומים' הוא לא החשבון ההלכתי הזה, אלא הוא נכון כאשר ראש הממשלה בא ואומר שהוא הולך על זה כי טראמפ רוצה שילכו על זה – אז יוצא שטראמפ פסק להלכה שכך צריך לעשות.. .
שאלה: אז למה הוא לא אומר שכך טראמפ אמר וזהו? תשובה: כי אם הוא יגיד כך – הוא לא אמר ציבורית את מה שמשקף איפה שהוא נמצא. הוא בא ואומר – אני מסתכל על כל המכלול, ובמכלול הזה יוצא לי שזה עתידי וזה בהווה, בא נלך על זה וזהו. כהשמציאות תשתנה הוא יגיד הפוך.
שאלה: האם ביבי בסדר? תשובה: על ביבי אף פעם אין נכון ולא נכון, הוא תמיד עושה מה שהמציאות מאפשרת. יש לו אג'נדה אחת – שתהיה מדינה ליהודים. מכאן ואילך – אם זה יהיה מדינה להט"ב'ית או חרדית – זה פחות משנה. לדבר על האטום האיראני – זה חלק מהמשחקים שלו. כשהוא איפשר עינויים – אז היה ראש מוסד שאמר שיצהר יותר מסוכנת מאיראן. הכניס אנשים לכלא לכל החיים על ידי שהוא עינה אותם. למה? כי כך הוא נשאר ראש ממשלה, היה יותר מידי לחצים. הוא חי את הלחצים שיש במדינה. האם זה נכון או לא? אני לא יכול לענות על השאלה, כי הוא לא שואל את השאלה 'נכון או לא נכון'. אתה בחרת להיות במקום אחר, במקום של מצוות, ערכים וכדומה. הוא בחר משהו אחר בחיים. היום עוד אף אחד לא הצליח למצוא פתרון להחליף את היהודי הזה – הרבה שנים.
לנו יש הרבה תפקידים, גם בתחומים הללו. בסוף השאלה העיקרית היא האם רוצים שהציבור החרדי ייקח אחריות על העניינים האלה או לא. להגיד שאנחנו רוצים שיהיה ציבור חרדי שלוקח אחריות על הבטחון – זו אמירה שקשורה אלינו מאד.
אני אמנם אומר שאני נגד העסקה, אבל אין לזה משמעות כי אני בעד שיפתחו במלחמה בעזה. אבל לא שואלים אותי האם לעשות מלחמה – אז כדאי לשחרר עשרים חטופים? לא יודע מה לענות בצורה כזו.. . מנהיגי המדינה לא רוצים להקשיב לעצות פשוטות מאד מאד, והם כל הזמן אומרים שהדברים מורכבים ואי אפשר להתנהל בפשיטות. כמו הדוגמה שאני אוהב לתת – איתמר אומר לעלות להר הבית, והשב"כ אומר שזה מורכב ומסוכן, כי הוא רוצה שהערבים יוכלו לקחת את הר הבית ולהפוך את כל האיסלאם נגד מדינת ישראל. למה השב"כ רוצה את זה? כי רק אז יהיה צריך את השב"כ. הם כל הזמן משדרים – 'אנחנו האחראים על זה, אנחנו יודעים, זה רגיש וכו'', והכל מחמת תאוות שלטון. והנה, איתמר עלה להר הבית ולא קרה כלום... כך גם אם היו עושים מה שהצענו בזמנו כיצד לכבוש את עזה – הבאנו את ההצעה שלנו לקצינים בצבא (דרך דיצה אור), והם זלזלו כמובן, בלי טענות. הם רוצים להגיד שהמצב מורכב, והם נהנים מכך. הם לא רוצים שהבעיות ייפתרו, הם נהנים מהבעיות...
שאלה: עיסקת החטופים – מה חושבים עליה, ומה צריכים לעשות האנשים שכאן בענין?
האם אנחנו אמורים להיות בעד העסקה או נגד העסקה? אני רוצה להגיד שאנחנו צריכים להיות בעד העסקה. למה? אם עכשיו משחררים שלשים חטופים – מתוכם עשרים חיים – אז הרווחנו עוד עשרים חיים. מה אחרי זה צריך לעשות? באופן פשוט, נדון בזה כמו שאנחנו דנים כאן בישיבה, בלי שום אחריות, בלי ליישם את זה... אפשר להגיד שמה שעושים הלאה זה לקיים את החוק הבינלאומי. אבל אין בתורה היתר לקיים את ההתחייבויות שלך ולא להציל יהודי, אז מה שצריך לעשות אחר כך זה להמשיך להילחם כאילו לא התחייבת על כלום. כך יהודי אמור לעבוד – אז למה לא לעשות הסכם?.. .
אלא מה הבעיה? שהכל מתוסבך, והשאלה נשאלת כאילו הכל פשוט – מה התורה אומרת. מה פירוש? תלוי באיזה הנחות עבודה אתה עובד. האם בכלל היה צריך להגיע להסכם? האם פדיון שבויים דוחה פיקוח נפש? יש הרבה שאלות. יש גם שאלה מי מנהיג את המדינה, מה ההשפעות שיש ללחצים בין לאומיים וכדומה. השאלה העיקרית היא השאלה השניה – מה תפקידנו בתוך הדבר הזה? בהחלט זה טוב שאנשים שעוסקים בתורה יעסקו בשאלות הללו מתוך תחושה שהם צריכים להכריע בשאלות הללו כאילו הם מנהיגים ולא כאילו אחרים מנהיגים.
כאן נענה גם על השאלה – למה הציבור החרדי לא מתנגד לעסקה? בפשטות הנקודה היא שהדברים עובדים 'חברתית'. ניקח דוגמא: הרב עובדיה – בזמנו – וכעת הבנים שלו אחריו – אומרים:פיקוח נפש עכשוי יותר חשוב מאשר ספק פיקוח נפש בעתיד. מי שאומר ככה מתעלם באופן פשוט – כך אומרים אנשים כמו בצלאל סמוטריץ' וכדומה – מהמציאות, ואם הוא היה דוחף קצינים וילדים שלו לתוך הצבא הוא היה מדבר אחרת, ולא היה אומר כאלה שיקולים, שהם שיקולים – בעיני אנשים ששולחים את הבנים לצבא – הזויים. להגיד שזה ספק ועכשיו זה ודאי. מה הודאי ומה הספק כאן? אני צריך למות, להסתכן, בשביל להציל מישהו אחר? כבר זו שאלה טובה. ולהסתכן סיכונים הרבה יותר גדולים? זה נשמע מופרך למי שמשקיע בלהכניס קצינים לתוך הצבא. אם אני בישיבה ולא מסכן את עצמי ודן היפוטתית – זו כבר שאלה אחרת. למה זה פתאום הופך להיות הגיוני – למרות שבעיני מי ששולח את הילדים שלו לצבא זה מופרך, (ובאמת זה מופרך)? כי הוא אומר – אני לא מנהל את הצבא, ראש הממשלה מנהל אותו, יש לו שיקולים מורכבים, כך המדינה מתנהלת, יש את החלק שלי – מה אני אמור לעשות, השיקולים הללו סבירים, ראש הממשלה אחראי מבחינה בטחונית – אז שיעשה מה שהוא רוצה. אמנם יש כאן כל מיני קבוצות שמושכות חזק בענייני בטחון – אבל הן לא המדינה, הם לא מצליחים לנהל את המדינה, אם הם ינהלו – המדינה תיחצה לשני מחנות והיא תהפוך להיות תוהו ובוהו וזה לא עובד כך. יש ראש ממשלה שרואה את הכל רחב, תופס את כולם יחד באיזושהי מידה, ואז הסברות הופכות להיות הגיוניות. לכן לא פלא ש'כל התשובות נכונות' – כי אדם צריך להחליט איפה הוא ומה הוא עושה בחיים, במה אני משקיע את החיים שלי. מי שאומר – אני משאיר את האחריות בעניינים בטחוניים בידי ראש הממשלה ואני אחראי על התורה במדינה – לא פלא שלשם הוא מגיע והוא אומר סברות שמתאימות למי שלא נמצא בענין הזה. אבל מי שמחליט שהענין שלו להיות עם הרבה אחריות על בטחון המדינה – בצלאל ואיתמר מייצגים ציבור שלוקח הכי הרבה אחריות על בטחון המדינה – רואה את הכל אחרת לגמרי.
נסביר את זה יותר: נניח שהציבור החרדי אומר – אנחנו לא שולחים את הילדים לצבא, ומעדיפים לגור בחו"ל (מאשר להתגייס לצבא). אם הם יבואו ויגידו לראש הממשלה – אנחנו נגד עסקה. למה? כי צריך להילחם. רגע – מי צריך להילחם? איך הם יכולים להגיד דבר כזה בכלל. הרי מאלה שאתם מייצגים – אף אחד לא אמור להילחם, עדיף להיות בחו"ל. אז איך יגידו דבר כזה? אז הם בשקט, כלומר – הולכים לפי המכלול, לפי הרוב.
שאלה: אז למה הם אומרים שלתמוך בעסקה זו דעת תורה? תשובה: אחרי שיש רוב – זה הדעת תורה, שבמצב הזה אני הולך על פי הרוב. כי אם אנשים שלא הולכים לצבא יגידו להילחם – זה ייצור ממש קרע. יש כאן שלשה רבנים ראשיים מאותה משפחה – משפחת יוסף – שאומרים – לא פלא – אותו דבר. אם הם יגידו שצריך להילחם – הקרע בעם יגדל הרבה יותר. הם חושבים שאין להם זכות להגיד דבר כזה.
המדינה כולה צריכה להתנהל באופן שיש אנשים שצריכים להכריע בענייני בטחון למרות שהם לא רוצים אחריות בתחום הזה. אז הם צריכים לשקול מה הכי נכון לפיקוח נפש של המדינה וזה מה שיצא להם.
האם לי בא להיות במקום שבו הם נמצאים? לא. איפה אני נמצא? אני נמצא במקום שאומר שזו סברא הזויה להגיד את ההכרעה הזו במציאות של מי שאחראי בענייני בטחון. להגיד שכשיש חטופים אני צריך למות בשביל החטוף – וזה מה שהתורה אומרת – זה הזוי. אין דבר כזה בהלכה. זה שעומדים הרבנים יוסף ומסכנים אותי – מי נתן להם רשות? נניח שמותר להם לסכן את עצמם בשביל להציל – מותר לך לסכן גם אותי? מי התיר לך?
אמנם אני לא מסכים לומר שמי שפוסק ככה זה אומר עליו שהתורה "נעשית לו סם המוות" כי גם נכון לומר שפיקוח נפש שיהיו אנשים שלומדים תורה ולא מעורבבים בזה, ויוצא שהם אומרים – אנחנו נותנים לרוב להחליט מה שהוא רוצה. אם הרוב היו נגד עסקה – פשוט לי שהם היו נגד. ה'אורים ותומים' הוא לא החשבון ההלכתי הזה, אלא הוא נכון כאשר ראש הממשלה בא ואומר שהוא הולך על זה כי טראמפ רוצה שילכו על זה – אז יוצא שטראמפ פסק להלכה שכך צריך לעשות.. .
שאלה: אז למה הוא לא אומר שכך טראמפ אמר וזהו? תשובה: כי אם הוא יגיד כך – הוא לא אמר ציבורית את מה שמשקף איפה שהוא נמצא. הוא בא ואומר – אני מסתכל על כל המכלול, ובמכלול הזה יוצא לי שזה עתידי וזה בהווה, בא נלך על זה וזהו. כהשמציאות תשתנה הוא יגיד הפוך.
שאלה: האם ביבי בסדר? תשובה: על ביבי אף פעם אין נכון ולא נכון, הוא תמיד עושה מה שהמציאות מאפשרת. יש לו אג'נדה אחת – שתהיה מדינה ליהודים. מכאן ואילך – אם זה יהיה מדינה להט"ב'ית או חרדית – זה פחות משנה. לדבר על האטום האיראני – זה חלק מהמשחקים שלו. כשהוא איפשר עינויים – אז היה ראש מוסד שאמר שיצהר יותר מסוכנת מאיראן. הכניס אנשים לכלא לכל החיים על ידי שהוא עינה אותם. למה? כי כך הוא נשאר ראש ממשלה, היה יותר מידי לחצים. הוא חי את הלחצים שיש במדינה. האם זה נכון או לא? אני לא יכול לענות על השאלה, כי הוא לא שואל את השאלה 'נכון או לא נכון'. אתה בחרת להיות במקום אחר, במקום של מצוות, ערכים וכדומה. הוא בחר משהו אחר בחיים. היום עוד אף אחד לא הצליח למצוא פתרון להחליף את היהודי הזה – הרבה שנים.
לנו יש הרבה תפקידים, גם בתחומים הללו. בסוף השאלה העיקרית היא האם רוצים שהציבור החרדי ייקח אחריות על העניינים האלה או לא. להגיד שאנחנו רוצים שיהיה ציבור חרדי שלוקח אחריות על הבטחון – זו אמירה שקשורה אלינו מאד.
אני אמנם אומר שאני נגד העסקה, אבל אין לזה משמעות כי אני בעד שיפתחו במלחמה בעזה. אבל לא שואלים אותי האם לעשות מלחמה – אז כדאי לשחרר עשרים חטופים? לא יודע מה לענות בצורה כזו.. . מנהיגי המדינה לא רוצים להקשיב לעצות פשוטות מאד מאד, והם כל הזמן אומרים שהדברים מורכבים ואי אפשר להתנהל בפשיטות. כמו הדוגמה שאני אוהב לתת – איתמר אומר לעלות להר הבית, והשב"כ אומר שזה מורכב ומסוכן, כי הוא רוצה שהערבים יוכלו לקחת את הר הבית ולהפוך את כל האיסלאם נגד מדינת ישראל. למה השב"כ רוצה את זה? כי רק אז יהיה צריך את השב"כ. הם כל הזמן משדרים – 'אנחנו האחראים על זה, אנחנו יודעים, זה רגיש וכו'', והכל מחמת תאוות שלטון. והנה, איתמר עלה להר הבית ולא קרה כלום... כך גם אם היו עושים מה שהצענו בזמנו כיצד לכבוש את עזה – הבאנו את ההצעה שלנו לקצינים בצבא (דרך דיצה אור), והם זלזלו כמובן, בלי טענות. הם רוצים להגיד שהמצב מורכב, והם נהנים מכך. הם לא רוצים שהבעיות ייפתרו, הם נהנים מהבעיות...