א פרוי איז געקומען צום רב נאך דער חתונה און האט אים דערציילט, אז אין זייער שטוב דאַווענט מען נוסח ספרד, משא״כ איר מאן דאַווענט נוסח אשכנז.
בלתי ספק אז יעדער איינער זוכט זיך מתענג זיין אהבה בתענוגים (כולל אלע פרומע )אזוי ווי דער ירושלמי זאגט אז מען וועט דארפען גיבען א חשבון פארוואס מען האט נישט הנאה גיהאט פון די בריאה פון גאט, פון יעדע פרי, און הוא הדין יעדע כשר׳ע תענוג , און אויסער דעם איז דא א ענין קדש עצמך במותר לך צו וואס מען קען עווענטועל האבען א שטרעבונג צו צוקומען נאך ווען מען איז ממלא כריסו בש״ס ופוסקים , אבער דאס דרשנט מען נישט אלץ א תביעה אדער חיוב .
mekor asap
דאס אויסלערנען אינגעלייט זיך אפצוהאלטן פון חיבוק ונישוק, איז לדעתי א אומגעהויערע עוולה שאין כדוגמתה. ווער עס איז באקאנט מיט מענטל העלט, וועט וויסן אז מענטשן דארפן חיבוק, פיזישע נאנטקייט און ליבשאפט. האֳגן איז גאר געזונט פאר עמאציאנאלע רעגולאציע. בפרט אין די שווערע סטרעספול לעבן וואס מיר היימישע אידן גייען דורך - גרויסע משפחות וכו' איז דאס גאר וויכטיג. עס איז בעיסיק חלק פון רילעישנשיפ בין איש לאשתו.
ירושלמי קידושין ד.יב. בשם רב עתיד אדם ליתן דין וחשבון על כל שראת עינו ולא אכל ,דער מפרש זאגט פשט משום שאינו נותן לבו לחזור אחריהן לברך ולהודות השם ב״ה שברא מינים אלו להחיות בהם בני אדם וכו׳, ער זאגט אז גאט האט עס באשאפען דער מענטש זאל האבען הנאה האבען פאסט נישט צוזאגען עס איז נישט פאר מיר , קומט אויס קלאהר אז מען קען טהון לשם שמים הנאה צוהאבען פון די וועלט, מען דארף נישט זיין פרומער פון גאט .
נישט נאר יונגע לייט , עס גייט אהן פונקט אזוי ביי
