לייביש הכהן
אלטגעזעסענער קרעמלער
- זיך איינגעשריבן
- יולי 11, 2024
- מעסעדזשעס
- 330
- רעאקציע ראטע
- 1,202
ס׳געווען 11:00 ביינאכט איך שפאציר אריין אינעם נייט- קלאב, ס׳איז ליסטיג לעבעדיג די עולם טרינקט און פארברענגט.
איך האב געהאט איין ציהל, דאס איז, צו פראווען מיין טאלאנט פון פלירטען מיט אנדערע מיידלעך.
צום ערשט האב איך ארום געקוקט וועלעכע פון די פרויען זעען אויס סינגעל, כ׳האב באמערקט צוויי מיידלעך שמועסן, אבער זעען אויס אפען פאר קאמפעני.
מיט א גראדע ריקען שפאציר איך צי צו, און האק זיי א רגע איבער די שמועס, זיך אנרופענדיג: א גוטן, לאמיר עס מאכן שנעל, איך האב א מנהג צו באגריסן די זיסטע מיידלעך אינעם גאנצן באר, טא קענען ענק מיר אפשר העלפן זאגן א גוטן צו די מיידלעך וואס שטייען דא נישט ווייט פון אונז…
די צוויי מיידלעך האבן אויסגעשאסן אין א געלעכטער, ס׳האט זיי שטארק געכאפ מיין סענס אויף יומער…
דערנאך זאג איך זיי: כ׳ווייס ענק האלטן יעצט אינמיטן א שמועס, אבער ביידע פון ענק זעען אויס געוואלדיג! מיין נאמען איז ״לייביש״, דערביי געבנדיג פאר ביידע מיין האנט. ביידע האבן גוטמוטיג צוריק געשאקלט, און זיך אינטערדוסט מיט זייערע נעמען; ״לינדסי און דזשעסיקע״.
הערטס מיר אויס לינדסי און דזשעסיקע רוף איך זיך אן; איך ווייס גארנישט פון ענק, כ׳דארף שוין כמעט צוריק גיין צו מיינע חברים, פארט, אפשר זאגן ענק מיר וואס איז די מערסטע פאן זאך וואס ענק האבן נאר אמאל געטון ציזאמען די יאר?
אונז זעמיר געגאנגן געגאנגן סקיי דייווינג פאר די ערשטע מאל, רופט זיך אן פון ״לינדסי״ מיט א שמייכל.
עכט לינדסי? זענען ענק געווען דערשראקן, פרעג איך איר מיט נייגער?
זיכער, האקט אריין דזשעסיקע, אויסשיסענדיג אין א געלעכטער.
וואף, ענק דארפן צו האבן אסאך גאטס, רוף איך זיך אן מיט התפעלות!! וואס האט ענק אינספערירט דאס צו טאן, לכאורה ארויס צי גיין פונעם קאנפערט זאון? רוב מענטשן וואלטן מורא געהאט דאס ציטאן.
יא יא, רופן זיי זיך אן ציזאמען.
נייס, זאג איך זיי. “כ’האב גלייך באמערקט ענק זענען ווייט נישט די טיפיקל מיידלעך ווי אלע אנדערע דא אינעם באר. ענקער ענערדזשי, און ברעיווערי, האט מיר גלייך געכאפט אויף די מינוט..
איך האב זיכער געמאכט נישט צו האלטן קיין משקה אין מיין האנט בשעת׳ן אינטערעקטן מיט זיי, נאר ליבערשט רעדן מיט זאפט, מאכנדיג מוישנס מיט מיינע הענט.
כ׳האב באמערקט ווי ״דזשעסיקע׳ס״ האר הענגט פון פארנט אויף אן אינטערעסאנטען אויפן, האב איך זיך אנגערופן צו איר: ״דזשעסיקע״ האלט א רגע. כ׳האב עס לייכטערהייט געריקט מער הינטערוויילאכטס.
״הער ווי גא״ ״דזשעסיקע״, יעצט זעסטו אויס אסאך בעסער, זאג איך איר, דערביי מאכנדיג א ״היי פייוו״.
כ׳האב נישט פרבירט איר צו טאטשן ווייטער, נאר זיך א טראפקעלע אפגעריקט, דערביי געבנדיג איר ספעיס. ס׳איז מיר געווען ענדערשט זי זאל ווילן איך זאל זיך שפילן מיט איר מער, ווי איידער זי זאל זיך שפירן ווי איך שטיי איר אין וועג…
נאכען שמועסן עטליכע מינוט רוף איך זיך אן סארקאסטיש צו זיי ביידע: העי לאמיר גיין דארט אין יענעם ווינקעל שפילן קארטן אפאר מינוט, איך גיי ענק ביידע שטויסן אין מחילה…
איך האב זיי ביידע אנגעכאפט ביים עלנבויגן און זיך גערוקט צום צווייטן ארט.
די שמועס איז ווייטער געגאנגען גאר בטעמ׳ט, כ׳האב זיכער געמאכט אריין צו ווארפן עטליכע מאל קאמפלימענטס פאר ביידע ווי זיס זייער שמייכל איז, און ווי עס מאכט מיר פשוט פארגעסן פון מיינע חברים וואס ווארטן מיר אינדרויסן…
הקיצור: די צייט האט זיך געריקט, איך האב שוין געברויכט אהיים גיין.
איידער מיר האבן זיך געזעגנט האב איך זיכער געמאכט זיי צו זאגן ווי געשמאק ס׳איז געווען צו פארברענגן ציזאמען, וואס פאר דעם אליינס אז כ׳האב זיי געטראפן, האט זיך אלעס געלוינט…! צוענדנדיג, אז מיט אלזעכע זיסע נשמות ווי ענק האב איך זיך נאך קיינמאל נישט באגעגנט! כ׳האף נאר אז נעקסטע מאל וואס כ׳קום אינעם קלאב, וועל איך האבן ענקער הילף צו באגריסן די פילע מענטשן וואס דרייען זיך דא, ס׳וועט זיכער מאכן די ארבעט אסאך לייכטער…
איך האב געהאט איין ציהל, דאס איז, צו פראווען מיין טאלאנט פון פלירטען מיט אנדערע מיידלעך.
צום ערשט האב איך ארום געקוקט וועלעכע פון די פרויען זעען אויס סינגעל, כ׳האב באמערקט צוויי מיידלעך שמועסן, אבער זעען אויס אפען פאר קאמפעני.
מיט א גראדע ריקען שפאציר איך צי צו, און האק זיי א רגע איבער די שמועס, זיך אנרופענדיג: א גוטן, לאמיר עס מאכן שנעל, איך האב א מנהג צו באגריסן די זיסטע מיידלעך אינעם גאנצן באר, טא קענען ענק מיר אפשר העלפן זאגן א גוטן צו די מיידלעך וואס שטייען דא נישט ווייט פון אונז…
די צוויי מיידלעך האבן אויסגעשאסן אין א געלעכטער, ס׳האט זיי שטארק געכאפ מיין סענס אויף יומער…
דערנאך זאג איך זיי: כ׳ווייס ענק האלטן יעצט אינמיטן א שמועס, אבער ביידע פון ענק זעען אויס געוואלדיג! מיין נאמען איז ״לייביש״, דערביי געבנדיג פאר ביידע מיין האנט. ביידע האבן גוטמוטיג צוריק געשאקלט, און זיך אינטערדוסט מיט זייערע נעמען; ״לינדסי און דזשעסיקע״.
הערטס מיר אויס לינדסי און דזשעסיקע רוף איך זיך אן; איך ווייס גארנישט פון ענק, כ׳דארף שוין כמעט צוריק גיין צו מיינע חברים, פארט, אפשר זאגן ענק מיר וואס איז די מערסטע פאן זאך וואס ענק האבן נאר אמאל געטון ציזאמען די יאר?
אונז זעמיר געגאנגן געגאנגן סקיי דייווינג פאר די ערשטע מאל, רופט זיך אן פון ״לינדסי״ מיט א שמייכל.
עכט לינדסי? זענען ענק געווען דערשראקן, פרעג איך איר מיט נייגער?
זיכער, האקט אריין דזשעסיקע, אויסשיסענדיג אין א געלעכטער.
וואף, ענק דארפן צו האבן אסאך גאטס, רוף איך זיך אן מיט התפעלות!! וואס האט ענק אינספערירט דאס צו טאן, לכאורה ארויס צי גיין פונעם קאנפערט זאון? רוב מענטשן וואלטן מורא געהאט דאס ציטאן.
יא יא, רופן זיי זיך אן ציזאמען.
נייס, זאג איך זיי. “כ’האב גלייך באמערקט ענק זענען ווייט נישט די טיפיקל מיידלעך ווי אלע אנדערע דא אינעם באר. ענקער ענערדזשי, און ברעיווערי, האט מיר גלייך געכאפט אויף די מינוט..
איך האב זיכער געמאכט נישט צו האלטן קיין משקה אין מיין האנט בשעת׳ן אינטערעקטן מיט זיי, נאר ליבערשט רעדן מיט זאפט, מאכנדיג מוישנס מיט מיינע הענט.
כ׳האב באמערקט ווי ״דזשעסיקע׳ס״ האר הענגט פון פארנט אויף אן אינטערעסאנטען אויפן, האב איך זיך אנגערופן צו איר: ״דזשעסיקע״ האלט א רגע. כ׳האב עס לייכטערהייט געריקט מער הינטערוויילאכטס.
״הער ווי גא״ ״דזשעסיקע״, יעצט זעסטו אויס אסאך בעסער, זאג איך איר, דערביי מאכנדיג א ״היי פייוו״.
כ׳האב נישט פרבירט איר צו טאטשן ווייטער, נאר זיך א טראפקעלע אפגעריקט, דערביי געבנדיג איר ספעיס. ס׳איז מיר געווען ענדערשט זי זאל ווילן איך זאל זיך שפילן מיט איר מער, ווי איידער זי זאל זיך שפירן ווי איך שטיי איר אין וועג…
נאכען שמועסן עטליכע מינוט רוף איך זיך אן סארקאסטיש צו זיי ביידע: העי לאמיר גיין דארט אין יענעם ווינקעל שפילן קארטן אפאר מינוט, איך גיי ענק ביידע שטויסן אין מחילה…
איך האב זיי ביידע אנגעכאפט ביים עלנבויגן און זיך גערוקט צום צווייטן ארט.די שמועס איז ווייטער געגאנגען גאר בטעמ׳ט, כ׳האב זיכער געמאכט אריין צו ווארפן עטליכע מאל קאמפלימענטס פאר ביידע ווי זיס זייער שמייכל איז, און ווי עס מאכט מיר פשוט פארגעסן פון מיינע חברים וואס ווארטן מיר אינדרויסן…
הקיצור: די צייט האט זיך געריקט, איך האב שוין געברויכט אהיים גיין.
איידער מיר האבן זיך געזעגנט האב איך זיכער געמאכט זיי צו זאגן ווי געשמאק ס׳איז געווען צו פארברענגן ציזאמען, וואס פאר דעם אליינס אז כ׳האב זיי געטראפן, האט זיך אלעס געלוינט…! צוענדנדיג, אז מיט אלזעכע זיסע נשמות ווי ענק האב איך זיך נאך קיינמאל נישט באגעגנט! כ׳האף נאר אז נעקסטע מאל וואס כ׳קום אינעם קלאב, וועל איך האבן ענקער הילף צו באגריסן די פילע מענטשן וואס דרייען זיך דא, ס׳וועט זיכער מאכן די ארבעט אסאך לייכטער…
לעצט רעדאגירט:
