- זיך איינגעשריבן
- סעפ. 12, 2024
- מעסעדזשעס
- 602
- רעאקציע ראטע
- 3,090
- פונקטן
- 423
דער געדאנק פון פּערענטאל לייסענסינג - דאס איז, די נויטווענדיגקייט צו באקומען אן ערלויבעניש פון דער רעגירונג איידער מען האט קינדער - כאטש וואס עס קלינגט ביי רוב מענטשן ווי עפעס אומדערהערט, זענען אין די לעצטערע יארן ערשינען עטליכע ערנסטע ארגומענטן פאר אזא סיסטעם.
דער הויפט טענה איז פשוט. אויב מיר דארפן האבן לייסענס כדי צו פירן א קאר, עפענען א ביזנעס, אדער פראקטיצירן מעדיצין, ווייל אין די פעלדער קען מען שאדן מאכן פאר אנדערע מענטשן אויב מען איז נישט גענוג קוואליפיצירט, איז וויאזוי קען זיין אז קיינער פרעגט נישט קיין קשיות ווען עס קומט צו עפעס וואס פארמאגט אזויפיל מער פאטענציאל צו שאטן - דאס אויפציען קינדער?
דאס איז נישט סתם קיין טעארעטישע דעבאטע. מיליאנען קינדער ווערן אייגנטליך יעדעס יאר געשעדיגט דורך שלעכטע אויפציאונג - פיזישע און עמאציאנעלע אביוז, פארנאכלעסונג, טראגעדיעס פון עלטערן וואס זענען נישט גרייט אדער נישט ביכולת קעיר צו נעמען פון א קינד געהעריג. אויב אזא סיסטעם פון לייסענסינג וואלט געקענט אויסמיידן אפילו א טייל פון די ליידן, זאל מען נישט כאטש רעדן איבער אזא מעגליכקייט?
דער ערשטער טענה אויף צוריק איז, אז רעפראדוקציע איז בכלל נישט דומה צו פירן א קאר אדער עפענען א ביזנעס. דאס איז עפעס וואס איז א טיפע ביאלאגישע צורך אין הארץ פון יעדן מענטש, אזוי אז די רעגירונג האט נישט קיין שום רעכט דאס צו באגרעניצן.
דערנאך זענען פארהאן פראקטישע פראבלעמען, נעמליך, וויאזוי פונקטליך זאל מען טעסטן צי איינער איז יא אדער נישט פעאיג דערצו, און וויאזוי וועט מען זיכער מאכן אז די טעסטס זענען נישט באזירט אויף ראסיזם, דיסקרימינאציע, עקאנאמישע אינעקוואליטי.
שוין אפגערעדט אז עס וועט כמעט נישט מעגליך זיין דאס צו אינפארסירן. שטעלן שומרים אין אלע שלאף צימערן? און וואס וועט מען טוהן מיט פארלעצער? צונעמען פון זיי די קינדער? איז דאס באמת א בעסערע אפציע?
וואס האלט איר?
דער הויפט טענה איז פשוט. אויב מיר דארפן האבן לייסענס כדי צו פירן א קאר, עפענען א ביזנעס, אדער פראקטיצירן מעדיצין, ווייל אין די פעלדער קען מען שאדן מאכן פאר אנדערע מענטשן אויב מען איז נישט גענוג קוואליפיצירט, איז וויאזוי קען זיין אז קיינער פרעגט נישט קיין קשיות ווען עס קומט צו עפעס וואס פארמאגט אזויפיל מער פאטענציאל צו שאטן - דאס אויפציען קינדער?
דאס איז נישט סתם קיין טעארעטישע דעבאטע. מיליאנען קינדער ווערן אייגנטליך יעדעס יאר געשעדיגט דורך שלעכטע אויפציאונג - פיזישע און עמאציאנעלע אביוז, פארנאכלעסונג, טראגעדיעס פון עלטערן וואס זענען נישט גרייט אדער נישט ביכולת קעיר צו נעמען פון א קינד געהעריג. אויב אזא סיסטעם פון לייסענסינג וואלט געקענט אויסמיידן אפילו א טייל פון די ליידן, זאל מען נישט כאטש רעדן איבער אזא מעגליכקייט?
דער ערשטער טענה אויף צוריק איז, אז רעפראדוקציע איז בכלל נישט דומה צו פירן א קאר אדער עפענען א ביזנעס. דאס איז עפעס וואס איז א טיפע ביאלאגישע צורך אין הארץ פון יעדן מענטש, אזוי אז די רעגירונג האט נישט קיין שום רעכט דאס צו באגרעניצן.
דערנאך זענען פארהאן פראקטישע פראבלעמען, נעמליך, וויאזוי פונקטליך זאל מען טעסטן צי איינער איז יא אדער נישט פעאיג דערצו, און וויאזוי וועט מען זיכער מאכן אז די טעסטס זענען נישט באזירט אויף ראסיזם, דיסקרימינאציע, עקאנאמישע אינעקוואליטי.
שוין אפגערעדט אז עס וועט כמעט נישט מעגליך זיין דאס צו אינפארסירן. שטעלן שומרים אין אלע שלאף צימערן? און וואס וועט מען טוהן מיט פארלעצער? צונעמען פון זיי די קינדער? איז דאס באמת א בעסערע אפציע?
וואס האלט איר?
