הלכהדיגע שאלה בענין השתלת שחלות - Ovarian Transplant

כדי להרחיב הדיבור והבנת הענין על פי הלכה
במשנה נדה כא. המפלת מין חיה ועוף …אם זכר תשב לזכר , ואם נקבה תשב לנקבה …
שטעלט זיך א קשיא , ווי אזוי קען דאס זיין אז צי
א פרוי ווערט גיבוירן א מין חיה , די דנ״אDNA שטימט דאך נישט ,
די איינציגע וועג ציפארשטיין , וואס די משנה
רעדט , איז אז מען האט שותל גיוועהן אן עמבריא
פון א חיה עובר , און עס האט זיך אנטוויקלט
אין די רחם פון די פרוי , interspecies surrogacy , און די משנה זאגט ,״אמו״ טמאה
לידה , ווייל די הלכה קוקט אויף די אנטוויקלונג
אין לידה , מען רעכנט זיך נישט מיט DNA
הוא אשר דברנו , אז די הלכה אנערקענט נישט
DNA.
יענקל מילר פארצײלט אױף זײן קאסעטע אז װײערלעס טעלעפאנען האט מען שױן אױסגעפונען אסאך פריער װי קעיבל. פון װאנעט װײסט מען?
װײל מען האט געגראבן אין מעסעטשוּסעטס אין די 70s און מ'האט געטראפן טעלעפאן װײערס; אבער מען האט געגראבן ערגעץ אנדערש אין די 30s און מ'האט "גארנישט" געטראפן.
אבער דער אמת איז אז ר' ישעי' זילברשטײן מ'װײטצען בעמח"ס משנה למלך על הרמבם דערמאנט שױן עפעס ענליך אין אײנע פון די תל תלפיות קובצים, פון װעלכעס כתב עת, ער איז אױך געװען ראש הװעדה הרוחנית פאר לצד פון ר' דוד צבי קצבורג (קובץ תל תלפיות שנת תרסח - פונקט דיע טרעף איך נאר דעם דעקל דערפון אױף היברו בוקס. איך האב עס געזעהן פון רב א א מײזלס װי ער ברענגט עס אין זײן תשובה. הגם ער רב מײזלס פרעג אים אפ זײן, ר' זילברשטײן'ס, הוכחה און זאגט אז מ'קען נישט צוגלײכן נידון דידן צו איסור נדות):
Screenshot 2025-07-08 174722.png
Screenshot 2025-07-08 1747222.png
 
די הלכה איז אזוי , ווייל עס גישעהט ליידער,
און דעס די פסק פון רבנים בזמנינו בעיסט אויף
רבי עקיבא איגר ועוד.
דער מדרש איז דאך פארקערט ,אז אפילו די
צורה פון קינד איז אזוי ווי דער בועל , אבער
לכל דיניו איז ער כשר , ווייל איך זאג אין די הלכה
רוב בעילות אחר הבעל , און אפילו לדין לירש
בין הבנים , כל זה מבואר בפוסקים ,

די חידוש פון די לעצטיגע , איז אפילו DNA
איז אויך נישט מכריע , און איך גיי נאך רוב
און דאס קינד איז כשר .
 
אבער דער אמת איז אז ר' ישעי' זילברשטײן מ'װײטצען בעמח"ס משנה למלך על הרמבם דערמאנט שױן עפעס ענליך אין אײנע פון די תל תלפיות קובצים, פון װעלכעס כתב עת, ער איז אױך געװען ראש הװעדה הרוחנית פאר לצד פון ר' דוד צבי קצבורג (קובץ תל תלפיות שנת תרסח - פונקט דיע טרעף איך נאר דעם דעקל דערפון אױף היברו בוקס. איך האב עס געזעהן פון רב א א מײזלס װי ער ברענגט עס אין זײן תשובה. הגם ער רב מײזלס פרעג אים אפ זײן, ר' זילברשטײן'ס, הוכחה און זאגט אז מ'קען נישט צוגלײכן נידון דידן צו איסור נדות):
View attachment 6610View attachment 6611
ווערטער זענען נישט קלאהר וואס ער מיינט,
-וואס איז א חילוק וואס איך בין עס מחזיק
צו מגופה צו נישט-אויב איז עס חי ויולדת
איז א סימן אז עס איז נישט טריפה ,
ביי קרום שעלה מחמת מכה דאינו קרום
זאג איך עס סופו ליסתר , און על כן בלייבט
טריפה , דא ביי רחם אויב יס איז חי ויולדת
איז כשר , ונראה דבריו צריכין עיון
 
כדי להרחיב הדיבור והבנת הענין על פי הלכה
במשנה נדה כא. המפלת מין חיה ועוף …אם זכר תשב לזכר , ואם נקבה תשב לנקבה …
שטעלט זיך א קשיא , ווי אזוי קען דאס זיין אז צי
א פרוי ווערט גיבוירן א מין חיה , די דנ״אDNA שטימט דאך נישט ,
די איינציגע וועג ציפארשטיין , וואס די משנה
רעדט , איז אז מען האט שותל גיוועהן אן עמבריא
פון א חיה עובר , און עס האט זיך אנטוויקלט
אין די רחם פון די פרוי , interspecies surrogacy , און די משנה זאגט ,״אמו״ טמאה
לידה , ווייל די הלכה קוקט אויף די אנטוויקלונג
אין לידה , מען רעכנט זיך נישט מיט DNA
הוא אשר דברנו , אז די הלכה אנערקענט נישט
DNA.
די איינציגע וועג צו פארשטיין די משנה? ממש אזוי?

און די אלע אנדערע זאכן וואס די משנה רעכענט דארט אויס המפלת כמין קליפה, כמין שערה, כמין עפר, כמין יבחושין אדומים, כמין דגים חגבים שקצים ורמשים, האט מען אפשר אויך משתיל געווען אין איר...? איך האב נישט געוויסט אז שערות מיט עפר האבן א רחם...
און שפעטער אין די גמרא שטייט המפלת כמין לילית, זאגט רש''י א קינד מיט פליגלען וואס זעהט אויס ווי א שד. געוואלד, ווער האט פון זיי ארויסדערווישט א רחם...? אפשר בניהו בן יהוידע פון אשמדאי מלך השדים....

און וועגן דעם לאמיר שיין אריינקוקן אין רש''י: המפלת ''דבר שצורתו כמין קליפה'' וכו',

אה! האמיר שוין ב''ה נאך א וועג וויאזוי מפרש צו זיין די משנה. נו שוין, דארף מען שוין נישט גיין אפיר זוכן קיין רחם ערגעץ ווי אינעם עפר... אדער ארגאנעזירן א נסיעה צו די הרי חושך... רחמנא שזיב...
 
לעצט רעדאגירט:
לגבי דן זיין וואס חז"ל וואלטן געהאלטן אויב וואלטן זיין געוואוסט די מציאות פון די ען עי איז בעצם לעכערליך, ס'איז ווי איינער זאל פרעגן וואס די תורה וואלט געהאלטן לגבי בריאות העולם אויב וואלט מען דאן געוואוסט פון די אלע ראיות פון גיל העולם וואס מען ווייסט היינט מכח המציאות.

אבער כמובן, דא איז מען דן אינעם גייסט פון חז"ל און לויט די הלכות וואס זיי האבן אוועקגעשטעלט און ווי מיר נעמען אן פון זייערע ווערטער, און מ'פראבירט מדמה צו זיין מלתא למלתא ווי ווייט מעגליך אזוי אז ס'זאל זיין די נענטסטע וואס איז שייך לדמויי און פון דעם לערנט מען ארויס.

יעצט דארף מען קודם פארשטייט אז אודאי מוז מען קענען דעם מציאות הברור לנו בימינו מיט א הונדערט פראצענטיגע פונקטליכקייט, ווייל אויב נישט איז נישט שייך צו מדמה זיין צו א זאך וואס דו פארשטייט נישט וויזוי דאס ארבעט.

נאך א וויכטיגע נקודה.
יעדע דמיון צווישן צוויי זאכן איז שייך צו מחלק זיין, ס'טייטשט טרעפן זאכן וואס זענען אנדערש, און טאקע אויף דעם ארבעט די כח הדמיון אויף צו פארגלייכן די צוויי זאכן על אף וואס זיי זענען נישט אקוראט די זעלבע, נאר אויף אן אופן וואס מען האט א חילוק וואס ברענגט א גענוג שטארקע סברה לחלק צו זאגן אז די צוויי זענען נישט שייך צו מדמה זיין, און טאקע דער איינצלהייט וואס איז בלויז פארהאן ביים דבר שבא ללמד איז די סיבה פארוואס די דין איז אזוי ביי איר, און וואו ס'וועט נישט זיין דער איינצלהייט וועט די דין זיין אנדערש, וועט מען דארפן קודם דן זיין אין די סברא, דערנאך זוכן פון אנדערע ענליכע פעלער צו זען דעם דין דארט און אזוי קען זיך פארציען א ים פון מראה מקומות מיט סברות און דעות לכאן ולכאן און ס'נישט דא קיין אמת'ע קלארע איינזייטיגע וועג צו פסקענען.

כפי הנראה איז דא אזא סארט פאל.
מ'איז דן אויב חז"ל האבן בכלל געוואוסט די מציאות וואס מיר ווייסן היינט.
אויב די מציאות וואס מיר ווייסן היינט רעדט אריין אין די הלכות וואס חז"ל האבן געמאכט באזירט אויף וואס זיי האבן דאן געוואוסט.
צו קען מען מדמה זיין השתלה צו הרכבה וכדו', און אויב יא, איז מען עס מדמה לויט ווי וואס חז"ל האבן דעמאלט געוואוסט אויף ביידע אדער לויט ווי אזוי מיר ווייסן היינט אויף ביידע.

יעצט וויל איך ברענגן א באקאנטע גמרא אין נדרים דף כ.-:, און זען וואס די תלמידי חכמים דא זאגן דערויף צו מען עפעס ארויסלערנען דערפון אויף אהער.
שאלו את אימא שלום מפני מה בניך יפיפין ביותר אמרה להן אינו מספר עמי לא בתחלת הלילה ולא בסוף הלילה אלא בחצות הלילה וכשהוא מספר מגלה טפח ומכסה טפח ודומה עליו כמי שכפאו שד ואמרתי לו מה טעם ואמר לי כדי שלא אתן את עיני באשה אחרת ונמצאו בניו באין לידי ממזרות לא קשיא הא במילי דתשמיש הא במילי אחרנייתא א''ר יוחנן זו דברי יוחנן בן דהבאי אבל אמרו חכמים אין הלכה כיוחנן בן דהבאי אלא כל מה שאדם רוצה לעשות באשתו עושה משל לבשר הבא מבית הטבח רצה לאכלו במלח אוכלו צלי אוכלו מבושל אוכלו שלוק אוכלו וכן דג הבא מבית הצייד אמר אמימר מאן מלאכי השרת רבנן דאי תימא מלאכי השרת ממש אמאי אמר רבי יוחנן אין הלכה כיוחנן בן דהבאי הא אינהו בקיאי בצורת הולד טפי ואמאי קרו להו מלאכי השרת דמצייני כמלאכי השרת.
 
. און רבי מאיר אבן אלדבי אן אייניקל פונעם רא''ש אין זיין ספר שבילי אמונה הנתיב הרביעי השביל השני ד"ה הרחם, זאגט אויך זייער קלאר אזוי ווי מיר ווייסן עס היינט צוטאג, וזה
לשונו: וסמוך לרחם הם שני ביצי האשה שהם מקום זרע לאשה, ומהם ישפך זרע האשה לחלל הרחם דרך גרונו, וכאשר יוצק זרע הזכר ברחם, יצא גם כן זרע מאותם ביצי האשה, וישתתף עם הזרע ההוא של הזכר ואז יולד מהם מה שנולד.
.
זיי אזוי גוט און פארטייטש וכאשר יוצק זרע הזכר ברחם יצא גם כן זרע מאותם ביצי האשה
א צד דן זיין אפשר ווי באלד סאיז נישט נגמר האט עס נישט קיין דין זרע? וואס הייסט נגמר און וואס הייסט נישט נגמר? נאכן אביולעישן איז עס שוין יא נגמר? ס'פעלט דאך נאכדעם נאכאלץ אויס נאך א צוטיילונג אז ס'זאל קענען געפרוכטבארט ווערן? און נאכן הפרייה פעלט נאך אויס נאך טריליאנען צוטיילונגען אז ס'זאל ווערן א גוף שלם? און נאך דערצו אז דער וולד וואס ווערט נוצר, איז דומה ממש לבעלת השחלה פונקט אזוי ביי השתלת שחלה ווי ביי השתלת ביצה, נו ווי שטעקט דא א חילוק רבונא דעלמא כולא?

און דער אמת איז, אז איך האב באמת טאקע געוואלט מאריך זיין מיט נאך א תגובה איבער פונקטליך וויאזוי אביולעישן גייט צו, כדי צו קענען פארשטיין די נארישקייט פון די טענת המתירים איבער די חילוק פון השתלת שחלה און השתלת ביצה. נאר יעצט זעה איך אז @קץ דוחק האט מיך שוין מקדים געווען מסביר צו זיין דעם גאנצן ענין בפרטי פרטיות, תשואת חן חן לו. ממילא איז פשוט איבריג עס איבערצוגיין. אבער נאר בקיצור נמרץ וועל איך איבערגיין די ראשי פרקים היוצא מתמצית דבריו. און איך וויל קלארשטעלן אז איך רוף עס דווקא נישט אן, און איך שרייב דירעקט נישט מיט די הויכע שפראך, וואס גיבט נישט צו להבנת הענין, און ווי אויך האב איך כמעט נישט דערמאנט אסאך פרטים ופרטי פרטים וואס קען בלויז נאך מער צומישן, ווייל איך וויל אז יעדער זאל עס פארשטיין ווי ווייט ס'איז בכלל נישט דא קיין אמת'דיגער סברא להיתר.

איז אזוי: באמת געשעהט דא דריי שטאפלן. קודם די תקופה פון ''אוממעטשארט עגג'' דאס איז ווען די ביצה סעל איז זייענדיג נאך באהאפטען אין די שחליים ארומגענומען מיט די ''פאליקעל''. דאס איז אזא שיכט פון סעלס וואס נעמען ארום די ביצה, און טוען צושטעלן אזוי ווי סופארט פאר די ביצה. די תקופה גייט אן פון איר יצירה ביזן עונת הבגרות.

דענסמאל הייבט זיך אן די פיריעד סייקל. דאס געשיהט ווען אירע האורמאונס גערופן Follicle Stimulating Hormone אין קורצן (FSH) זענען גורם אז געוויסע פאליקאלס דאס הייסט ביצים ארומגענומען מיט סעלס, הייבן אן זיך אויפצובלאזן אין די שחלה, און איין פאליקעל הייבט אן ווערן גרעסער ווי די אנדערע, דאס ווערט דאן גערופן די ''דאמינענט פאליקעל'', נאך דעם געשעהט אז דער דאמינענט פאלעקעל קראכט אויף, און די ביצה סעל ווערט רעליעסט פון די שחלה, און גייט אריין אין די fallopian tub וואס ווערט גערופן חצוצרה, גרייט נאכדעם צו גיין ווייטער צו קענען מופרה ווערן פון די זרע האיש, און דאס איז וואס ווערט אנגערופן ''אביולעישן''.

אבער בערך צווישן 24 און 36 שעה בעפאר אביולעישן, געשעהט א גמר פון א צוטיילונג פון די ביצה סעל אויף צוויי, איינס אביסל גרעסער פון די אנדערע, און דייקא די גרעסערע וואס ווערט גערופן די ''מעטשאר עגג'' איז וואס ווערט ריליעסט פון די שחלה אריין אין די חצוצרה, גרייט צו ווערן געפרוכטבארט פון די זרע האיש סעל. אבער בעפאר ער איז גרייט פאר הפרייה, דארף ער נאך דורך גיין נאך א צוטיילונג, וואס דאס געשעהט בשעת ווען אן איינצעלנער זרע האיש סעל, פון צווישן מילי מיליאנען סעלס, דרינגט אריין אינעם ביצה סעל, געשעהט דעמאלטס נאך א צוטיילונג און עס ווערט א דריטע סעל, און דער דריטער סעל צוזאמען מיטן זרע האיש סעל באשאפן דעם יוניק זייגאוט סעל, וואס דאס איז דער יסוד העיבור וואס הייבט זיך אן צו מאלטיפלייען ביז טריליאנען סעלס ביז ס'ווערט א גוף שלם.

יעצט נאך דעם קורצן הקדמה, איז לאמיר זעהן, נייתא ונחזי צו ס'איז נאך בכלל דא עפעס אן אמת אין די טענה אז ''אפשר ווי באלד סאיז נישט נגמר האט עס נישט קיין דין זרע?
דער אמת איז דאך אבער אז אויב א סעל דארף זיך נאך צוטיילן הייסט עס נישט נגמר, דעמאלטס פארוואס זאל א ביצה אראפ פון די שחליים יא הייסן נגמר? ער דארף זיך דאך נאך ווייטער צוטיילן? און בעצם נאכדעם דארף ער זיך ויייטער און ווייטער האלטן אין איין צוטיילן ביזן משלים זיין א גאנצער גוף? נו מיט וואס איז דער צווייטער מער פארטיג ווי דער ערשטער?

און אויב איינער זאל זיך דווקא יא מתעקש זיין און וועלן מאכן א חילוק של הבל צווישן די צוויי, קומט דער פאקטישער מציאות אז דער חומר הוולד - וואס ווי אונז ווייס מיר שוין יעצט איז דאס די סעלס, - איז אקוראט די זעלבע דומה צו די מאמע ווען מ'איז משתיל א שחלה וביצים שעליה, ווי ווען מ'איז משתיל אן א.ג.פארטיגע ביצה, און איז מוכיח בעליל ולהדיא למעלה מכל ספק אז דאס איז שקר ומופרך פונעם מציאות.

נו וואסערע טענה קומט יעצט? אז ווי זעהט מען אז חז''ל קוקען אויפן מציאות...?

רבונא דעלמא.. די גאנצע פשעטל לחלק בין תרומת ביצה להשתלת שחלה ווייסן מען אך ורק פון די היינטיגע סייענס, און ווען מ'טענה'ט זיי צוריק אז לפי די סייענס איז דאך דער וולד דומה אינגאנצן לבעלת השחלה פונקט אזוי ווי ווען מ'איז משתיל א ביצה סעל בעודו מחובר לשחלה ווי ווען מ'איז משתיל א ביצה אפגעטיילט פון די שחלה, נו אויב אזוי וואס איז בכלל דער סברא לחלק בין זה לזה? זה הוא ביצה סעל וזה הוא ביצה סעל? איז דער תירוץ אז איך גיי נישט מיט קיין סייענס, נאר מיט חז''ל.....
היש לך ליצנות גדולה מזו?

און מער איבער דעת חז''ל איבער ווער ס'איז די עכטע מאמע, אין די נעקסטע תגובה בעזר השם.
ס' געפעלט מיר איך זע אז די האסט נאך נישט תופס גיווען די א ב פונעם היתר אבער דו האסט שוין אפגעפרעגט ווייל דו האסט באקומען א כרוז פון חומת הדת אז דאס מוז זיין אסור
יעצט צום עניין ווען מען איז דן אויף השתלות שחלה רעדט מען פון א אבר וואס האט אין זיך סעלס וואס דער אבר דארף מיט חיות פון א לעבעדיגע פרוי מייצר זיין א ביצה סזאל זיין ראוי להתערב עם זרע הבעל
משא"כ תרומת ביצה רעדט מען פון א ביצה כשמו כן היא סאיז שוין ראוי להתערב עם זרע הבעל אוודאי דארף נאך נאכדעם געשען אסאך זאכן וואס די רחם גיט צו און טאקע פאר דעם האט רב וואזנער אפילו באדעם געהאלטען אז סאיז נתייחס לנתרמת אבער למעשה איז דא א מקום אנצוקוקען דע ביצת האשה אזוי ווי דע זרע האיש
 
  • לייק
רעאקציעס: Yesh
די איינציגע וועג צו פארשטיין די משנה? ממש אזוי?

און די אלע אנדערע זאכן וואס די משנה רעכענט דארט אויס המפלת כמין קליפה, כמין שערה, כמין עפר, כמין יבחושין אדומים, כמין דגים חגבים שקצים ורמשים, האט מען אפשר אויך משתיל געווען אין איר...? איך האב נישט געוויסט אז שערות מיט עפר האבן א רחם...
און שפעטער אין די גמרא שטייט המפלת כמין לילית, זאגט רש''י א קינד מיט פליגלען וואס זעהט אויס ווי א שד. געוואלד, ווער האט פון זיי ארויסדערווישט א רחם...? אפשר בניהו בן יהוידע פון אשמדאי מלך השדים....

און וועגן דעם לאמיר שיין אריינקוקן אין רש''י: המפלת ''דבר שצורתו כמין קליפה'' וכו',

אה! האמיר שוין ב''ה נאך א וועג וויאזוי מפרש צו זיין די משנה. נו שוין, דארף מען שוין נישט גיין אפיר זוכן קיין רחם ערגעץ ווי אינעם עפר... אדער ארגאנעזירן א נסיעה צו די הרי חושך... רחמנא שזיב...
סתם ליצנות טרייבן פון משנה און גמרא
קומט טאקע , פון מלעיג זיין על דברי חכמים
בדורינו בעלי הוראה על פי מסורה
אזוי ווי דער רמב״ם זאגט אויף לשון מדברת
גדולות לשונם תהלך הארץ שתו בשמים פיהם
סוף שידבר על מי שברא שמים וארץ…
די משניות פון המפלת איז שווער און מציאות
אבער מען מוז זאגן אז עס איז בא ללמד
אפילו אז ממש אין מציאות איז עס נישט שכיח
האב איך מציע גיוועהן א מהלך , אז עס גיפעלט
נישט , נאו פראבלעם ,
מאך נישט קיין רחמנא לישזבן פאניק
ביי די וועי , אדרבא האסט א פשט , לאמיר
הערן רצונינו לשמוע.
 
  • לייק
רעאקציעס: Yesh
סתם ליצנות טרייבן פון משנה און גמרא
קומט טאקע , פון מלעיג זיין על דברי חכמים
בדורינו בעלי הוראה על פי מסורה
אזוי ווי דער רמב״ם זאגט אויף לשון מדברת
גדולות לשונם תהלך הארץ שתו בשמים פיהם
סוף שידבר על מי שברא שמים וארץ…
די משניות פון המפלת איז שווער און מציאות
אבער מען מוז זאגן אז עס איז בא ללמד
אפילו אז ממש אין מציאות איז עס נישט שכיח
האב איך מציע גיוועהן א מהלך , אז עס גיפעלט
נישט , נאו פראבלעם ,
מאך נישט קיין רחמנא לישזבן פאניק
ביי די וועי , אדרבא האסט א פשט , לאמיר
הערן רצונינו לשמוע.
לאמיר הערן רצונינו לשמוע? קוקט נישט אויס אזוי, ווייל איך האב אייך געברענגט א פשוט שטיקל רש''י דארט אויפן פלאץ.

אבער כנראה ווילט איר ענדערש זאגן פשט ווי אייערע אויסגעטראכטע שטותים, און נאכדעם שרייט איר אז מ'מאכט ליצנות פון חז''ל גאר... איך הער....
 
מורי הוראה בימינו וואס בעיסן אויף הלכה בדרך המסורה , זענען חז״ל .ממש .
לאכן און אבשפעטן פון פסקי רבנים , ווייל מען וויל
אהנעמען א צוייטנס פסק פאסט נישט
קיינער צווינגט נישט ,
אבשפעטן און ווילדעווען איז נוסח נטורי קרתא
זעה ווי זיי זענען אהנגיקומען
 
זיי אזוי גוט און פארטייטש וכאשר יוצק זרע הזכר ברחם יצא גם כן זרע מאותם ביצי האשה

ס' געפעלט מיר איך זע אז די האסט נאך נישט תופס גיווען די א ב פונעם היתר אבער דו האסט שוין אפגעפרעגט ווייל דו האסט באקומען א כרוז פון חומת הדת אז דאס מוז זיין אסור
יעצט צום עניין ווען מען איז דן אויף השתלות שחלה רעדט מען פון א אבר וואס האט אין זיך סעלס וואס דער אבר דארף מיט חיות פון א לעבעדיגע פרוי מייצר זיין א ביצה סזאל זיין ראוי להתערב עם זרע הבעל
משא"כ תרומת ביצה רעדט מען פון א ביצה כשמו כן היא סאיז שוין ראוי להתערב עם זרע הבעל אוודאי דארף נאך נאכדעם געשען אסאך זאכן וואס די רחם גיט צו און טאקע פאר דעם האט רב וואזנער אפילו באדעם געהאלטען אז סאיז נתייחס לנתרמת אבער למעשה איז דא א מקום אנצוקוקען דע ביצת האשה אזוי ווי דע זרע האיש
איר שרייבט: ''א אבר וואס האט אין זיך ''סעלס''. אבער איר זאלט מוחל זיין און ביטע שרייבן אלעס וואס די סייענס זאגט, נישט קיין האלבע זאכן. סייענס זאגט אז דאס איז ''א אבר וואס האט אין זיך ''סעלס'' וואס ווערן אנגערופן ביצים כצ''ל.

ווייטער שרייבט איר: ''וואס דער אבר דארף מיט חיות פון א לעבעדיגע פרוי מייצר זיין א ביצה סזאל זיין ראוי להתערב עם זרע הבעל''

אבער איר זאלט ווידער מוחל זיין, ווייל די זעלבע סייענס וואס האט אייך דאס אויסגעזאגט, זאגט אויך אז אפילו נאכן אראפגיין פון די שחלה אלס א ''מעטשאר עגג'' כלשונם, איז ער נאך אלס נישט ראוי להפרייה ביז ער צוטיילט זיך נאכאמאל. דאס איז איינס.

והשנית, והוא העיקר הטענה, הייסט עס אזוי: סייענס זאגט אז אפילו בעודו מחובר לשחלה איז ער א ביצה, דהיינו ער איז דא בעולם, נאר ער איז נישט א ''מעטשאר ביצה''.

סייענס זאגט אויך אז אינעם חומר הוולד איז נישט קיין שום חילוק צווישן השתלת שחלה מיט אוממעטשאר ביצים דערויף, און צווישן משתיל זיין א מעטשאר ביצה.
דעסטוועגן דאך ווילן די מתירים על סמך פון אזא חילוק דק, וואס אינעם מציאות הוולד מאכט עס גארנישט אויס, מתיר זיין אזאלכע ענינים חמורים.

איז דאך על זה אנו דנים כל הזמן, מהיכן למדו לומר כן?
דאס איז א מעטשאר ביצה און דאס נישט. ובכן? ווי, און לגבי וואס מאכט עס אויס אינעם מציאות הוולד? וועגן דעם הייסט זי שוין די מאמע פונעם קינד?

אויף דנ''א שרייען זיי ווי זעהט מען דאס אין חז''ל, און דעם חילוק דק וואס מאכט נישט קיין ברעקל סענס, דאס האבן זיי יא געזעהן אין חז''ל?

די אייניקליך ותלמידי הגר''ש וואוזנער ובתוכם ר' שלמה באכנער שרייען חי וקים אז ער האט עס פונקט אזוי געאסרט, און זיי קומען מדעת עצמם עס מתיר זיין על סמך קלוש כזה?

וכי מפני שאנו מדמין נעשה מעשה? פרעגט די גמרא אין גיטין.

נאר זעהט אויס אז זיי לערנען פשט אין די גמרא נישט בלשון בתמיה, נאר בניחותא..

איך האב נאך נישט תופס גיווען די א ב פונעם היתר? אמת ויציב! איך בין נאר נייגעריג צו די מתירים האבן עס יא תופס געווען.. לעת עתה מיין איך אז נישט..
 
לעצט רעדאגירט:
סקען זיין אז ביי דיר איז רב וואזנער אזוי גרויס ווי די הייליגע חת"ס אבער ביי אונז סאטמערע חסידים וואס ווערן נישט איבער גענומען פון די בלעטער איז רב וואזנער א גדול בתורה און מקען זיך דינגען אויף אים איך געדענק ווען רב וואזנער האט געשריבן אז מטאר נישט עסען די פיש וואס האט תולעים בבשר און מען האט זיך אוסגלאכט דער פון און ער איז בכלל נישט גיווען אין פארמעסט אפילו מיטן מנחת יצחק
 
קודם א יישר כח נאכאמאל פאר אייערע ווערטער. יעצט לעצם הענין.

חלק א' שרייבט איר ''איך וויל בלויז ארויסברענגען אז אין חז״ל איז גענוג אז די מאמע זאל ביישטייערן איר רחם און דערמיט ווערט זי באטיטלט ״מאמע״.
פארשטיי איך נישט ווי זעהט איר דאס אין חז''ל? על זה גופא איז דאך אנו דנין, אז וויבאלד די גמרא זאגט דאס לשון אמו ''מזריע'' אודם שממנו וכו' בדומה צום לשון פון אביו ''מזריע'' לובן. וואס אויב איך זאל אננעמען אז די חלק האם בהוולד איז איר ביישטייערן איר רחם, ווי קומט אהער ''מזריע''? אכילה ושתיה חיות והזנה איז מען מזריע..? און גאר ניין חדשים איז זי מזריע...? ''מזריע'' איז קלאר משמע אז חז''ל רעדן פון די רגע שעת הביאה, נאר דער רמב''ן ודעימיה לערנען אז דאס מיינט נישט די ביצי האשה, נאר דם, וואס ווי אונז ווייס מיר איז דאס מציאות קלאר נישט אזוי, וואס אויף דעם האב איך געברעגט דעם חת''ס אז במקום וואס די ראשונים זענען מפרש א פירוש בדברי חז''ל היפוך המציאות הידוע, נעמט מען נישט אן ווי דעם פירוש נאר מ'גייט מיטן מציאות.

און בדרך אגב איז דאס אויך שוין א תירוץ אויף אייער אנדערע קשיא, אז דער חת''ס רעדט דארט פון אן אנדערן ענין. האב איך דען געברעגט דעם חת''ס לגבי דעם ענין? ער רעדט דאך פון אינגאנצן עפעס אנדערש? דעם חת''ס האב איך נאר געברענגט לגבי די נקודה פון פירושי הראשונים נגד המציאות הידוע, וואס דאס איז איז דאך א יסוד בכל התורה כולה.

און דאס וואס איר שרייבט: ''דאס אז די מאמע געבט איהם פלאץ זיך צו נערן און וואקסן איז נישט בלויז א דרך אגב, דאס איז, לויט ווי איך וויל זאגן, דער אייגענטליכע תנאי אין מוטערשאפט''.

לא זכיתי להבין, ווי איך האלט אין איין ערווענען דאס, אז דאס איז דאך א זאך וואס אפילו קיינער פון די מתירים האלטן נישט, ווייל ווען יא איז דאך התרמת ביצה מותר לכתחילה.
און בכלל דאס צו זאגן אז טראץ וואס דער גאנצער חומר ומהות התינוק קומט פון די בעלת השחלה, זאל איך זיך נישט וויסענדיג מאכן פון דעם, נאר גיין בתר די בעלת הרחם, בלויז צוליב דעם וואס זי גיבט נערונג? דאס איז א סברא שאין בו שום טעם וריח לומר כן - מילד גערעדט - ובפרט להתיר דבר חמור כזה.
איך האב באמת נאך וואס מעיר צו זיין איבער אייערע ווערטער, אבער ס'ווערט צו א גרויסער אריכות, ועוד חזון למועד.
איר מאכט זיך טעמיש איר קענט נישט די גמרא מסכת יבמות דף צ"ז שני אחים תאומים איר מיינט אז אומזינסט האט רב וואזנער געהאלטען אז אפילו ביי תרומות ביצים דארף מען נישט קיין גיור ער האט נאר געהאט א פראבלעם אז לויט ווי ער האט אפגלערנט רש"י איז עס א לאו הבא מכלל עשה

יעצט קום נישט מיט ר' משה שאול קליין ווייל אויף דעם האב איך דיר גיענטפערט און איך בין זייער א שווערע שרייבר
 
קודם כל א ישר כח פאר אייער יישר כח, און אנטשולדיגט מיר פארן נישט רעאגירן ביז היצט, טרוד הייתי מאד. יעצט צום ענין וועל איך פרובירן צו מעיר זיין על ראשון ראשון.

בנוגע די 23 כראמאטידן פארשטיי איך נישט וואס אייער טענה איז? איר פרעגט פונקט אזוי אויפן מציאות ווי אויף חז''ל, דאס איז דער קלארער פאקט אז די יצירה געשעהט פון ביידע, סאו איר טענה'ט אז ס'וואלט דאך ווען געקענט געשהן פונקט אזוי פון איינס, די קשיא איז עפעס אויף חז''ל מער ווי אויפן מציאות?

בנוגע די דריי שיכטן: זעה איך בכלל נישט דא עפעס א סתירה צו חז''ל. זיי די רופאים באציען זיך צום פארטיגן שוין צוזאמגעשטעלטן זייגאוט, און זיי באציען זיך בכלל נישט וועלכער חלק קומט פון ווי. משא''כ חז''ל רעדן יא איבער וויאזוי דער זייגאוט ווערט צוזאמגעשטעלט ווער גיבט וואס. במילא ווי איר זעהט דא סתירה צווישן זיי, ווייס איך נישט.

בנוגע דעם מיטאקאנדריען און כאראקטער: האב נישט באמת פונקטליך פארשטאנען וואס איר ווילט ארויס ברענגען, אבער ווי געזאגט פריער, דאס אז דער עיבור סעל איז נוצר געווארן פון די זרע האב סעל מיט די ביצת האם סעל, און דער עיבור סעל דאפלט זיך און פארמערט זיך איינער פונעם צווייטען ביז צו א גוף שלם, און דאס אז די צווייטע מאמע האט גארנישט קיין שייכות מיטן עצם מהותו וחומר הוולד אויסער דאס אז זי שטעלט צו נוטרישען און אקסיגען להחיות את הסעלס, דאס איז א קלאר באשטעגטיגטער פאקט, וואס ס'איז נישט דא וואס צו טענה'ן אדער מפלפל זיין אויף דעם.

נאר יעצט לאמיר זעהן וואס דעת חז''ל איז אויף דעם. איר שרייבט וועגן אריסטו, אז דאס קינד פארמירט זיך פון די בלוט פון דער מאמע׳ס ווסת וועלכע איז מזריע דאס קינד און געבט איהם די נויטיגע ליחות.
איז באמת דער רמב''ן און די זעלבע דער רבינו בחיי ווילן טאקע זאגן בערך אזוי, דער רמב''ן זאגט אז די אשה גיט די ''דם הרחם שמתקבץ בשעת מעשה'' און דער רשב''ץ אין זיין ספר מגן אבות לייגט צו, אז ''כי הוא אריסטו לדקות שכלו הגיע למה שקבלו חז''ל''. נאר וואס דען? איר ווייסט וואס נאך זיי זאגן? אז ס'איז בכלל נישט דא אזא זאך ווי זרע האשה!! דער רמב''ן גראדע זאגט עס נאר אלץ ספק אבער עכ''פ. און וואס נאך זאגט דער אבן עזרא מיט די רבינו בחיי? אז דער עיבור ווערט נאר נוצר מדם האשה, און די זרע האיש האט גארנישט קיין שייכות מיטן חומר הוולד נאר דאס אז ס'איז מקפיא דעם דם האשה אז ס'זאל קענען ווערן דערפון אן עיבור! וואס דאס אלעס זענען זאכן וואס ווי אונז ווייס מיר אלע, אז דער קלארער מציאות איז גענצליך אנדערש.
און נאך מער, דער רמב''ם אין הלכות איסורי ביאה פרק ה' הלכה ד' זאגט קלאר נישט ווי זיי, נאר לייגט אראפ דאס מציאות ווי מיר ווייסן דאס היינט. און רבי מאיר אבן אלדבי אן אייניקל פונעם רא''ש אין זיין ספר שבילי אמונה הנתיב הרביעי השביל השני ד"ה הרחם, זאגט אויך זייער קלאר אזוי ווי מיר ווייסן עס היינט צוטאג, וזה לשונו: וסמוך לרחם הם שני ביצי האשה שהם מקום זרע לאשה, ומהם ישפך זרע האשה לחלל הרחם דרך גרונו, וכאשר יוצק זרע הזכר ברחם, יצא גם כן זרע מאותם ביצי האשה, וישתתף עם הזרע ההוא של הזכר ואז יולד מהם מה שנולד.
און אויך אין ספר מעשה טוביה (גן נעול פ''א) פון איינעם פון די קדמונים זאגט ער אויך קלאר נישט ווי זיי, ער הייבט דארט אן אזוי: רופאים האחרונים מבעלי הדתיות והמודים בתורתינו הקדושה הכו על קדקדו (של אריסטו בעבור סברתו שאין לאשה זרע כלל) והביאו ראיות אחרות הסותרות ראיותיו הכזביות, וקצתן אזכירה וכו' עיין שם ההמשך.

עכ''פ האמיר דא אזוי: מ'האמיר א לשון הגמרא וואס לויט ווי טייל ראשונים לערנען פשט אין די גמרא איז דאס קעגן דעם פשוט'ן מציאות, און לויט ווי אנדערע ראשונים לערנען איז דאס גאר א ראיה צום פשוט'ן מציאות.

איז די שאלה אזוי: צו דאס הייסט אויך ווי א פאל וואס חז''ל זאגן אנדערש ווי א מציאות וואס דעמאלטס גייט מען בלינדערהייט ווי חז''ל? אדער זאג איך אז חז''ל אליין שטימען זייער גוט מיטן מציאות, ס'איז נאר די ראשונים וואס זייער פירוש אין די גמרא שטימט נישט מיטן מציאות, איז אויף אזא פאל זאג איך יא אז איך נעם נישט אן דעם פירוש, ווייל די ראשונים האבן נאר אזוי מפרש געווען לפי זייער דעמאלטס'דיגער ידיעה אינעם מציאות, אבער היינט אז מזעהט קלאר אז דער מציאות איז אנדערש, גייט מען יא פשט אין די גמרא לויטן היינטיגען מציאות, ובפרט אז געוויסע ראשונים זענען שוין אויך אזוי מפרש.

אויף דעם זאגט דער הייליגער חתם סופר זייער קלארע ווערטער. קודם אין חידושי חת''ס אויף נדה י''ח ע''א וזה לשונו:
''כאן כשנמצא בקרקע פרוזדור. מהו פרוזדור וחדר וגג וקרקע ועליה. אחרי החקירה מפי ספרים וסופרים וחכמי הניתוח אי אפשר לנו להכחיש המציאות שאינו כפירוש רש''י ותוספות וציור מהר''ם לובלין ואין לנו אלא מה שכתב הרמב''ם בחיבורו איסו''ב פ''ה ה''ג ובפירוש המשנה. אלא ששם בפירוש המשנה יש איזה גמגום בסופו עיין שם. ותמצא הציור הנכון בספר מעשה טוביה ובספר שבילי אמונה וכו', ולכן לא הטרחתי כלל בביאור דברי רש''י ותוס' בשמעתין, כי אי אפשר להולמן לפי המציאות האמיתי, ואתה דע לך''. עכ''ל.

און אין תשובות חתם סופר יו''ד סימן קס''ו זאגט ער אזא לשון:
האמת שלפמ"ש תוס' נדה מ"ב ע"ב ד"ה שהוציא, משמע דבית החיצון שהשמש דש שם הוא חוץ לפרוזדור, וא"כ דברי נב"י נכונים, כיון דבבשרה היינו חוץ לפרוזדור ה"ה ההרגשה נמי שם הוא והיינו זיבת דבר לח. אבל באמת כל זה כתבו תוס' לפי הבנתם, וכן רש"י ז"ל פי' סוגיא דפרוזדור (י"ז ע"ב) לפי מה שצייר מהר"ם לובלין, הכל לפי שכלם, אבל אחר בקשת המחילה מרבותינו הקדושים לא צדקו דבריהם בזה, כי האמת עם הרמב"ם כאשר יעיד הנסיון ע"פ חכמי וספרי הניתוח אשר לפנינו מספרי בני ישראל כמו מעשה טוביה וספר שבילי אמונה, ושם במעשה טוביה יש טעות קצת בציור הלול, ויש לפני עוד ספרים מדויקים מרופאים מומחים אשר לא מבני ישראל המה, בכמה וכמה ציורים כולם יעידון ויגידון כהרמב"ם ז"ל, ומיניי לא נזוע. גם שאלתי רופאים וכך אמרו לי. עכ''ל

זעהט מען דאך שפתותיו הקדושים ברור מללו אז בכי האי גווני גייט מען פשט אין חז''ל לויט ווי דער אמת'דיגער מציאות איז. במילא ווי נאריש און פאלטש איז צו קומען על סמך זה מקיל צו זיין אין אזעלכע דברים חמורים קעגן דעם טרוקענעם הארטען מציאות? ובפרט ווי איך האב שוין אזויפיל מאל ערווענט אז לפי די סברא וואלט פונקט אזוי מותר געווען תרומת ביצה, אזאך וואס די מתירים אליין האבן בעבר עס געאסרט בתוקף. קומט מען אויף מיט חילוקים של הבל געבויעט אויף סייענס וואס איז ווייטער קעגן מציאות וואס ווייזט קלאר און דייטליך נישט אזוי, ענפערט מען אז מ'גייט מיט חז''ל.. וחוזר חלילה...

פילפולים של שקר עד אין שיעור קען מען מאכן אויף יעדע זאך, ואין קץ לדברי רוח, אבער ווער ס'טוט דורך דעם ענין אן קיין נגיעות, דער זעהט גאנץ גוט דעם ריינעם אמת אז דער היתר איז געבויט אויף הויל שקר וכזב, דברי הבל ורעות רוח. ובפרט ווי ס'איז א סוד פאר גאנץ בראד אז נאר געלט שטייט דא אונטער די גאנצע מערכה, און מ'לייגט אן קיין בושה שרעקליכע טעראר אויף די רבנים מ'זאל נישט משמיע זיין דעם דעת תורה האמיתי בענין חמור כזה און נאכדעם שרייט מען נאך וואס ווילסטו? ס'איז דא רבנים המתירים? רחמנא ליצלן! דאס הייסט א דעת תורה? אז לא די מ'מאכט אסיפות און מ'איגנארירט גענצליך די דעת האוסרים, נאר מ'האט נאך די חוצפא ועזות מצח צו לייגן טעראר אויף רבנים נישט צו משמיע דעם דעת תורה האמיתי בראש כל חצות אין לך חוכא וטלולא מהתורה גדול מזה!
פאר אביסל געלד און טעראר פארקויפט מען די תורה הקדושה מיטן כלל ישראל ?

ומכאן הקריאה יוצאת לכל רבנים המתירים בשם כל יראי השם הנאמנים לה' ולתורתו הקדושה:
אל נא אחי תרעו גורם צו זיין חלילה אזא שרעקליכן פגם חמור בקדושת היחס של זרע ישראל עם קודש ולהרבות ממזירים בישראל רחמנא ליצלן ולגרום על ידי זה הסתלקות השכינה מישראל חס מלהזכיר,
להיות לך לאלקים ולזרעך אחריך, דאין השכינה שורה אלא על המיוחסים שבישראל. אדרבה קומטס ארויס בריש גלי מיטן אמת אן קיין פחד ומורא מיטן אמת'ן דעת תורה וואס עטס ווייסט גאנץ גוט אליין דעם אמת, ולהעמיד קדושת עם ישראל על מכונו וטהרתו, און דורך דעם מקרב זיין די גאולה בב''א.
איר האט אביסל פארקרומט דעם רמב"ן מיטן רבינו בחיי (אפשר שלא בכוונה) זיי זאגען נישט אז סאיז נישט דא קיין זרע ביי די פרוי נאר אז די זרע איז די דם נדות וואס סאיז נתקבץ בהרחם בגמר ביאה און דאס איז גיבויעט אויף אמו מזרעת תחילה יולדות זכר וואס מען זעט פון דעם אז זרע ווערט נתהווה בשעת ביאה און די איינציגע זאך וואס ווערט נתהווה בשעת ביאה איז די דם וואס דעיס אימפלמענט די ביצה אז סזאל נתיצר ווערן פאר א וולד און דעיס איז די מציאות אפילו לויט די רופאים בזמנינו במילא גיט די רמב"ן די דין זרע פאר דעם
 
די אייניקליך ותלמידי הגר''ש וואוזנער ובתוכם ר' שלמה באכנער שרייען חי וקים אז ער האט עס פונקט אזוי געאסרט, און זיי קומען מדעת עצמם עס מתיר זיין על סמך קלוש כזה?

וכי מפני שאנו מדמין נעשה מעשה? פרעגט די גמרא אין גיטין.

נאר זעהט אויס אז זיי לערנען פשט אין די גמרא נישט בלשון בתמיה, נאר בניחותא..

איך האב נאך נישט תופס גיווען די א ב פונעם היתר? אמת ויציב! איך בין נאר נייגעריג צו די מתירים האבן עס יא תופס געווען.. לעת עתה מיין איך אז נישט..
עס זענען דא עטליכע תלמידי הגר"ש וואזנער וועלכע זאגן פונקט פארקערט, חוץ מזה זאגט הגאון ר' בנימין לאנדא, אז ווען ער האט גערעדט מיט הרב וואזנער און אים מסביר געווען די חילוק פון תרומת ביצה און השתלת שחלה, האט ער עס יא מתיר געווען.
 
זעה איך יעצט אז ר' @יששכר כץ מאכט אױך דעם טעות פון גלאט אהננעמען אז דער אבן יקרה האט נישט געקענט רעדן פון אַן עקשועל קעיס..:
View attachment 6368
און נאכדעם איז מיר א שטיקל װינדער געװען אז ער ברענגט זיך א ראיה פון די גמ' אין סוטה מב:, רבי יוחנן אמר בר מאה פפי וחדא נאנאי וגלית שמו מגת, אז חזל האבן שױן דערמאנט די מעגליכקײט פון מוּלטיפּעל טאטעס װײל דאס האט חזל געזאגט אלס א גנאי און א זנות; נו, קען מען דאס נישט נוצן אלס עקזעמפל, צו די הײנטצײטיגע פראסידזשערס - אין אופנים װי א מענטש קען האבן דוּאַל פערענהוּד בלי זנות, אז זײ האבן ענטערטעינד דעם פאסעבּילעטי.
איך זאג נישט אז אױב װאלטן זײ געװיסט פון די פראסידזשערס איז נישט ײתכן אז זײ װאלטן קאנסידערט דואל פערענטהוד. איך זאג נאר אז פון סוטה זיך צו ברענגען א ראיה, אהן ציטירן מער פון די מקור, שמעקט עפעס נישט גוט.
דיסקלעימער: איך האב נישט נאכגעקוקט די אנדערע מראה מקומות אבער דאס האב איך שױן געדענקט פון פריער.
View attachment 6369
איך פארשטיי נישט דיין קריטיק. מיין ראיה פון תוספות איז נישט מער וואו צו ווייזען אז זיי האבען נישט א פראבלעם מיט די מושג פון multiple parents, אז א מענטש קען האבן מער ווי איין טאטע--און הוא הדין מאמע.
 
עס זענען דא עטליכע תלמידי הגר"ש וואזנער וועלכע זאגן פונקט פארקערט, חוץ מזה זאגט הגאון ר' בנימין לאנדא, אז ווען ער האט גערעדט מיט הרב וואזנער און אים מסביר געווען די חילוק פון תרומת ביצה און השתלת שחלה, האט ער עס יא מתיר געווען.
סאיז נישט פונקט אזוי לכתחילה איז זיין דעת גיווען להיתר ווייל ער האט עס אנגעקוקט ווי אן אבר אזוי ווי ר' יוסף ישראל אייזנברג שרייבט אין זיין מכתב און איך ווייס פון נאכאיינעם וואס ער האט אים אזוי גיענטפערט אבער נאכדעם וואס משה שאול קליין מיט חזקיה כהן האבן אים געדרייט דעם קאפ האט ער געטוישט און ווען ר' בנימין לאנדא איז גיווען ביי אים איז ער גיווען היבש פארהאקט אויף אזוי פיל האט ר'בנימיו אויף גע טוהן אז רב וואזנער איז שוין נישט גיווען אזוי שארף
 
איר האט אביסל פארקרומט דעם רמב"ן מיטן רבינו בחיי (אפשר שלא בכוונה) זיי זאגען נישט אז סאיז נישט דא קיין זרע ביי די פרוי נאר אז די זרע איז די דם נדות וואס סאיז נתקבץ בהרחם בגמר ביאה און דאס איז גיבויעט אויף אמו מזרעת תחילה יולדות זכר וואס מען זעט פון דעם אז זרע ווערט נתהווה בשעת ביאה און די איינציגע זאך וואס ווערט נתהווה בשעת ביאה איז די דם וואס דעיס אימפלמענט די ביצה אז סזאל נתיצר ווערן פאר א וולד און דעיס איז די מציאות אפילו לויט די רופאים בזמנינו במילא גיט די רמב"ן די דין זרע פאר דעם
אנטשולדיגט מיר, אבער איר האט בכלל נישט פארשטאנען מיינע ווערטער.

ווען איך האב געשריבן אז זיי זאגן אז ס'איז בכלל נישט דא אזא זאך ווי זרע האשה, האב איך דען געזאגט אז זיי האלטן אז ס'איז בכלל נישט דא אזא פרוצעדור פון אשה מזרעת? די גמרא זאגט דאך אזוי?
וואס איך האב געזאגט איז, אז זיי זאגן קלאר, אז די פרוי האט בכלל נישט קיין ''זרע''. במובן כמו זרע האיש.
וואס דען איז די אשה מזרעת? דם.

וואס דאס זאגט דער רמב''ן מפורש וז''ל: כי האשה אע''פ שיש לה ביצים כביצי הזכר, או ''שלא יעשה בהם זרע כלל'', או שאין הזרע ההוא נקפה ולא נעשה דבר בעיבור. אבל אמרם מזרעת על דם הרחם שמתאסף בשעת גמר ביאה. עכ''ל.
יעצט לאמיר זעהן דעם לשון פון רבינו בחיי: ''והכוונה בלשון מזרעת על זרע הנקבה שהוא דם הנדות ''כי האשה אין לה זרע'' אבל הדם שלה שברחם הוא הזרע שלה והוא הנקרא אודם. עכ''ל

איז דאך קלארע בפירוש'ע דיבורים זייערע, אז אדער אז די פרוי האט בכלל נישט קיין זרע. אדער לויטן רמב''ן אין די צווייטע וועג אז זי האט יא זרע, אבער דער עיבור ווערט בכלל נישט נוצר פון ''זרע'', נאר דער עיבור ווערט נוצר פון ''דם הרחם''.
וואס די ביידע זאכן זענען קלאר נישט ווי דער מציאות הידוע כיום. די פרוי האט יא זרע, און דער עיבור ווערט דייקא יא נוצר פון די דאזיגע זרע, און נישט פון קיין דם.
וואס אויף דעם האב איך צוגעברענגט קלארע דיבורים פונעם חתם סופר, אז בכי האי גוונא נעמט מען נישט אן פשט אין חז''ל ווי די הייליגע ראשונים, נאר מ'לערענט פשט אין חז''ל אזוי ווי דאס מציאות ווייזט כהיום. ובפרט ווען אנדערע ראשונים וואס כ'האב צוגעברענגט זענען טאקע אויך מפרש ווי דער היינטיגער מציאות איז.

איז במילא ווי איר האט דא געזעהן אז איך פארקרום דברי הרמב''ן והרבינו בחיי, האב איך נישט קיין בלאסן איינונג.

און וואס איר שרייבט: ''וואס מען זעט פון דעם אז זרע ווערט נתהווה בשעת ביאה''. האב איך שוין צענדליגער מאל געפרעגט, נו אויב אזוי מעג מען דאך תרומת ביצה אויך פונקט ווי שחלות? קיינער פון די מתירים איז דאס נישט מתיר, און נישט נאר נישט מתיר, נאר איינער פון די הויפט מתירים האט בעבר גאר שטארק אגיטירט פארן איסור אויף התרמת ביצה, נו וואס דרייסטו א קאפ?
 
לעצט רעדאגירט:
איר מאכט זיך טעמיש איר קענט נישט די גמרא מסכת יבמות דף צ"ז שני אחים תאומים איר מיינט אז אומזינסט האט רב וואזנער געהאלטען אז אפילו ביי תרומות ביצים דארף מען נישט קיין גיור ער האט נאר געהאט א פראבלעם אז לויט ווי ער האט אפגלערנט רש"י איז עס א לאו הבא מכלל עשה

יעצט קום נישט מיט ר' משה שאול קליין ווייל אויף דעם האב איך דיר גיענטפערט און איך בין זייער א שווערע שרייבר
איר קומט מיט דעם נאמען, און מיט יענעם נאמען. לאמיר זעהן וואס הרב וואוזנער אליין שרייבט אין זיין בריוו צו ר' שלמה באכנער:

''ואינם מתעסקים כלל בדברים הפסולים שהן תרומת זרע, או תרומת ביצית, או פונדקאית, או השתלת שחלות, מהדברים שכבר פרסמנו בעבר שהוא הרס היחס בישראל ואיסור חמור להתעסק בזה או לסייע לזה''


איך בין נאר נייגעריג צו ווען די מעשה איז ווען פארקערט, אז ער זאל מתיר זיין, און איך זאל ווען זאגן דעם תירוץ וואס איר זאגט, וואספארא געלעכטער'ס דא וואלט ווען געווען פון דעם.
 
איר קומט מיט דעם נאמען, און מיט יענעם נאמען. לאמיר זעהן וואס הרב וואוזנער אליין שרייבט אין זיין בריוו צו ר' שלמה באכנער:

''ואינם מתעסקים כלל בדברים הפסולים שהן תרומת זרע, או תרומת ביצית, או פונדקאית, או השתלת שחלות, מהדברים שכבר פרסמנו בעבר שהוא הרס היחס בישראל ואיסור חמור להתעסק בזה או לסייע לזה''


איך בין נאר נייגעריג צו ווען די מעשה איז ווען פארקערט, אז ער זאל מתיר זיין, און איך זאל ווען זאגן דעם תירוץ וואס איר זאגט, וואספארא געלעכטער'ס דא וואלט ווען געווען פון דעם.
איר מאכט זיך טעמיש איר קענט נישט די גמרא מסכת יבמות דף צ"ז שני אחים תאומים איר מיינט אז אומזינסט האט רב וואזנער געהאלטען אז אפילו ביי תרומות ביצים דארף מען נישט קיין גיור ער האט נאר געהאט א פראבלעם אז לויט ווי ער האט אפגלערנט רש"י איז עס א לאו הבא מכלל עשה
 
סקען זיין אז ביי דיר איז רב וואזנער אזוי גרויס ווי די הייליגע חת"ס אבער ביי אונז סאטמערע חסידים וואס ווערן נישט איבער גענומען פון די בלעטער איז רב וואזנער א גדול בתורה און מקען זיך דינגען אויף אים איך געדענק ווען רב וואזנער האט געשריבן אז מטאר נישט עסען די פיש וואס האט תולעים בבשר און מען האט זיך אוסגלאכט דער פון און ער איז בכלל נישט גיווען אין פארמעסט אפילו מיטן מנחת יצחק
הגאון ר' שלמה זלמן אויערבאך זצ''ל
הגאון ר' נתן געשטעטנער זצ''ל
הגרי''ש אלישיב זצ''ל
הגאון ר' ישראל יעקב פישער זצ''ל
הגאון ר' יחזקאל ראטה זצ''ל
הגאון ר' ניסים קרליץ זצ''ל
הגאון ר' מאיר בראנסדארפער זצ''ל

די אלע זענען געווען גאונים אדירים, וואס האבן געשריבן שווערע הונטערטער תשובות בהלכה בכל מקצועות התורה, וואס כל בית ישראל ומורה הוראה שלהם, האבן אנגענומען זייערע פסקים. און קיינער פון די מתירים וואס קומען נישט צו לקרסולי רגליו פון אפילו אחד מהם, זענען בכח מחולק צו זיין אויף זיי.
ובפרט אן קיין שום נימוקים פון ש''ס ופוסקים, נאר אלעס איז געבויעט אויף א משענת קנה רצוץ פון עפעס א חילוק דק וקלוש, מצוץ מהאצבע.
און אפילו אויף א רוב רובו פון היינטיגע פוסקים קענען זיי נישט חולק זיין, בדברים חמורים כאלה. אחרי רבים להטות.

און די בושה איז נעבעך זייער גרויס, ווייל אונטער אלעם שטייט נעבעך נישט מער ווי א גרויסער טעראר פון שוחד ממון. כידוע לכל.
 
לעצט רעדאגירט:
Back
Top