נדה פאר בלויז איין וואך

קען טאקע זיין אז דערפאר גלייכסטו קירבות מער אין די נדה טעג ווי נאך די מקוה, ווייל מיט שפירסטו ווי דו ביסט דיך כאילו נוקם אינעם סיסטעם אבער בעצם איז עס נישט ווייל דו גלייכסט דיין ווייב ווייל הא ראיה אז נאך די מקוה ווערט עס דיר ווי א פרעשור.
יכול להיות?
כ'האב מיך נישט גענוג קלאר ארויס געברענגט זעט אויס. איך האב זייער אסאך פאן און געשמאקע צייטן מיט מיין וווייב. מיר האבן נארמאלע שלום בית - דאס הייסט אמאל גוט און אמאל קריגט מען זיך פיין...

90 פראצענט פון די מאל האלטן מיר רוב זאכן (ווי אויבן געשריבן).

נאך אלס איז דא א פרעשור פון נאך די מקוה.

ווען מיינע ווייטאגן קומען ארויף גיי איך אסאך מאל אריין אין א מצב פון נישט קעירן.
 
אדער פארקערט, נאך די מקוה פיהלט ער ווי ער איז יעצט מיט זיין ווייב ווייל די סיסטעם האט געהייסן און דאס איז סתם פרעשור, אבער ווען די סיסטעם לאזט נישט איז עס מרצונו
קארעקט!
 
אדער פארקערט, נאך די מקוה פיהלט ער ווי ער איז יעצט מיט זיין ווייב ווייל די סיסטעם האט געהייסן און דאס איז סתם פרעשור, אבער ווען די סיסטעם לאזט נישט איז עס מרצונו
אויך א שטארקע נקודה. מ'קען נישט האבן הנאה און עונה ווען "מ'מוז"....
 
אויך א שטארקע נקודה. מ'קען נישט האבן הנאה און עונה ווען "מ'מוז"....
אפשר איז כדאי , זיך אבצושמועסן,אז ליל טבילה
איז נישט קיין מאסט,פאר קאנסומעיט רילעישן,עס
איז נאר קאנווערסעישן טיים , אדער ערגעץ אויס גיין
צו פארברענגען אינאיינעם אויף א פריוואטן אופן,
און די רילעישאנס וועט זיין, ווען עס דעוועלאפט זיך
די הארמאנעל שטרעבונגען , סאו, אז עס איז נישט דא קיין שום פרעשור טו דו איט רייט עוועי.
אז מען מאכט עס בהסכמה קען עס ווערן עקסייטינג.
 
קען זיין א געדאנק.

לאמיך צולייגן א נקודה. מיין ווייב קוקט שוין אן א לאנגע צייט די גאנצע הרחקות ווי עפעס אן עקסטרעמע צוגעלייגטע זאך. כאטש זי איז "ערליך" האלט זי אין אמתן אז הרחקות פעלט נישט אויס. און נישט נאר טאטשן וד"ל. פון איר זייט גייט אלעס - אבער ולא עד בכלל...!
 
קען זיין א געדאנק.

לאמיך צולייגן א נקודה. מיין ווייב קוקט שוין אן א לאנגע צייט די גאנצע הרחקות ווי עפעס אן עקסטרעמע צוגעלייגטע זאך. כאטש זי איז "ערליך" האלט זי אין אמתן אז הרחקות פעלט נישט אויס. און נישט נאר טאטשן וד"ל. פון איר זייט גייט אלעס - אבער ולא עד בכלל...!
דאס קען מען אויס קלאהרן, אז זי איז א פרוי , אין
מכח די פרויען קען זיין איז די הרחקה ענין,נישט
אזוי וויכטיג, אבער פון די מענער זייט,ווי עס איז דא
הרגשות וואס זענען שטארק, און עס מאכט א רושם
(אין קישוי אלא לדעת) זענען די הרחקות אבסאלוטלי
נעסעסערי ,און אויך אז א קריבה לשם חיבה איז אסור פונקט ווי די חיבת ביאה, עס איז נאר א חילוק לגבי חיוב קרבן חטאת, סאו אלץ קאנסידערעישן פאר די מאן האט מען די הרחקות .
 
קען זיין א געדאנק.

לאמיך צולייגן א נקודה. מיין ווייב קוקט שוין אן א לאנגע צייט די גאנצע הרחקות ווי עפעס אן עקסטרעמע צוגעלייגטע זאך. כאטש זי איז "ערליך" האלט זי אין אמתן אז הרחקות פעלט נישט אויס. און נישט נאר טאטשן וד"ל. פון איר זייט גייט אלעס - אבער ולא עד בכלל...!
איך מעג דא זיין אביסל מער עקספליסיט אדער איך דארף ווארטן ביז איך ווער אנגענומען אין מאחורי...
 
וואס?
די עסט אין סוכה שמחת תורה?
די גייסט נישט שבת אין מקווה?
די דאווענסט מנחה נאכן שקיעה?
די לייגסט תפילין חול המועד?
די גייסט מיט א היט שבת חזון?
שמיני עצרת אין די סוכה , איז דא א מנהג נישט צועסן וועגן חשש בל תוסיף, עס ווערט גימענשנט אין טור און אין ב״ח, ווייל היינטיגע צייטן עסט מען נישט סתם אינדערוואכן אין די סוכה מען זאל קענען זאגן-פעמים שסוכתו עריבה עליו-, אויך על פי קבלה איז אזוי , פון רבי צדוק הכהן איז דא א תשובה ארוכה מיישב צו זיין פארוואס מען עסט חוץ לסוכה.
שבת אין די מקוה איז נאר א פראבלעם אויב עס איז גוט הייס , עס איז דא א היתר פון קרבן נתנאל אז טבילה איז נישט בכלל גזירת מרחצאות און מען קען זיך סומך זיין .
מנחה,נאך די שקיעה איז בכלל נישט קיין פראבלעם
דער גר״א זאגט אז עס איז בעסער נאך שקיעה, עס קומט פון די ליטאים אין ירושלים , אז מען מוז דאבינון פאר שקיעה תפילת מנחה,ומשם יפרד והיה
כהלכה אצלם , מען האט אלץ מתפלל גיוועהן מנחה
נאך די שקיעה הנראית, אפילו אין חב״ד וואס גייען נאך די גאונים שיטה, ביי בין השמשות .
לייגן תפילין חול המועד, איז א מחלוקת הראשונים
דער מחבר פסק׳נט אז עס איז יום טוב און מען לייגט נישט תפילין, און אזוי פסק׳נט דער גר״א,און אזוי איז אהנגענומען און ארץ ישראל און ביי אלע חסידים.
שבת חזון, איז דער יעב״ץ מעיד אויף זיין טאטע בעל חכם צבי,אז ער איז גיגאנגען מיט אלע בגדי שבת און אזוי שטייט אין מעשה ר״ב אויף דעם גר״א און אזוי איז ביי אלע חסידות.
 
90 פראצענט פון די מאל האלטן מיר רוב זאכן (ווי אויבן געשריבן).
איז מעגליך צו טוהן אמאל אזוי און אמאל אזוי? איך האב אייביג געפילט אז אויב דאס ווערט דורכגעבראכן איינמאל וועט שוין קיינמאל נישט זיין געהעריג קיין הרחקה

די שמועסט אויס מיט דיין ווייב יעדע מאל יעצט גייט מען יא האלטן יעצט נישט?
 
דאס קען מען אויס קלאהרן, אז זי איז א פרוי , אין
מכח די פרויען קען זיין איז די הרחקה ענין,נישט
אזוי וויכטיג, אבער פון די מענער זייט,ווי עס איז דא
הרגשות וואס זענען שטארק, און עס מאכט א רושם
(אין קישוי אלא לדעת) זענען די הרחקות אבסאלוטלי
נעסעסערי ,און אויך אז א קריבה לשם חיבה איז אסור פונקט ווי די חיבת ביאה, עס איז נאר א חילוק לגבי חיוב קרבן חטאת, סאו אלץ קאנסידערעישן פאר די מאן האט מען די הרחקות .
אסאך הרחקות מאכן נאר א רושם טאקע ווייל עס אסור, כמיין פארוואס זאל איבערגעבן מאכן א רושם, נאר ווען ביידע ווייסן ס׳אסור, פילט מען מען האט געטוהן דא עפעס מער
 
שבת אין די מקוה איז נאר א פראבלעם אויב עס איז גוט הייס , עס איז דא א היתר פון קרבן נתנאל אז טבילה איז נישט בכלל גזירת מרחצאות און מען קען זיך סומך זיין .
למעשה איז זייער פאני אז אין שו״ע ווערט גע׳פסק׳נט אז א פרוי זאל נישט גיין אין מקווה שבת (חוץ אויב סאיז בזמנו) און אזוי פסק׳ן די דיינים היינט ביי א יולדות וכו׳ וואו סאיז נישט ממש בזמנו
 
אסאך הרחקות מאכן נאר א רושם טאקע ווייל עס אסור, כמיין פארוואס זאל איבערגעבן מאכן א רושם, נאר ווען ביידע ווייסן ס׳אסור, פילט מען מען האט געטוהן דא עפעס מער
די עקסטערע הרחקות איז פראבלעמאטיש
אבער מען האט אזוי איינגעפיהרט על פי חז״ל
ענד יו מעיק טו דו ,
 
למעשה איז זייער פאני אז אין שו״ע ווערט גע׳פסק׳נט אז א פרוי זאל נישט גיין אין מקווה שבת (חוץ אויב סאיז בזמנו) און אזוי פסק׳ן די דיינים היינט ביי א יולדות וכו׳ וואו סאיז נישט ממש בזמנו
דאס איז אן אנדערע זאך , דארט איז דא א ענין אז די חפיפה וואס זי וואשט זיך קודם, זאל זיין סמוך לטבילה? און אז די טבילה איז שבת איז די חפיפה
ערב שבת , וועגן דעם איז דא די חומרא אזוי צוטהון
נאר אויב עס איז בזמנו , דאס איז א שפעטערע חומרא נישט פון תלמוד.
 
דאס איז אן אנדערע זאך , דארט איז דא א ענין אז די חפיפה וואס זי וואשט זיך קודם, זאל זיין סמוך לטבילה? און אז די טבילה איז שבת איז די חפיפה
ערב שבת , וועגן דעם איז דא די חומרא אזוי צוטהון
נאר אויב עס איז בזמנו , דאס איז א שפעטערע חומרא נישט פון תלמוד.
די טעם איז שפעטער געבוירן געווארן, אין מקור פון די הלכה, די מהרי״ל, וואס דאס איז וואס די רמ״א ברענגט, איז די טעם וועגן רחיצה/סחיטה, די גאנצע איסור רחיצה בשבת במים קרים קומט פון די מהרי״ל
 
  • לייק
רעאקציעס: Yesh
דאכט זיך אז איבערגעבן איז א חומרא פון רש״י
יא אזוי שטייט אין בית יוסף,אז רש״י האט זיך גענומען די חומרא, פון די מעשה מיט אליהו מיט א תלמיד חכם וואס איז נישט גיוועהן נזהר אין הרחקה ומת בחצי ימיו, שטייט אין סדר אליהו שמא הבאת לו את השמן און פון דארטן האט רש״י גענומען די חומרא ,למעשה איז עס אריין אין די הלכה
 
די טעם איז שפעטער געבוירן געווארן, אין מקור פון די הלכה, די מהרי״ל, וואס דאס איז וואס די רמ״א ברענגט, איז די טעם וועגן רחיצה/סחיטה, די גאנצע איסור רחיצה בשבת במים קרים קומט פון די מהרי״ל
ביסט גירעכט , דער טעם איז וועגן דער מנהג נישט
צוגיין אפילו אין קאלט וואסער וועגן חשש סחיטה ,
איז כאטש עס איז נאר א מנהג , פאלט אוועק דער
היתר פון נראה כמיקר לגבי די טבילה , ווערט די טבילה א נראה כמתקן , דאס איז די בעיסיס מחמיר
צוזיין אז עס זאל בזמנה,
דער ענין נישט צו דערווייטערן די חפיפה פון טבילה
ווערט גענוצט אויף די חומרא פון מוצאי שבת עס זאל זיין בזמנו
ביי טבילת אנשים וועגן קדושת שבת אדער קרי,
איז בכלל נישט דא דער גדר פון נראה כמתקן, ווייל עס איז נישט קיין חיוב , און לגבי דער מנהג פון נישט טהון רחיצה במים קרים, איז ביי טבילה נישט
שייך דער מנהג.
 
איז מעגליך צו טוהן אמאל אזוי און אמאל אזוי? איך האב אייביג געפילט אז אויב דאס ווערט דורכגעבראכן איינמאל וועט שוין קיינמאל נישט זיין געהעריג קיין הרחקה

די שמועסט אויס מיט דיין ווייב יעדע מאל יעצט גייט מען יא האלטן יעצט נישט?
זייער גוט געפרעגט. ס'ווענט זיך ווער ווי און וואס.

מענער סתם אזוי קענען האבן א דאבל לייף, זיי קענען דאווענען און וויינען און נאכדעם טון כל דבר אסור א מינוט דערנאך...

פרויען זענען געווענליך ווייניגער סטעיבל, א פרוי קען אנפאנגען גליטשן און מ'קען איר נישט סטאפן.

מיט מיין ווייב ספעסיפיקלי איז אזוי. איך זאג איר קיינמאל נישט עובר צו זיין אויף די תורה, מ'מאכט נאר די עבירה קליין... ביז ס'נישטא קיין גילטי פיעלינגס.

און יא, כ'וועל זאגן אז רוב צייט פארט עס נארמאל, אבער ס'קען זיך מאכן א חודש וואס מיר ביידע דעסיידן צו שיקן פייפן די גאנצע זאך... און א חודש שפעטער קען מען אנגיין.

פשוט, ס'איז נישט אז מ'סטאפט, ס'איז וויאזוי מ'קוקט עס אן.
א משל. לאמיר נעמען א יונגערמאן וואס איז א מער-ווייניגער ערליכע יונגערמאן, ער האלט אלעס, און איינמאל האט ער באמערקט אז די לייט אין זיין טוילעט איז אויסגעלאשן שבת, ער גיבט זיך א וויש אריין און א צינד אן.... און אמאל געהעריג א צינד אן, גיבט א מאך מיט ד הענט און גייט אין שיל דאווענען און זינגען א הייסע לכה דודי... און ס'גייט ווייטער שבת און ער האלט געהעריג.
איך בין אמאל געווען אין שפיטאל שבת, אנשטאט צו בעטן די פראנט דעסק פאר א טעקסי האב איך מיטגענומען מיין פאון, און ווי לאנג כ'האב געווארט אין מיין רום צו ווערן אדמיטעט בין איך געווען בארד האב איך גענוצט מיין פאון.

פארשטייסט די פוינט
 
זייער גוט געפרעגט. ס'ווענט זיך ווער ווי און וואס.

מענער סתם אזוי קענען האבן א דאבל לייף, זיי קענען דאווענען און וויינען און נאכדעם טון כל דבר אסור א מינוט דערנאך...

פרויען זענען געווענליך ווייניגער סטעיבל, א פרוי קען אנפאנגען גליטשן און מ'קען איר נישט סטאפן.

מיט מיין ווייב ספעסיפיקלי איז אזוי. איך זאג איר קיינמאל נישט עובר צו זיין אויף די תורה, מ'מאכט נאר די עבירה קליין... ביז ס'נישטא קיין גילטי פיעלינגס.

און יא, כ'וועל זאגן אז רוב צייט פארט עס נארמאל, אבער ס'קען זיך מאכן א חודש וואס מיר ביידע דעסיידן צו שיקן פייפן די גאנצע זאך... און א חודש שפעטער קען מען אנגיין.

פשוט, ס'איז נישט אז מ'סטאפט, ס'איז וויאזוי מ'קוקט עס אן.
א משל. לאמיר נעמען א יונגערמאן וואס איז א מער-ווייניגער ערליכע יונגערמאן, ער האלט אלעס, און איינמאל האט ער באמערקט אז די לייט אין זיין טוילעט איז אויסגעלאשן שבת, ער גיבט זיך א וויש אריין און א צינד אן.... און אמאל געהעריג א צינד אן, גיבט א מאך מיט ד הענט און גייט אין שיל דאווענען און זינגען א הייסע לכה דודי... און ס'גייט ווייטער שבת און ער האלט געהעריג.
איך בין אמאל געווען אין שפיטאל שבת, אנשטאט צו בעטן די פראנט דעסק פאר א טעקסי האב איך מיטגענומען מיין פאון, און ווי לאנג כ'האב געווארט אין מיין רום צו ווערן אדמיטעט בין איך געווען בארד האב איך גענוצט מיין פאון.

פארשטייסט די פוינט
עס איז נארמאל ביי יעדן צו האבן געוויסע שוואכקייטן אויף זאכן,וואס מאכן זיך פון מאהל צומאהל,ווער איז דען 100%?,קיינער סקיפט נישט
אשמנו ,
מען זאגט פון ראפשיצער רב אז ער האט גיזאגט
בדרך צחות,אויף זיך, ער זאגט ׳יעצנו רע׳ ער ווייסט נישט פון אזא זאך ער זאל עצה׳נען שלעכט , אויף דעם זאגט מען טאקע נאכדעם ׳כזבנו׳,
פון אייגענעם ערפארונג, איז בעסער צוהאלטן די זאכן פריוואט אפילו פון די פרוי , אלץ א טיעם,איז אין די לאנג ראן בעסער די ארעדזשמענט, אז וואס
מען טהוט צוזאם,איז פולי און אקארדענס מיט די
הלכה , עס איז דשעסט מיי אפיניאן .
 
Back
Top