איך האב מיך איינגעהאלטן פון אריינרעדן אין די גאנצע נושא דא אבער ס׳איז דא א שיעור וויפיל מ׳קען זיך איינהאלטן.
ווען איינער דערציילט א מעשה וואס ער האלט אז עס האט אוועקגעלייגט זיין לעבן אדער אפאר יאר פון זיין לעבן פרעגט מען נישט טויזענט שאלות פונקט ווי מ׳שטייט אין קאורט, מ׳הערט אים אויס און מ׳האט מיטלייד.
זאגן פאר איינעם די וואלטס סיי ווי געזעהן אדער ס׳איז פונקט ווי א רש״י איז נאריש ווייל קיינער טראכט נישט וואס וואלט געשעהן אויב העטיך פעטיך, ער קוקט די פאקט וואס איז געשעהן און ער האלט אז יואל ראטה איז שולדיג. פארשטייצך אז ער גייט אריין צי ר׳ יואל מעג אים ר׳ יואל מסביר זיין פארוואס ער האלט אז ער האט עס יא געדארפט זאגן, און ס׳קען גאר זיין ר׳ יואל איז גערעכט אז ער האט עס געמעקט זאגן אבער
@ערליך און אפן מעג ווייטער האלטן אז ר׳ יואל האט אים שאדן געמאכט.
די נקודה אז א בחור דארף נישט זיין אזוי סענסיטיוו צו די נושא איז אמת, אבער א חסידישע אינגערמאן און זיכער א ראש הישיבה וואס ווייסט אז זיינע דרשות גייען ארום און ער ווייסט אז ס׳דא טויזענטער חסידישע בחורים וואס האבן נישט קיין קענשאַפט און קיין השגה פון די זאכן דארף ער אביסל אכטונג געבן ווי אזוי ער רעדט, אפגערעדט פון אריינשטיפן זיינע ספרים און ביכער צו יונגע בחורים וואס ער ווייסט אז זייער אסאך עלטערן פון די בחורים ווילן נישט אז זייערע קינדער זאלן עס ליינען, נישט קיין חילוק פארוואס די עלטערן ווילן נישט אז זייערע קינדער זאלן ליינען זיינע זאכן, פונקט ווי ר׳ יואל ראטה וויל נישט אז איך זאל געבן אין גראסערי אפאר ביכער פאר זיינע קינדער צו ליינען אן זיין רשות, אפילו איך גיי האלטן אז זיי מוזן עס זעהן.
