הלכהדיגע שאלה בענין השתלת שחלות - Ovarian Transplant

קוק אריין אין אגרות משה יו"ד ח"א סי' ר"ל, בנוגע טומאת כהנים ביי א טרענספלענט, ווי ער שרייבט אז טומאה בלועה איז נישט מטמא וויבאלד עס ווערט בטל צום גוף, אויב אזוי איז דאך א ראיה פון די אלע פלעצער אז א זאך וואס גייט אריין אין גוף פונעם מענטש ווערט בטל צום מענטש. און אויב א חץ קען בטל ווערן, איז דאך כל שכן א אבר פנימי.

(חוץ פון דעם זאגט ער דארטן (ענף ח') אז די אבר ווערט מחובר צום גוף, ווערט עס צוריק לעבעדיג און עס איז נישט מטמא עיי"ש, און דאס איז דאך פשוט אז עס לעבט נאר דורך די נייע גוף).
די סברא שטייט אויך אין ספר תורת מיכאל (סי' נ"ז) פון הגאון הגדול ר' מיכאל פארשלעגער זצ"ל, תלמיד האבני נזר. [בשו"ת דברי יואל או"ח סי' ח', נכתב לו תשובה, ומתארו "הרב הגאון החסיד האמיתי"], דארט רעדט ער בנוגע א טרענספלענט פון א הייטל פון די אויג, פון א מת, און ער איז מוכיח אז איינמאל עס ווערט מחובר צום נייעם גוף, הייסט מער נישט מת, כאטשיג עס איז א נייע חיות.
דאס זעלבע זאגט הגרש"ז אויערבאך זצ"ל אין א תשובה צו הרב אונטערמאן (שבט מיהודה ח"ג עמ' ת"ג), עיי"ש.
[ווייזט אויס אז זיי האבן זיך נישט גערעכנט מיט די טענה אז מען דארף נעמען מעדעצינען, אז נישט וועט עס די גוף אויסשפייען].
אין די גמרא חולין ע''א ע''ב שטייט קלאר מפורש אז ס'ווערט נישט בטל. די גמרא וויל דארט זאגן אז ביי עיבור בתוך אשה איז די סיבה פארוואס אויב איינער וועט אנרירן אינעם עיבור וועט ער טמא ווערן איז ווייל סופו של העיבור לצאת. פרעגט די גמרא וכי טבעת אין סופו לצאת? און דעסטוועגן איז עס נישט מטמא. זעהט מען דאך קלאר אז דאס האט גארנישט מיט ביטול און אפילו איך ווייס קלאר אז ס'איז סופו לצאת איז עס נישט מטמא ווייל ס'איז בלועה. און נאך מער די משנה זאגט דארט מפורש אז אפילו אויב דער מענטש האט זיך געטובלט בעוד שהטבעת בתוכו ווערט אבער נישט די טבעת טהור, און אויב וועט ער מקיא זיין דעם טבעת וועט ער טמא ווערן.

זעהט מען דאך ווייטער קלאר אז ס'ווערט נישט בטל, ווייל ווען יא וואלט עס דאך אויך נטהר געווארן בטבילת האדם. נאר דער גאנצער דין פון טומאה בלועה לערענט מען ארויס פון א לימוד און ס'האט גארנישט מיט ביטול צוטוהן

יעצט איך ווייסט נישט וואס דארט אין די מראה מקומות שטייט, אבער איין זאך ווייס איך בבירור, אז זיי זאגן נישט קיין סברות מפורש להיפך מדברי המשנה והגמרא.
 
לעצט רעדאגירט:
עה ! די מישט , די טבילה נוצט נישט ווייל עס איז
נישט ראוי לביאת מים , און עס האט די דין ווי בין הסתרים
וואס דארף זיין ״ ראוי לביאת מים״
על כל פנים די זענען מילי סיטראי , זייטיגע ענינים
עס איז נישט דער ענין פון בעלות אויפן אבר הנשתל.
יעדער זאל מוחל זיין עפענען א משניות מקוואות און לערנען די משנה דארט מיט די מפרשים, און זיך קלאר איבערצייגן ווי דער רעדט פשוטע שטותים והבלים פאר פייער און פאר וואסער.
 
א מענטש וואס האט נישט קיין הארץ, הייסט א נבלה, און ער איז מטמה.
 
אין די גמרא חולין ע''א ע''ב שטייט קלאר מפורש אז ס'ווערט נישט בטל. די גמרא וויל דארט זאגן אז ביי עיבור בתוך אשה איז די סיבה פארוואס אויב איינער וועט אנרירן אינעם עיבור וועט ער טמא ווערן איז ווייל סופו של העיבור לצאת. פרעגט די גמרא וכי טבעת אין סופו לצאת? און דעסטוועגן איז עס נישט מטמא. זעהט מען דאך קלאר אז דאס האט גארנישט מיט ביטול און אפילו איך ווייס קלאר אז ס'איז סופו לצאת איז עס נישט מטמא ווייל ס'איז בלועה. און נאך מער די משנה זאגט דארט מפורש אז אפילו אויב דער מענטש האט זיך געטובלט בעוד שהטבעת בתוכו ווערט אבער נישט די טבעת טהור, און אויב וועט ער מקיא זיין דעם טבעת וועט ער טמא ווערן.

זעהט מען דאך ווייטער קלאר אז ס'ווערט נישט בטל, ווייל ווען יא וואלט עס דאך אויך נטהר געווארן בטבילת האדם. נאר דער גאנצער דין פון טומאה בלועה לערענט מען ארויס פון א לימוד און ס'האט גארנישט מיט ביטול צוטוהן

יעצט איך ווייסט נישט וואס דארט אין די מראה מקומות שטייט, אבער איין זאך ווייס איך בבירור, אז זיי זאגן נישט קיין סברות מפורש להיפך מדברי המשנה והגמרא.
הבלוע בבשר שלא
במקום עיכול דין בלוע
עליו, וכן שנינו: נכנס לו חץ
ביריכו, וקרם עליו עור
מלמעלה, הרי הוא ככל
הבלועים שהם טהורים
)תוספתא מקואות ח,
הובאה בר"ש מקואות י ח.
וראה רמב"ם מקואות ב ח (,
שכיון שקרם עליו עור
מלמעלה בטל אגב גופו
)ר"ש שם (, שאף על פי
שאינו במקום עיכול, למדים
בקל וחומר מבלוע במעיים
שסופו לצאת ומציל, בלוע
בבשר שאין סופו לצאת אינו
דין שמציל )ר"ש שם (
 
אין די גמרא חולין ע''א ע''ב שטייט קלאר מפורש אז ס'ווערט נישט בטל. די גמרא וויל דארט זאגן אז ביי עיבור בתוך אשה איז די סיבה פארוואס אויב איינער וועט אנרירן אינעם עיבור וועט ער טמא ווערן איז ווייל סופו של העיבור לצאת. פרעגט די גמרא וכי טבעת אין סופו לצאת? און דעסטוועגן איז עס נישט מטמא. זעהט מען דאך קלאר אז דאס האט גארנישט מיט ביטול און אפילו איך ווייס קלאר אז ס'איז סופו לצאת איז עס נישט מטמא ווייל ס'איז בלועה. און נאך מער די משנה זאגט דארט מפורש אז אפילו אויב דער מענטש האט זיך געטובלט בעוד שהטבעת בתוכו ווערט אבער נישט די טבעת טהור, און אויב וועט ער מקיא זיין דעם טבעת וועט ער טמא ווערן.

זעהט מען דאך ווייטער קלאר אז ס'ווערט נישט בטל, ווייל ווען יא וואלט עס דאך אויך נטהר געווארן בטבילת האדם. נאר דער גאנצער דין פון טומאה בלועה לערענט מען ארויס פון א לימוד און ס'האט גארנישט מיט ביטול צוטוהן

יעצט איך ווייסט נישט וואס דארט אין די מראה מקומות שטייט, אבער איין זאך ווייס איך בבירור, אז זיי זאגן נישט קיין סברות מפורש להיפך מדברי המשנה והגמרא.
אז דו ווייסט נישט וואס דארט אין די מראי מקומות שטייט, דאן וואס ענטפערסט דו?
קודם קוק אריין וואס זיי זאגן, און נאכדעם זיי ממשיך.
 
  • לייק
רעאקציעס: Dna
הבלוע בבשר שלא
במקום עיכול דין בלוע
עליו, וכן שנינו: נכנס לו חץ
ביריכו, וקרם עליו עור
מלמעלה, הרי הוא ככל
הבלועים שהם טהורים
)תוספתא מקואות ח,
הובאה בר"ש מקואות י ח.
וראה רמב"ם מקואות ב ח (,
שכיון שקרם עליו עור
מלמעלה בטל אגב גופו
)ר"ש שם (, שאף על פי
שאינו במקום עיכול, למדים
בקל וחומר מבלוע במעיים
שסופו לצאת ומציל, בלוע
בבשר שאין סופו לצאת אינו
דין שמציל )ר"ש שם (
דער גאנצער יסוד הדין פון טומאה בלועה וטהרה בלועה, איז ממש היפך פון ביטול.

ביי טומאה בלועה, למשל א מענטש שלינגט אראפ א טבעת וואס איז טמא פןן א מת און דער מענטש טובלט זיך, ווערט דער מענטש טהור און דער טבעת בלייבט טמא.

ביי טהרה בלועה, למשל אז א מענטש שלינגט אראפ א טבעת טהורה און ער גייט אריין לאהל המת, ווערט דער מענטש טמא און דער טבעת בלייבט טהור.
דאס טייטשט זייער קלאר אז ס'ווערט דייקא נישט בטל.

נאך מער דער גאנצער דין פון טהרה בלועה לערן איך ארויס מיט א קל וחומר פון א כלי חרס צמיד פתיל וואס איז מציל פון טומאה אויף די כלים שבתוכו. נו פארוואס? אויך וועגן ביטול? אז די כלי וואס ליגט אינעם כלי חרס ווערט בטל צום כלי חרס...? שטותים והבלים שאין לשער...

ס'איז ברור אז דאס ווארט בטל צום גוף פונעם ר''ש מיינט צו זאגן, באהאלטן אינעם גוף, און ממילא ביי חציצה איז עס אויך נאר נישט קיין חציצה ווען ס'איז אינגאנצן באהאלטן אינעם גוף.

ס'איז פשוט נישט מעגליך אהער צו דא ברענגן דא ביטול אפילו ווען מ'וויל זייער שטארק, ווייל די עצם הלכה זאגט קלאר להיפך אז ס'ווערט דייקא נישט בטל.

נאר כדרכם פון שקרנים ונקרנים זיך אבי ארויף צו כאפן אויף א ווארט און בויען בנינים של שטות והבל ורעות רוח, וואס זיי אליין ווייסן אז ס'איז שקר, נאר אבי כדי אנצוהאלטן דעם שקר מיט אלע כוחות.

דאס איז בנוגע צו בויען א שטות אז טומאה בלועה האט מיט ביטול צו טוהן.

דעם תורת מיכאל האב איך נאכגעקוקט און ער רעדט נישט קיין אות אחת וועגן טומאה בלועה. ער רעדט דארט לגבי איסור הנאה ממת אז ווען מ'איז עס מחבר אן אבר מיט אן אדם חי, און דער אבר הייבט אן צו לעבן, הייסט עס אזוי ווי דער אדם חי ממילא איז עס מותר בהנאה.

ממילא וואס ווילסטו יעצט דא א ראיה ברענגען? אז א ביצה פון א פרוי וואס גייט ארויס קומען נאך ניין חדשים זאל בטל ווערן צום פרוי??
אפשר ביסטו מיר מסביר וויאזוי א זאך וואס איך לייג אריין אין א מענטש ''אדעתא דהכי'' אז ס'זאל ארויס קומען נאך ניין חדשים, זאל בטל ווערן??
ווען די ביצה ווערט ווען בטל אין די פרוי איז זי דאך אויף געהאקטע צרות.. די גאנצע כוונת פעולת ההשתלה איז דאך דייקא היפך ביטול?
און אויב שוין יא ביטול, נו דארף דאך תרומת ביצית אויך זיין מותר לכתחילה??

רחמנא ליצלן ווי מ'קען אויף אזעלכע סברות של הבל ורעות רוח מתיר זיין ממזירות והתבללות ה''י
 
לעצט רעדאגירט:
ס'איז געוועהן בערך פורים צייט ווען איך שמועס געמיטלעך מיט מיינ'ס א חבר ר' דוד וואס איך קען נאך פון ישיבה יארן, ווען איך טרעף איהם פאלן אונז אריין אין לענגערע שמועסן ביז מיין ווייב רופט מיך אריין 'הגיע זמן קרש"מ של המטה', און ער פרעגט מיך צו איך האב געהערט פון עפעס א שערורי' וועגן אויווערי טרענספלענט'ס וואס קאכט זיך, אונז האבן אריין אין א לענגערע שמועס און אזוי איז עס אנגעגאנגען יעדן פאר טעג האט מען ארום גערעדט בפרטי פרטים, אנגעהויבן אביסעל אין די הלכה חלק ביז רשימות פון רבנים וואס האלטן לכאן ולכאן, די פאליטיק, די טעראר, איך געדענק למשל ווי איך האב איהם פארציילט ווי א אינגערמאן וואס האט געמאכט די טרענספלענט איז געוועהן ביי הגאון רבי מענדל זילבער אין ווען די איד האט איהם געפרעגט וואס זאל זאל ער טוהן אז ער קען נישט האבן קיין קינדער ער האט נישט א אנדערע אויסוועג צו דען וועט ער דארפן בלייבן קינדערלאז?! האט ר מענדל גענטפערט אז נישט אויף יעדע זאך איז דא א עצה און סלושין! יארן צוריק אויב איינער האט נישט געהאט קיין קינדער האט ער זיך ג'גט א קיצור א מעשה אזוי האט זיך עס געצויגן ביז נעכטן ווען אינמיטן א שמועס וועגן אנדערע זאכן פרעג איך ווי סאך זינען ער פארמאגט, ער האט ארויסגעמורמלט אז ער האט נישט, ער האט געבלאשט און זיך פאר רויטעלט, איך האב גלייך געשמעקט אז עפעס טויג נישט איך האב פארדרייט די שמועס צו אנדערע זאכן שפעטער האב איך אנגערופן א איד וואס קען אונז ביידע איך פרעג איהם זאג מיך אפן דודי האט קינדער? זאגט ער מיך האסט נישט געוואוסט? קאם אן! ער האט קיין קינדער ניט!!! איך האב געמיינט איך פאל צוזאם א שוואכקייט האט מיך באנומען, איך זעץ מיך אויף מיין סאפע פארקלאצט אויף א שווארצע פינטל ס'איז דורך געשווימען אלע זאכן וואס איך האב אלץ גערעדט מיט דוד'ן, ווען איך ווייס ווען רעד איך נישט אפילו 1 מאל מיט איהם אין די נושא!!! איך האב גערעדט צו איהם כאילו ער האט שוין 20 קינדער און ס'איז נישט נוגע פאר אונז קיינמאל איך האב נישט געוואוסט ווי מיך אהין צוטוהן איך האב עס פארציילט פארן אשת חבר 'קוק ווי שטארק מ'דארף היטן וואס מ'רעדט צו א צווייטן' האב איך געשריגן' [צו מיר אליין...] אונז האבן בינאזאם באשלאסן אז איך גיי מיך מארגן אנטשולדיגן פאר איהם, איך וויל זיין אפן, געשלאפן יענע נאכט האב איך נישט!! צומארגנס בין צוגעגאנגען מיט וואקעלדיגע טריט און א צובראכן הארץ צו דודי אין איהם איבערגעבעטן איך האב נישט געוואוסט אז דו האסט נישט קיין קינדער, פארגעב מיר! ווער ווייסט וויפיהל מאל איך האב געטרעטן אויך דיינע געפיהלן??!! דוד האט האט מיך בארואיגט נע ס'איז גארנישט ס'איז גוט.. ביסט זיכער? טענה איך מיך צוריק.. יא יא וואס נאך איז נייעס פרעגט דוד
היינט רופט ער מיך אין א זייט און זאגט מיך איך זעה ביסט אזוי צושאקעלט לאמיך דיך עפעס זאגן, ער מורמלט אריין שטיל אין מיין אויער 'ב"ה מיט די הילף פון אפאר חשובע עסקנים ורבנים האב אונז דורך געפירט די טרענספלענט למזל טוב'!!!
ווערטער זענען איבריג!! איך האב אויפגעהויבן מיינע הענטעלעך צום הימל המקדים רפואה למכתו מיט א לויב אין א דאנק🙏
 
דער גאנצער יסוד הדין פון טומאה בלועה וטהרה בלועה, איז ממש היפך פון ביטול.

ביי טומאה בלועה, למשל א מענטש שלינגט אראפ א טבעת וואס איז טמא פןן א מת און דער מענטש טובלט זיך, ווערט דער מענטש טהור און דער טבעת בלייבט טמא.

ביי טהרה בלועה, למשל אז א מענטש שלינגט אראפ א טבעת טהורה און ער גייט אריין לאהל המת, ווערט דער מענטש טמא און דער טבעת בלייבט טהור.
דאס טייטשט זייער קלאר אז ס'ווערט דייקא נישט בטל.

נאך מער דער גאנצער דין פון טהרה בלועה לערן איך ארויס מיט א קל וחומר פון א כלי חרס צמיד פתיל וואס איז מציל פון טומאה אויף די כלים שבתוכו. נו פארוואס? אויך וועגן ביטול? אז די כלי וואס ליגט אינעם כלי חרס ווערט בטל צום כלי חרס...? שטותים והבלים שאין לשער...

ס'איז ברור אז דאס ווארט בטל צום גוף פונעם ר''ש מיינט צו זאגן, באהאלטן אינעם גוף, און ממילא ביי חציצה איז עס אויך נאר נישט קיין חציצה ווען ס'איז אינגאנצן באהאלטן אינעם גוף.

ס'איז פשוט נישט מעגליך אהער צו דא ברענגן דא ביטול אפילו ווען מ'וויל זייער שטארק, ווייל די עצם הלכה זאגט קלאר להיפך אז ס'ווערט דייקא נישט בטל.

נאר כדרכם פון שקרנים ונקרנים זיך אבי ארויף צו כאפן אויף א ווארט און בויען בנינים של שטות והבל ורעות רוח, וואס זיי אליין ווייסן אז ס'איז שקר, נאר אבי כדי אנצוהאלטן דעם שקר מיט אלע כוחות.

דאס איז בנוגע צו בויען א שטות אז טומאה בלועה האט מיט ביטול צו טוהן.
די טיטל "כדרכם של שקרנים" זאגסטו אויפן אגרות משה וועלכער לערנט אפ דעם ר"ש אלס ביטול ? ער רעדט נישט פון חציצה, ער רעדט פון ביטול, און ער ברענגט עס פונעם ר"ש, ווילסט מחולק זיין מיטן אגרות משה, מסכים, אבער "כדרכם של שקרנים"????????

לאמיך שרייבן יעצט דיינע לשונות: שעמט אייך, רחמנא ליצלן, געוואלד און געשריגן........
 
לעצט רעדאגירט:
דעם תורת מיכאל האב איך נאכגעקוקט און ער רעדט נישט קיין אות אחת וועגן טומאה בלועה. ער רעדט דארט לגבי איסור הנאה ממת אז ווען מ'איז עס מחבר אן אבר מיט אן אדם חי, און דער אבר הייבט אן צו לעבן, הייסט עס אזוי ווי דער אדם חי ממילא איז עס מותר בהנאה.

ממילא וואס ווילסטו יעצט דא א ראיה ברענגען? אז א ביצה פון א פרוי וואס גייט ארויס קומען נאך ניין חדשים זאל בטל ווערן צום פרוי??
אפשר ביסטו מיר מסביר וויאזוי א זאך וואס איך לייג אריין אין א מענטש ''אדעתא דהכי'' אז ס'זאל ארויס קומען נאך ניין חדשים, זאל בטל ווערן??
ווען די ביצה ווערט ווען בטל אין די פרוי איז זי דאך אויף געהאקטע צרות.. די גאנצע כוונת פעולת ההשתלה איז דאך דייקא היפך ביטול?
און אויב שוין יא ביטול, נו דארף דאך תרומת ביצית אויך זיין מותר לכתחילה??

רחמנא ליצלן ווי מ'קען אויף אזעלכע סברות של הבל ורעות רוח מתיר זיין ממזירות והתבללות ה''י
דו מישסט ארום און נאכדעם פרעגסטו קשיות.

איינע פון די שטארקע נימוקים להתיר, איז אז די שחלה ווערט מחובר צו די פרוי, ווערט עס א חלק פון איר, און עס האט מער נישט קיין שייכות צו די פריערדיגע. [די סברא זאגט שוין ר' משה שטערנבוך אין זיין ספר תשובות והנהגות, ועוד]. די אוסרים טענה'ן אז דאס איז נישט ריכטיג, עס קען נישט ווערן א חלק פון די נייע גוף, וויבאלד מען דארף נעמען מעדעצינען כדי עס זאל זיך האלטן אינעם נייעם גוף.

אויף דעם האב איך געברענגט דעם "תורת מיכאל" און הגרש"ז אויערבאך זצ"ל, אז א אבר וואס ווערט מחובר צו א מענטש, אפילו עס קומט פון א מת ל"ע, דא ווען עס ווערט מחובר צו א לעבעדיגע מענשט ווערט עס צוריק אן אבר חי, וויבאלד עס איז א חלק פון א לעבעדיגע מענטש, און עס איז נישט מטמא. (די סברא ווערט אויך דערמאנט אין אגרות משה, נאר ער האט א פראבלעם ווי לאנג עס איז נאכנישט מחובר איז עס מטמא באוהל, ממילא וויל ער צוקומען צו ביטול, וואס לדבריו ווערט עס בטל תיכף ווען מען הייבט עס אן מחבר זיין).

ווי מען זעהט האבן זיי נישט געהאט קיין פראבלעם אז די נייע אבר ווערט נישט בטל וויבאלד מען דארף נעמען מעדעצינען עס זאל זיך האלטן.

לויט דעם האב איך געוואלט זאגן, אז דאס זעלבע דארף זיין ביי א שחלה וואס ווערט מחובר צו די נייע פרוי, ווערט עס איינס מיט די פרוי, און ממילא איז עס זיך מער נישט מתייחס צו די פריערדיגע פון וואו עס קומט, נאר דארט וואו עס איז יעצט מחובר. - און אפילו מען דארף נעמען מעדעצינען אז די טרענספלענט זאל האלטן, הייסט עס נאך אלץ מחובר צו די נייע פרוי, און א חלק פון איר גוף.

פרעגסטו א באמבע קשיא, אז מען האט עס דאך אריינגעלייגט אויף די פלאן עס זאל ארויסקומען, וויאזוי קען עס בטל ווערן צום גוף???

אבער טאטע אין הימל, מיר רעדן יעצט וועגן די שחלה, נישט וועגן די ביצה, די שחלה ווערט דאך מחובר צום גוף אויף צו בלייבן אזוי ווי יעדע טרענספלענט. איז וואס פרעגסטו?

נאכדעם פרעגסטו שוין גג על גג, אויב אזוי זאל תרומת ביצית אויך זיין מותר. די קשיא הייבט זיך נישט אן, ווייל דארטן איז מען גארנישט מחבר צו גוף, ניטאמאל לייגט מען אריין די ביצה אין גוף, נאר מען מאכט עס אינדרויסן אזוי ווי ביי IVF און שפעטער לייגט מען עס אריין. גארנישט אבער ווערט נישט מחובר צום גוף. מיר רעדן אבער פון השתלת שחלה, וואס איז א געהעריגע טרענספלענט אזוי ווי ביי א ניר וכדו'.

יעצט הייב נישט אן שרייען אז למעשה זענען די ביצית אין די שחלה שוין דארטן פון אנפאנג, דאס איז א באזונדערע נושא דן צו זיין. די דיון דא איז אויב די שחלה קען ווערן בטל צום גוף אדער נישט [צוליב די טענה אז מען דארף נעמען מעדעצינען]. אויף דעם האבן מיר גאנץ א שטארקע ראי' פון אט די גדולי האחרונים וועלכע פארשטייען אז א אבר מחובר ווערט בטל צום גוף.
 
פשיהא
עס איז ממש א נחת צו זען ווי דער עולם טענה׳ט זיך ארום דא מיט אזא ריתחא דאורייתא...
עס קנאקט א קול תורה דא...זה בונה וזה סותר, כדרכה של תורה...

דער עיקר איז אז קיינער ווערט נישט קיין ארויני שוואנץ טמא...
 
פשיהא
עס איז ממש א נחת צו זען ווי דער עולם טענה׳ט זיך ארום דא מיט אזא ריתחא דאורייתא...
עס קנאקט א קול תורה דא...זה בונה וזה סותר, כדרכה של תורה...

דער עיקר איז אז קיינער ווערט נישט קיין ארויני שוואנץ
איך הייב אן ווערן, און סאיז דא פארוואס
 
איך ווייס נישט פארוואס דאס איז אזוי אומקלאר, א בריוו פון ר' אליהו לעווין א תלמיד פון רב אליישיב מיט עדות אז ר' חיים גריינימאן, רב אלישיב און ר' ישראל יעקב פישער האבן מתיר געווען השתלת שחלות.

פון די אנדערע זייט איז דא בריוו פון ר' יהודה פישער א זון פון ר' ישראל יעקב ווי ער אסערט, ער שרייבט צו א בריוו פון זיין טאטע וואס רעדט פון תרומות ביציות.

ווי אויך איז שוין דא א שטיקל בריוו פון ר' בנימין לאנדא, אבער מיין חבר וואס האט מיר עס געשיקט לאזט מיר עס נאכנישט מפרסם זיין, איך וועל ווארטן ביז ס'וועט ליעקן אפיציעל, וועל איך עס דאן ארויפלייגן.
 

בייגעלייגטע פיילס

  • IMG-20250727-WA0103.jpg
    IMG-20250727-WA0103.jpg
    168.8 KB · געזען: 95
  • WhatsApp Image 2025-07-30 at 3.29.07 PM.jpeg
    WhatsApp Image 2025-07-30 at 3.29.07 PM.jpeg
    225.1 KB · געזען: 18
דו מישסט ארום און נאכדעם פרעגסטו קשיות.

איינע פון די שטארקע נימוקים להתיר, איז אז די שחלה ווערט מחובר צו די פרוי, ווערט עס א חלק פון איר, און עס האט מער נישט קיין שייכות צו די פריערדיגע. [די סברא זאגט שוין ר' משה שטערנבוך אין זיין ספר תשובות והנהגות, ועוד]. די אוסרים טענה'ן אז דאס איז נישט ריכטיג, עס קען נישט ווערן א חלק פון די נייע גוף, וויבאלד מען דארף נעמען מעדעצינען כדי עס זאל זיך האלטן אינעם נייעם גוף.

אויף דעם האב איך געברענגט דעם "תורת מיכאל" און הגרש"ז אויערבאך זצ"ל, אז א אבר וואס ווערט מחובר צו א מענטש, אפילו עס קומט פון א מת ל"ע, דא ווען עס ווערט מחובר צו א לעבעדיגע מענשט ווערט עס צוריק אן אבר חי, וויבאלד עס איז א חלק פון א לעבעדיגע מענטש, און עס איז נישט מטמא. (די סברא ווערט אויך דערמאנט אין אגרות משה, נאר ער האט א פראבלעם ווי לאנג עס איז נאכנישט מחובר איז עס מטמא באוהל, ממילא וויל ער צוקומען צו ביטול, וואס לדבריו ווערט עס בטל תיכף ווען מען הייבט עס אן מחבר זיין).

ווי מען זעהט האבן זיי נישט געהאט קיין פראבלעם אז די נייע אבר ווערט נישט בטל וויבאלד מען דארף נעמען מעדעצינען עס זאל זיך האלטן.

לויט דעם האב איך געוואלט זאגן, אז דאס זעלבע דארף זיין ביי א שחלה וואס ווערט מחובר צו די נייע פרוי, ווערט עס איינס מיט די פרוי, און ממילא איז עס זיך מער נישט מתייחס צו די פריערדיגע פון וואו עס קומט, נאר דארט וואו עס איז יעצט מחובר. - און אפילו מען דארף נעמען מעדעצינען אז די טרענספלענט זאל האלטן, הייסט עס נאך אלץ מחובר צו די נייע פרוי, און א חלק פון איר גוף.

פרעגסטו א באמבע קשיא, אז מען האט עס דאך אריינגעלייגט אויף די פלאן עס זאל ארויסקומען, וויאזוי קען עס בטל ווערן צום גוף???

אבער טאטע אין הימל, מיר רעדן יעצט וועגן די שחלה, נישט וועגן די ביצה, די שחלה ווערט דאך מחובר צום גוף אויף צו בלייבן אזוי ווי יעדע טרענספלענט. איז וואס פרעגסטו?

נאכדעם פרעגסטו שוין גג על גג, אויב אזוי זאל תרומת ביצית אויך זיין מותר. די קשיא הייבט זיך נישט אן, ווייל דארטן איז מען גארנישט מחבר צו גוף, ניטאמאל לייגט מען אריין די ביצה אין גוף, נאר מען מאכט עס אינדרויסן אזוי ווי ביי IVF און שפעטער לייגט מען עס אריין. גארנישט אבער ווערט נישט מחובר צום גוף. מיר רעדן אבער פון השתלת שחלה, וואס איז א געהעריגע טרענספלענט אזוי ווי ביי א ניר וכדו'.

יעצט הייב נישט אן שרייען אז למעשה זענען די ביצית אין די שחלה שוין דארטן פון אנפאנג, דאס איז א באזונדערע נושא דן צו זיין. די דיון דא איז אויב די שחלה קען ווערן בטל צום גוף אדער נישט [צוליב די טענה אז מען דארף נעמען מעדעצינען]. אויף דעם האבן מיר גאנץ א שטארקע ראי' פון אט די גדולי האחרונים וועלכע פארשטייען אז א אבר מחובר ווערט בטל צום גוף.
איך זאל נישט שרייען אז למעשה זענען די ביצית אין די שחלה שוין דארטן פון אנפאנג? פארוואס נישט? ווייל דארט ליגט דער אמת באגראבן? איך פארשטיי.. אבער טאקע משום הא וועל איך עס יא שרייען!! ווייל פשוט דאס איז דער קלארער אמת!!.

מ'זעהט קלאר ווי די מתירים הייבן דא אן מיט א נייעם טאקטיק צו פארדרייען דעם קאפ מיט גאנצע פילפולים פון יא ביטול נישט ביטול, כדי צו מסיח דעת זיין און אוועקשלעפן די מוחות פונעם עיקר נקודה אז דא רעדט מען נישט פון אן אבר, דא רעדט מען פון זרע האישה, וואס איז בכלל נישט שייך צו זאגן אזא ליצנות וחוכא וטלולא אז ס'ווערט בטל. פונקט ווי די זרע האיש ווערט נישט בטל, און פונקט ווי א פארטיגע ביצית ווערט נישט בטל, ווייל א קינד פון א מאמע זאל זיין קליין ווי ער איז, בלייבט ער אבער דאס קינד פונעם מאמע. ביטול איז שייך ביי דיני איסור והיתר, אז דער איסור ווערט א היתר. אבער דאס איז בכלל נישט שייך ביי יחוס וואס דארט איז דער נידון וועמענס קינד איז דאס? דהיינו כלשון חז''ל, וועלכע פרוי האט דא געגעבן איר זרע וואס פון דעם איז נתייצר געווארן דעם עור ובשר גידין ועצמות פון דעם קינד? וואס אויף דעם איז דער קלארער אומצוויידייטיגער תשובה: די בעלת השחלה!! וואס ווי יעדער ווייסט היינט קלאר די מציאות אז די זרע ליגט דארט מיום היוולדה. און דאס גאנצע וואס די נתרמת טוט, איז סך הכל נעמען אט די זרע, און עס מבשל זיין, א פעולה וואס ווי אויפגעוויזן קען מען דאס טאן פונקט אזוי מיט אינסטרעמענטן אין א לאבאראטארי. ממילא צו טענה'ן אז בלויז צוליב וועגן אט די פעולת ההבשלה זאל זי שוין פלוצלונג הייסן די מאמע, איז פונקט ווי זאגן אז די מאשינען אין די לעב. זענען די מאמע ..
און נאך מער, אויב די בלויזע פעולה פון נעמען א נישט מבושל ביצה און עס מבשל זיין מאכט איר פאר די מאמע, איז דאך כל שכן וקל וחומר אז מבשל זיין א ביצית פון א משהו שבמשהו ביז א פארטיגער גוף מיט רמ''ח אברים ושס''ה גידין זאל אוודאי הייסן די מאמע? נו פארוואס אסרן זיי תרומת ביצית?

יעצט ממילא וויבאלד דער קלארער נקודה הייבט אן צו ווערן מער און מער קלאר און פארשטענדליך ביי מער און מער מענטשן, האט מען זיך דערזעהן אין א פראבלעם, ממילא הייבט מען אן מיט דעם טאקטיק צו פארדרייען דעם קאפ כאילו די דין ודברים איז אויף די שחלה בעצם, אין דערצייט וואס דער גאנצער יסוד האיסור איז דאך דייקא געבויעט אויף די ''ביציות'' שבשחלה.
און חוץ מזה אז צו טענה'ן אז איך קוק אויף די שחלה ווי בלויז אויף א שטיקל בשר הגוף, איז דאך ליצנות געמאכט פון זיך אליין. פארוואס פלאנצט מען איין די שחלה? פאר די בשר שבו, אדער פאר די ביציות שבו?
קומט דאך אויס, אז די עצם פעולת ההשתלה איז מעיד יותר מאלף עדים אז די זרע האשה ליגט דארט אין די שחלה, און ממילא איז זי די קלארע מאמע!! און וויפיל די מתירים זאלן נאר פרובירן ארומצוחושן און מטשטש זיין די מוחות מיט ביטול אהער ביטול אהין.. וועט זיי דאס גארנישט העלפן צו מטשטש זיין די קלארע און אפענע מציאות, אז דער גאנצער חומר ומהות הוולד באשטייט אך ורק נאר פון די ביצה האישה התורמת, וואס פון דעם צוזאמען מיט די זרע האב ווערט נתייצר דער זייגואט סעל, וואס טוט זיך דערנאך אליין מאטיפלייען ביז צו א גאנצער גוף. און די נתרמת גיבט ''גארנישט'' צו צום גוף וחומרו ומהותו של הוולד, נאר בלויז גידול חיות והזנה, ווי עס ווערט גערופן אין ענגליש an external life support

און ממילא אז איינער האט חלילה געמאכט א שחלה טרענספלענט פון א שוועסטער צו פון אן אשת איש זענען די קינדער ממזירים גמורים ל''ע!! און אויב קומט דאס פון א נכרית זעמען די קינדער גוים גמורים ל''ע!!
אזוי ווי אלע רבנים אין זייערע מכתבים שרייבן עס, און אזוי ווי ר' משה רוטה אין זיין פרישן בריוו ענדיגט צו: ועכ''פ באם ח''ו יהיה כזאת בישראל להשתיל שלל של רחם מאשה אחת לאשה אחרת, כשיבוא לידינו, נאסור את הוולד לבוא בקהל ישראל. וכיום זה דבר קל לברר, וע''כ על הציבור לעמוד על המשמר, בכדי שלא יתערבו בין הכשירים.

די ווערטער אין באלד זענען זייער וויכטיגע ווערטער, וואס יעדער ערליכער איד וואס וויל נישט האבן ממזרים און גוים אין זיין משפחה זאל זיך גוט אוועקלייגן און זיך גוט נאכפרעגן אויף נאך מעטאדן וואזוי דאס צו דערגיין.

סוף פסוק וועט ממילא נישט בלייבן קיין אנדערע ברירה, און מ'וועט מוזן דורכפירן א פרישן ''טיילונג'' אזוי דער טיילונג אין אונגארן, זיך גענצליך אפצוטיילן פון די מורדים ופושעים ומחריבי כרם בית ה', מיטן פריש גרינדן אייגענע קהילות און מוסדות און ישיבות ממסד ועד הטפחת, און נאכדעם קענען זיך די מתירים האלטן געזונטערהייט מיט זייער היתר פאר זיי אליין, אבער נישט אריין צווינגן דעם איבריגן כלל ישראל אין זייער ממזירות והתבללות רחמנא ליצלן.

און היות ס'איז דא כמה רבנים האוסרים וואס יעצט אסרן זיי בתוקף. אבער בעבר איז משמע געווען פון זיי להיתר ממילא ווילן מאנכע פארקויפן כל מיני שקרים אויף דעם ארויף. ממילא ברענג איך דא אהער א פרישן מכתב פונעם גרויסן בקי ומומחה לעניני פוריות בעל שו''ת אבני חן שליט''א ווי ער וווייזט קלאר אויף, אז דער פאקט אז אלע ביציות ליגן שוין אין די שחלה מיום היוולדה, איז מיט יארן צוריק נאך בכלל נישט געווען אזוי קלאר פאר עטליכע גרויסע רבנים און פוסקים, און ממילא איז קלאר אז נאר זייערע פסקים פון נאכדעם וואס זיי האבן דאס קלאר פארשטאנען, איז בכלל רעלאוואנט. און ממילא ווען א געוויסער פוסק שרייבט אין א תשובה פון העכער 20 יאר צוריק, אז '' אולי אפשר להתיר'' ובפרט ווען ער לייגט נאך צו ''והדברים עוד צריכים עיון'' אדער ''ועוד נעיין בזה'' איז קיין שום ראיה נישט ובפרט ווען נאכדעם שרייבט ער קלאר לאיסור.
מכתב בעל שו%22ת אבני חן תאריכים וזמנים.pdf
 
לעצט רעדאגירט:
לאז שוין אפ מיט דעם בעל אבני חריין, ער איז נישט קיין בקי ומומחה לעניני פוריות נאר איינער וואס מיינט אז ער איז די קלוגסטע מענטש אויף די וועלט. ער קען נישט גארנישט מער ווי יעדער וואס האט אביסל ידיעה אין די נושא.
 
סוף פסוק וועט ממילא נישט בלייבן קיין אנדערע ברירה, און מ'וועט מוזן דורכפירן א פרישן ''טיילונג'' אזוי דער טיילונג אין אונגארן, זיך גענצליך אפצוטיילן פון די מורדים ופושעים ומחריבי כרם בית ה', מיטן פריש גרינדן אייגענע קהילות און מוסדות און ישיבות ממסד ועד הטפחת, און נאכדעם קענען זיך די מתירים האלטן געזונטערהייט מיט זייער היתר פאר זיי אליין, אבער נישט אריין צווינגן דעם איבריגן כלל ישראל אין זייער ממזירות והתבללות רחמנא ליצלן.
אויך קען קוים ווארטן אז די אלע וואס הערן נישט אויף צו סטראשענען מיט א טיילונג זאלן זיך שוין איינמאל פאר אלעמאל אפטיילן און לאזן כלל ישראל במנוחה.
 
לאז שוין אפ מיט דעם בעל אבני חריין, ער איז נישט קיין בקי ומומחה לעניני פוריות נאר איינער וואס מיינט אז ער איז די קלוגסטע מענטש אויף די וועלט. ער קען נישט גארנישט מער ווי יעדער וואס האט אביסל ידיעה אין די נושא.
כ'פארשטיי אז ער זאגט וואס די ווילסט נישט הערן, אבער ס'מיינט נאך גארנישט. אלע פריערדיגע גרויסע פוסקים פון א דור צוריק, האבן אלע געשריבן זייערע פסקים נאכן זיך דורך רעדן מיט איהם.

און ביידעוועי האסטו געשריבן די ווערטער אנפאג אשכול? : ''איך בין זייער העפי פאר היתרים בכלל, אבער פון אלע זאכן וואס כ'האב שוין געזעהן גע'אסר'ט, מאכט דאס די מערסטע סענס צו אסר'ן. אבער ווען מ'וויל מתיר זיין קען מען אלעס מתיר זיין.

נאך צוויי פאקטארן איז זייער אינטערעסאנט דא, געווענליך ווערט די פראזע "וואו זעהט מען אז די תורה רעכנט זיך מיט DNA" גענוצט לחומרא, אבער דא ווערט עס אויך גענוצט לקולא, און דאס איז מסתם די סיבה פארוואס עס זענען דא פרומע רבנים אויף די צד היתר ווייל זיי דיסריגארדן די מציאות פון DNA. אבער באמת איז עס איז בערך ווי צו זאגן "וואו זעהט מען אז די תורה רעכנט זיך מיט פאקטן".

אדער אפשר האסטו אויך צוריקגעצויגן...?
 
איך זאל נישט שרייען אז למעשה זענען די ביצית אין די שחלה שוין דארטן פון אנפאנג? פארוואס נישט? ווייל דארט ליגט דער אמת באגראבן? איך פארשטיי.. אבער טאקע משום הא וועל איך עס יא שרייען!! ווייל פשוט דאס איז דער קלארער אמת!!.

מ'זעהט קלאר ווי די מתירים הייבן דא אן מיט א נייעם טאקטיק צו פארדרייען דעם קאפ מיט גאנצע פילפולים פון יא ביטול נישט ביטול, כדי צו מסיח דעת זיין און אוועקשלעפן די מוחות פונעם עיקר נקודה אז דא רעדט מען נישט פון אן אבר, דא רעדט מען פון זרע האישה, וואס איז בכלל נישט שייך צו זאגן אזא ליצנות וחוכא וטלולא אז ס'ווערט בטל. פונקט ווי די זרע האיש ווערט נישט בטל, און פונקט ווי א פארטיגע ביצית ווערט נישט בטל, ווייל א קינד פון א מאמע זאל זיין קליין ווי ער איז, בלייבט ער אבער דאס קינד פונעם מאמע. ביטול איז שייך ביי דיני איסור והיתר, אז דער איסור ווערט א היתר. אבער דאס איז בכלל נישט שייך ביי יחוס וואס דארט איז דער נידון וועמענס קינד איז דאס? דהיינו כלשון חז''ל, וועלכע פרוי האט דא געגעבן איר זרע וואס פון דעם איז נתייצר געווארן דעם עור ובשר גידין ועצמות פון דעם קינד? וואס אויף דעם איז דער קלארער אומצוויידייטיגער תשובה: די בעלת השחלה!! וואס ווי יעדער ווייסט היינט קלאר די מציאות אז די זרע ליגט דארט מיום היוולדה. און דאס גאנצע וואס די נתרמת טוט, איז סך הכל נעמען אט די זרע, און עס מבשל זיין, א פעולה וואס ווי אויפגעוויזן קען מען דאס טאן פונקט אזוי מיט אינסטרעמענטן אין א לאבאראטארי. ממילא צו טענה'ן אז בלויז צוליב וועגן אט די פעולת ההבשלה זאל זי שוין פלוצלונג הייסן די מאמע, איז פונקט ווי זאגן אז די מאשינען אין די לעב. זענען די מאמע ..
און נאך מער, אויב די בלויזע פעולה פון נעמען א נישט מבושל ביצה און עס מבשל זיין מאכט איר פאר די מאמע, איז דאך כל שכן וקל וחומר אז מבשל זיין א ביצית פון א משהו שבמשהו ביז א פארטיגער גוף מיט רמ''ח אברים ושס''ה גידין זאל אוודאי הייסן די מאמע? נו פארוואס אסרן זיי תרומת ביצית?

יעצט ממילא וויבאלד דער קלארער נקודה הייבט אן צו ווערן מער און מער קלאר און פארשטענדליך ביי מער און מער מענטשן, האט מען זיך דערזעהן אין א פראבלעם, ממילא הייבט מען אן מיט דעם טאקטיק צו פארדרייען דעם קאפ כאילו די דין ודברים איז אויף די שחלה בעצם, אין דערצייט וואס דער גאנצער יסוד האיסור איז דאך דייקא געבויעט אויף די ''ביציות'' שבשחלה.
און חוץ מזה אז צו טענה'ן אז איך קוק אויף די שחלה ווי בלויז אויף א שטיקל בשר הגוף, איז דאך ליצנות געמאכט פון זיך אליין. פארוואס פלאנצט מען איין די שחלה? פאר די בשר שבו, אדער פאר די ביציות שבו?
קומט דאך אויס, אז די עצם פעולת ההשתלה איז מעיד יותר מאלף עדים אז די זרע האשה ליגט דארט אין די שחלה, און ממילא איז זי די קלארע מאמע!! און וויפיל די מתירים זאלן נאר פרובירן ארומצוחושן און מטשטש זיין די מוחות מיט ביטול אהער ביטול אהין.. וועט זיי דאס גארנישט העלפן צו מטשטש זיין די קלארע און אפענע מציאות, אז דער גאנצער חומר ומהות הוולד באשטייט אך ורק נאר פון די ביצה האישה התורמת, וואס פון דעם צוזאמען מיט די זרע האב ווערט נתייצר דער זייגואט סעל, וואס טוט זיך דערנאך אליין מאטיפלייען ביז צו א גאנצער גוף. און די נתרמת גיבט ''גארנישט'' צו צום גוף וחומרו ומהותו של הוולד, נאר בלויז גידול חיות והזנה, ווי עס ווערט גערופן אין ענגליש an external life support

און ממילא אז איינער האט חלילה געמאכט א שחלה טרענספלענט פון א שוועסטער צו פון אן אשת איש זענען די קינדער ממזירים גמורים ל''ע!! און אויב קומט דאס פון א נכרית זעמען די קינדער גוים גמורים ל''ע!!
אזוי ווי אלע רבנים אין זייערע מכתבים שרייבן עס, און אזוי ווי ר' משה רוטה אין זיין פרישן בריוו ענדיגט צו: ועכ''פ באם ח''ו יהיה כזאת בישראל להשתיל שלל של רחם מאשה אחת לאשה אחרת, כשיבוא לידינו, נאסור את הוולד לבוא בקהל ישראל. וכיום זה דבר קל לברר, וע''כ על הציבור לעמוד על המשמר, בכדי שלא יתערבו בין הכשירים.

די ווערטער אין באלד זענען זייער וויכטיגע ווערטער, וואס יעדער ערליכער איד וואס וויל נישט האבן ממזרים און גוים אין זיין משפחה זאל זיך גוט אוועקלייגן און זיך גוט נאכפרעגן אויף נאך מעטאדן וואזוי דאס צו דערגיין.

סוף פסוק וועט ממילא נישט בלייבן קיין אנדערע ברירה, און מ'וועט מוזן דורכפירן א פרישן ''טיילונג'' אזוי דער טיילונג אין אונגארן, זיך גענצליך אפצוטיילן פון די מורדים ופושעים ומחריבי כרם בית ה', מיטן פריש גרינדן אייגענע קהילות און מוסדות און ישיבות ממסד ועד הטפחת, און נאכדעם קענען זיך די מתירים האלטן געזונטערהייט מיט זייער היתר פאר זיי אליין, אבער נישט אריין צווינגן דעם איבריגן כלל ישראל אין זייער ממזירות והתבללות רחמנא ליצלן.

און היות ס'איז דא כמה רבנים האוסרים וואס יעצט אסרן זיי בתוקף. אבער בעבר איז משמע געווען פון זיי להיתר ממילא ווילן מאנכע פארקויפן כל מיני שקרים אויף דעם ארויף. ממילא ברענג איך דא אהער א פרישן מכתב פונעם גרויסן בקי ומומחה לעניני פוריות בעל שו''ת אבני חן שליט''א ווי ער וווייזט קלאר אויף, אז דער פאקט אז אלע ביציות ליגן שוין אין די שחלה מיום היוולדה, איז מיט יארן צוריק נאך בכלל נישט געווען אזוי קלאר פאר עטליכע גרויסע רבנים און פוסקים, און ממילא איז קלאר אז נאר זייערע פסקים פון נאכדעם וואס זיי האבן דאס קלאר פארשטאנען, איז בכלל רעלאוואנט. און ממילא ווען א געוויסער פוסק שרייבט אין א תשובה פון העכער 20 יאר צוריק, אז '' אולי אפשר להתיר'' ובפרט ווען ער לייגט נאך צו ''והדברים עוד צריכים עיון'' אדער ''ועוד נעיין בזה'' איז קיין שום ראיה נישט ובפרט ווען נאכדעם שרייבט ער קלאר לאיסור.
מכתב בעל שו%22ת אבני חן תאריכים וזמנים.pdf
איך ווייס נישט צו איך האב עפעס מיטן ענטפערן, ווייל ווי עס שיינט, הערסטו בכלל נישט וואס מען רעדט צו דיר. און נישט נאר דו הערסט נישט, נאר דו האסט ניטאמאל דורכגעלערנט די יסודות פון די "אוסרים".

אבער אויב אפשר דאך וועט געלונגען איינער זאל ווערן איבערגענומען פון דיינע לאנגע דרשות, וועל איך ווייזן ווי דו שרייבסט סתם שקר וכזב.

די גאנצע שמועס אויב די סוגיא פון "ילדה שסיבכה בזקינה" קומט דא אריין, איז נאר אויף די איינע נקודה אויב די שחלה ווערט בטל צום גוף. [די אוסרים ווילן מחלק זיין פון ערלה ביז יחוס, ווילן טענה'ן אז דא זענען שוין דא ביצים, ועוד ועוד חילוקים, אבער די יסוד הדיון הייבט זיך אן צו די שחלה ווערט בטל, אזוי ווי די ענף פון די ילדה ווערט בטל אין די זקינה].

קוק אריין אין די תשובה פון הרב מפריימאן, הרב מוואלקאן, הרב רוטה ועוד, וועלכע רעדן שטארק ארום איבער די נקודה צו מען קען זאגן אז די שחלה ווערט בטל צום גוף, ממילא וואס עס ווערט דעוועלאפט פון דארט אין ווייטער געהערט שוין צו די צווייטע פרוי. ער ברענגט די אגרות משה וועגן ביטול ועוד ועוד.

נאכמער, ביי זיין דרשה, באציהט זיך הרב מוואלקאן בעיקר נאר צו די איינע נקודה, ער זאגט דארטן, עס איז נישט קיין נפק"מ צו עס הייסט ביצים, סעלס, אינו נראה לעינים וכו' וכו', סוף כל סוף קען מען נישט זאגן אז די שחלה ווערט בטל צום גוף, וויבאלד די גוף ריזשעקט עס, און מען דארף נעמען מעדעצינען.

איז הער אויף שרייען אז מען קומט מיט א נייע טאקטיק וכו' וכו', און סטראשע מיט א טיילונג, נאר הייב אן איבערצולערנען די תשובות פון די אוסרים, [נישט פון די מתירים ח"ו, זיי זענען דאך אויף די אנדערע זייט פון די טיילונג], וועסטו זעהן אז דו ווייסט נישט פון דיין לעבן צו זאגן, נאר דאס איז איינע פון די שטארקע נידונים אין די דאזיגע שאלה.

ובזה יצאתי ידי חובתי
 
איך ווייס נישט צו איך האב עפעס מיטן ענטפערן, ווייל ווי עס שיינט, הערסטו בכלל נישט וואס מען רעדט צו דיר. און נישט נאר דו הערסט נישט, נאר דו האסט ניטאמאל דורכגעלערנט די יסודות פון די "אוסרים".

אבער אויב אפשר דאך וועט געלונגען איינער זאל ווערן איבערגענומען פון דיינע לאנגע דרשות, וועל איך ווייזן ווי דו שרייבסט סתם שקר וכזב.

די גאנצע שמועס אויב די סוגיא פון "ילדה שסיבכה בזקינה" קומט דא אריין, איז נאר אויף די איינע נקודה אויב די שחלה ווערט בטל צום גוף. [די אוסרים ווילן מחלק זיין פון ערלה ביז יחוס, ווילן טענה'ן אז דא זענען שוין דא ביצים, ועוד ועוד חילוקים, אבער די יסוד הדיון הייבט זיך אן צו די שחלה ווערט בטל, אזוי ווי די ענף פון די ילדה ווערט בטל אין די זקינה].

קוק אריין אין די תשובה פון הרב מפריימאן, הרב מוואלקאן, הרב רוטה ועוד, וועלכע רעדן שטארק ארום איבער די נקודה צו מען קען זאגן אז די שחלה ווערט בטל צום גוף, ממילא וואס עס ווערט דעוועלאפט פון דארט אין ווייטער געהערט שוין צו די צווייטע פרוי. ער ברענגט די אגרות משה וועגן ביטול ועוד ועוד.

נאכמער, ביי זיין דרשה, באציהט זיך הרב מוואלקאן בעיקר נאר צו די איינע נקודה, ער זאגט דארטן, עס איז נישט קיין נפק"מ צו עס הייסט ביצים, סעלס, אינו נראה לעינים וכו' וכו', סוף כל סוף קען מען נישט זאגן אז די שחלה ווערט בטל צום גוף, וויבאלד די גוף ריזשעקט עס, און מען דארף נעמען מעדעצינען.

איז הער אויף שרייען אז מען קומט מיט א נייע טאקטיק וכו' וכו', און סטראשע מיט א טיילונג, נאר הייב אן איבערצולערנען די תשובות פון די אוסרים, [נישט פון די מתירים ח"ו, זיי זענען דאך אויף די אנדערע זייט פון די טיילונג], וועסטו זעהן אז דו ווייסט נישט פון דיין לעבן צו זאגן, נאר דאס איז איינע פון די שטארקע נידונים אין די דאזיגע שאלה.

ובזה יצאתי ידי חובתי

דאס גאנצע וואס זיי רעדן איז נאר אז אפילו לפי שיטתם איז נישט שייך דא קיין ביטול און קיין היתר, ווייל די ביציות שבשחלה זענען פונקט ווי אן ענף שטעונה פירות.

אבער גיי קוק אריין אין זייערע תשובות וואס כ'האב שוין עטליכע מאל מעתיק געווען שטיקליך דערפון וועסטו זעהן אז די הויפט טענה זייערער איז: אז די ביציות שבשחלה איז פונקט די זעלבע הלכה ווי תרומת ביציות. אנדערש ווי דער הויפט ארגומענט פון די מתירים וואס ווילן מאכן א חילוק בין תרומת ביציות לתרומת שחלה.

צו לייקענען אז דאס איז די הויפט צענטראלע ארגומענט פון די אוסרים, איז פשוט משקר געווען במצח נחושה במילתא דעבידא לגלויא.
 
לעצט רעדאגירט:
און ביידעוועי האסטו געשריבן די ווערטער אנפאג אשכול? : ''איך בין זייער העפי פאר היתרים בכלל, אבער פון אלע זאכן וואס כ'האב שוין געזעהן גע'אסר'ט, מאכט דאס די מערסטע סענס צו אסר'ן. אבער ווען מ'וויל מתיר זיין קען מען אלעס מתיר זיין.

נאך צוויי פאקטארן איז זייער אינטערעסאנט דא, געווענליך ווערט די פראזע "וואו זעהט מען אז די תורה רעכנט זיך מיט DNA" גענוצט לחומרא, אבער דא ווערט עס אויך גענוצט לקולא, און דאס איז מסתם די סיבה פארוואס עס זענען דא פרומע רבנים אויף די צד היתר ווייל זיי דיסריגארדן די מציאות פון DNA. אבער באמת איז עס איז בערך ווי צו זאגן "וואו זעהט מען אז די תורה רעכנט זיך מיט פאקטן".

אדער אפשר האסטו אויך צוריקגעצויגן...?
איך האלט נאכאלס אז די איסור איז מער סענסיבל ווי אלע שטותים וואס מ'אסר'ט יעדן שני וחמישי, אבער דאס מיינט נישט אז עס איז נישטא קיין צד היתר. לגבי DNA האב איך טאקע היפש געטוישט מיין מיינונג און איך האלט אז סיי ע"פ סברא און סיי ע"פ הלכה איז נישט שייך צו זאגן אז DNA איז קובע יחס.
 
Back
Top