תכלת בזמן הזה

זיי מסביר ביטע
די אוטדעיטעד ריטואלען וואס מיר האלטן אן ביז'ן היינטיגן טאג, ווי למשל אנטוהן ציצית בכלל, איז ווייל מיר זענען קאננעקטעד צו זיי דורך מסורה, מיר זענען אזוי אויפגעוואקסן, מיר באטראכטן דאס אלץ אידישקייט פון קינדווייז אן מדורי דורות, אבער תכלת און קרבנות האבן נישט דעי לימוד זכות.

און אגב, הרב נדל איז א פראמענאנטע הלכה פיגור בקרב היהדות החרדית, ער איז א דיין אין א חשוב'ע ליטווישע בית דין, ער איז ווי זיין פאטער אין די פריע יארן, נישט די שפעטע
 
היינט באמערק איך ר' משה שטערנבוך'ס א תשובה (או"ח כ"ו) איבער די היינטיגע תכלת - הגם איך בין נישט זיכער צו וועלכע ער באציט זיך.

ער טענה'ט אז עס איז א ספק און עס איז נישט בידינו להכריע (און ער נעמט אן ווי די פוסקים וואס זענען געבליבן ביים ספק), אבער בעיקר טענה'ט ער אז א איד וואס וויל זיך מתחסד זיין און גיין מיט תכלת אין א מקום וואו עס איז נישט אזוי איינגעפירט, קען זיין אז ער איז גאר עובר אויף 'לא תתגודדו'...

איך בין נאר נייגעריג צו שמירת שבת פארן קריג אין אמעריקע וואלט אויך געווען א בחינה פון 'לא תתגודדו' ווייל די עולם 'פירט זיך נישט אזוי'? אין אנדערע ווערטער, אויב איז איינער באמת איבערצייגט אז די תכלת איז וואס די תורה פארלאנגט - איז נאך דא א מקום צו טענה'ן אז מ'טאר/דארף עס נישט טון אלס 'לא תתגודדו'?!
 
ער טענה'ט אז עס איז א ספק און עס איז נישט בידינו להכריע (און ער נעמט אן ווי די פוסקים וואס זענען געבליבן ביים ספק),
אפי' ס'איז א ספק, פארוואס זאל מען נישט מחייב זיין מספר?
 
איך בין נאר נייגעריג צו שמירת שבת פארן קריג אין אמעריקע וואלט אויך געווען א בחינה פון 'לא תתגודדו' ווייל די עולם 'פירט זיך נישט אזוי'? אין אנדערע ווערטער, אויב איז איינער באמת איבערצייגט אז די תכלת איז וואס די תורה פארלאנגט - איז נאך דא א מקום צו טענה'ן אז מ'טאר/דארף עס נישט טון אלס 'לא תתגודדו'?!
שבת איז א לאוו, און תכלת איז א עשה, איך מיין אז ס׳איז אפילו נישט קיין חיוב,
ס׳איז מער ענדליך צו שאקלן ד' מינים
 
שבת איז א לאוו, און תכלת איז א עשה, איך מיין אז ס׳איז אפילו נישט קיין חיוב,
ס׳איז מער ענדליך צו שאקלן ד' מינים
נישט אינגאנצן אמת. גיין ציצית איז טאקע נישט מער ווי עפעס וואס מ'קען אדער יא אדער נישט טון, אבער גיין מיט ציצית האלבוועגס (אן קיין תכלת) איז לכאו' א ביטול עשה וואס איז פראבלעמאטיש.
 
זייער איטערעסאנט אז די זעלבע פוסקים וואס א יעדע ווייטע חומרא און צימאל משוגעת ווערט ביי זיי כמעט יהרג ועל יעבוד, פלוצלינג ביי א ספק דאוריתא ווערן זיי אזאלכע cool guys, אמער ס׳איז א ספק וויאזוי קען מען מחמיר זיין און אפשר גאר טאר מען נישט מחמיר זיין.
 
נישט אינגאנצן אמת. גיין ציצית איז טאקע נישט מער ווי עפעס וואס מ'קען אדער יא אדער נישט טון, אבער גיין מיט ציצית האלבוועגס (אן קיין תכלת) איז לכאו' א ביטול עשה וואס איז פראבלעמאטיש.
ס׳איז דאָ א חילוק פון ביטל עשה און עובר אויף א לאוו
אגב תכלת איז נישט פון די תרי"ג מצות, און ס׳איז נישט מעכב די מצוה פון ציצית, וואס מאיז אויך נישט מחויב נאר אויב מהאט א קלייד פון ד כנפות
 
איך בין נאר נייגעריג צו שמירת שבת פארן קריג אין אמעריקע וואלט אויך געווען א בחינה פון 'לא תתגודדו' ווייל די עולם 'פירט זיך נישט אזוי'? אין אנדערע ווערטער, אויב איז איינער באמת איבערצייגט אז די תכלת איז וואס די תורה פארלאנגט - איז נאך דא א מקום צו טענה'ן אז מ'טאר/דארף עס נישט טון אלס 'לא תתגודדו'?!
איך מיין אז די ״פוסקים״ שרייבן די איסר לא תתגודדו כלפי שטיין ווען מען ליינט די עשרת הדיברות און די שירה, כאטש וואס להלכה איז עס לכאורה נישט אויסגעהאלטען.

בנוגע צי שמירות שבת איז דא אפאר חילוקם;
1) ס׳איז נישט ניכור אויב מאיז א שומר שבת, ס׳איז נישט א מעשה וואס מען טוט.
2) כדי ס׳זאל זיין לא תתגודדו דארף זיין אן איגוד מלכתחילה כדי אז מיין מעשה זאל אויסקוקען אז איך בין פורש פון דעם איגוד, און לכאורה ווען איינער איז א מחלל שבת איז גענוג אז איך זאל און ער זאלען בכלל נישט זיין אן איגוד מלכתחילה אז ס׳זאל קענען אנגיין לא תתגודדו.

יעצו וואס איז די פונקטלעכע גדר וואס טיילט שוין אפ אז ס׳זאל נישט אנגיין קיין לא תתגודדו דאס ווייס איך שוין אבער חילל שבת איז זיכער גענוג.
 
Back
Top