טאמער מ'איז גרייט נאכצוגעבן די טענות פון שמות התנאים, ווי אויך תיקון חצות, קען מען ווייטער גייען. אבער שפרינגן פון איין טענה צום צווייטן פאראורזאכט א בלבול (לכאורה כוונתן של דברים).
קודם, אויב וואלסטו געשריבן ווי צו א מענטש מיט געפילן וואלט מיר זיכער גרינגער געווען מודה צו זיין צו דיינ'ע פונקטן. ווי עס זאל נאר זיין בין איך א מבקש אמת און אפילו דו געבסט מיר אזוי אריין, וועל איך גערן מודה זיין צו דיינע טענות אויב עס איז דעתי נוטה.
יעצט, אודאי קען מען זאגן אז זיי זענען אנדערע חכמים וועלכע ווערן נישט דערמאנט אין אנדערע מקורות, דאך איז דאס נישט די סברא חיצונה (והא ראיה, פארוואס דארף רח''ו, דער מאור עינים און דער בנ''י צוקומען צו א רוחניות'דיגע מציאות פון ה'זוהר נתחבר בגן עדן' וכדומה צו פארענטפערן די קשיא?).
בנוגע תיקון חצות האסטו נאכנישט געברענגט קיין איין מקור וואס שטעלט עס אוועק אלס אן אפיצעלע מנהג לקונן על החרבן (פיל נישט שלעכט אויך דער מג''א ווייסט נאר פון די בעלי מקובלים צו זאגן).
טאמער מ'איז גרייט נאכצוגעבן די טענות פון שמות התנאים, ווי אויך תיקון חצות, קען מען ווייטער גייען. אבער שפרינגן פון איין טענה צום צווייטן פאראורזאכט א בלבול (לכאורה כוונתן של דברים).
אז הגענו! די ראיה פון די שמות התנאים, ווי אויך פון די 'נייע מושגים' שבזהר, אדער 'מקורות אחרות' שבזהר, זענן ביידע נישט נאר אפגעפרעגט, נאר א שטארקן פראגע צייכן אויף יעדער וואס ברענגט זיי אראפ. זיין כח ההגיון וההקש איז כנראה נישט צו אנטוויקעלט. די חוקרים למיניהם מעגן זיך שוין אביסל שעמן פון זייער טראכטסגאנג.
די סיבה פון שפרינגען פון איין טענה צו צווייטן איז צו ווייזן אז די לאגיש'ע הסביר איז צו פארענטפערן די אלע קשיות מיט איין תירץ. וכמאמר החכם: אם תירוץ אחד יפתור עשרה קשיות, אז יש לך עשרה ראיות לאותו תירוץ. כלומר, די קשיא פון די שפראך, די קשיא פון די חכמים הנזכרים, די עדות פון זיין ווייב און טאכטער, און די פאקט אז עס ווערט דערמאנט שפעטער'דיגע ערפינדונגען (כגון שעון המים וכדירת הארץ), קענען אלע פארענטפערט ווערן פאר זיך. אבער זיי 'אלע צוזאמען' ווייזן אויף א שפעטער'ע מחבר.
אגב,איך ווייס נישט פון וואו דיין האס צו די חוקרים קומט. רוב רובם פון די חוקרים זענען מבקשי האמת מיט א תמימות. גרשום שלום האט אנגעפאנגען זיין פארש ארבעט אויף די זוהר בכדי אויפצווייזן אז רשב''י האט עס מחבר געווען, אבער ווען ער האט געזען די צענדליגע ראיות פארקערט האט ער פובליצירט די מסקנא.
הגם איך בין נישט מודה צו דיר, דאך בעט איך דו זאלסט יא מסביר זיין פארוואס מען זאל גלייבן אן איין איינציגע מאן, אן קיין שום ראיות חיצוניות, אז א ספר וואס איז רעוואלטציאניש אין אידשיקייט איז טאקע אויטענטיש. ובפרט אויב נעמסטו אן די ראית הכוזרי אויף אמיתת התורה.
(לגבי די טענת זיוף אויף דער ספר האשכול. מה נואלו די אלע וואס פשוט'ע לאגיק האבן זיי נישט געלערנט. די שכל גייט אזוי - הער גוט צו - וויבאלד די ספר הזהר איז מזוייף, איז א ראיה אז רמד"ל איז א זייפן, און דעריבער מסתמא האט ער מזייף געווען א חלק פון ספר האשכול. אויב אזוי איז ווידער נישט דא קיין מקור צו תיקון חצות, און פון דעם איז אויסגעשפארט אז דער זהר איז מזוייף. Wash, rinse, and repeat. ווי נעמט אזא שטיק פקחות?!)
עס זעט מיר דא שטארק אויס אז דו האסט קיינמאל נישט דורך געטון די פולמוס סביב הדפסת ספר האשכול (מען קען עפענען אן 'אשכול' איבער דעם...). עס איז ממש מוסכם ביי אלע חוקרים אז עס איז נישט אויטענטיש אפגעזען די זוהר. אלס א פינקאטיש'ע אנעקדאט האב איך צו געברענגט תא שמע'ס השערה אז רמד''ל האט עס געפאלטשט מפני דהוא מרא דשמעתתא, אבער עס האט באמת נישט מיט די דיון.
