זיסקייט מיינער. ווען אין א בוך שרייבט איינער "און יענקל האט אראפגעשריבן דאס און יענץ" איז זייער קלאר אז יענקל איז נישט דער וואס שרייבט די ווערטער.
וַיִּכְתֹּב מֹשֶׁה אֶת הַתּוֹרָה הַזֹּאת וַיִּתְּנָהּ אֶל הַכֹּהֲנִים בְּנֵי לֵוִי הַנֹּשְׂאִים אֶת אֲרוֹן בְּרִית יְהוָה וְאֶל כָּל זִקְנֵי יִשְׂרָאֵל.
באשעפער איינציגער!!! וויאזוי קען מען זיין אזוי בלינד
העי, איך מוז אריינהאקן דא, ווייל מען פארפארט אביסל פון לאגיק.באשעפער איינציגער!!! וויאזוי קען מען זיין אזוי בלינד
לאמיר זיך מאכן אז מיר ווייסן נישט אויף וואס דאס גייט ארויף... לאמיר זיך אויך מאכן ווי כאילי מיר האבן נישט באמערקט ווי ס'ווערט אין די קאפיטל איבערגעשריבן די זעלבע זאך 2 מאל... אבער רבש"ע! ער שרייבט דאך ויכתוב משה עד תומם דא, און דערנאך פארציילט ער דאך נאך זאכן!!!!!!! ער פארציילט דאך זאכן וואס ס'איז געשעהן נאכדעם וואס ויכתוב משה עד תומם!
ווען דו זעהסט אזעלכע ווערטער אין סיי וועלכע אנדערע בוך וואלסטו פאר א רגע נישט געהאט קיין ספק אז א צווייטער שרייבט אראפ די מעשה.
זיי מיר מוחל אויף מיין אויסברוך, אבער פון אלע טענות פרא-מסורה וכו איז דאס די נערישסטע טענה! דו הארגעסט אפ דיין שיטה מיטן ברענגען אזא טענה.
מיין ארגומענט איז:
דאס איז אריינגעקומען בדרך אגב, אויף דעם זעה איך נישט קיין ראי׳ מוכרחת אויף קיין איין וועג פון די תורה אליינס, מיין עיקר נקודה איז, אז סיי ווער דער שרייבער איז געווען, איז דאס איבערגעגעבן געווארן פאר א דור וואס האט מיטגעהאלטן די מעשיות, דאס זאגט מיין לאגיק, פון די וועג וויאזוי ס׳איז געשריבן געווארן, און פון וויאזוי ס׳איז נתקבל געווארן
האו עבאוט אז נישט?
איך זע נאכאלץ נישט פון וואו די נעמסט אז די "פשטות הפסוקים" איז משמע אז נישט משה האט עס געשריבן. פארקערט, אין די פסוקים שטייט דברי התורה הזאת עד תומם, בפשטות מיינט עס יא די גאנצע.
ווער האט גערעדט פון קשיות?
צו מאכן דיין שאלה נאך שטערקער.
אויב איז עס נישט מפי השמועה, מיינט דאס אז דאס איז נישט במסורה. מסורה מיינט טאטע צו קינד, און נישט פון א געוויסע מענטש וואס האט עפעס אראפ געשריבן און געהייסן דאס צו לערנען מיט די קינדער
דאס איז א דבר אמת,ווייל ביז ווי לאנג די זאך איז נישט אבגישריבען מערן זיך גירסאות אזוי ווי דער מציאות איז,אז אפילו ווען צוויי מענטשן רעפארטען א מעשה וועט אלץ זיין שינויים, און אפילו דער זעלבער מענטש וועט איבערדערציילען א מעשה איז אפט שכיח געוואוסע ענדערונגען, מען קען זעהן ביי די סיפור פון חורבן בית המקדש אז מען פארגלייכט די פאסירונג פון מסכת גיטין, מיט די אין איכה רבה, און מיט יוסיפוס פלאביוס אין קדמוניות, וועט מען טרעפן שינויים, אבער דאס איז עס דאס וואס איז געשריבען דאס בלייבט, ביי מעמד הר סיני האבען מיר צוויי עהנליכע ווערשנס די פון שמות און די פון דברים איז די זענען געבליבען און עס קומען נישט צו נייע ווערסיעס,פון דעם יום אשר עמדת בחורב.
די חילוק צווישן דעם חורבן הבית און מעמד הר סיני איז, אז ביים חורבן, צוליב וואס מען טרעפט אין מערערע פלעצער די מעשה, דאס שטעלט קלאר אז אזא געשיכטע האט ווירקלעך פאסירט. מה שאין כן מעמד הר סיני טרעפט מען נישט אין קיין שום אנדערע פלאץ ווי אין די תורה אליין, דעריבער זאגט די שכל אז דאס איז נישט קיין מסורה פון סיני אליין.
די חילוק איז און יארן די חורבן בית המקדש איז געווען מיט 19 הונדערט יאר צוריק איז עס מער דאקומענטירט. די מציאות בלייבט ווייטער אז "קיינער" פון במשך אלע דורות (ביז בערך 150 יאר צוריק) פון אלע כופרים-און עס איז געווען א סאך אלע מלכי ישראל וכדומה-האט קיינער נישט געקענט לייקענען און זאגן מיין טאטע האט מיר דערציילט אז ס'איז קיינמאל נישט פארגעקומען.
בקיצור זאגסט אז מיר האבן ביצים
