ויתרוצצו הבנים - תשפ"ה

ס'איז א מחלוקת ראשונים

מיר האט אייביג געכאפט דאס וואס חז"ל זאגן דא פושעי ישראל "בגופן". ווייל באמת איז נישט שייך אזא זאך בכלל פושעי ישראל, קיינער איז נישט קיין פושע, סיי יוד סיי גוי, ספעציעל איז מען נישט קיין פושע וועגען יא אדער נישט תפלין. אויף דעם ארויף איז דאס נאר פושעי ישראל "בגופן" דהיינו לפי המעשה במציאות האט דער "גוף" נישט געלייגט קיין תפלין, אבער דער נפש קען קיינמאל נישט זיין א פושע וועגען יא אדער נישט מקיים זיין א פיזישע פעולה
עס זענען דא ראשונים וואס לערנען אז מען הייסט א פושע ישראל בגוף, אפי' אויב מען לייגט נאר פאראיין טאג נישט קיין תפילין?
 
קענסט ביטע צוטירן א מראה מקום? יישר כח.
בקיצור:

די יסוד איז צו מ'איז גורס, אדער מ'לערנט פשט, אז פושעי ישראל בגופן "מעולם", אדער פושעי ישראל בגופן אָן מעולם.

אין גמ' (ר'"ה י"ז ע"א) שטייט סתם קרקפתא דלא מנח תפלין, די רא"ש באווארענט אז מ'איז נישט גורס מעולם, דאס מיינט אפילו איין אדער עטליכע מאל פארפאסט איז אויך פושעי ישראל בגופן.
אזוי איז אויך די גירסא אין טוש"ע.

רי"ף און רמב"ם האלטן אז ס'מיינט פושעי ישראל "מעולם" דאס מיינט נאר אויב מ'האט קיין איינמאל נישט געלייגט תפלין.

עיין עוד פרי מגדים, ברכי יוסף (חיד"א), משנה ברירה, ס' ל"ז. וואס האבן געלערנט פשט אז די ראשונים (רא"ש ודעימיה) מיינען צו זאגן אפילו ער האט איין טאג נישט געלייגט הייסט עס קרקפתא דלא מנח תפלין.

-----------------

וויכטיג צו באמערקן, אז אפילו די ראשונים וואס האלטן אפילו איין מאל פארפאסן הייסט פושעי ישראל בגופן, איז נאר אויב ער האט נישט געלייגט מחמת ביזוי מצוה, אבער אויב ס'איז מחמת אנדערע טעמים איז נישט פושעי ישראל בגופן.
 
לעצט רעדאגירט:
מ׳האט אמאל געפרעגט די ליובאוויטשע רבי, (וואס ווי באקאנט האט ער מחזק געווען זיינע חסידים צו לייגן תפילין אויף א יעדע איד), ווען פארלירט מען די טיטל 'קרקפתא דלא מנחא תפלין'?
האט ער געענטפערט אז אפילו אויב א איד לייגט תפילין נאר איינמאל אין זיין גאנץ לעבן, פארלירט ער די טיטל!
דאס זאגט ער נאר לפי שיטת הרמב"ם, כנזכר לעיל.

וז"ל בליקוטי שיחות (בהוספות לפ' בא (עמ' 272):
"קרקפתא דלא מנח תפילין יש לו דין מיוחד (ר"ה יז, א) ופס"ד ברור ברמב"ם (הל' תשובה פ"ג ה"ה) דהיינו שלא הניח תפילין מעולם, ז.א. שע"י שמניח תפילין פעם אחת, יוצא הוא מסוג זה, ואף שבכמה ראשונים הלשון קרקפתא דלא מנח תפילין (סתם - בלי תיבת מעולם) ומפרשים באופן אחר, הרי כנ"ל - בנוגע לדינא - פס"ד ברור הוא ברמב"ם "מעולם" ... וכן הוא בר"ח ורי"ף (אבל ראה שם ברא"ש) בעיטור בשם תשובות הגאונים ועוד".
 
האסט אליין געשריבן אין "שנה ראשונה", סאיז נישט קיין שום ראיה! דו ווייסט וואס נאך א שנה ראשונה ווייבל טוט? יעדער קען צוריקקוקן ביי זיך און זיך דערמאנען מאדנע זאכן וואס די פרישע ווייבל האט אפגעטהון... ס'איז בושות עס ארויפברענגען, דאס וואס מ'האט דא דערמאנט אז זי לאזט נישט גיין ארבעטן פאר 10 יאהר עכ"פ נאכן זיין חתונה געהאט א גוטע פאר יאהר, איז איבערגעטריבן!!!
ווען כ'האב געזאגט זי האט מיר געגעבן די גיהנום ווען כ'האב געוואלט גיין ארבעטן, האב איך נישט געמיינט צי זאגן אז זי האט אראפ געשטעלט א פיס,
איך בין ב'ה זייער ציפרידן פון איר,
נאר די אלע רמזים "ביזט זיכער?" "אויב ס'איז די געלט קען איך ארבעטן מער שעות"
כ'האב געזעהן אז זי גייט אלעס טוהן אז איך זאל ח"ו נישט זיצן ביי א קאמפיאטער (זעהט אויס ווי זי איז גערעכט געוועזן קיק ווי איך בין יעצט;)),
יעצט פארשטייט זי שוין אין וואסערע באבל זי איז געוועזן,
אבער אזוי גייט עס מיט יעדע פיצי זאך,
כ'געדענק ווען כ'האב געקויפט די מהדרין GPS די זעלבע זאך "ביזט זיכער אז ס'איז אזוי גיט?" "וואס פעלט עס אויס" וכו,,,,
וואס איך ברענג ארויס איז, אז יעצט איז עס ארבעטן, אין א אנדערע מאל איז עס עפעס אנדערש, אין איך דארף יעדע מאל טרעפן פערל ווערטער מסביר זיין פארוואס יא,
און ס'זייער annoying
 
קיינמאל נישט געהערט אז מען טאר נישט טרינקען אן וואשן די הענט. נאר אויב מען האט נישט געמאכט קיין ברכה, דארף מען דאך טאקע אפוואשן די האנט, כדי צו קענען מאכן א ברכה. מסתמא איז געווען די מעשה אז זי האט געוואלט מאכן א ברכה בעפאר, און דאס איז טאקע איינגעקריצט ביי יעדן אידיש קינד אז מען טרינקט נישט אן א ברכה. און מען מאכט נישט א ברכה מיט טמא'נע הענט.

ווי קומסטו אן צו פאלשע אידישקייט?
כ'האב געזאגט דעי מעשה ארויס ציברענגען ווי ווייט איך בון אפגעריקט פון מיין ווייב, איך עס און טרינק און גוטע צייטן אן זיך וואשן אן א ברכה, (not to brag) און איך זעה ווי זי איז שוואך ווי א פליג און זי איז גרייט פאר מסירת נפש
 
דאס זאגט ער נאר לפי שיטת הרמב"ם, כנזכר לעיל.

וז"ל בליקוטי שיחות (בהוספות לפ' בא (עמ' 272):
"קרקפתא דלא מנח תפילין יש לו דין מיוחד (ר"ה יז, א) ופס"ד ברור ברמב"ם (הל' תשובה פ"ג ה"ה) דהיינו שלא הניח תפילין מעולם, ז.א. שע"י שמניח תפילין פעם אחת, יוצא הוא מסוג זה, ואף שבכמה ראשונים הלשון קרקפתא דלא מנח תפילין (סתם - בלי תיבת מעולם) ומפרשים באופן אחר, הרי כנ"ל - בנוגע לדינא - פס"ד ברור הוא ברמב"ם "מעולם" ... וכן הוא בר"ח ורי"ף (אבל ראה שם ברא"ש) בעיטור בשם תשובות הגאונים ועוד".
wow וואלווי ביזט נישט קיין קליינע ת"ח זעה איך, די קומסט מיט מראה מקומות
 
wow וואלווי ביזט נישט קיין קליינע ת"ח זעה איך, די קומסט מיט מראה מקומות
איך טריי צו שטיין ביי מיין ווארט. אז כ'האב געזאגט א סטעיטמענט דארף איך זיין גרייט דאס צו אויף בֶּעקען
 
לעצט רעדאגירט:
כ'האב געזאגט דעי מעשה ארויס ציברענגען ווי ווייט איך בון אפגעריקט פון מיין ווייב, איך עס און טרינק און גוטע צייטן אן זיך וואשן אן א ברכה, (not to brag) און איך זעה ווי זי איז שוואך ווי א פליג און זי איז גרייט פאר מסירת נפש
נו נו, דו לערן דיך אפ פון איר, נישט פרוביר איר צו טוישן
 
בקיצור:

די יסוד איז צו מ'איז גורס, אדער מ'לערנט פשט, אז פושעי ישראל בגופן "מעולם", אדער פושעי ישראל בגופן אָן מעולם.

אין גמ' (ר'"ה י"ז ע"א) שטייט סתם קרקפתא דלא מנח תפלין, די רא"ש באווארענט אז מ'איז נישט גורס מעולם, דאס מיינט אפילו איין אדער עטליכע מאל פארפאסט איז אויך פושעי ישראל בגופן.
אזוי איז אויך די גירסא אין טוש"ע.

רי"ף און רמב"ם האלטן אז ס'מיינט פושעי ישראל "מעולם" דאס מיינט נאר אויב מ'האט קיין איינמאל נישט געלייגט תפלין.

עיין עוד פרי מגדים, ברכי יוסף (חיד"א), משנה ברירה, ס' ל"ז. וואס האבן געלערנט פשט אז די ראשונים (רא"ש ודעימיה) מיינען צו זאגן אפילו ער האט איין טאג נישט געלייגט הייסט עס קרקפתא דלא מנח תפלין.

-----------------

וויכטיג צו באמערקן, אז אפילו די ראשונים וואס האלטן אפילו איין מאל פארפאסן הייסט פושעי ישראל בגופן, איז נאר אויב ער האט נישט געלייגט מחמת ביזוי מצוה, אבער אויב ס'איז מחמת אנדערע טעמים איז נישט פושעי ישראל בגופן.
יישר כח פארן ענטפערן און עס אויסשמועסן באריכות.
 
נו נו, דו לערן דיך אפ פון איר, נישט פרוביר איר צו טוישן
ערשטנ'ס, די קומסט אריין צי שארף! איך האב געזעהן פון דיינע פריעדיגע הודעות אויך, די זאגסט גראדע זייער גוט..... אבער צי די ראנג גראפ, ווי מ'זאגט,
read the room
אז פאר דיר איז יודישקייט אזוי גרינג, דאנק דעים אייבערשטן, אבער רוב אידן דא נישט.
צווייטנ'ס, ווי זאג איך אז איך וויל איר טוישן? ביטע קוקט איבער מיינע הודעות
 
דוכט זיך אז דיינע תגובות וועגן דיין ווייב'ס אויפפירונג זענען געווען דאך שארפער ווי מיינע

דו ביסט הונדערט פראצענט גערעכט מיט דעם אז מען קען נישט פארגלייכן איינעם'ס עקספיריענס צו א צווייטן'ס

איך בין גראדע נישט אזוי זיכער אז פאר רוב אידן דא איז צו שווער צו מאכן א ברכה אדער אפילו וואשן די הענט (בכלל דארף מען קענען לערנען, דער ט"ז למשל זאגט אז איינער וועקט זיך אויף אינמיטן די נאכט און איז דורשטיג אבער קען נישט מאכן קיין ברכה זאל ער מהרהר זיין די ברכה בלבו. מען פסקנט נישט דוקא אזוי אבער עס איז גוט צו וויסן אז עס איז דא אזא שיטה. וועגן וואשן די הענט איז דאך געווענליך דא די פשוט'ע עצה זיך אפצורייבן [חוץ צו ברויט] מען מוז נישט דוקא וואשן)

איך גלייב אז אויב עס איז שווער צו מורמלען א ברכה קומט עס נישט פון פוילקייט נאר ליבערשט א ריעקשאן צו פעסט עקספיריענסעס.

מיין פוינט איז פשוט אז בעיסד אויף ענקער ביידען'ס חינוך און סביבה איז איר אויפפירונג נארמאל און פארשטענדליך און [ראוי לשבח] נישט עפעס מורא'דיג פארפרומט צי וואס, נישט עפעס וואס דארף ארויסברענגן ביי דיר נעגאטיווע פילינגס
 
איך גלייב אז אויב עס איז שווער צו מורמלען א ברכה קומט עס נישט פון פוילקייט נאר ליבערשט א ריעקשאן צו פעסט עקספיריענסעס.
באמערקונג: אידן וואס קומען אן אלץ ערוואקסענע צו זעלבסשטענדיגע אמונות ודעות זענען פון די סארט וואס האבן מעולם נישט 'געמורמלט' קיין ברכות, נאר קלאר ארויסגעזאגט, וואס דאס איז אן עבודה!
 
@דעת תורה שכח פאר דיין ענטפער!
איך גיי מיר טרייען אביסל אויסצוקלארן, איך זעה די שנירל איז אביסל פארפארן, און ס'געווארן א מישמאש פין 2 נושאים.

ס'איז דא 2 חלקים:

1) מיט וואס כ'האב אנגעהויבן אז איך בין אביסל צופליקט מיט מיין אידישקייט, איך ווייס נישט וועלכע ברכה מ'מאכט אויף עס, (צי מ'קען בכלל מאכן א ברכה אויף עס😅).
מיין סדר היום איז בערך אזוי ווי די רבי'ס אין חדר האבן געזאגט אויף עשיו, וַיֹּאכַל וַיֵּשְׁתְּ וַיָּקָם וַיֵּלַךְ מיט א שמיץ אריבער,

איך לערן יעדן טאג (ווייל איך האב ליב),
איך דאוון שחרית ווען איך האב נערוון,
מנחה, ווינטער יא, ווייל איך ארבעט מיט נאך מענטשן, און מה יאמרו הבריות,
מעריב, ווען איך האב נערוון,
איך קוק וואס ס'גלוסט מיר,
איך טוה וואס ס'גלוסט מיר אין בעדרום.
גראדע שבת היט איך, איך ווייס נישט וועלכע באבע זאל רוען אין ליכטיגן ג"ע איז דעס צו פארדאנקען (אויך נאר אין טעאריע, איך ווייס נישט צי איך נוץ גוט דעי ווארט, ווייל ווען די נויז מעקער האט זיך אויסגעלאשן איינמאל שבת פאר איך האב געלייגט מיינע חברה שלאפן, האב איך געלייגט מיינע הענט אויף מיין בעביס הענט, און ס'האט זיך 'בדרך נס' אנגעצינדן, מיין ווייב קען נאך נישט צו זיך קומען ווי קלוג און שטארק די בעבי איז 😅).

און אזוי בין איך אין א סטענד-סטיל פאר קנאפע 2 יאר, נישט ארויף און נישט אראפ.

חברה, איך זאג נישט די אלע זאכן ווייל איך בין פראוד פון דעים, פארקערט, איך בין צושפליטערט!

בין איך געקומען דא צום קרעמל זיך אויסשמועסן מיט מיי פעלאוי דזשאוס.
און איך וויל דאנקען יעדן וואס האט גענומען די מיה צו ענטפערן, איך וואלט געזאגט ס'איז די גרעסטע צדקה, ענק העלפן א מענטש וואס ענק גייען קיינמאל נישט וויסן ווער ס'איז, און פארקערט אויך.

צוריק צום ענין,

וואס בין איך?
ווי זאל איך גיין ווייטער?
און צו וועם קען מען רעדן? (צו טערעפי גיי איך שוין יעדע וואך).


חלק ב' גייט נאכפאלגן, ס'געווארן שרעקליך לאנג דעס
 
ס'איז דא 2 חלקים:

1) מיט וואס כ'האב אנגעהויבן אז איך בין אביסל צופליקט מיט מיין אידישקייט

חלק ב' גייט נאכפאלגן, ס'געווארן שרעקליך לאנג דעס

אויף די ערשטע חלק האב איך געזאגט, אז ס'איז אסאך שווערער ווען די ווייב גייט אן מיט א פעסטקייט בקלה כבחמורה, זי רוקט זיך נישט אוועק קיין זיז כל שהוא,
איך טראכט אסאך מאל צי פרויען האבן בכלל א יצר הרע/נסיונות, קוקט נישט אויס אזוי.

און מיט דעם ביזטו 100% גערעכט @דעת תורה אז "איר אויפפירונג איז נארמאל און פארשטענדליך און [ראוי לשבח]" און איך זוך איר בכלל נישט צו טוישן.

2) אבער נאכדעם איז דא די אנדערע חלק וואס איז געווארן אויסגעשמועסט דא, אז עפעס איז שרעקליך ראנג וואס מ'לערנט אויס די מיידלעך אין סקול און ביי די כלה שיעורים, עכ"פ 7 יאר צוריק ווען איך האב חתונה געהאט.

אין סקול, איינע פון די זאכן וואס מ'לערנט זיי אויס, אז זיי דארפן זיך צופליקן פאר תורה.

א נארישע משל, אבער ס'איז אמת.
אויב איך וויל א רייכע מלוה מלכה, גיי איך ארויסנעמען א גראבע גמרא פון שאנק, זיכער מאכן זי זעהט, און א 5 סטאר מלוה מלכה איז גאראנטירט,
ס'קען אפילו זיין א שבת וואס זי האט געהאט די קינדער אויפן קאפ א גאנצן טאג, 2 פון זיי מיט פיבער, און די שלאף איז אויך געווען מיין, צופרי און נאכמיטאג,
און נאכדעם קען זיין א שבת וואס ס'פארקערט, איך בין אויף צופרי מיט די קינדער, כ'נעם זיי צו שול, זי שלאפט נאכמיטאג, כ'נעם זיי צו של"ס/אבות ובנים, און קוים וואס איך באקום הארטע חלה מיט טונא,

דו פארשטייסט דעיס? האלאו? anybody home? וואס בין איך שולדיג אז נאך א גאנצע טאג העלפן מיין ווייב, האב איך נישט קיין כח ארויסצונעמען קיין פריקען גמרא??????

אבער אמת'דיג, זייער שעצע פאר די מאן איז שרעקליך פארדרייט, און יא.... דעי אויפפירונג איז נישט נארמאל, און נישט פארשטענדליך, און נישט [ראוי לשבח]" און מ'דארף עס טוישן!
 
מ'פירט זיך דא אז ביי די 1000'סטע מעסעדזש קומט עפעס איינס און א גוטס, איך זעה איך בין עס שוין אריבער! וואס קען מען טון, ס'איז א שעת מלחמה... השם הטוב יכפר...

אין אנדערע נייעס, איך זעה אז איבער 5000 מאל האבן אידן מיט זייער גוטהארציגקייט מיר באגאסן מיט לייקס און ליבעס.
גאט זאל ענק אלע צוריקצאלן בכפלי כפלים לייקס, איך וועל טרייען צו זיין די שליח..;)

איך שרייב דעי מעסעדזש אין די שנירל ווי איך האב אנגעהויבן מיין דזשורני דא אויף קרעמל. פארוואס, פרעגסטו?

ווייל פון מיין ערשטע מעסעדזש ביז היינט האב איך נישט באקומען עפעס אנדערש דא, נאר ליבשאפט און פארשטאנד, פון יעדעם איינעם!

פארשטייט זיך מ'צורייבט זיך דא דארט, געשריבן זאכן אסאך מאל מיט כעס, נאכגעטאנצן אמאל א ווינט ווייל איך האב געוואלט אריינפיטן, פארגעסן אסאך מאל אז ביים אנדערן זייט זיצט פונקט אזוי א מענטש וואס פליסט אין אים רויטע בלוט, אבער איך קען זאגן מיט א זיכערקייט אז רוב פון מיינע מעסעדזשעס בין איך שטאלץ מיט,

דאך וויל איך דא נעמען די געלעגענהייט איבערצובעטן עניוואן ווואס פילט ווי כ'האב אים וויי געטון. איך האב גארנישט געמיינט, מיין שוואכקייט דעמאלס האט געראלט, און איך וועל טרייען אין די צוקונפט צו טראכטן נאך איינמאל פאר איך דרוק אויפן "ענטפער" קנעפל.

א דיסקלעימער פאר די צוקונפט: א שארפע מעסעדזש? נעם מיר נישט ערנסט, איש מבקש איז דזשאסט א דאמי, קען זיין איך שרייב עס פון א האום, און ס'רינט מיר שפייאכטס, איך שרייב קרעפ? קאל איט אוט, די 5000 רעאקציעס מאכט מיך נאך נישט פאר א חכם מכל אדם..

כ'וועל ענדיגן מיט א מעסעדזש פאר די עפענערס פון "קרעמל": די זכות פון עפענען א פארום ווי מבקשים אזוי ווי מיר צו קענען פרעגן, ענטפערן, וואס זייער הארץ באגערט נאר, אן ווערן געמעקט, פארשריגן, אדער אויסגעשפארט, וואס ס'איז קלאר, אז אזא סוקסעספולע ווארעמע געשמאקע פארום, קען נאר זיין אויב די מענטשן וואס פירן עס זענען גוטע פארשטענדליכע מענטשן, אין דעי זכות זאל די שערי שמים קיינמאל נישט זיין אויסגעשפארט פאר ענק!

איך ווייס נישט וואס ענקער ציל איז געווען מיט קרעמל, אבער לאכטס נישט, מיר האט עס געברענגט נענטער צו עכטע אידישקייט, וויאזוי? ס'איז א לענגערע שמועס, איך האב עס שוין ארויסגעברענגט אפאר מאל דא,

צום לעצט, א דאנק פאר אלע חברים דא פארן מאכן קרעמל אזא געשמאקע פלאץ! לינקע, רעכטע, ציונים, סאטמערע, לאו סעלף עסטים, היי סעלף עסטים, טערעפיסטן, עצה געבערס, פעקט טשעקערס, נייעס ברענגערס, לצים, לייקערס, פארמיטלערס, מענער, פרויען, בחורים, גרושים, גרושות, נשואות, און צום לעצט, מבקשים!

לאוו יו אלל!
 
מ'פירט זיך דא אז ביי די 1000'סטע מעסעדזש קומט עפעס איינס און א גוטס, איך זעה איך בין עס שוין אריבער! וואס קען מען טון, ס'איז א שעת מלחמה... השם הטוב יכפר...

אין אנדערע נייעס, איך זעה אז איבער 5000 מאל האבן אידן מיט זייער גוטהארציגקייט מיר באגאסן מיט לייקס און ליבעס.
גאט זאל ענק אלע צוריקצאלן בכפלי כפלים לייקס, איך וועל טרייען צו זיין די שליח..;)

איך שרייב דעי מעסעדזש אין די שנירל ווי איך האב אנגעהויבן מיין דזשורני דא אויף קרעמל. פארוואס, פרעגסטו?

ווייל פון מיין ערשטע מעסעדזש ביז היינט האב איך נישט באקומען עפעס אנדערש דא, נאר ליבשאפט און פארשטאנד, פון יעדעם איינעם!

פארשטייט זיך מ'צורייבט זיך דא דארט, געשריבן זאכן אסאך מאל מיט כעס, נאכגעטאנצן אמאל א ווינט ווייל איך האב געוואלט אריינפיטן, פארגעסן אסאך מאל אז ביים אנדערן זייט זיצט פונקט אזוי א מענטש וואס פליסט אין אים רויטע בלוט, אבער איך קען זאגן מיט א זיכערקייט אז רוב פון מיינע מעסעדזשעס בין איך שטאלץ מיט,

דאך וויל איך דא נעמען די געלעגענהייט איבערצובעטן עניוואן ווואס פילט ווי כ'האב אים וויי געטון. איך האב גארנישט געמיינט, מיין שוואכקייט דעמאלס האט געראלט, און איך וועל טרייען אין די צוקונפט צו טראכטן נאך איינמאל פאר איך דרוק אויפן "ענטפער" קנעפל.

א דיסקלעימער פאר די צוקונפט: א שארפע מעסעדזש? נעם מיר נישט ערנסט, איש מבקש איז דזשאסט א דאמי, קען זיין איך שרייב עס פון א האום, און ס'רינט מיר שפייאכטס, איך שרייב קרעפ? קאל איט אוט, די 5000 רעאקציעס מאכט מיך נאך נישט פאר א חכם מכל אדם..

כ'וועל ענדיגן מיט א מעסעדזש פאר די עפענערס פון "קרעמל": די זכות פון עפענען א פארום ווי מבקשים אזוי ווי מיר צו קענען פרעגן, ענטפערן, וואס זייער הארץ באגערט נאר, אן ווערן געמעקט, פארשריגן, אדער אויסגעשפארט, וואס ס'איז קלאר, אז אזא סוקסעספולע ווארעמע געשמאקע פארום, קען נאר זיין אויב די מענטשן וואס פירן עס זענען גוטע פארשטענדליכע מענטשן, אין דעי זכות זאל די שערי שמים קיינמאל נישט זיין אויסגעשפארט פאר ענק!

איך ווייס נישט וואס ענקער ציל איז געווען מיט קרעמל, אבער לאכטס נישט, מיר האט עס געברענגט נענטער צו עכטע אידישקייט, וויאזוי? ס'איז א לענגערע שמועס, איך האב עס שוין ארויסגעברענגט אפאר מאל דא,

צום לעצט, א דאנק פאר אלע חברים דא פארן מאכן קרעמל אזא געשמאקע פלאץ! לינקע, רעכטע, ציונים, סאטמערע, לאו סעלף עסטים, היי סעלף עסטים, טערעפיסטן, עצה געבערס, פעקט טשעקערס, נייעס ברענגערס, לצים, לייקערס, פארמיטלערס, מענער, פרויען, בחורים, גרושים, גרושות, נשואות, און צום לעצט, מבקשים!

לאוו יו אלל!

די נישט לייגן תפילין איז דזשאסט א קאלטקייט.
איך האב געוואלט ארויסברענגען אז כ'האב שוין נישט די תמימות'דיגע נאטורליכע הרגש צי לייגן תפילין און דאווענען.
הלוואי באקום איך עס צוריק.
אויב דיין שאלה איז נאך נוגע איז אזוי, ציריק ציבאקימען די אמאליגע ווארעמקייט אין תמימות וועסטו דארפן אראפגיין פון קרעמל אין פין מאוויס, פין טעלעגראם אויב די האסט אין פון אינטערנעט בכלל
נעמען א חבריתה אין לערנען פארן דאווענען חסידישע ספרים, גיין אין מקווה נאך א שטיק צייט וועסטו מעגליך עס צוריק באקומען

נ.ב.קען זיין איך בין נישט גערעכט בכלל
 
שלום עליכם חברים!
אזוי ווי איר הערט, ס'טוט זיך א ויתרצצו און מיין בויך... לאמיר גיין גלייך צום פינטל.

עכט קען איך אנפילן גאנצעטע בלעטער וואס ס'באדערט מיר, אבער איך וויל עס האלטן קורץ,
איך פארלאז מיך, אז מ'רעדט דא צו קלוגע יודן וואס ליינען צווישן די שורות, אדער זענען אין דעם מצב.

יעצט צום ענין:

איך בין א יונגערמאן, מיטעלע 20'ער, חתונה געהאט, מיט 4 קינדער, און יעדע שטיק צייט איז א מישמאש ביי מיר אין די קישקעס...
וואס וויל איך זיין? בין איך צופרידן יעצט? און וויאזוי וויל איך און מיין משפחה אויסקוקן אין 10 יאר פון יעצט?

איין טאג וויל איך זיין א פרייע פויגל, קוקן וואס איך וויל, איך וויל נישט האבן נאך קינדער צי קענען אינדזשויען לייף, טוישן מיין ווייב (איך בין נישט מצליח אין דעם, זארגסט ענק נישט), בעיסקלי איך בין נישט צופרידן מיט מיין יעצטיגע מצב, איך וויל זיין פריי!!

פון די אנדערע זייט, איז דא טעג וואס איך טראכט.. קאמאן... דו גייסט נישט אין ערגעץ!
דיין עלסטע איז זיבן, דו גייסט זיי נישט ארויסנעמען פון די סיסטעם, וואס זאגסטו פאר דיין ווייב? פאר דיין משפחה?
גיי זעץ דיך לערנען, באקום א שמחת החיים, און לאז זאכן לויפן,
און איך טראכט אויך אז איך וויל דאך האבן ווען איך בין זעכציג א טיש מיט קינדער און אייניקלעך, בקיצור יודיש נחת.

אזוי בין איך יעדע פאר וואכן אין א אנדערע מאוד.

איך גיי דא ענדיגן. כ'האף ס'אביסל קלאר, אויב נישט פרעגטס ביטע, איך וועל מיר טרייען אויסצוקלארן אין די קומענדיגע שנירעלעך
(קודם בין איך קלארער.. שרייבן העלפט)

איינער פילט מיך?

וואס טוט מען?
איך האב עס נאר יעצט געזען די ערשטע מאל, כ'על ענטפערן אויף ענגליש, סאיז מיך לייכטער שרייבן אין ענגליש:

The Authentic Man's Guide to Freedom Within Constraints​


For the man who feels trapped by marriage, family, and community but seeks genuine liberation

⚠️ IMPORTANT WARNING: This Path Gets Harder Before It Gets Easier​


Before you begin this journey, understand: When you stop being controllable, the people around you will escalate their control attempts. Your wife may have meltdowns, dramatic outbursts, and emotional crises. This is NORMAL and actually proof that your boundaries are working. The storm is temporary, but you must be prepared to weather it without returning to your old people-pleasing patterns.


If you're not ready for this temporary intensification, wait until you are. Half-measures will only make things worse.

The Fundamental Mistake​


Stop trying to convince your wife to give you freedom.


When you try to persuade, argue, or negotiate for your right to be authentic, you're actually surrendering your power. You're saying: "I need your permission to be myself." This keeps you trapped in the very dynamic you're trying to escape.

The Revolutionary Truth​


You don't need anyone's permission to be authentic.


Freedom isn't something others give you - it's something you claim by living authentically, regardless of reactions. Your wife will respond to your ENERGY, not your arguments.

Claiming Your Masculine Sovereignty​

What Sovereignty Actually Means​


Sovereignty isn't domination or control over others - it's complete self-governance. A sovereign man:

  • Makes decisions from his own center, not from fear of reactions​
  • Takes full responsibility for his choices without needing approval​
  • Remains unshakeable in his core identity regardless of external pressure​
  • Leads through presence and example, not force or manipulation​

The Sovereign Mindset Shift​


From: "What will they think if I do this?" To: "This is who I am and what I've decided."


From: "I need to keep everyone happy." To: "I'm responsible for my choices, they're responsible for their reactions."


From: "I should apologize for being different." To: "My authenticity is not negotiable."

Being a Man: The Authentic Masculine​

Authentic Masculine Energy​


Real masculine energy isn't about being loud, aggressive, or controlling. It's about:


Groundedness: Remaining calm and centered regardless of chaos around you Decisiveness: Making choices from your truth and standing by them Protective Strength: Creating safety through your presence, not your dominance Emotional Sovereignty: Feeling your emotions fully while not being controlled by them Leadership: Guiding through example and authentic strength

The Masculine/Feminine Dynamic​


Understand this fundamental truth: When you're authentically masculine (grounded, decisive, sovereign), it allows your wife to relax into her feminine energy (flowing, trusting, receptive).


The problem: When you seek approval and manage emotions, you force her into masculine energy to compensate for the leadership vacuum. This exhausts her and creates resentment.


The solution: When you claim your authentic masculine presence, she can finally exhale and trust.

Accepting ALL Parts of Yourself​

The Integration Imperative​


You cannot be sovereign while rejecting parts of yourself. True authenticity requires embracing your complete humanity:


Your strengths AND your weaknesses Your light AND your shadow Your confident parts AND your insecure parts Your spiritual insights AND your human struggles Your successes AND your failures

The Self-Acceptance Practice​

  1. Acknowledge what you've been hiding: What parts of yourself do you apologize for or try to manage?​
  2. Speak to these parts with love: "You belong here. You're part of who I am. I don't need to fix you or hide you."​
  3. Stop internal warfare: End the exhausting battle between who you are and who you think you should be.​
  4. Embrace your imperfections: Your flaws aren't bugs in your system - they're features of your humanity.​

The Mirror Work​


Stand in front of a mirror and look yourself in the eyes. Say:

  • "I love you exactly as you are"​
  • "You don't need to be perfect to be worthy"​
  • "I accept all of you - the good, the difficult, and everything in between"​
  • "You have the right to exist exactly as you are"​

Stop Apologizing for Who You Are​

The Apology Addiction​


Most men live in a constant state of subtle apology for their existence:

  • Apologizing for their needs and desires​
  • Apologizing for their opinions and perspectives​
  • Apologizing for taking up space​
  • Apologizing for not being what others want them to be​

The Non-Apologetic Stance​


Your thoughts are valid - You don't need to justify your perspective Your needs matter - Stop treating your desires as inconveniences Your space is yours - You have the right to exist without shrinking Your choices are yours - You don't owe anyone explanations for being yourself

Practical Non-Apology​


Instead of: "Sorry, but I think..." → Say: "I think..."Instead of: "Sorry for bothering you, but..." → Say: "I need..."Instead of: "Sorry, I know this might upset you..." → Say: "This is what I've decided..."

Addressing the "Trapped" Feeling​

"I'm Trapped by My Wife and Kids"​


You're not trapped BY them - you're trapped by your own fear of their reactions. Your family isn't your prison; your people-pleasing patterns are.


The Reality Check:

  • Countless men live authentically within marriage and family​
  • Your children need a REAL father, not a performed one​
  • Your wife married you for who you are, not who you think she wants​

"My Wife Isn't On My Side"​


This is the biggest illusion. What feels like opposition is often:


Her Unconscious Testing: She's probing to see if there's a real man under the people-pleasing performance Response to Your Energy: When you seek approval constantly, you train people to control you Her Own Exhaustion: She's tired of being the only "strong one" in the relationship

"I'll Lose Everything If I'm Authentic"​


The opposite is true. You'll lose everything meaningful if you AREN'T authentic:

  • Your wife will never truly respect a man who apologizes for existing​
  • Your children will learn that love requires performance​
  • Your soul will die a slow death from constant self-betrayal​

The Path to Internal Freedom​

1. Develop Unshakeable Self-Worth​

  • Know your inherent value - You're worthy simply because you exist​
  • Stop seeking external validation - Your worth isn't up for vote​
  • Build evidence of your capability - Notice when you handle life well​
  • Trust your own judgment - Your perspective matters​

2. Practice Sovereign Boundaries​

  • Stop managing others' emotions - Let people feel what they feel​
  • Stop explaining your choices - "This is what I've decided" is complete​
  • Stop seeking permission - Act from your truth, not from fear​
  • Stay calm under pressure - Your peace isn't dependent on others' chaos​

3. Lead Through Authentic Presence​

  • Be the change instead of demanding change​
  • Model groundedness rather than preaching about it​
  • Demonstrate reliability through consistent authentic action​
  • Create safety through your unshakeable presence​

The Paradox of Freedom​


The moment you stop NEEDING approval for your authenticity is the moment you're most likely to receive it.


When you're no longer trying to convince anyone, people can finally see and respond to the real you. Your wife has been waiting for the man who doesn't apologize for existing.

What Actually Happens When You Change​

Phase 1: Testing (Prepare for This!)​


WARNING: It will get harder before it gets easier.

  • She'll escalate control attempts dramatically (testing if you're really changed)​
  • Expect emotional meltdowns, dramatic texts, accusations of "not caring"​
  • She may threaten consequences or try guilt trips​
  • You might hear: "You've changed!" "You don't love me anymore!" "Fix this!"​
  • This escalation is PROOF your boundaries are working, not proof they're failing
  • Stay consistent - this is her nervous system in panic because the old system isn't working

Surviving the Storm: When She Escalates​

Why the Escalation Happens​


When you stop being controllable, her unconscious mind panics. She's been using emotional manipulation as her primary tool for feeling safe and getting needs met. When that stops working, she'll try HARDER before trying something different.

What NOT to Do During Escalation​

  • Don't rescue her from her emotions - Let her feel what she feels​
  • Don't explain or justify your boundaries - "I feel for you" is enough​
  • Don't take responsibility for her meltdowns - They're hers to manage​
  • Don't give in to restore "peace" - That teaches her escalation works​

What TO Do During the Storm​

  • Stay calm and grounded - Your peace isn't dependent on her chaos​
  • Maintain loving boundaries - "I feel for you" + complete emotional sovereignty​
  • Trust the process - Her meltdowns are her learning to self-regulate​
  • Remember your worth - You're not responsible for managing her emotions​
  • Keep being authentic - Don't retreat back into people-pleasing​

The Crucial Truth​


Her emotional escalation is actually her unconscious way of asking: "Are you really the strong man I can finally trust, or are you going to fold like always?"


Pass this test by staying grounded, and everything changes. Fail by returning to emotional management, and you're back in the cage.

  • She begins to feel your genuine groundedness​
  • Her nervous system recognizes authentic masculine presence​
  • The dynamic starts shifting naturally​
  • She may seem confused: "What happened to him?"

Phase 3: Relief​

  • She can finally relax and be feminine instead of controlling​
  • Both of you get to be authentic for the first time​
  • The relationship transforms into genuine partnership​
  • Natural attraction returns as polarity is restored

About Your Children​


Your kids don't need a perfect father - they need a REAL one.


Children learn more from what they observe than what they're told. When you model authentic living:

  • They learn it's safe to be themselves​
  • They see what genuine confidence looks like​
  • They understand that love doesn't require performance​
  • They develop healthy relationship patterns​

The greatest gift you can give your children is the example of a man living authentically within his responsibilities.

The Community Factor​


You can be completely authentic while remaining within your community. The key is internal freedom that doesn't require external validation.


Strategic Authenticity:

  • Be genuinely yourself without being provocatively different​
  • Let your presence speak louder than your words​
  • Focus on who you ARE, not what you're against​
  • Stop apologizing for your perspective while remaining respectful​

Daily Practices for Sovereign Living​

Morning Foundation​

  • Start each day connected to your authentic self​
  • Remind yourself: "I have the right to exist exactly as I am"​
  • Set intention to respond from center, not fear​

Throughout the Day​

  • Notice approval-seeking patterns and redirect to authenticity​
  • Practice non-apologetic communication​
  • Make at least one choice from your truth, not others' expectations​
  • Stay sovereign during emotional conversations​

Evening Integration​

  • Reflect on moments of authenticity vs. performance​
  • Acknowledge progress without demanding perfection​
  • Appreciate yourself for choosing courage over comfort​

The Bottom Line​


Real freedom isn't about escaping FROM something - it's about being so grounded in yourself that you're free WITHIN any circumstance.


Stop seeing your family as obstacles to your freedom and start seeing them as the REASON for your freedom. They deserve the real you, not a performance.


Your wife isn't your enemy - she's unconsciously your greatest teacher, showing you exactly where you need to develop authentic strength.


You are not a problem to be solved. You are a man to be expressed.


Immediate Action Steps​

  1. Stop all attempts to convince anyone of your right to be authentic
  2. Identify one area where you constantly apologize for being yourself - stop
  3. Practice sovereign responses: "This is what I've decided" without explanation
  4. Do the mirror work - accept all parts of yourself with love
  5. Make one choice this week purely from your truth, regardless of reactions

Remember: You're not trapped, brother. You're just afraid to be free.


The cage door has always been open - you just need the courage to walk through it.


Stop asking for permission to be yourself. Start being yourself and let others adjust.


🦁 "The truest, finest, happiest thing to be is just be yourself" - The Kotzker​
 
לעצט רעדאגירט:
Back
Top